Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Β΄ Μέρος 2ο Κεφάλαιο 1ον. α)«Η σωτηρία της ψυχής μας»

Λόγοι Β΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

∆εύτερο Μέρος

Ο καλός αγών

«Η σωτηρία της ψυχής μας» 
 

  - Γέροντα, άλλοι νιώθουν σιγουριά ότι θά σωθούν και άλλοι αμφιβάλλουν. Ποια είναι πιό σωστή τοποθέτηση;

   - Ό σκοπός είναι ό άνθρωπος νά τηρή τις εντολές τού Θεού. Ό πνευματικός άνθρωπος πρέπει νά φθάση σε τέτοια κατάσταση, πού, και άν ό Θεός δέν τού δώση τόν Παράδεισο, νά μην τόν πειράξη. Πρέπει νά καταλάβουμε καλά ότι σήμερα ζούμε, αύριο μπορεί νά φύγουμε, και πρέπει νά κοιτάξουμε πώς θά πάμε κοντά στον Χριστό.
Όσοι κατόρθωσαν μέ τήν Χάρη τού Θεού νά γνωρίσουν τήν ματαιότητα αυτής της ζωής έλαβαν τό μεγαλύτερο χάρισμα και δέν είναι ανάγκη νά αποκτήσουν τό διορατικό χάρισμα, γιά νά προβλέπουν τά μέλλοντα, διότι αρκετό είναι κανείς νά πρόβλεψη, νά μεριμνήση γιά τήν σωτηρία της ψυχής του και νά λάβη τά καλύτερα πνευματικά μέτρα, γιά νά σωθή.
Νά, βλέπεις, ό Χριστός είπε: «Όσο αξίζει μιά ψυχή, δέν αξίζει ό κόσμος όλος»[1]. Πόση αξία δηλαδή έχει μιά ψυχή! Γι' αυτό ή σωτηρία τής ψυχής είναι μεγάλο πράγμα!

  - Δηλαδή, Γέροντα, δέν πρέπει νά έχη κανείς τήν ελπίδα τής σωτηρίας και τόν φόβο τής κολάσεως;
- Άν έχη τήν ελπίδα τής σωτηρίας, δέν θά έχη τόν φόβο τής κολάσεως. Και γιά νά έχη ό άνθρωπος τήν
ελπίδα τής σωτηρίας, θά είναι κάπως τακτοποιημένος. Τόν άνθρωπο πού αγωνίζεται μέ φιλότιμο, όσο μπορεί, και δέν έχει διάθεση νά κάνη αταξίες, άλλα πάνω στον αγώνα του νικιέται-νικάει, νικιέται-νικάει, ό Θεός δέν θά τόν άφήση. Άν έχη λίγη διάθεση νά μή λυπήση τόν Θεό, θά πάη στον Παράδεισο «μέ τά παπούτσια».
Ό φύσει Αγαθός Θεός θά τόν σπρώξη στον Παράδεισο σκανδαλωδώς. Θά οίκονομήση νά τόν πάρη τήν ώρα πού βρίσκεται σε μετάνοια. Μπορεί σέ όλη του τήν ζωή νά παλεύη, αλλά ό Θεός δεν θά τόν άφήση· θά τόν πάρη στην καλύτερη ώρα. Ό Θεός είναι καλός- θέλει όλοι νά σωθούμε. Αν ήταν νά σωθούν μόνο λίγοι, τότε γιατί σταυρώθηκε ό Χριστός;
Δεν είναι στενή ή πύλη τοϋ Παραδείσου. Χωράει όλους τους ανθρώπους πού σκύβουν ταπεινά και δεν είναι 52 Βλ. Ματθ. 16, 26. φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, αρκεί νά μετανοήσουν, νά δώσουν δηλαδή το φορτίο των αμαρτιών τους στον Χριστό, και τότε χωρούν νά περάσουν εύκολα άπό τήν πύλη. Έπειτα, έχουμε καί το δικαιολογητικό ότι είμαστε χωματένιοι· δεν είμαστε μόνον πνεύμα όπως οι Άγγελοι. Είμαστε όμως αδικαιολόγητοι, όταν δεν μετανοούμε καί δεν πλησιάζουμε τόν Σωτήρα μας ταπεινά.
Ό ληστής στον σταυρό ένα «εύλόγησον» είπε καί σώθηκε [2]. Ή σωτηρία τού ανθρώπου εξαρτάται άπό το δευτερόλεπτο, όχι άπό το λεπτό. Ό άνθρωπος μέ έναν ταπεινό λογισμό σώζεται, ενώ, αν φέρη έναν υπερήφανο λογισμό, τά χάνει όλα. Άπό φιλότιμο καί μόνον πρέπει νά σωθούμε. Δέν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος γιά τόν Θεό άπό το νά δη τόν άνθρωπο στην κόλαση. Νομίζω ότι καί μόνον ή ευγνωμοσύνη στον Θεό γιά τίς πολλές Του ευλογίες καί ή ταπεινή συμπεριφορά μέ αγάπη προς τίς εικόνες Του, τους συνανθρώπους μας, μέ λίγο φιλότιμο αγώνα, είναι αρκετά, γιά νά έχουμε αναπαυμένη τήν ψυχή μας καί σ' αυτήν τήν ζωή καί στην άλλη.[3]


1. Βλ. Ματθ. 16, 26.
2. Βλ. Λουκ. 23, 40-43. 
3. Εννοείται ότι ο Γέροντας απευθύνεται σε Ορθοδόξους πιστούς που αγωνίζονται και μετέχουν στην μυστηριακή ζωή της Εκκλησιάς.

Απόσπασμα από τις σελίδες  107 -108  του βιβλίου:

        ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ  Β΄              ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

               ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
              ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ