Χαιρετισμός Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ στην Ημερίδα: «Ισλαμικές σπουδές στην Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ»

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἀπηύθηνε τόν κάτωθι χαιρετισμό σέ ἡμερίδα πού διοργανώθη ἀπό φοιτητάς τοῦ Α.Π.Θ. ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης γιά τήν ἀποτροπή ὑλοποιήσεως τῆς ἀποφάσεως τοῦ Θεολογικοῦ Τμήματος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ γιά τήν ἀνίδρυση  κατεύθυνσης Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΗΜΕΡΙΔΑ: «ΙΣΛΑΜΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΑΠΘ»

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 26-11-2014

Παναγιώτατε Μητροπολίτα Θεσσαλονίκης κ.κ. Ἄνθιμε,

Σεβασμιώτατοι,

Σεβαστοί Πατέρες,

 Ἐλλογιμώτατοι κ. Καθηγητές,

Σεβαστό Προεδρεῖο, 

Ἀγαπητοί φοιτητές τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ ἀδελφοί,

Χαιρετίζω τήν ἀποψινή ἡμερίδα, πού διοργανώνουν οἱ φοιτητές, πού ἀντιτίθενται στή δημιουργία τῆς Κατευθύνσεως Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης καί Ὑμῶν Παναγιώτατε Μητροπολίτα Θεσσαλονίκης μέ θέμα: «Ἰσλαμικές Σπουδές στή Θεολογική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ.».

Ἡ ἀντίχριστη λεγομένη «Νέα Ἐποχή» καί ἡ «Νέα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων», μέ συνδιαμορφωτή τήν παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ διαθρησκειακοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἐφαρμόζοντας τό σκοτεινό σχέδιό τους γιά τήν ἰσλαμοποίηση τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἑλλάδος, ἐργάζονται, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί γιά τήν ἴδρυση Κατευθύνσεως Ἰσλαμικῶν ἀντιτριαδικῶν Σπουδῶν, οἱ ὁποῖες βεβαίως ἀγνοοῦν καί στρεβλώνουν ἐγκληματικῶς τήν ἀληθινή φύση τοῦ Θεοῦ.

Οἱ ἅγιοι Πατέρες και οἱ ἅγιοι ἔνδοξοι Νεομάρτυρες, ἀπό τούς ὁσίους καί θεοφόρους πατέρες ἡμῶν Μάξιμο τόν Ὁμολογητή (6^ος αἰώ.) καί Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό (7^ος αἰώ.), μέχρι τόν ἅγιο ἔνδοξο ὁσιομάρτυρα Νικόδημο τόν Ἁγιαννανίτη (18^ος αἰώ.) καί τήν ἁγία ἔνδοξο νεομάρτυρα Ἀκυλίνα (18^ος αἰώ.)[1], κατατάσσουν τό Ἰσλάμ στίς αἱρέσεις καί ὡς τέτοια τό ἀντιμετωπίζουν. Αὐτό, βεβαίως, εἶναι εύλογο διότι οἱ διδαχές του ἀποτελοῦν ἕνα συμπίλημα διαφόρων ἀνθρωποπαθῶν θρησκευτικῶν παραδοχῶν, ὅπως τῆς Εἰδωλολατρείας, τοῦ Ζωροαστρισμοῦ, τοῦ Μανιχαϊσμοῦ, τοῦ Γνωστικισμοῦ, τοῦ Ἀρειανισμοῦ, τοῦ Νεστοριανισμοῦ, τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τοῦ Ἀφθαρτοδοκητισμοῦ καί τῆς Εἰκονομαχίας[2].

Πλέον συγκεκριμένα, ὁ ὅσιος καί θεοφόρος πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, στό ἔργο του «Περί αἱρέσεων»[3], θεωρεῖ ὅτι τό Ἰσλάμ εἶναι λαοπλάνος θρησκεία καί πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου. «Ἔστι δέ καί ἡ μέχρι τοῦ νῦν κρατοῦσα λαοπλάνος θρησκεία τῶν Ἰσμαηλιτῶν, πρόδρομος οὖσα τοῦ Ἀντιχρίστου»[4] γράφει. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ἀποκαλεῖ εὐθύς ἐξ ἀρχῆς τόν Μαμέδ (Μωάμεθ) ψευδοπροφήτη δικαιολογημένως ὅταν κατά τήν ἰσλαμική παράδοση (σούνα) συνεζεύχθη ὡς 7^η σύζυγό του τήν σύζυγο τοῦ υἱοθετηθέντος υἱοῦ του Ζαΐντ καί ὡς 9^η τήν ἑπταετή κορασίδα Ἀϊσά διαπράττων ἐκτός τῶν ἄλλων κακουργιῶν καί τά ἐγκλήματα τῆς αἱμομιξίας καί τῆς παιδεραστίας καί ἀποδεικνύει ὁ θεοφόρος πατήρ ὅτι συνέστησε τήν αἵρεσή του ὕστερα ἀπό μιά ἐπιφανειακή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τήν ἐπικοινωνία του μ’ ἕνα Ἀρειανό μοναχό κατόπιν δῆθεν ὁραμάτων σέ ἡλικία σαράντα ἐτῶν μέ τήν παρότρυνσι τῆς πρώτης συζύγου του Χαντίντζα καί τοῦ Ἰουδαίου ἐξαδέλφου της Οὐάρακα καί μ’αὐτόν τόν τρόπο διέδωσε τήν ψεύτικη φήμη ὅτι ὅλ’ αὐτά, πού θέσπισε, εἶναι δῆθεν θεόσταλτα. Καυστικώτατο εἶναι τό σχόλιο τοῦ Ὁσίου, ὅτι ὅλα τά θεσπίσματα τοῦ Κορανίου, εἶναι «γέλωτος ἄξια» καί καθιερώθησαν στό Ἀραβικό Ἔθνος μέ τόν ἱερό πόλεμο καί τήν βιαία ἐπιβολή καί τό ψευδές ἰδεολόγημα τῆς δῆθεν θεϊκῆς ἀποστολῆς τοῦ Μωάμεθ, 7 αἰῶνες μετά τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία, τοῦ ὁποίου τό σωτηριῶδες ἔργο ἐπιδιώκει νά ἀνατρέψη μέ τίς ψευδολογίες του.

Κατά τόν Ὅσιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό καί τήν Κορανική διδαχή, ὁ Μουσουλμανισμός, ἐπηρεασμένος ἀπό τήν ἀντιχριστιανική ἰουδαϊκή καί τήν αἱρετική χριστιανική γραμματεία, δέν δέχεται τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ, τόν σταυρικό Του θάνατο καί τήν Ἀνάστασή Του. Ἀρνεῖται τό Θεανθρώπινο πρόσωπό Του καί τόν θεωρεῖ ὡς ἕνα προφήτη κατώτερο τοῦ Μωάμεθ τῆς δῆθεν σφραγῖδος τῶν προφητῶν, κτίσμα τοῦ Θεοῦ καί ἁπλό, ψιλό ἄνθρωπο.

Ὁ πόλεμος κατά τῶν ἀπίστων (τζιχάντ), ἀποτελεῖ βασική διδασκαλία τοῦ κορανίου, ἐφαρμόζεται στίς ἡμέρες μας μέ τίς συνεχιζόμενες ἐκκαθαρίσεις χριστιανικῶν καί ἄλλων πληθυσμῶν ἀπό τό Ἰσλάμ, πού εἶναι λάθος νά διακρίνεται σέ ριζοσπαστικό καί δῆθεν μετριοπαθές καί πού ἀποτελεῖ ἐπιβίωση τῆς δεινῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρειανισμοῦ καί ἀποδεικνύει ὅτι δέν εἶναι θρησκεία ἀνεκτή, κατά τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο καί τίς ἀρχές τῶν Κρατῶν Δικαίου, διότι στοχοποιεῖ θανάσιμα τήν ἄρνησή της καί ἑπομένως οἱ ἔννοιες Δημοκρατία, Ἀνεξιθρησκεία καί Ἀνεκτικότητα πρός τήν ἑτερότητα εἶναι ἀσύμβατες μέ τό Ἰσλάμ.

Ἀλήθεια, ποιά ἡ χρησιμότητα πλέον τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί Ἰσλάμ καί οἱ διακηρύξεις περί εἰρηνικῆς συνυπάρξεως, ὅταν οἱ διάλογοι αὐτοί ἀδυνατοῦν νά ἀποτρέψουν τούς Ἰσλαμιστές-Τζιχαντιστές ἀπό τά φρικώδη ἐγκλήματά τους καί τούς διαλεγομένους δῆθεν μετριοπαθεῖς Μουσουλμάνους ἀπό τήν πλήρη στήριξη στούς πρώτους, ὅπως ἀποδεικνύεται μέ πλῆθος στοιχείων στήν παγκόσμια εἰδησεογραφία. Ὁ πρόσφατος τραγικός θάνατος τῆς Ἀμερικανίδος δημοσιογράφου Serena Shim στήν Τουρκία, ὅπου μέ στοιχεῖα ἀπέδειξε τή στήριξη τῆς γείτονος καί τοῦ σουνιτικοῦ μπλόκ στό χαλιφάτο τοῦ ISIS ἀποδεικνύουν τά ἀνωτέρω!   

Ἐφ’ ὅσον εἶναι δεδομένο ὅτι δέν ἀγνοεῖται ὁ ἀντιτριαδισμός τοῦ Ἰσλάμ, οὔτε ἀσφαλῶς οἱ βλασφημίες του κατά τοῦ Θεανθρωπίνου προσώπου τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ὁποίου ἀρνεῖται τήν θεία φύση, μέ τίς ὁποῖες σαφῶς ἐπαναλαμβάνεται ἡ κατεγνωσμένη ἀντιτριαδική αἱρετική διδασκαλία τοῦ αἱρεσιάρχου Ἀρείου, ἀπό τόν κοινό ὑποβολέα Ἀρείου καί Μωάμεθ, τόν Ἀρχέκακο καί βύθιο δράκοντα, ρωτᾶμε τούς ὑπερμάχους αὐτοῦ τοῦ τολμήματος καί ἀνοσιουργήματος, μέ τί συνείδηση ψήφισαν κάτι τόσο φρικτό καί ἀποτρόπαιο στήν χώρα, τῆς ὁποίας τό προοίμιο τοῦ Συντάγματος ἄρχεται μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Παναγίου Ὀνόματος τοῦ Παναχράντου Τριαδικοῦ Θεοῦ; Πῶς εἶναι δυνατόν ὀρθόδοξοι καθηγητές τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, μέ τόν ὁμολογιακό χαρακτήρα σπουδῶν, οἱ ὁποῖοι  διδάσκουν στούς φοιτητές Ὀρθόδοξη Θεολογία πού ἔχει ὡς ὀντολογικό θεμέλιο τήν Τριαδολογία καί τήν Χριστολογία, νά καταφάσκουν στήν διδασκαλία αἱρετικῶν  φληναφημάτων μέσα μάλιστα σέ Ὀρθόδοξη Θεολογική Σχολή, μέ ἀπρόβλεπτες συνέπειες; Ἀγνοοῦν ὅτι αὐτή ἡ συνύπαρξη εἶναι ἐπικίνδυνη μέ βάση τήν ἀρνητική σχετική διεθνῆ ἐμπειρία; ὅτι ἀντίκειται στά πιό στοιχειώδη κριτήρια ἐπιστημολογίας καί δεοντολογίας; ὅτι συνιστᾶ εὐθεία προσβολή τῆς ἐπικρατούσης σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος θρησκείας, ὅτι θά ἀλλοιώσει σέ σημαντικό βαθμό τόν σημερινό ὁμολογιακό χαρακτῆρα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς καί ὅτι ἐνδεχομένως θά ἀποτελέση πηγή ἐντάσεων καί ἐξάρσεως τοῦ ἰσλαμικοῦ φονταμενταλισμοῦ στή χώρα μας;  

Μέ βάση τόν πρόσφατα ψηφισθέντα λεγόμενο «ἀντιρατσιστικό» νόμο, ἡ Κατεύθυνση Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στήν Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης δέν πρέπει νά λειτουργήση, διότι ἀντιβαίνει στήν ἀντιρατσιστική νομοθεσία ἐπειδή τό ἀνίερο συμπίλημα τοῦ κορανίου, περιέχει ρατσιστικές ἀναφορές καί προτροπές σέ πράξεις βίας κατά τῶν ἄλλων θρησκευτικῶν ὁμάδων. Εἶναι δέ ξεκάθαρες οἱ ρατσιστικές ἀντιλήψεις του ἀπέναντι στό γυναικεῖο φῦλο.

Στὴν πατρίδα μας, τήν ἡρωοτόκο καί ἁγιοτόκο Ἑλλάδα, στὴν ὁποία, κατά τά 500 χρόνια σκλαβιᾶς ἀπό τούς ὁμοπίστους τῶν σημερινῶν ἰσλαμιστῶν, χύθηκαν ποταμοὶ αἵματος ἁγίων ἐνδόξων Νεομαρτύρων καὶ Ἡρώων, δὲν πρέπει ἀλλοιωθῆ ἡ ἰδιοπροσωπεία μας μέ τήν μετατροπή τῆς Πολιτείας μας σέ οὐδετερόθρησκη, ὅπως ἐπιδιώκει ἡ διεθνιστική Νέα παγκόσμια Τάξι, μέ ἐργαλεῖο τήν de facto καί de jure πολυπολιτισμικότητα πού προωθεῖ μέ ἀνεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές μουσουλμανικῶν κυρίως πληθυσμῶν.

Τίθενται στούς καθηγητάς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. πού ἐψήφισαν σχετικῶς ἀναποδράστως δύο πολυδύναμα ἐρωτήματα. Θα ἦτο ποτέ δυνατόν ὁ ὑπόπτερος ἀετός τῆς Θεολογίας καί συνώνυμος αὐτῆς ἅγιος Γρηγόριος, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως καί ὁ ἡρωϊκότερος τῶν Ἁγίων καί Ἁγιώτερος τῶν ἡρώων Μ. Ἀθανάσιος νά συνευδοκοῦσαν ποτέ στήν διδασκαλία τοῦ Ἀρειανισμοῦ μέ τήν συνδρομή τῆς Θεολογικῆς καί Ἐκκλησιαστικῆς των κοινότητος καί ποία ἡ διαφορά τοῦ Ἀρειανισμοῦ ἀπό τόν Ἰσλαμισμό πού ἀναμασᾶ τίς αὐτές ἀντιτριαδικές βλασφημίες καί κακοδοξίες μέ τόν πρῶτο; Προεκτείνοντας δέ τό ἐρώτημα σέ Ἐκκλησιαστικά πρόσωπα διερωτῶμαι θά ἐδώριζαν ποτέ οἱ θεοφόροι αὐτοί Πατέρες τήν τότε κυκλοφορηθεῖσα Θάλεια τοῦ Ἀρείου σέ ἰσχυρούς τῆς ἡμέρας των μέ τό προσωνύμιο μάλιστα «ἱερά Θάλεια»; Ποιά εἶναι ἡ διαφορά τῆς Θάλειας τοῦ Ἀρείου μέ τό Κοράνιο, παρά μόνον ἡ παραφιλοσοφική λεκτική λεπτότητα τοῦ Ἀρείου καί οἱ χονδροειδεῖς ἀναφορές τοῦ  Ἄραβα ἐμπόρου Μωάμεθ. Καί τό δεύτερο ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι γιατί νά μήν συνιδρυθεῖ λοιπόν στήν «προοδευτική Θεολογική Σχολή τοῦ ΑΠΘ» καί κατεύθυνσι «Γραφικῶν Μελετῶν» τῆς Ἀνώνυμης Φυλλαδικῆς ἑταιρείας Σκοπιᾶς τοῦ Πύργου, πού ἑδρεύει στήν Πενσυλβάνια τῆς Ἀμερικῆς μέ παράρτημά της στή χώρα μας τήν αὐτοτιτλοφορούμενη «χριστιανική ἐκκλησία μαρτύρων τοῦ ἰεχωβᾶ» ἐφ’ ὅσον ὁ ἱδρυτής της Κάρολος Ράσσελ ἐπαναλαμβάνει τόν ἀντιτριαδισμό τοῦ Ἀρείου καί τοῦ Μωάμεθ καί δέν θά ἀρνηθεῖ ἀσφαλῶς ἡ incorporation  τοῦ Μπρούκλιν τήν σχετική χρηματοδότηση πού φέρεται ὅτι θά ἐξασφαλισθῆ, ἀπό τό Ἐμιράτο τοῦ  Ὀμάν γιά τήν κατεύθυνσι Ἰσλαμικῶν σπουδῶν.

Ἡ ἀποψινή ἡμερίδα εἶναι ὄντως μία ὁμολογιακή μαρτυρία καί μία ἀποφασιστική ἀπάντηση σέ ὅσους τάσσονται ὑπέρ τῆς δημιουργίας τῆς Κατευθύνσεως Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν καί εἶναι ὑψίστη τιμή καί εὐλογία ἡ συμμετοχή σέ αὐτήν. Ἡ ἀποψινή ἡμερίδα, πού ἐμπεριστατωμένα, μέ ἐπιστημονικά καί θεολογικά ἐπιχειρήματα, θά καταδείξει τό ἐπιζήμιον αὐτοῦ τοῦ ὀλισθηροῦ ἐγχειρήματος, μέσω τῶν ἐξαιρέτων εἰσηγήσεων τῶν ἐκλεκτῶν εἰσηγητῶν, εὔχομαι νά γίνει ἡ αἰτία γιά τήν ἀντίστοιχη Συνοδική παρέμβαση.

Κλείνοντας, θά ἤθελα νά ἐκφράσω τά θερμά, ἐγκάρδια καί εἰλικρινή συγχαρητήριά μου καί τίς ὁλόψυχες εὐχαριστίες μου πρός τόν Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Ἄνθιμο, τόν ἀκατάβλητο καί φρυκτωρό Ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τήν τιμητική πρόσκληση πρός τήν ἐλαχιστότητά μου, καθώς καί πρός τούς φοιτητές, πού ἀντιτίθενται στή δημιουργία τῆς Κατευθύνσεως Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν, γιά τήν ἐμπνευσμένη πρωτοβουλία νά διοργανώσουν τήν πολύ σημαντική αὐτή ἡμερίδα μέ τή συμμετοχή τόσων ἐκλεκτῶν, σεβαστῶν καί λίαν ἀγαπητῶν εἰσηγητῶν.

Εὔχομαι παρά τοῦ Παναγίου Θεοῦ εὐόδωση καί ἐπιτυχία τῶν ἐργασιῶν.

---

[1] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Διαθρησκειακές συναντήσεις· ἄρνηση τοῦ Εὐαγγελίου καί προσβολή τῶν ἁγίων Μαρτύρων, ἐκδ. Τέρτιος, Θεσ/κη 2003, σσ. 52-119 καί ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΔΡΑΚΑΣ, Ἡ κατά τοῦ Ἰσλάμ πολεμική τῶν Βυζαντινῶν Θεολόγων, Θεσ/κη 1961, σσ. 44-58, 64-66.

[2] ΗΛΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ, «Τό Ἰσλάμ κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό », ΕΕΘΣΘ τμήματος Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας 1 (1990) σσ. 260 – 296.

[3] ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, Περί αἱρέσεων ρα΄, PG 94, 678 – 780 καί ΕΠΕ 2, ἐκδ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Θεσ/κη 1991, σσ. 306 – 321.

[4] Περί αἱρέσεων ρα΄ 1 – 2.