Η κατασκευή της τοποθετείται στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Πρόκειται για ένα κτίριο το οποίο αποτελεί κληρονομιά τόσο για το Άγιο Όρος και την Ορθοδοξία, όσο και για την Πατρίδα και το Έθνος μας. Όλα αυτά τα χρόνια είχε πάντοτε διαδοχή από μοναχούς, οι οποίοι στην προσπάθεια τους να συντηρήσουν το κτίριο, είχε ως αποτέλεσμα η Καλύβη να υποστεί πολλές προσθήκες και παρεμβάσεις.
Τα τελευταία χρόνια όμως είχε περάσει σε χέρια ζηλωτών μοναχών, οι οποίοι εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια συντήρησης του κτιρίου, γεγονός το οποίο προκάλεσε την σημερινή άθλια κατάσταση του. Εξαιτίας αυτής της εγκατάλειψης αλλά και της ύπαρξης υπογείων νερών, η Καλύβη βρίσκεται σήμερα σε πολύ άσχημη κατάσταση και μοιάζει σαν να έχει εγκαταλειφθεί πριν από πολλά χρόνια.
Οι παλαιότεροι γέροντες διηγούνται, ότι κάποτε στην Καλύβη της Υπαπαντής διέμεναν 13 μοναχοί. Ο τελευταίος στην ιεραρχία μάλιστα, υπέγραφε στις επιστολές του ως ο 13ος της συνοδείας.
Πολλοί από τους μοναχούς που έζησαν και αγωνίστηκαν μέσα σ' αυτήν την Καλύβη, έφτασαν σε μέτρα πνευματικής τελειότητας. Αυτό αποδεικνύει και η περίπτωση του μοναχού Ιακώβου, ο οποίος ήταν ένας από τους μοναχούς της συνοδείας της Υπαπαντής. Και όταν κάποτε στην Σκήτη επήλθε λειψυδρία και δεν είχανε νερό, τους υπέδειξε τοποθεσία πλησίον της Καλύβης, όπου έσκαψαν και βρήκαν κάτω από έναν βράχο πηγή με πόσιμο νερό. Η πηγή αυτή υπάρχει μέχρι σήμερα, πολύ κοντά στην εξώπορτα της Καλύβης και φέρει το όνομα "Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ".
Ονομάσθηκε έτσι προς τιμήν του μοναχού Ιακώβου, που χάριν στην φώτιση που είχε από Θεού, τους υπέδειξε την τοποθεσία που βρήκαν την πηγή. Από τότε και κάθε χρόνο μέχρι σήμερα, οι πατέρες της Σκήτης θέσπισαν να γίνεται αγιασμός στην πηγή, κάθε Τρίτη της Διακαινησίμου του Πάσχα, μαζί με την καθιερωμένη λιτανεία. Αξίζει να σημειώσουμε, ότι μέχρι και σήμερα "Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ", συνεχίζει να τροφοδοτεί με πόσιμο νερό αρκετές Καλύβες στην Σκήτη. Και όσοι ευλαβείς προσκυνητές γνωρίζουν την ύπαρξή της, κάνουν μία στάση στην πηγή για να ξεδιψάσουν και να γευθούν το δροσερό νερό της.
Από τον Σεπτέμβριο του 2004 και για ένα περίπου χρόνο, η Καλύβη έμεινε για πρώτη φορά στην ιστορία της ακατοίκητη. Τον Αύγουστο του 2005, η Ιερά Μονή Αγίου Παύλου κατόπιν γεροντικής συνάξεως, μου παραχώρησε την ιστορική Καλύβη και έκτοτε εγκαταβιώ εν αυτή, έχοντας αναλάβει να ξεκινήσω και την ριζική αναστύλωση της.
ο Γέρων της Καλύβης,
Μοναχός Συμεών
ypapanti-athos.com
agioritikesmnimes.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου