Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς και Ιαματικός Παντελεήμων γεννήθηκε στο τέλος του 3ου αιώνα στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας. Οι γονείς του, Ευστόργιος και Ευβούλη, ήσαν ευγενείς και πλούσιοι. Ο Ευστόργιος προσκυνούσε τα είδωλα, η Ευβούλη ήταν Χριστιανή Ορθόδοξος και στολισμένη με κάθε αρετή και πλούσια σε καλά έργα. Η μόνη απασχόλησή της ήταν να αναθρέψει το παιδί της μέσα στην ευσέβεια και την ενάρετη ζωή.Το πρωταρχικό όνομα του Αγίου Παντελεήμονος ήταν Παντολέων. Σε νεαρά ηλικία κοιμήθηκε η μητέρα του και ο Ευστόργιος τον δίδαξε να λατρεύει τα είδωλα των ψευδή θεών. Σπούδασε ιατρική κάτω από την καθοδήγηση του σοφού ιατρού Ευφροσύνου και μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα διακρίθηκε απ’ όλους τους συμμαθητές τους σε σοφία και αρετή.
Ακόμη ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ Μαξιμιανός θαύμαζε τον γλυκύ χαρακτήρα του νεαρού Παντολέοντος και πρόσταξε τον Ευφρόσυνο να τον διδάξει τα μυστικά της ιατρικής τέχνης για να γίνει ο προσωπικός του γιατρός.
Την εποχή αυτή υπήρχε στη Νικομήδεια ένας γέροντας με το όνομα Ερμόλαος, που ήταν ο ορθόδοξος ιερέας της πόλης. Εκείνος προείδε, ότι ο νεαρός Παντολέων θα γίνει σκεύος εκλογής της θείας Χάριτος και θα δοξάσει τον Κύριο με τη ζωή του. Μία μέρα, όπως ο Παντολέων περνούσε από το σπίτι του Ερμολάου, εκείνος τον κάλεσε και τον ρώτησε για την οικογένειά του. Ο Παντολέων απαντούσε με ευγένεια. Ο Ερμόλαος του είπε, ότι η ιατρική τέχνη του Ασκληπιού, του Ιπποκράτους και του Γαληνού δεν είχαν αξία και ότι οι θεοί που λατρεύει η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είναι ψευδείς, έργα ανθρώπων. Του δίδαξε την Ορθόδοξο Χριστιανική Πίστη και ότι ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός, που δημιούργησε τον ουρανό και την γη, και του υπενθύμισε ότι η μητέρα του πίστευε στον Χριστό. Τον διαβεβαίωσε, ότι ο μόνος αληθινός Ιατρός είναι ο Χριστός και εάν πίστευε θα μπορούσε να θεραπεύει τις ασθένειες των ανθρώπων με την δύναμη του αληθινού Θεού.
Ο Παντολέων άκουσε με προσοχή τα λόγια του Ερμολάου. Μία μέρα ενώ περνούσε μέσα από το δάσος συνάντησε ένα παιδί να είναι νεκρό, διότι το δάγκωσε φίδι. Ο Παντολέων προσευχήθηκε στο Χριστό λέγοντας: «Εάν τα όσα λέγει ο Ερμόλαος είναι αληθή, ας αναστηθεί το παιδία και ας πεθάνει το φίδι». Αμέσως ο νεκρός αναστήθηκε και το φίδι κομματιάστηκε.
Αυτή ήταν η απόδειξη που ήθελε. Επέστρεψε αμέσως στον Ερμόλαο και ζήτησε να βαπτιστεί. Απ’ εκείνη την ημέρα ο νεαρός γιατρός πραγματοποιούσε θαύματα στο όνομα του Χριστού και η φήμη του έφθασε στα πιο απόμακρα μέρη της Αυτοκρατορίας. Άρρωστοι απ’ όλα τα μέρη έφθαναν στη Νικομήδεια για να θεραπευτούν από τις αρρώστιές τους. Δεν δεχόταν χρήματα, αλλά ζητούσε να πιστέψουν στο Χριστό.
Δυστυχώς, οι άλλοι γιατροί βλέποντας ότι έχαναν την πελατεία τους ανάφεραν στον Μαξιμιανό, ότι ο νεαρός Παντολέων είναι Χριστιανός. Ο Αυτοκράτωρ στην αρχή δεν θέλησε να πιστέψει τις κατηγορίες των φθονερών ιατρών. Κάλεσε τον Παντολέων και τον ρώτησε, εάν αληθεύει ότι είναι Χριστιανός. Εκείνος ομολόγησε και για να αποδείξει ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός, θεράπευσε ένα τυφλό μπροστά στον Αυτοκράτορα.
Ο Παντολέων στη δίκη του προστάκτηκε να θυσιάσει στους θεούς της Αυτοκρατορίας. Στην άρνησή του, ο Μαξιμιανός διέταξε να τον κρεμάσουν και με σιδερένια νύχια να του ξύνουν τις σάρκες και την ίδια στιγμή να καίνε τις πληγές του με αναμμένες λαμπάδες. Κατόπιν τον έριξαν μέσα καζάνι με καυτό μολύβι, αλλά με την Χάρη του Θεού δεν βλάφτηκε το παραμικρό. Στη συνέχεια τον έριξαν στη θάλασσα, αλλά εκείνος περπάτησε πάνω στα κύματα. Μετά τον έδεσαν πάνω σε μεγάλο τροχό με κοφτερά μαχαίρια, αλλά ο Μάρτυς του Χριστού προστατεύετο από τον Δεσπότη Χριστό. Ο Μαξιμιανός βλέποντας ότι τίποτε δεν βλάπτει τον Παντολέοντα, διέταξε να τον ρίξουν τα λιοντάρια. Μία εβδομάδα δεν έδωσαν στα άγρια θηρία φαγητό. Όλη η πόλις συγκεντρώθηκε στο αμφιθέατρο για να δει τον θάνατο του νεαρού γιατρού. Όταν όμως αφέθηκαν ελεύθερα τα λιοντάρια, μόλις πλησίασαν τον Άγιο ηρέμησαν τόσο, που έπαιζαν στα πόδια του Μάρτυρα. Όλη η πόλις θαύμασε και φώναξε: «Μέγας είναι ο Θεός των Χριστιανών, αφήστε ελεύθερο τον δίκαιο».
Ο Μαξιμιανός βλέποντας ότι δεν κατορθώνει τίποτε διέταξε να αποκεφαλίσουν τον Παντολέοντα. Έτσι, στις 27 Ιουλίου του 304 οδηγήθηκε ο Μέγας Μάρτυς του Χριστού έξω από την πόλη της πατρίδας του και κάτω από ένα ξηραμένο δένδρο ελιάς αποκεφαλίστηκε ο δούλος του Χριστού, που ο Κύριος τον μετονόμασε Παντελεήμων, γιατί θα ελεούσε όλους μέσα από την Χάρη Του.
Όταν οι πρώτες σταγόνες του αίματος του Αγίου Παντελεήμονος έπεσαν στις ρίζες της ξηραμένης ελιάς, αμέσως ζωντάνεψε το δένδρο και έδωσε καρπό. Αυτή η ελιά υπήρχε στη Νικομήδεια μέχρι το 1945, τότε, όμως οι Τούρκοι το έκοψαν.
Αυτή υπήρξε η ζωή και το μαρτύριο του Αγίου Μεγαλομάρτυρα του Χριστού Παντελεήμονα. Όσα έπραξε τα έκαμε για την δόξα του Χριστού. Δεν λάτρεψε ψευδείς θεούς. Δεν έδωσε σημασία σε κοσμικά πλούτη και απολαύσεις.
Εμείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλομε να μιμούμεθα τους ήρωες της πίστεώς μας, διότι αυτοί είναι τα ζωντανά παραδείγματα και οι αποδείξεις ότι ο άνθρωπος σώζεται. Οφείλομε να μιμηθούμε την αφοσίωσή τους, την ενάρετη ζωή τους, να ομολογούμε την πίστη μας μέσα στον κόσμο και να γίνουμε και εμείς ζωντανοί ναοί του αληθινού Θεού και, τότε, δοξάζομε τον Θεό και τιμούμε τους εορταζόμενους Αγίους της Ορθοδόξου μας Εκκλησίας.
St. Panteleimon, the Great Martyr.
By
His Eminence
Panteleimon
Metropolitan of Antinoes
During the end of the 3rd century AD St. Panteleimon, the Great Doctor and Martyr, was born. His father, Eustrogios, was not only very rich but was well known for his zeal in idol worship; whereas his mother St. Euboule was a faithful Orthodox Christian full of Holy Spirit, love and kindness. Her only interest was to guide her only begotten son in the true faith and virtuous life.
St. Panteleimon's first name was Pantoleon. When he was very young his mother, St. Euboule, passed away and his father taught him to worship the false gods of their ancestors. He studied under the guidance of the wise doctor Euphrosynos, and shortly differentiated from all his other classmates in wisdom and all virtues. Even the Roman Emperor Maximianus admired his kind character, that he ordered Euphrosynos to teach him all the secrets of medicine, so that Pantoleon become his own personal imperial doctor.
At that period of time, in the Greek city of Nicomedia, there was an old man named Ermolaos, who was the Orthodox Priest of the city. He foresaw, that the young Pantoleon will become a vessel of Christ's Grace and will glorify Him through his life. One day, as Pantoleon was passing by, he called the young doctor to his house and asked him about his family and religious beliefs. Pantoleon, as noble as he was, answered with politeness to all his questions. St. Ermolaos said to him, that the medicine which Asclepius, Hippocrates and Galenus taught is of no value, nor the gods of the Empire are true gods, but false and work of man. He taught Pantoleon about the Orthodox Christian Faith and that Christ is the only True God, Who created heaven and earth, and reminded him that his mother believed in Jesus Christ. He also emphasied that Christ is the True Physician of both soul and body and assured him, that if he believed in Christ, he shall cure all illnesses through God's Healing Grace.
Pantoleon heard all the wise words of Ermolaos. One day, as he was returning to his home, after school, he found on the side of the road a small boy, who died because he was bitten by a viper snake. Pantoleon prayed to Jesus Christ saying: 'If You are the True God, as Ermolaos says, let this boy rise from the dead and let the viper die'. Immediately the boy came back to life and the snake blasted into pieces.
This was the proof which he needed. He returned to Ermolaos and demanded to be baptized. From that day onwards, the young doctor preformed so many miracles in the name of Jesus Christ that his fame travelled throughout the Roman Empire. From all places, Asia Minor, Greece and Rome ill people came to see the imperial doctor and to be cured from their illnesses. He never demanded payment for his services, but rather asked, that they believe in the True God and become Orthodox Christians.
Unfortunately, the other doctors seeing that they were losing out, reported to Maximianus that his personal doctor, Pantoleon, was a Christian. The Emperor, at first, did not want to believe this rumour. He sent soldiers to bring forth Pantoleon and asked him personally. When the young man stood before the Emperor, he confessed his faith in the One and Only True God. In order to prove the falsehood of the gods Pantoleon cured a blind man, but the Emperor did not believe.
Pantoleon was braught forth to the imperial court. He was asked to offer sacrifice to the gods of the Empire. On his refusual, Maximianus put Christ's Martyr under different martyrdom. He was hanged, and with iron clutches the soldiers teared his body to pieces, and at the same time with torches they were burning his wounds. They threw him into a boiler with boiled lead, but God's Grace protected His servant. They then plunged him into the sea with a heavy rock tied to his neck to drown, but he walked on the sea as on dry land. They tied him on a large wheel of knifes to be cut in pieces, but was not harmed. They threw him to the lions, but the wild beasts respected the Martyr of Christ and were playing around him as if kittens. On that day all the inhabitants of Nicomedia, seeing that the Martyr through his God overcame all sufferings, believed in Christ and cried out with one voice:
"Great is the God of the Christians, He is the One and True God, let the righteous be set free".
From all these martyrdoms Pantoleon was protected by God's Grace, and thus His Name was glorified through His servant.
Maximianus seeing that he could not achieve anything, ordered that Pantoleon should be beheaded on the 27th of July, in the year of the Lord 304 AD. When the soldiers brought Pantoleon outside the city of Nicomedia, they tied him on a dry olive tree. The Martyr of Christ asked for few moments to pray. Christ appeared to him and said:
'From now on your name shall be Panteleimon, for in your name I shall work signs and wonders; and if anyone calls with faith upon your name he shall be cured from any illness he has'.
At the strike of the sword on St. Panteleimon's neck, the sword bended as though it was made out of wax. Everyone was filled with fear, but St. Panteleimon demanded, that they should carry out the Emperor's order, and thus he was beheaded. When his blood fell on the roots of the dry olive tree, immediately it gave new branches, leaves and olives. This olive tree existed till l945, but the Turks, after l640 years, cut it down.
This is the life and the martyrdom of the Great Martyr of Christ Panteleimon, whom our Orthodox Church celebrates today. Everything he did and lived for was for Christ's glory. He never gave in to worship false gods or teachings. He never placed worldly riches or pleasures above his love for Christ.
We, as Orthodox Christians, must recall the lives of these heroes of our Orthodox Christian Faith, because are the living proof that man can be saved in Christ. We must imitate their faithfulness to our Lord and Saviour. We must take their example of virtuous life and become living temples of our True God. We must give testimony to the world which lives in the darkness of faithlessness and ignorance of the true Faith in Christ. We must never forget, that our Orthodox Faith is the true and original which leads man to salvation. In this Faith millions of Martyrs found the strength to overcome trials, persecutions, martyrdom and finally death itself.
Within our Orthodox Church we have the living proof, the existance of the Saints, Holy Martyrs and Ascetics, who gave their lives for Christ' s name sake and were brought forth to Kings and rulers of the world. They testify, that Orthodoxy leads man to his sanctification and salvation. The Saints of our Church are the true friends of Christ, who proved their love to Him and because of this love, they sacrificed everything for His glory. Let us imitate them.
My beloved friends, today our Orthodox Church throughout the world commemorates St. Panteleimon's feast day. Let it be for us, who live here in South Africa a reason to fill our hearts with zeal and love for Christ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου