Τὸ ἀτιμώρητο ἔγκλημα στὴ Χίο τὸ 1822 καὶ ἡ ἐπιστροφή τῶν δολοφόνων. Θεοφάνης Μαλκίδης

Ἡ ἔκρηξη τῆς Επανάστασης τὸ 1821 βρῆκε τὸ πολυπληθὲς ἑλληνικὸ στοιχεῖο τῆς Χίου νὰ εὐημερεῖ (120.000 ἔναντι 3.000 Τούρκων ), ἐνῷ οἱ Χιῶτες μὲ τὸν στόλο τους, τὴν ἱκανότητά τους στὸ ἐμπόριο καὶ τὴ διπλωματία, κυριαρχοῦσαν στὸν Εὔξεινο Πόντο, τὸ Αἰγαῖο καὶ τὴ Μεσόγειο.

Στὶς 10 Μαρτίου 1822 ὁ Σάμιος Ἐπαναστάτης Λυκοῦργος Λογοθέτης, μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ Χιώτη Ἀντωνίου Μπουρνιά, ἀποβιβάστηκε στὸ νησὶ μὲ 1.500 ἄνδρες, ἐνισχύοντας τὸ πνεῦμα ἐξέγερσης ποὺ διαπερνοῦσε τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ οἱ Τοῦρκοι τοῦ νησιοῦ ἀναγκάστηκαν νὰ κλειστοῦν στὸ κάστρο της πρωτεύουσας.
Μόλις ἔφθασε ἡ εἴδηση τῆς ἐξέγερσης στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Σουλτᾶνος Μαχμοὺτ Β’ διέταξε ἀμέσως νὰ φυλακιστοῦν οἱ ἐπιφανεῖς Χιῶτες τῆς Πόλης καὶ ἑξῆντα ἀπὸ αὐτοὺς νὰ ἀποκεφαλιστοῦν πρὸς παραδειγματισμὸ καὶ ἐκφοβισμό.
Στὴ συνέχεια δόθηκε ἐντολὴ στὸν ναύαρχο Καρά-Ἀλὴ πασᾶ νὰ καταπλεύσει στὸν νησὶ καὶ νὰ τιμωρήσει τὶς Ἑλληνίδες καὶ τοὺς Ἕλληνες, ὅπως ἄλλωστε ἔγινε καὶ σὲ πολλὲς παρόμοιες περιπτώσεις κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Ἐπανάστασης (Κωνσταντινούπολη καὶ Ἀδριανούπολη, Σμύρνη καὶ Κυδωνιές, Κρήτη, Κασσάνδρα καὶ Θεσσαλονίκη, Κύπρος Σαμοθράκη, Νάουσα, Κάσος, Ψαρᾶ, Ἀνδρίτσαινα, Μεσολόγγι).

Ἡ διαταγὴ τοῦ Σουλτάνου ἦταν ἡ πλήρης καταστροφὴ τοῦ νησιοῦ καὶ εἰδικότερα ὡς ἄλλος Ἡρώδης ἔδωσε ἐντολὴ νὰ σφάξουν τὰ βρέφη ἕως τριῶν ἐτῶν, τὰ ἀγόρια καὶ τοὺς ἄνδρες ἄνω τῶν δώδεκα ἐτῶν, τὶς γυναῖκες ἄνω τῶν σαράντα, νὰ αἰχμαλωτίσουν τὰ κορίτσια καὶ τὶς γυναῖκες ἀπὸ τρία ἕως σαράντα ἐτῶν καὶ τὰ ἀγόρια ἀπὸ τρία ἕως δώδεκα ἐτῶν.....
Τῆς σφαγῆς μποροῦσαν νὰ ἐξαιρεθοῦν αὐτοὶ ποὺ ἦταν πρόθυμοι νὰ ἀσπαστοῦν τὸ Ἰσλάμ, ἀφοῦ εἶχε δοθεῖ προηγουμένως ἐντολὴ στὰ στρατεύματα νὰ χαριστεῖ ἡ ζωὴ μόνο σὲ ὅσους δέχονταν νὰ ἀλλαξοπιστήσουν.

Ὁ στόλος τῶν σφαγέων ἔφτασε στὴ Χίο στὶς 30 Μαρτίου τοῦ 1822 καὶ μετὰ ἀπὸ σύνθημα ποὺ ἦταν ὁ κανονιοβολισμὸς ἀπὸ τὴ ναυαρχίδα, ὁ ἐπί κεφαλῆς τῶν δολοφόνων Καρά-Ἀλὴ ἀποβίβασε ἑπτὰ χιλιάδες ἄνδρες κατέστειλε τὴν ἐξέγερση, ἀρχίζοντας ἀμέσως τὴν ἐκτέλεση τῆς ἐντολῆς τοῦ Σουλτάνου.
Ἀφοῦ πυρπολήθηκαν ἡ πρωτεύουσα καὶ τὰ χωριὰ τοῦ νησιοῦ καὶ ἄρχισε ἡ λεηλασία τῶν περιουσιῶν, οἱ ἄνδρες του Καρὰ Ἀλὴ προέβησαν στὴ σφαγή. Ἀπὸ τοὺς 120.000 περίπου Ἕλληνες τοῦ νησιοῦ, 50.000 δολοφονήθηκαν (τὰ ἱερὰ ὀστᾶ πολλῶν θυμάτων βρίσκονται σήμερα στὴ Νέα Μονὴ καὶ στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Μηνὰ τῆς Χίου), αἰχμαλωτίσθηκαν οἱ 50.000, διέφυγαν καὶ σώθηκαν οἱ 10.000 καὶ ἐπέζησαν στὴ Χίο μόνο χίλιοι πρόγονοί μας....

Ὁ Καρὰ Ἀλὴ γιὰ νὰ ἀποδείξει τὸ ἔγκλημά του, ἀπέστειλε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπως συνηθιζόταν, φορτία μὲ κομμένα κεφάλια καὶ κομμένα αὐτιά, ἐνῷ διέταξε τὸν ἀπαγχονισμὸ τῶν σαρανταεννέα ἐπιφανῶν ὁμήρων, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ ἀρχιεπίσκοπος Πλάτων, οἱ ὁποῖοι κρατοῦνταν στὸ κάστρο της πρωτεύουσας τοῦ νησιοῦ.
Ἡ σφαγή, τὸ Ὁλοκαύτωμα τῆς Χίου συγκλόνισε τὴν Εὐρώπη, ἡ κοινὴ γνώμη ξεσηκώθηκε καὶ οἱ τάξεις τῶν φιλελλήνων πύκνωσαν. Αὐτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν τὶς φρικιαστικὲς σκηνὲς στὶς ἐφημερίδες, ζωγράφοι (Ντελακρουὰ) τὶς ἀπεικόνισαν καὶ ποιητὲς (Οὐγκώ, Χέμανς, Πιέρποντ, Χίλ, Σιγκούρνεϊ) ἔψαλλαν τὴ θλιβερὰ καταστροφή.

Ὁ Ἄγγλος πρόξενος στὴ Σμύρνη Francis Werry γράφει σὲ ἀναφορά του ὅτι «στὸ δρόμο τῶν Φράγκων ὁδηγοῦνται πάνω-κάτω κοπάδια ἀπὸ παιδιὰ τῆς Χίου γιὰ πώληση», ἐνῷ πολλὲς γυναῖκες αὐτοκτόνησαν κατὰ τὴ μεταφορὰ γιὰ νὰ γλυτώσουν τὸν ἐξευτελισμό.
Στὴ ἐφημερίδα «Allgemeine Zeitung» δημοσιεύτηκε κείμενο ὅπου ἀναφερόταν ὅτι μικρὰ παιδιὰ κάτω τῶν ἑπτὰ ἐτῶν τὰ ὁποῖα ἦταν ἀκατάλληλα γιὰ τὸ δουλεμπόριο δένονταν καὶ ρίχνονταν στὴ θάλασσα.
Τὸ σκηνικὸ τοῦ δουλεμπορίου περιέγραψε καὶ ὁ ἱερέας τῆς ἀγγλικῆς πρεσβείας R. Walsh ἀναφέροντας ὅτι ἀπὸ τὴν 1η Μαΐου 1822 ἐκδόθηκαν 41.000 ἔγγραφα ἰδιοκτησίας δούλων καὶ ὅτι 5.000 πουλήθηκαν στὴν Κωνσταντινούπολη.
Σύμφωνα μὲ τὴ γαλλόφωνη ἐφημερίδα τῆς Σμύρνης Spectateur Oriental, ἕως τὴν 10 Μαΐου 1822 στὸ τελωνεῖο τῆς Σμύρνης εἶχαν καταβληθεῖ δασμοὶ γιὰ 40.000 σκλάβους καὶ τὰ μικρότερα παιδιὰ ὁδηγοῦνταν κατὰ ὁμάδες γιὰ ἐξισλαμισμό.
Μάλιστα ὁ Walsh γράφει σχετικὰ ὅτι «μέσα σὲ μιὰ μέρα ἔγιναν περισσότεροι προσηλυτισμοὶ ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο στὸ Κοράνι ἀπ’ ὅσοι ἀπ’ τὸ Κοράνιο στὸ Εὐαγγέλιο σὲ ἕναν αἰῶνα»!

Ἡ Νέμεσις γιὰ τὴ σφαγὴ θὰ ἔλθει πολὺ σύντομα, μὲ τὴν ἀνατίναξη τῆς τουρκικῆς ναυαρχίδας του Καρά-Ἀλὴ ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο Κανάρη τὴ νύχτα τῆς 6ης πρὸς τὴν 7η Ἰουνίου 1822. Ὁ ἐκτελεστὴς τοῦ Ὁλοκαυτώματος θὰ πεθάνει μαζὶ μὲ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς σφαγεῖς, εἴτε πάνω στὸ πλοῖο, εἴτε στὸν τόπο τοῦ ἐγκλήματος.....

Ἐν κατακλεῖδι, τὸ τραγικό, φρικιαστικό, ἀπάνθρωπο ἔγκλημα στὴ Χίο δυστυχῶς δὲν τιμωρήθηκε καὶ ὅπως ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ἑκατὸ ἀκριβῶς χρόνια ἀργότερα ἐπαναλήφθηκε στὴν ἴδια περιοχή: στὴ Σμύρνη.

Μία ἀκόμη τραγωδία εἶναι ὅτι οἱ δολοφόνοι τοῦ χθές, ὡς ἀτιμώρητοι Γκρίζοι Λύκοι του σήμερα, θέλουν νὰ ἐπαναλάβουν τὰ ἐγκλήματά τους καὶ ἀνερυθρίαστα ἐμφανίζονται ὡς εἰρηνοποιοί, ζητῶντας γῆ καὶ ὕδωρ στὴ Θράκη, στὴν Κύπρο, στὸ Αἰγαῖο, στὴ Συρία.
Ὁ Ἑλληνισμὸς δὲν πρέπει νὰ πέσει στὴν παγίδα καὶ ἔχει τὸ χρέος νὰ ἀντισταθεῖ γιὰ τὴν ἱστορία, γιὰ τὸ δίκαιο, γιὰ τὴ μνήμη τῶν θυμάτων τῆς σφαγῆς (καὶ) στὴ Χίο!

malkidis.blogspot.com