Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Β΄ Μέρος 4ον Κεφάλαιο 1ον. «Ζητείτε πρώτον τήν Βασιλείαν τοΰ Θεοΰ»

  Λόγοι Β΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
«Ή βοήθεια τον Θεού δεν εμποδίζεται ούτε απο ανθρώπους ούτε από δαίμονες.
Δεν είναι τίποτε δύσκολο για τον Θεό ούτε για έναν Άγιο.
Το εμπόδιο σ' εμάς τους ανθρώπους είναι ή όλιγοπιστία, με την οποία εμποδίζουμε
τις μεγάλες θείες δυνάμεις να μάς πλησιάσουν».

Ή πρόνοια του Θεού για τον άνθρωπο

«Ζητείτε πρώτον τήν Βασιλείαν τοΰ Θεοΰ»[1]

- Γέροντα, ό Άββάς Μακάριος λέει ότι ό Θεός μάς δίνει τά ουράνια αγαθά[2], και αυτό το πιστεύουμε. Πρέπει νά πιστεύουμε ότι θά μάς δώση και τά επίγεια, πού δεν είναι τόσο σημαντικά;
- Ποια επίγεια;
- Ό,τι μάς χρειάζεται.
- Ναί, καλά το είπες. Ό Θεός αγαπάει το πλάσμα Του, τήν εικόνα Του, και το φροντίζει γι’ αυτά πού τοΰ χρειάζονται.
- Αυτό πρέπει νά το πιστεύη ό καθένας και νά μήν ανήσυχη;
- Αν δεν τό πιστεύη καί παλεύη μόνος του νά τά απόκτηση, θά ταλαιπωρηται. Μά καί αν ό Θεός δεν δώση αυτά τά επίγεια, τά υλικά πράγματα, δέν θά στενοχωρηθή ό άνθρωπος πού ζή πνευματικά.
Αν ζητάμε πρώτα τήν Βασιλεία τοΰ Θεού καί αυτή είναι ή μόνη μέριμνα μας, όλα τά άλλα θά μάς δοθούν. Θά άφήση ό Θεός το πλάσμα Του;
Το μάννα πού ερριχνε ό Θεός καθημερινά στους Ισραηλίτες στην έρημο, αν το κρατούσαν γιά την άλλη μέρα, σάπιζε[3]. Έτσι τά οικονόμησε ό Θεός, γιά νά έχουν εμπιστοσύνη στην θεία πρόνοια.
Ακόμη το «ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού» δεν το έχουμε καταλάβει.

Ή πιστεύουμε η δεν πιστεύουμε. Όταν πήγα νά μείνω στο Σινά, δεν είχα τίποτε. Δέν σκέφθηκα όμως καθόλου τί θά γίνω στην έρημο μέσα σε άγνωστους ανθρώπους, τί θά φάω, πώς θά ζήσω.
Το άσκητήριο τής Αγίας Επιστήμης, όπου θά έμενα, ήταν χρόνια εγκαταλελειμμένο, ακατοίκητο. Επειδή δέν ήθελα νά επιβαρύνω το μοναστήρι, δέν ζήτησα τίποτε.
Μου έφεραν λίγο ψωμί άπό το μοναστήρι καί το γύρισα πίσω. Γιατί νά ανησυχήσω, άφού ό Χριστός
είπε: «Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν τοϋ Θεού»; Το νερό καί αυτό ήταν ελάχιστο.
Ούτε εργόχειρο ήξερα, γιά νά πής πώς θά δούλευα καί θά έβγαζα το ψωμί μου. Το μόνο εργαλείο πού είχα ήταν ένα ψαλίδι.
Το χώρισα στά δύο, το ακόνισα σέ μιά πέτρα, πήρα καί ένα ξύλο καί άρχισα νά φτιάχνω ξυλόγλυπτα εικονάκια. Δούλευα καί έλεγα καί τήν ευχή. Γρήγορα εξασκήθηκα/Έφτιαχνα συνέχεια τό ϊδιο σχέδιο, καί τήν δουλειά πού θά έκανα σέ πέντε μέρες, τήν έκανα σέ έντεκα ώρες, και όχι μόνο δέν στερήθηκα, άλλα βοηθούσα καί τά Βεδουϊνάκια.
Γιά ένα διάστημα έκανα εργόχειρο αρκετές ώρες τήν ημέρα. Ύστερα είχα φθάσει σέ μιά κατάσταση πού δέν ήθελα νά κάνω εργόχειρο, άλλα έβλεπα καί τήν ανάγκη πού είχαν τά Βεδουϊνάκια.
Ένα σκουφί καί ένα ζευγάρι πέδιλα νά τους έδινες, ήταν γι' αυτά πολύ μεγάλη ευλογία...
Μού πέρασε λοιπόν ό λογισμός: «Ήρθα εδώ, γιά νά βοηθώ τους Βεδουίνους ή γιά νά κάνω προσευχή γιά όλον τόν κόσμο;».
Έτσι αποφάσισα νά περιορίσω τήν δουλειά, γιά νά είμαι πιο άπερίσπαστός και νά προσεύχωμαι περισσότερο. Και μήπως περίμενα από πουθενά βοήθεια; Οι Βεδουίνοι δεν είχαν οι ίδιοι νά φάνε. Το μοναστήρι ήταν μακριά. Άπό την άλλη μεριά έρημος.
Την ϊδια μέρα όμως που περιόρισα την δουλειά, γιά νά διαθέσω περισσότερο χρόνο στην προσευχή, έρχεται κάποιος και μέ βρίσκει έξω άπό τό άσκητήριο και μου λέει: «Νά, πάρε αυτές τις εκατό λίρες, γιά νά βοηθάς τά Βεδουϊνάκια και νά μη βγαίνης άπό τό πρόγραμμα σου και νά προσεύχεσαι»! Δεν άντεξα.
Τον άφησα μόνον του γιά ένα τέταρτο και πήγα λίγο μέσα. Μου είχε δημιουργήσει τέτοια κατάσταση ή πρόνοια και ή αγάπη τοϋ Θεού, πού δέν μπορούσα νά συγκρατήσω τά δάκρυα μου. Βλέπεις πώς ό Θεός οικονομάει, όταν ύπάρχη ή καλή διάθεση;
Γιατί εγώ πόσα θά τους έδινα; Εδινα σε ένα, ερχόταν τό άλλο, «έμενα δέν μού έδωσες, Πάτερ!», έλεγε, ύστερα ερχόταν άλλο, «εμένα δέν μου έδωσες, Πάτερ!».
- Γιατί, Γέροντα, ενώ πολλές φορές έχουμε νιώσει την παντοδυναμία του Θεού, δέν βλέπουμε την πρόνοια Του γιά μάς;
- Είναι παγίδα τοϋ διαβόλου. Ό διάβολος ρίχνει στάχτη στά μάτια του άνθρωπου, γιά νά μή δη τήν πρόνοια τοϋ Θεοϋ. Γιατί, όταν δη ο άνθρωπος τήν πρόνοια του Θεού, θά μαλακώση ή γρανιτένια καρδιά του, θά γίνη ευαίσθητη καί θά ξεσπάση σέ δοξολογία, καί αυτό δέν συμφέρει στον διάβολο.


1. Ματθ. 6, 33
2. Βλ. Μακαρίου του Αιγυπτίου, Όμιλίαι Πνευματικαί, PG 34, 460D-461A καί 465D-468A.
3. Βλ. Εξ. 16, 19-20.

Απόσπασμα από τις σελίδες  243 -247 του βιβλίου:

            ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ  Β΄      
                ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
                  ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
                ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ