«Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων»... Ένας πραγματικά δίκαιος άνθρωπος, ένας επίσκοπος που κατάφερε μόνος όσα ελάχιστοι μπορούν να καταφέρουν, που αγάπησε απέραντα τον Χριστό και τον πονεμένο άνθρωπο, χωρίς να συμβιβάζεται ποτέ στον αγώνα για το δίκαιο και την αλήθεια. Φτωχός σε χρήματα, πλούσιος όμως σε αρετές, πανύψηλος σε πνευματικό επίπεδο. Επίσκοπος σε ένα από τα πιο φτωχά μέρη της Ελλάδας, δεν πήρε αξία από τον τόπο, αλλά έδωσε αξία στην μικρή και δυσπρόσιτη Κόνιτσα. Το δράμα των Βορειοηπειρωτών όχι απλώς τον συγκίνησε, αλλά το ανέδειξε σε όλον τον Ελληνισμό και αν, ως νεοέλληνες, δεν έχουμε ξεχάσει πλήρως τη Βόρειο Ήπειρο, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον ίδιο. Όταν όμως κάποιος του χτυπούσε την πόρτα, άνοιγε και παρείχε απλόχερα βοήθεια ανεξάρτητα από εθνικότητα και πίστη. Τέτοιος ήταν ο αείμνηστος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρός Σεβαστιανός.
