Ὁ Σταυρός των ασθενειῶν καὶ ἡ θαυμαστὴ ὑπομονὴ τοῦ παραλύτου
Ἀρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου Θεολόγου- συγγραφέως Ι. Μ. Κυθήρων καὶ Ἀντικυθήρων
Ἐν Κυθήροις τῇ 11ῃ Μαΐου 2025
Πρόκειται γιὰ ἕνα θαῦμα, ποὺ ἔκανε ὁ Κύριος στὴν Ἱερουσαλήμ, στὴν προβατικὴ πύλη τῆς Βηθεσδᾶ, ὅπου ὑπῆρχε κάποια μεγάλη δεξαμενή, γύρω ἀπὸ τὴν ὁποία ὑπῆρχαν πέντε θολωτὰ ὑπόστεγα. Σ’ αὐτὰ βρίσκονταν ξαπλωμένοι ἕνα πλῆθος ἀρρώστων, ποὺ περίμεναν ἐκεῖ καρτερικὰ τὴν θεραπεία τους, ἡ ὁποία γινόταν μὲ ἕνα θαυμαστὸ τρόπο. Διότι ὅπως σημειώνει ὁ εὐαγγελιστής, κάποιος ἄγγελος κατέβαινε στὴν κολυμβήθρα καὶ τάραζε τὰ νερά της. Ὅποιος προλάβαινε νὰ κατέβη πρῶτος στὴν κολυμβήθρα, θεραπευόταν ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἀσθένεια καὶ ἂν ἔπασχε.
Ὑπῆρχε δὲ στὸν τόπο ἐκεῖνο ἀνάμεσα στὸ πλῆθος ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ ἦταν 38 χρόνια παράλυτος. Περίμενε καὶ αὐτὸς καρτερικά, πότε θὰ ταραχθοῦν τὰ νερά της κολυμβήθρας ἀπὸ τὸν ἄγγελο, γιὰ νὰ πέσει πρῶτος στὴ λίμνη, ὥστε νὰ θεραπευθεῖ.
Ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε δυστυχῶς κάποιος νὰ τὸν βοηθήσει, νὰ μπὴ μέσα στὴ δεξαμενὴ καὶ νὰ κολυμβήσει, διότι κάποιος ἄλλος προλάβαινε πρὶν ἀπὸ αὐτόν.
Κανένας δυστυχῶς ἀπὸ ὅσους εἶχαν θεραπευθεῖ, ἢ ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς τῶν θεραπευθέντων, δὲν βρέθηκε νὰ τὸν εὐσπλαχνισθεῖ καὶ νὰ τὸν βοηθήσει, ὥστε νὰ βρεῖ καὶ αὐτὸς τὴν πολυπόθητη θεραπεία του.
Ἔμοιαζε μ’ ἕναν ἄταφο νεκρὸ ὁ παράλυτος. Ὅμως δὲν ἀπελπιζόταν, δὲν ἔχανε τὴν ὑπομονή του, παρ’ ὅλο ποὺ τὸ μαρτύριό του παρατεινόταν ἐπὶ τόσο μεγάλο χρονικὸ διάστημα. Καὶ ὄχι μόνο δὲν ἀπελπιζόταν καὶ σήκωνε μὲ ὑπομονὴ θαυμαστὴ αὐτὸ τὸν βαρὺ σταυρὸ τῆς ἀρρώστιας του, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον δὲν φαίνεται μέσα ἀπὸ τὴν ὅλη διήγηση, νὰ ἀγανακτεῖ, οὔτε νὰ κατακρίνει κανέναν, καθὼς ἔβλεπε τὴν σκληρότητα καὶ τὴν ἀπανθρωπιὰ τῶν ἀνθρώπων, ποὺ τὸν περιστοίχιζαν.
Δὲν παραπονέθηκε ποτέ, οὔτε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, οὔτε ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων.
Ἀπὸ τέτοιου εἴδους σωματικὲς ἀσθένειες, ὅπως αὐτὴ τοῦ παραλύτου, δηλαδὴ μακροχρόνιες καὶ ἀνθρωπίνως ἀθεράπευτες, ὅπως γνωρίζουμε, πάσχουν πολλοὶ συνάνθρωποι μας σήμερα, παρὰ τὶς μεγάλες προόδους τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης. Οἱ ἀσθένειες γενικότερα εἶναι ἕνα πανανθρώπινο φαινόμενο, ποὺ ἐμφανίστηκαν στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τότε ποὺ ἁμάρτησε ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, ὁ Ἀδάμ, ἐκεῖ στὸν παράδεισο καὶ παρέβη τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ.
Διότι ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, οἱ ἀσθένειες, ὅπως καὶ ὁ θάνατος, εἶναι καρπὸς καὶ ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας.
Ὅλοι μας περάσαμε, ἢ θὰ περάσουμε, ἀσθένειες, ἐλαφρότερες, ἢ βαρύτερες καὶ δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ ἔζησε σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ καὶ δὲν ἐβίωσε τὸν πόνο καὶ τὴν ὀδύνη τῆς ἀσθένειας. Καὶ ὅλοι μας, ὅταν ἀρρωστήσουμε, ἐπιζητοῦμε μὲ κάθε τρόπο τὴν θεραπεία μας. Κάνουμε τὸ πᾶν γιὰ νὰ ξαναβροῦμε τὴν πολυπόθητη ὑγεία μας.
Τρέχουμε στοὺς καλύτερους γιατρούς, καὶ στὰ καλύτερα νοσοκομεῖα τῆς Ἑλλάδος, ἢ καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ. Δαπανοῦμε χρήματα, πολλὲς φορὲς καὶ ὅλη τὴν περιουσία μας, γιὰ νὰ ξαναβροῦμε τὴν ὑγεία μας.
Βέβαια ἐδῶ πρέπει νὰ τονίσουμε, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἀπαγορεύει νὰ φροντίζουμε γιὰ τὴν ὑγεία μας, ὅταν ἀρρωστήσουμε.
Σὲ κάποιο θεόπνευστο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ποὺ λέγεται Σοφία Σειράχ, γίνεται λόγος γιὰ τὸν ἰατρὸ καὶ τὸν ρόλο του, γιὰ τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, γιὰ τοὺς φαρμακοποιοὺς καὶ τὰ φάρμακα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ σχέση τῆς ἁμαρτίας μὲ τὶς σωματικὲς ἀσθένειες.
Σ’ αὐτὸ λοιπὸν τὸ βιβλίο ἀναφέρονται τὰ ἑξῆς: Παιδί μου ὅταν ἀρρωστήσεις, μὴν παραβλέψεις τὴν ἀρρώστια σου, ἀλλὰ κάνε προσευχὴ στὸν Κύριο καὶ Ἐκεῖνος θὰ σὲ θεραπεύσει. Μὲ τὰ παραπάνω λόγια ὁ θεόπνευστος συγγραφέας μας προτρέπει, ὅταν ἀρρωστήσουμε, νὰ μὴν ἀμελήσουμε, ἀλλὰ νὰ καταφύγουμε κατ’ ἀρχὴν στὸν πρῶτο ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων μας, τὸν Κύριο καὶ ἀπὸ αὐτὸν νὰ ζητήσουμε τὴν θεραπεία μας, τὴν ὁποία βέβαια θὰ μᾶς δώσει, ἐφ’ ὅσον αὐτὸ συμφέρει πνευματικὰ στὴν ψυχή μας.
Φυσικὰ τὸ ὅτι θὰ καταφύγουμε στὸν Κύριο, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι δὲν θὰ καταφύγουμε καὶ στὸ γιατρό. Στὸ ἴδιο βιβλίο τῆς Σοφίας Σειρὰχ ἀναφέρονται τὰ ἑξῆς: Νὰ τιμᾶς τὸν γιατρό, διότι ὁ Θεὸς τὸν δημιούργησε γιὰ τὶς ἀνάγκες σου. Ὡστόσο ἡ θεραπεία ἔρχεται ἀπὸ τὸν Ὕψιστον. Μὴν τὸν διώξεις τὸν γιατρό. Τὸν ἔχεις ἀνάγκη. Παραχώρησέ του τὴν δυνατότητα νὰ σὲ θεραπεύσει.
Μὲ βάση τὶς παραπάνω βιβλικὲς μαρτυρίες συμπεραίνουμε ὅτι ὁ Θεὸς δημιούργησε ὄχι μόνο τὸν ἰατρό, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἰατρικὴ Ἐπιστήμη. Αὐτὸς ἔδωσε ἐπίσης καὶ τὰ φάρμακα, γιὰ νὰ μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ βρίσκει ἀνακούφιση στὶς ἀρρώστιες του. Θὰ καταφύγουμε λοιπὸν στὸ γιατρό, ἀλλὰ δὲν θὰ πρέπει νὰ ξεχνᾶμε μιὰ μεγάλη ἀλήθεια: Ὅτι οἱ δυνατότητες τοῦ γιατροῦ καὶ γενικότερα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης εἶναι περιορισμένες, διότι ὑπάρχουν ἀσθένειες, οἱ ὁποῖες ἀκόμη καὶ σήμερα δὲν μποροῦν νὰ θεραπευτοῦν. Πολλὲς φορὲς καὶ οἱ ἴδιοι οἱ ἰατροὶ ὁμολογοῦν τὴν ἀδυναμία τους καὶ λένε: «Ἐμεῖς τίποτε περισσότερο δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ μπρὸς τὸ λόγο τὸν ἔχει ὁ Θεός».
Ὡστόσο πέραν αὐτῶν πάντοτε πρέπει νὰ ἔχουμε ὑπ’ ὄψη μας καὶ κάτι ἀκόμη, πολὺ σημαντικό. Ὅτι δηλαδὴ ὁ Θεὸς πολλὲς φορὲς δὲν μᾶς θεραπεύει, παρ’ ὅλο ποὺ τὸ ζητᾶμε ἐπίμονα στὶς προσευχές μας, γιατί αὐτὸ συμφέρει στὶς ψυχές μας.
Παραχωρεῖ νὰ ἔρθει μιὰ ἀρρώστια, ποὺ ἀνθρωπίνως δὲν θεραπεύεται, γιὰ νὰ μᾶς παιδαγωγήσει πνευματικά. Ὁ Θεὸς δηλαδὴ χρησιμοποιεῖ ἐν τῇ πανσοφίᾳ του τὶς σωματικὲς ἀρρώστιες, ποὺ εἶναι καρπὸς τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἀποστασίας μας, σὰν ἕνα φάρμακο γιὰ νὰ θεραπεύσει τὶς ἀρρώστιες τῆς ψυχῆς μας.
Γι’ αὐτὴ τὴν παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ μας ὁμιλεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή του.
Γράφει: «Υἱέ μου, μὴ ὀλιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδὲ ἐκλύου ὑπ' αὐτοῦ ἐλεγχόμενος. Ὀν γὰρ ἀγαπᾶ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται». Δηλαδή, παιδί μου μὴν ἀμελὴς καὶ μὴν ἀδιαφορῇς γιὰ τὴν παιδαγωγία, τὴν ὁποία διὰ μέσου θλίψεων σοῦ κάμνει ὁ Κύριος καὶ μὴν ἀποθαρρύνεσαι, ὅταν ἐλέγχεσαι ἀπὸ αὐτόν. Διότι ἐκεῖνον ποὺ ἀγαπᾶ ὁ Κύριος, τὸν παιδαγωγεῖ, μαστιγώνει δὲ μὲ ταλαιπωρεῖες κάθε υἱόν, ποὺ θεωρεῖ ὡς ἰδικόν του.
Ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, οἱ σωματικὲς ἀρρώστιες φέρνουν τεράστιο πνευματικὸ κέρδος στὶς ψυχές μας, διότι μᾶς θεραπεύουν ἀπὸ πάθη καὶ σβήνουν τὰ χρέη τῶν ἁμαρτιῶν μας. Αὐτὸ ὅμως τὸ εὐεργετικὸ ἀποτέλεσμα ἔρχεται μόνον, ὅταν ὑπομένουμε καρτερικὰ τὶς ἀσθένειες καὶ ὄχι μόνο δὲν γογγύζουμε, ἀλλὰ εὐχαριστοῦμε καὶ δοξάζουμε τὸν Θεόν.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἀναφερόμενος σὲ κάποια ὁμιλία του στὸ πνευματικὸ κέρδος ποὺ ἀποκομίζουμε, ὅταν μὲ καρτερία ὑπομένουμε τὶς θλίψεις, λέει τὰ ἑξῆς: Ὅπως ὁ χρυσοχόος βάζει τὸ χρυσάφι στὸ χωνευτήρι καὶ τὸ ἀφήνει νὰ δοκιμάζεται στὴ φωτιά, τόσο χρονικὸ διάστημα μέχρι νὰ τὸ δῇ νὰ γίνεται τελείως καθαρό, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων νὰ δοκιμάζονται στὶς ἀσθένειες τόσο, ὥσπου νὰ γίνουν καθαρὲς καὶ νὰ ὠφεληθοῦν πάρα πολὺ ἀπὸ τὴ δοκιμασία αὐτή.
Τὸ τραγικὸ ἐν προκειμένῳ εἶναι τὸ γεγονός, ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπὸ μᾶς, ἐνῷ μεγάλη φροντίδα δείχνουμε γιὰ τὴν θεραπεία τῶν σωματικῶν μας ἀσθενειῶν, καθόλου, ἢ ἐλάχιστα φροντίζουμε γιὰ τὴ θεραπεία τῶν ψυχικῶν μας ἀσθενειῶν. Καὶ ὅταν λέμε ψυχικὲς ἀσθένειες, δὲν ἐννοοῦμε ἐδῶ τὶς ψυχιατρικὲς ἀρρώστιες, ἀλλὰ κυρίως καὶ πρωτίστως τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες μας, ποὺ εἶναι οἱ χειρότερες ἀπὸ ὅλες τὶς ἀρρώστιες, διότι αὐτὲς ἔχουν τὴ δύναμη νὰ μᾶς χωρίσουν αἰωνίως ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ μᾶς στερήσουν τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Δυστυχῶς ἀδιαφοροῦμε καὶ μὲ τὴ στάση μας αὐτὴ δείχνουμε πάνω στὴν πράξη, ὅτι δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ τὸ θέμα τῆς θεραπείας τῆς ψυχῆς μας ἀπὸ τὰ πάθη καὶ σὲ τελικὴ ἀνάλυση δείχνουμε, ὅτι δὲν θέλουμε νὰ θεραπευθοῦμε.
Ἂς λάβουμε ὑπ’ ὄψη μας, ἀδελφοί μου, ὅσα παραπάνω εἴπαμε μὲ ἀφορμὴ τὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ καὶ ἂς ἀγωνιστοῦμε νὰ ἐπιμεληθοῦμε τὴ θεραπεία τῶν ἀθανάτων ψυχῶν μας ἀπὸ τὰ πάθη, ὑπομένοντας μὲ καρτερία καὶ ὑπομονὴ τὶς σωματικὲς ἀρρώστιες, πρᾶγμα ποὺ εὔχομαι νὰ γίνει σὲ ὅλους μας μὲ τὴ Χάρη καὶ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὶς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου καὶ ὅλων τῶν ἁγίων, ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου