Κατὰ Μᾶρκον, κέφ. Θ΄, ἐδάφια 14-29
14 Καὶ ἐλθὼν πρὸς τοὺς μαθητὰς εἶδεν ὄχλον πολὺν περὶ αὐτούς, καὶ γραμματεῖς συζητοῦντας αὐτοῖς. 15 καὶ εὐθέως πᾶς ὁ ὄχλος ἰδόντες αὐτὸν ἐξεθαμβήθησαν, καὶ προστρέχοντες ἠσπάζοντο αὐτόν. 16 καὶ ἐπηρώτησε τοὺς γραμματεῖς· τί συζητεῖτε πρὸς ἑαυτούς; 17 καὶ ἀποκριθεὶς εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπε· διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. 18 καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. 19 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. 20 καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων. 21 καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν. 22 καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ᾿ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾿ ἡμᾶς. 23 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. 24 καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ.25 ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος, ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. 26 καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτὸν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. 27 ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη. 28 Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ᾿ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. 29 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.
Ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοση ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Παναγιώτη Τρεμπέλα
14 Καὶ ὅταν ἦλθε κοντὰ στοὺς ὑπόλοιπους μαθητές, εἶδε γύρω ἀπ’ αὐτοὺς πολὺ λαὸ καὶ γραμματεῖς νὰ συζητοῦν μαζί τους.
15 Κι ὅλος ὁ λαὸς ἀμέσως μόλις Τὸν εἶδε, ἀπ’ τὴ χαρά του θαμπώθηκε, κι ἔτρεχαν ὅλοι πρὸς Αὐτὸν νὰ Τὸν χαιρετήσουν.
16 Ρώτησε τότε τοὺς γραμματεῖς: ‘’Τί συζητᾶτε μεταξύ σας;’’ 17 Τότε ἕνας μέσα ἀπ’ τὸ πλῆθος του ἀποκρίθηκε: ‘’Διδάσκαλε, σοῦ ἔφερα τὸν γιό μου ποὺ ἔχει καταληφθεῖ ἀπὸ δαιμονικὸ πνεῦμα, ποὺ τοῦ πῆρε κα τὴ λαλιά.
18 Καὶ σὲ ὅποιο μέρος τὸν πιάσει, τὸν ρίχνει κάτω, κι ἀφρίζει καὶ τρίζει τὰ δόντια του καὶ μένει ξερὸς κι ἀναίσθητος. Εἶπα στοὺς μαθητές σου νὰ τὸ βγάλουν, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν’’.
19 Τότε ὁ Ἰησοῦς του ἀποκρίθηκε: "Ω γενεὰ ποὺ τόσα θαύματα εἶδες καὶ εἶσαι ἀκόμη ἄπιστη! Ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; Ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχομαι; Φέρτε τον μου ἐδῶ". Καὶ τὸν ἔφεραν κοντά Του. 20 Καὶ ὅταν τὸ πονηρὸ πνεῦμα εἶδε τὸν Ἰησοῦ, ἀμέσως τάραξε μὲ σπασμοὺς τὸν νέο, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ ἔπεσε κάτω στὴ γῆ, κυλιόταν καὶ ἔβγαζε ἀφροὺς ἀπ’ τὸ στόμα του.
21 Τότε ρώτησε ὁ Κύριος τὸν πατέρα τοῦ παιδιοῦ: "Πόσος καιρὸς εἶναι ἀπὸ τότε ποὺ τοῦ συμβαίνει αὐτό;" Κι ἐκεῖνος Τοῦ ἀπάντησε: "Ἀπὸ μικρὸ παιδί. 22 Πολλὲς φορὲς μάλιστα τὸν ἔριξε καὶ στὴ φωτιὰ καὶ στὰ νερὰ γιὰ νὰ τοῦ πάρει τὴ ζωή. Ἀλλὰ ἐὰν μπορεῖς νὰ κάνεις κάτι, λυπήσου μας καὶ βοήθησέ μας".
23 Ὁ Ἰησοῦς τότε τοῦ εἶπε τὸ ἑξῆς: "Ἐσὺ ἐὰν μπορεῖς νὰ πιστέψεις, ὅλα εἶναι δυνατὰ σὲ ἐκεῖνον ποὺ πιστεύει". 24 Καὶ ἀμέσως φώναξε δυνατὰ ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ μὲ δάκρυα καὶ εἶπε: "Πιστεύω, Κύριε, ὅτι ἔχεις τὴ δύναμη νὰ μὲ βοηθήσεις. Βοήθησέ με νὰ ἀπαλλαγῶ ἀπ’ τὴν ὀλιγοπιστία μου καὶ ἀναπλήρωσε ἐσὺ τὴν ἔλλειψη τῆς πίστεώς μου".
25 Ὅταν λοιπὸν εἶδε ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἔτρεχε ἐκεῖ καὶ μαζευόταν πολὺς λαός, πρόσταξε αὐστηρὰ τὸ ἀκάθαρτο δαιμονικὸ πνεῦμα καὶ τοῦ εἶπε: "Πνεῦμα ἄλαλο καὶ κουφό, ἐγὼ σὲ διατάζω, βγὲς ἀπ’ αὐτὸν καὶ μὴν ξαναμπεῖς ποτὲ πιὰ μέσα του". 26 Τότε τὸ πονηρὸ πνεῦμα, ἀφοῦ κραύγασε δυνατὰ καὶ συντάραξε τὸ παιδί, βγῆκε. Καὶ ἔγινε σὰν νεκρὸς ὁ νέος, ὥστε πολλοὶ νὰ λένε ὅτι πέθανε.
27 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τὸν ἔπιασε ἀπ’ τὸ χέρι καὶ τὸν σήκωσε˙ καὶ ἐκεῖνος στάθηκε ὄρθιος. 28 Ὅταν κατόπιν ὁ Κύριος μπῆκε σὲ κάποιο σπίτι, Τὸν ρωτοῦσαν ἰδιαιτέρως οἱ μαθητές Του: "Γιατί ἐμεῖς δὲν μπορέσαμε νὰ βγάλουμε τὸ πονηρὸ πνεῦμα;" 29 Καὶ ἐκεῖνος τοὺς ἀπάντησε: "Αὐτὸ τὸ εἶδος τοῦ δαιμονίου δὲν βγαίνει μὲ τίποτε ἄλλο παρὰ μὲ προσευχὴ ποὺ συνοδεύεται μὲ νηστεία, ὥστε ἡ προσευχὴ νὰ γίνεται μὲ διάνοια ὅσο τὸ δυνατὸν ἐλαφρότερη καὶ περισσότερο προσηλωμένη στὸν Θεό".
Ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.
Ἐπιμέλεια πολυτονισμοῦ: Ἄκτιστον
Διαβάστε καὶ ἀκοῦστε περισσότερα πατῶντας: Κυριακὴ Δ΄ Νηστειών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου