Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου Λόγοι Β΄ Κεφάλαιο 1'. «Βλέπω τι µας περιµένει, γι' αυτό πονάω.»

Λόγοι Β΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Η γεννιά της αδιαφορίας

Βλέπω τι µας περιµένει, γι' αυτό πονάω

Περνούν τά χρόνια καί τι δύσκολα χρόνια! ∆εν τελείωσαν τά θέµατα. Βράζει το καζάνι. Αν δεν είναι λίγο δυναµωµένος κανείς, πώς θα µπόρεση να αντιµετώπιση µιά δύσκολη κατάσταση; Ό Θεός δεν έκανε ανεπρόκοπους ανθρώπους. Πρέπει να καλλιεργήσουµε το φιλότιµο. Αλήθεια, Θεός φυλάξοι, αν γίνει ένα τράνταγµα, πόσοι θα σταλθούν όρθιοι;
Πριν από τον πόλεµο τού '40, στην Κόνιτσα, εκεί πού είχα το µαραγκούδαδικο ήταν ή αγορά καί έφερναν οι χωρικοί καλαµπόκι, σιτάρι κ.λπ. Μερικοί πλούσιοι - τι πλούσιοι, αυτοί δηλαδή πού έπαιρναν κάποιους τόκους από τις Τράπεζες, όταν πήγαιναν οι καηµένοι οι χωρικοί το καλαµπόκι στην αγορά, για να το πουλήσουν, αυτοί το κλωτσούσαν µε το πόδι καί ρωτούσαν πόσο έχει.
Όταν ήρθε ό πόλεµος καί αναγκάσθηκαν να τά πουλήσουν όλα, «καληµέρα» έλεγε ό ένας, «έχεις καλαµπόκι;» ρωτούσε ό άλλος.
Γι' αυτό τώρα να ευχαριστείτε τον Θεό για όλα. Κοιτάξτε να ανδρωθείτε. Σφιχτήτε λιγάκι. Βλέπω τι µας περιµένει, γι' αυτό πονάω. Μην αφήνετε τον εαυτό σας χαλαρό. Ξέρετε τι τραβάνε άλλου οι Χριστιανοί [1]; Στην Ρωσία µέσα στα κάτεργα. Τι δυσκολίες! Που πνευµατικά βιβλία! Αφήστε την Αλβανία. ∆υστυχία! ∆εν έχουν να φάνε. Ούτε Εκκλησίες άφησαν ούτε µοναστήρια. Τά ονόµατα τους τά άλλαξαν καί αυτά, γιατί δεν ήθελαν να ακούγονται χριστιανικά ονόµατα.
Καί στην Αµερική ακόµη, οι Ορθόδοξοι είναι λίγοι, σκορπισµένοι σε διάφορα µέρη, καί ξέρετε τι τραβάνε; Να µην υπάρχει ορθόδοξη κοινότητα, να πηγαίνουν µε το τραίνο ώρες µακριά, για να εκκλησιασθούν, να έρχονται στο Άγιον Όρος να συµβουλευθούν για ένα θέµα! Είναι µεγάλη αχαριστία αυτό το χαλαρό πνεύµα πού υπάρχει στην Ελλάδα.
Πόσους Άγιους θα παρουσίαση ό Θεός στα κράτη πού υπήρχε κοµµουνισµός! Μάρτυρες! Εκείνοι είχαν αποφασίσει τον θάνατο. Είχαν µεγάλες θέσεις καί δεν συµφωνούσαν µε τους νόµους, όταν ήταν
αντίθετοι µε τον νόµο του Θεού. «∆εν συµφωνώ- σκοτώστε µε, κλείστε µε φυλακή», έλεγαν, για να µην παρασυρθούν καί οι άλλοι. Εδώ πολλοί, χωρίς να ζορίζονται, δείχνουν τέτοια αδιαφορία! Λίγο αν περνούσαν µιά δυσκολία, έναν πόλεµο ή δύσκολα χρόνια, θα ήταν διαφορετικά. Γιατί τώρα είναι σαν να µη συµβαίνει τίποτε. Είναι - πώς να το πει κανείς; - σαν ένας να έρχεται από την Αυστραλία µε το αεροπλάνο την άνοιξη στην Ελλάδα καί να φεύγει από 'δω το φθινόπωρο για την Αυστραλία, οπότε φθάνει εκεί πάλι άνοιξη. Από άνοιξη σε άνοιξη, καί χειµώνα δεν βλέπει· δεν ξέρει ούτε τι γίνεται τον χειµώνα ούτε από κακοκαιρίες ούτε τίποτε.

-Γέροντα, πώς µπορούµε να βοηθήσουµε έναν άνθρωπο αδιάφορο;

- Να του βάλουµε την καλή ανησυχία, να τον προβληµατίσουµε, για να θέληση ό ίδιος να βοηθηθεί. Με το ζόρι δεν γίνεται. Πρέπει να διψάει ό άλλος, για να του δώσεις να πιει νερό. ∆ώσε σε έναν πού δεν έχει όρεξη, να φάει µέ τό ζόρι· θα το κάνη εµετό. Όταν ό άλλος δεν θέλει, δεν µπορώ να του στερήσω την ελευθερία, το αυτεξούσιο.

1 Ειπώθηκε τον Μάιο του 1987.