Σέ ἐπιστολή του (11 Ἰανουαρίου 1813) στόν ἀδελφό του Τιμόθεο ὁ Ἀλέξανδρος (μετέπειτα Στάρετς Ἀντώνιος) γράφει:
«Ὁ Θεός μᾶς ἐτιμώρησε. Γιά τίς ἁμαρτίες μας. Πού ἔχουν τόσο διαδοθῆ. Καί μάλιστα στίς πόλεις. Γι᾿ αὐτό μᾶς ἔστειλε τόν θυμό Του καί τήν ὀργή Του. Γιά νά ταπεινωθοῦμε. Γιά νά καταλάβουμε, ὅτι, ἐνῶ γιά τούς καλούς εἶναι γεμᾶτος ἀγαθότητα, γιά τούς ἀσεβεῖς καί ἁμαρτωλούς εἶναι αὐστηρός τιμωρός.
«Ὁ Θεός μᾶς ἐτιμώρησε. Γιά τίς ἁμαρτίες μας. Πού ἔχουν τόσο διαδοθῆ. Καί μάλιστα στίς πόλεις. Γι᾿ αὐτό μᾶς ἔστειλε τόν θυμό Του καί τήν ὀργή Του. Γιά νά ταπεινωθοῦμε. Γιά νά καταλάβουμε, ὅτι, ἐνῶ γιά τούς καλούς εἶναι γεμᾶτος ἀγαθότητα, γιά τούς ἀσεβεῖς καί ἁμαρτωλούς εἶναι αὐστηρός τιμωρός.