Ἀρχ. Ἀρσένιος Κατερέλος
Στήν ἀρχή, ὁ ἄνθρωπος ἑλκύεται μέ τόν α´ ἤ β´ τρόπο ἀπό τήν δωρεά τῆς Χάριτος. Στήν γνησία-ἀτέλεστη ἐμπειρική πραγματικότητα ὁ ἄνθρωπος ἑλκύεται αἰσθητά ἀπό τήν Χάρι, διότι γεύεται τήν ἐπίσκεψι τοῦ Θεοῦ, ''τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν'', πού τοῦ παρέχει νέα πνευματικά φτερά. Τότε ὁ ἄνθρωπος ἀναγεννᾶται πνευματικά. Ζεῖ τήν ὄντως καινή ἐν Χριστῷ ζωή. Γίνεται ''καινή κτίσις'', ἀναγεννᾶται ἄνωθεν. Καί τότε ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μία κατάστασι, πού ὄχι ἁπλῶς πιστεύει στόν Θεό - πού κι αὐτό βέβαια εἶναι σωτήριο καί ἀπαραίτητο, καί μάλιστα στήν ἀρχή -, ἀλλά γνωρίζει, στό μέτρο τῆς
Στήν ἀρχή, ὁ ἄνθρωπος ἑλκύεται μέ τόν α´ ἤ β´ τρόπο ἀπό τήν δωρεά τῆς Χάριτος. Στήν γνησία-ἀτέλεστη ἐμπειρική πραγματικότητα ὁ ἄνθρωπος ἑλκύεται αἰσθητά ἀπό τήν Χάρι, διότι γεύεται τήν ἐπίσκεψι τοῦ Θεοῦ, ''τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν'', πού τοῦ παρέχει νέα πνευματικά φτερά. Τότε ὁ ἄνθρωπος ἀναγεννᾶται πνευματικά. Ζεῖ τήν ὄντως καινή ἐν Χριστῷ ζωή. Γίνεται ''καινή κτίσις'', ἀναγεννᾶται ἄνωθεν. Καί τότε ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μία κατάστασι, πού ὄχι ἁπλῶς πιστεύει στόν Θεό - πού κι αὐτό βέβαια εἶναι σωτήριο καί ἀπαραίτητο, καί μάλιστα στήν ἀρχή -, ἀλλά γνωρίζει, στό μέτρο τῆς