Κυριακὴ ΙΖ΄ Λουκᾶ. (Ἀσῶτου)
Ἀπόστολος: Α΄ Κόρ. στ΄12 – 20
Εὐαγγέλιο: Λουκ. ἰε΄ 11 – 32
Ἡ Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ σήμερα, ὅπως καὶ ἡ περασμένη Κυριακή τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου εἶναι χαρακτηριστικές, ἀφοῦ δικαιώνεται ὁ ἁμαρτωλὸς ποὺ μὲ μετάνοια καὶ ταπείνωση ζητᾶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Ἀντίθετα ὁ ὑπερήφανος, μεγαλύτερος υἱὸς ἢ ὁ Φαρισαῖος ποὺ μποροῦσε νὰ εἶχαν τάχα ἀρετὲς δὲν σώζονται, γιατί εἶχαν ἐγωισμό, αὐτοδικαίωση καὶ κατέκριναν τους ἀδελφούς τους.
Ἡ μακρὰ αὐτὴ περίοδος τοῦ Τριωδίου ποὺ εἰσήλθαμε ἀπὸ τὴν περασμένη Κυριακὴ ἔχει ὡς σκοπὸ νὰ μᾶς προετοιμάσει πνευματικὰ νὰ ἀξιωθοῦμε νά μετέχουμε τῶν Ἁγίων Παθῶν καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.
Κάθε χρόνο, ἐξαιρέτως αὐτὴ τὴν περίοδο πρέπει ὁ Χριστιανὸς νὰ ἀνεβαίνει ὡς σκαλοπάτια τῆς πνευματικῆς προκοπῆς γιὰ νὰ μπορέσει ὅταν μᾶς καλέσει ὁ Κύριος νὰ γίνει μέτοχος τῆς Ἀναστάσεως καὶ τῆς Αἰωνίου Ζωῆς.
Ἡ σημερινὴ παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ πραγματικὰ μᾶς δίνει δυὸ πολὺ σημαντικὲς πτυχὲς γιὰ νὰ ἀρχίσουμε καὶ νὰ συνεχίσουμε τὴν πνευματική μας πορεία μέσα στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ τὴν μετάνοια καὶ τὴν ταπείνωση.
Πραγματικὰ ὅλα τὰ πνευματικὰ ἐφόδια βοηθοῦν καὶ ὅλα χρειάζονται γιά νὰ ἀποκτήσουμε τὶς ἀρετὲς ποὺ θὰ εἶναι ὡς εἰσιτήρια γιὰ τὴν Βασιλεία των Οὐρανῶν.
Ἡ νηστεία, ἡ προσευχή, ἡ μετοχὴ στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὖχαριστίας, ἡ ἐλεημοσύνη πρὸς τὸν συνάνθρωπο, ἡ ἀγάπη, ἡ ἀνεξικακία
καὶ ἡ συγχώρεση τοῦ ἀδελφοῦ μας. Ὅλα ὅμως θὰ πρέπει νὰ γίνονται μέσα στὸ πνεῦμα τῆς ταπείνωσης καὶ τῆς μετάνοιας.
Νὰ ἀναγνωρίζει ὁ καθένας μας ὅτι ὅσα καὶ νὰ κάνει στὴ ζωή του ἀγαθά, ὅπως ὁ μεγαλύτερος υἱός, θά εἶναι πολὺ λίγα γιὰ νὰ εἰσέλθει στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἂν δὲν τὰ βλέπει μὲ ταπεινὸ φρόνημα καὶ ἂν δὲν συγχωράει τὸν ἀδελφό του.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ καθένας μας ὅσο χαμηλὰ καὶ ἂν ἔπεσε στὴν ἁμαρτία νὰ μὴν ἀπελπίζεταί, γιατί ὁ Θεὸς Πατέρας μας εἶναι σπλαχνικὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ μπόρεῖ νὰ μᾶς σώσει μὲ τὴ μετάνοια.
Ἡ μετάνοια καὶ ἡ ἐξομολόγηση εἶναι ἡ ἀφετηρία σωτηρίας μας. Οἱ πατέρες μας, μᾶς λένε ὅτι τὸ νὰ πέφτουμε στήν ἁμαρτία εἶναι ἀνθρώπινο, τὸ νὰ ἐμμένουμε στὴν ἁμαρτία εἶναι δαιμονικό, ἀφοῦ μόνο ὁ διάβολος δὲν θέλει νὰ μετανοήσει, τὸ νὰ μετανοοῦμε εἶναι θεῖο δῶρο καθότι ἀνοίγει τὸν δρόμο πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴ σωτηρία μας.
Πόλὺ ὡραῖα χρησιμοποίησε τὴ φράση ὁ Χριστὸς στὴν παραβολή: «ἀναστάς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου».
Ἔτσι καὶ ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ πρέπει νά κάνουμε αὐτὲς τὶς μέρες πρὶν τὴν καθαρὰ Δευτέρα εἶναι νὰ σηκωθοῦμε νά πᾶμε νὰ βροῦμε ἕνα πνευματικὸ καὶ νὰ κάνουμε μιὰ καθαρὴ ἐξομολόγηση καὶ νὰ βάλουμε μιὰ καινούρια ἀρχὴ στὴ ζωή μας.
Εἶναι κάτι ποὺ ἀναγκαζόμαστε νὰ θίξουμε αὐτὲς τὶς μέρες καὶ πρέπει νά τὸ κάνουμε γιὰ νὰ ξυπνήσουμε ἐπί τέλους καὶ νὰ προστατεύσουμε τὸν πιστὸ λαό μας. Ἡ ἐκκλησία μας κάνει λόγο τὶς μέρες αὐτὲς γιὰ μετάνοια, ταπείνωση, τὴν ἑπόμενη Κυριακὴ γιὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας ὅπου ἄλλοι θὰ κερδίσουν τὸν Παράδεισο καὶ ἄλλοι λόγῳ τῆς φαύλης σύμπεριφορᾶς τους στὴν αἰώνια κόλαση.
Ἐνῷ λοιπὸν θὰ πρέπει αὐτές τις μέρες νὰ τρέξει σὲ μετάνοια μὲ περισυλλογὴ νὰ ἑτοιμαστεῖ νὰ εἰσέλθει στήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Δυστυχῶς προβάλλονται οἱ καραναβαλίστικες πάρελάσεις. Ὅλα αὐτὰ ὅμως ἐκτὸς ἀπὸ ἀνήθικα καὶ αἰσχρὰ πολλὲς φορὲς εἶναὶ καὶ βλάσφημα ἀλλὰ καὶ παραπέμπουν σὲ λατρεία εἰδολολατρικῶν θεοτήτων καὶ τοῦ ἴδιου του διαβόλου.
Οἱ ἅγιοι μᾶς ἔκαναν μεγάλους ἀγῶνες καὶ ἄλλοι εἶχαν μαρτυρικὸ τέλος στὸν προσπάθειά τους νὰ καταργηθοῦν ὅλα αὐτὰ καθότι δὲν συνάδουν μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας.
Δὲν εἶναι ὁ πολιτισμός μας αὐτὸς καὶ οὔτε περιποιεῖ τιμὴ σὲ ἕνα νησὶ τῶν ἁγίων νά πραγματοποιοῦνται τέτοιου εἴδους δραστηριότητες.
Δὲν ἁρμόζει σὲ Χρίστιανοὺς οὔτε νὰ συμμετέχουμε σὲ τέτοιες ἐκδηλώσεις, οὔτε νὰ παρακολουθοῦμε ἢ νὰ ἔχουμε ὁποιαδήποτε σχέση μὲ αὐτά.
Μολύνουμε τὸ βάπτισμά μας, τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ λάβαμε μέ τὸ Χρῖσμα.
Μὴν τὸ θεωρήσουμε κάτι οὐδέτερο ἢ ἀσήμαντο, ὁ Χριστὸς ἡ Παναγία μας καὶ οἱ ἅγιοι μᾶς λυποῦνται γιὰ ὅλα αὐτά.
Ὅσοι τυχὸν εἴχαμε σχέση μὲ τὰ καρναβάλια πρόσφατα ἢ παλαιότερα θὰ πρέπει νὰ μετανοῇσουμε, νὰ ἐξομολογηθοῦμε σὲ ἕνα σωστὸ πατερικό, ὀρθόδοξο πνευματικό γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ σωθοῦμε.
Διαφορετικὰ θὰ ἔχουμε εὐθύνη καὶ μέ- γάλο βάρος καὶ ἁμάρτημα θανάσιμο νὰ συμμετέχουμε σὲ αὐτὰ ἢ νὰ τά παρακολουθοῦμε.
Λίγο πρὶν τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ μᾶς προετοιμάζει ἡ Ἐκκλησία πρῶτα νὰ μετανοήσουμε, καὶ ὅσο ἁμαρτάνουμε νὰ μετανοοῦμε συνεχῶς, καὶ μὲ τήν ἐξομολόγηση κάθε φορὰ νὰ βάζουμε καινούρια ἀρχή.
Ἡ ταπείνωση εἶναι ὄχημα ποὺ θὰ μᾶς εἰσάγει στὸν παράδεισο. Ἕνα φορτηγὸ γεμᾶτο ἀρετὲς ποὺ τὸ ὁδηγεῖ ἡ ὑπερηφάνεια πάει κατ' εὐθεῖαν στὴν κόλαση, ἕνα φορτηγὸ γεμᾶτο ἁμαρτίες ποὺ τό ὁδηγεῖ ἡ ταπείνωση καὶ ἡ μετάνοια ἀνεβαίνει στὸν παράδεισο. Ὅλοι αὐτές τις μέρες νὰ προετοιμάσουμε τὸν ἑαυτό μας μὲ προσευχή, μετάνοια, ἐξομολόγηση, ἀλληλοσυγχώρηση, περισυλλογὴ καὶ ἀποστασιοποίηση ἀπὸ ἁμαρτωλὰ καί βλάσφημα θεάματα.
16 Φεβρουαρίου 2025
ὁ Πάφου Τυχικός
Μητρόπολη Πάφου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου