Μελέτη ΙΑ΄: Περὶ τῆς μελλούσης Κρίσεως
Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Πνευματικὰ Γυμνάσματα
α) γιὰ τὰ πρόσωπα, ποὺ πρόκειται νὰ συγκεντρωθοῦν ἐκεῖ
β) γιὰ τὰ πράγματα, ποὺ πρόκειται ἐκεῖ νὰ ἐξεταστοῦν
γ) γιὰ ἐκεῖνα, ποὺ θὰ ἀποφασιστοῦν.
Α΄
Σκέψου, ἀγαπητέ, ὅτι μετὰ τὴν συντέλεια τοῦ παρόντος κόσμου, πρόκειται νὰ γίνει ἡ τελευταία ἡμέρα τῆς καθολικῆς καὶ γενικῆς Κρίσεως, ἡ ὁποία καλεῖται πολλὲς φορὲς ἀπὸ τὶς θεῖες Γραφὲς μεγάλη.(Ἔτσι τὴν ὀνομάζει ὁ προφήτης Ἰωήλ: «Διότι μεγάλη ἡ ἡμέρα Κυρίου, ἐπιφανὴς σφόδρα, καὶ τὶς ἔσται ἱκανὸς αὐτῇ; (Διότι μεγάλη εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου, ἔνδοξη καὶ φοβερὴ πολύ, καὶ ποιός θὰ εἶναι ἱκανὸς νὰ ἀντισταθεῖ σὲ αὐτήν;)» Ἰωήλ 2,11) καὶ πάλι: «Ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς σκότος καὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμα πρὶν ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ (Ὁ ἥλιος θὰ μεταστραφεῖ σὲ σκοτάδι καὶ ἡ σελήνη θὰ πάρει τὸ χρῶμα τοῦ αἵματος, προτοῦ νὰ ἔλθει ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἡ μεγάλη καὶ περίβλεπτος, κατὰ τὴν ὁποία ὁ Κύριος θὰ ἔλθει ἐνδόξως γιὰ νὰ κρίνει τὸν κόσμο)» (Ἰωήλ 3,4), ἔτσι ὁ Σοφονίας: «Ὅτι ἐγγὺς ἡμέρα Κυρίου ἡ μεγάλη, ἐγγὺς καὶ ταχεῖα σφόδρα (Φοβηθείτε τὸν Κύριο, διότι ἡ ἡμέρα τῆς τιμωρίας ἡ μεγάλη ἔχει πλησιάσει. Πλησιάζει καὶ ἔρχεται μὲ μεγάλη ταχύτητα)» (Σοφον.1,14], ἔτσι ὁ Μαλαχίας: «Πρὶν ἢ ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ (προτού νὰ ἔλθει ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἡ μεγάλη καὶ ἔνδοξη καὶ φοβερὴ)» (Μαλαχ. 4,4)), Καὶ θὰ εἶναι ἐξαιρετικὰ μεγάλη γιὰ τρεῖς λόγους: α) γιὰ τὰ πρόσωπα, ποὺ πρόκειται νὰ συγκεντρωθοῦν ἐκεῖ β) γιὰ τὰ πράγματα, ποὺ πρόκειται ἐκεῖ νὰ ἐξεταστοῦν καὶ γ) γιὰ ἐκεῖνα, ποὺ θὰ ἀποφασιστοῦν.
Θὰ εἶναι, λοιπόν, μεγάλη ἡ μέρα ἐκείνη, γιὰ τὰ πρόσωπα, ποὺ πρόκειται νὰ συγκεντρωθοῦν, ἐπειδὴ θὰ συγκεντρωθοῦν ὅλοι οἱ Ἄγγελοι, ὅλοι οἱ δαίμονες καὶ ὅλοι ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ μέχρι τὸ τέλος ἄνθρωποι, μπροστὰ σὲ Ἐκεῖνον τὸν φοβερὸ Κριτή.
Τώρα σχημάτισε μὲ τὸν νοῦ σου ἕνα πολὺ μεγάλο καὶ εὐρύχωρο θέατρο, τὸ ὁποῖο θὰ εἶναι ἡ κοιλάδα τοῦ Ἰωσαφάτ: «Ἐξεγειρέσθωσαν καὶ ἀναβαινέτωσαν πάντα τὰ ἔθνη εἰς τὴν κοιλάδα Ἰωσαφάτ, διότι ἐκεῖ καθιῶ τοῦ διακρῖναι πάντα τὰ ἔθνη κυκλόθεν.
(Ἂς ἐγερθοῦν καὶ ἂς ἀνεβοῦν πρὸς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὅλα τὰ ἔθνη στὴν κοιλάδα τοῦ Ἰωσαφάτ, διότι ἐκεῖ θὰ καθίσω γιὰ νὰ κρίνω καὶ νὰ ξεχωρίσω ὅλα τὰ ἔθνη ποὺ θὰ ἐπισυναχθοῦν ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη)» (Ἰωὴλ 4,12), καὶ πάνω ἀπὸ τὸ θέατρο αὐτό, στὸν ἀέρα, σχημάτισε μὲ τὴν φαντασία σου ἕναν θρόνο νεφέλης, στὸν ὁποῖο πρόκειται νὰ καθίσει ὡς Κριτὴς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τόση μεγαλειότητα ἐξ αἰτίας τῆς θεϊκῆς φύσεως καὶ μὲ τόση δόξα ἐξ αἰτίας τῆς θεωμένης Του ἀνθρωπότητας καὶ μὲ τέτοιο τρόπο, ποὺ οὔτε ὁ ἥλιος, οὔτε ἡ σελήνη, οὔτε τὰ ἄστρα θὰ ἔχουν φῶς μπροστά Του (βλ. Ἰωὴλ 4,15: «Ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη συσκοτάσουσι, καὶ οἱ ἀστέρες δύσουσι φέγγος αὐτῶν.
(Ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη θὰ σκοτιστοῦν συγχρόνως καὶ τὰ ἀστέρια θὰ χάσουν τὴν λάμψη τους)») καὶ οἱ δαίμονες καὶ ὅλοι οἱ ἄπιστοι καὶ οἱ κατάδικοι ἁμαρτωλοί, τρομαγμένοι ἀπὸ τὴν μεγαλειότητά Του, φοβισμένοι ἀπὸ τὴν δόξα Του θὰ ἀναγκαστοῦν, θέλοντας καὶ μή, νὰ λυγίσουν τὰ γόνατα καὶ νὰ Τὸν προσκυνήσουν : «ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κὰμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.
(ὥστε στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νὰ γονατίσουν ταπεινὰ καὶ νὰ Τὸν προσκυνήσουν λατρευτικὰ καὶ οἱ ἄγγελοι στὸν οὐρανὸ καὶ οἱ ἄνθρωποι στὴ γῆ καὶ οἱ ψυχὲς τῶν νεκρῶν στὰ καταχθόνια˙ ἀλλὰ κι αὐτὰ τὰ δαιμονικὰ ὄντα ποὺ εἶναι στὰ καταχθόνια μὲ τρόμο νὰ ὑποκλιθοῦν μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο Του.
Καὶ ἔτσι κάθε γλῶσσα νὰ ὁμολογήσει φανερά, δυνατὰ καὶ ξεκάθαρα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Κύριος. Καὶ μὲ τὴν ὁμολογία αὐτὴ καὶ τὴν ἀναγνώριση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς Κυρίου θὰ δοξάζεται ὁ Θεὸς Πατήρ)» (Φιλιπ. 2,10-11).
Κοντά Του θὰ στέκεται πρῶτα ἡ Παρθένος καὶ Μητέρα Του, σὲ ἕναν θρόνο κατάλληλο στὴν ἀξία τῆς βασίλισσας, σύμφωνα μὲ τὸ «παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου (στέκεται παροῦσα ἡ βασίλισσα μεγαλοπρεπὴς στὰ δεξιά Σου)» (Ψαλμ.44,9), καὶ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ θὰ στέκονται ὅλα τὰ ἀγγελικὰ τάγματα καὶ ὅλοι μαζὶ οἱ ἀπὸ ὅλους τοὺς αἰῶνες ἅγιοι καὶ δίκαιοι, οἱ ὁποῖοι θὰ ἔχουν τὰ σώματά τους τόσο ἔνδοξα καὶ τόσο λαμπρά, ποὺ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς θὰ μπορεῖ νὰ φωτίζει ὅλη τὴ γῆ σὰν ἥλιος: «Τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλεῖᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν (Τότε οἱ δίκαιοι θὰ δοξαστοῦν καὶ θὰ λάμψουν σὰν τὸν ἥλιο στὴ Βασιλεία τοῦ οὐράνιου Πατέρα τούς)» (Ματθ.13,43). Καὶ οἱ ἄγγελοι θὰ φαίνονται φωτεινότεροι ἀπὸ τὸν ἥλιο, γιὰ νὰ αὐξάνουν τὴν τιμὴ στοὺς ἁγίους καὶ τὸν φόβο στοὺς ἁμαρτωλούς.
Καὶ στὸ τέλος θὰ στέκονται ὅλοι οἱ δαίμονες καὶ οἱ ἀσεβεῖς. (Διότι καὶ οἱ ἀσεβεῖς καὶ οἱ ἄπιστοι θὰ παρασταθοῦν στὴν καθολικὴ Κρίση, σύμφωνα μὲ τὰ πιὸ πάνω λόγια του προφήτη Ἰωήλ, καὶ μάλιστα κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου: «Ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως.
(Μὴν ἀπορεῖτε γι’ αὐτὸ ποὺ σᾶς εἶπα. Θὰ συμβοῦν πολὺ πιὸ θαυμαστὰ ἀπ’ αὐτό. Διότι ἔρχεται ὥρα ποὺ ὅλοι οἱ νεκροί, ὅσοι θὰ βρίσκονται ἕως τότε στὰ μνήματα, θὰ ἀκούσουν τὴ φωνὴ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ τοὺς διατάζει ν’ ἀναστηθοῦν.
Θὰ βγοῦν ὅλοι ἀπὸ τὰ μνήματα, καὶ ὅσοι στὴν ἐπίγεια ζωή τους ἔπραξαν τὰ ἀγαθά, θὰ ἀναστηθοῦν γιὰ νὰ ἀπολαύσουν ζωὴ αἰώνια καὶ εὐτυχισμένη˙ ἐκεῖνοι ὅμως ποὺ ἔκαναν τὰ κακά, θὰ ἀναστηθοῦν γιὰ νὰ δικαστοῦν καὶ νὰ κατακριθοῦν)» (Ἰω.5,28-29).
Ἐκεῖνο μάλιστα ποὺ λέει ὁ Δαβίδ: «Διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει (Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν δὲν θὰ ἔχουν τὸ σθένος οἱ ἀσεβεῖς νὰ σταθοῦν ὄρθιοι καὶ μὲ τὸ μέτωπο ψηλά, ἀλλὰ θὰ πέσουν κάτω ντροπιασμένοι καὶ συντριμμένοι ὅταν ὁ Θεὸς θὰ κάνει τὴν Κρίση Του)» (Ψαλμ.1,5) ἐννοεῖται ὅτι αὐτοὶ δὲν ἀνασταίνονται σὲ ἀνάσταση ζωῆς ὅπως οἱ πιστεύοντες δίκαιοι καὶ ὄχι ὅτι αὐτοὶ δὲν ἀνασταίνονται· μερικοὶ ἑρμηνευτὲς προσφυέστερα ἑρμηνεύοντας αὐτὸ λένε, ὅτι δὲν θὰ ἀναστηθοῦν, οὔτε θὰ σταθοῦν οἱ ἀσεβεῖς καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ στὴν κρίση καὶ στὴν βουλή, δηλαδὴ στὸ κριτήριο καὶ στὸ βουλευτήριο τῶν δικαίων, κάτι ποὺ ἐπίσης καὶ αὐτὸ θέλει νὰ πεῖ ὅτι δὲν θὰ συγκαθίσουν μὲ τοὺς δικαίους στὸν ἴδιο τόπο, οὔτε μὲ αὐτοὺς θὰ συναριθμηθοῦν, ἐπειδὴ ἡ ἑβραϊκὴ λέξη στὸ ρητὸ αὐτὸ σημαίνει ὄχι μόνο τὸ ἀνίστασθαι, ἀλλὰ καὶ τὸ ἁπλᾶ ἵστασθαι) καὶ οἱ καταδικασμένοι ἁμαρτωλοὶ ἐκστατικοί, τρέμοντες, χωρισμένοι ἀπὸ τοὺς ἀγαθοὺς καὶ θὰ ἔχουν καὶ αὐτοὶ τὰ δικά τους σώματα, ἀλλὰ ὦ, πόσο διαφορετικὰ θὰ εἶναι ἀπὸ τὰ σώματα τῶν δικαίων!
Διότι αὐτὰ θὰ εἶναι δυσώδη, βρωμερά, μαῦρα, ἀσχημότατα, ἐλεεινὰ καὶ τερατώδη, ἔτσι ὥστε τὸ καθένα ἀπὸ αὐτὰ νὰ γίνεται δεύτερος ἅδης γιὰ τὴν ἄθλια ψυχή του.
(Σχετικά μὲ τὰ ἀναστημένα σώματα τῶν δικαίων καὶ τῶν ἁμαρτωλῶν, βλέπε στὸν γ΄ Συλλογισμὸ τῆς Μελέτης τοῦ ἁγίου Νικοδήμου στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ).
Τώρα ἐσύ, ἀδελφέ, ποὺ μελετᾶς αὐτά, σὲ ποιόν ἀπὸ τοὺς τόπους αὐτοὺς πρόκειται νὰ βρεθεῖς; Θέλεις νὰ σοῦ πῶ; Ἐὰν φυλάξεις μὲ πίστη ἐκεῖνα ποὺ ὑποσχέθηκες στὸ ἅγιο Βάπτισμα καὶ ἀρνηθεὶς τὸν κόσμο, τὸν διάβολο καὶ τὴν σάρκα, εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ βρεθεῖς σὲ ἕναν τόπο μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς δικαίους, ἐὰν μάλιστα γίνεις ἕνας ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ ἀρνήθηκαν ὅλα τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, καὶ ἀφοῦ γίνεις μοναχός, ἀγωνιστεῖς νὰ φυλάξεις τὶς ὑποσχέσεις, ποὺ ἔδωσες στὸν δεσπότη Χριστὸ καὶ φθάσεις στὴν τελειότητα τῆς ἀρετῆς, θὰ βρεθεῖς σὲ ὑψηλότερο τόπο μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἁγίους.
Ἐὰν ὅμως ἀντίθετα, ἀρνηθεῖς στὸν Θεὸ τὴν ὑποταγὴ ποὺ Τοῦ χρωστᾶς, καὶ παραβαίνοντας τὶς ἐντολές Του ζήσεις καὶ πεθάνεις ὡς ἁμαρτωλός, βέβαια τότε θὰ σταθεῖς ἔντρομος στὸν τόπο τῶν καταδίκων.
ᾮ, ἀλίμονο σὲ σένα! Διότι ἐσὺ ποὺ ὑπερασπίζεσαι τώρα σὲ ὅλα τὰ πράγματα τὴν τιμή σου καὶ θέλεις νὰ φαίνεσαι ὁ πιὸ ἐξαίρετος καὶ τιμημένος ἀπὸ ὅλους, τότε τί εἴδους ἀτιμία καὶ ντροπὴ θὰ δοκιμάσεις, ὅταν βρεθεῖς μαζὶ μὲ τοὺς κλέφτες, μαζὶ μὲ τοὺς φονιᾶδες, μὲ τοὺς πόρνους, μὲ τοὺς μάγους, μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς παρανόμους;
Τί εἴδους ντροπὴ θὰ λάβεις τότε, ποὺ θὰ δεῖς ἕναν ἀπὸ τοὺς πτωχοὺς τοὺς ὁποίους ἐσὺ συνήθιζες νὰ διώχνεις ἀπὸ μπροστά σου μὲ ὑπερηφάνεια;
Τί εἴδους, λέω, ντροπὴ θὰ νιώσεις, ὅταν δεῖς αὐτοὺς ντυμένους θεία δόξα, γεμάτους ἀπὸ θεϊκὸ φῶς, χαρμόσυνους, θριαμβευτές, νὰ κάθονται στοὺς πρώτους τόπους καὶ ἴσως νὰ ζητοῦν ἀπὸ σένα λογαριασμὸ γιὰ τὴν κακὴ ζωὴ ποὺ ἔκανες;
Ἐκεῖνο, μάλιστα, ποὺ θὰ σοῦ αὐξήσει τὴν ντροπὴ εἶναι, ὅταν δεῖς, πὼς ἐκεῖνοι μὲν γιὰ τὴν λίγη στενοχώρια, ποὺ ὑπέμειναν ἐδῶ, ἔλαβαν ὡς μισθὸ τους μία Βασιλεία αἰώνια, ἐσὺ δέ, ἐνῷ μποροῦσες νὰ συναριθμηθεῖς μὲ αὐτούς, ἂν περνοῦσες τὴν ζωή σου σύμφωνα μὲ τὶς διδασκαλίες καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου, γιὰ μιὰ προσωρινὴ ἀνάπαυση καὶ ἡδονή, ἀποστράφηκες θεληματικὰ τέτοια μεγάλη δόξα καὶ ἀπόλαυση τοῦ παράδεισου.
Τότε θὰ παρακαλᾶς τὰ βουνὰ νὰ πέσουν ἐπάνω καὶ νὰ σὲ σκεπάσουν, ὅπως λέει ἡ Ἱερὴ Ἀποκάλυψη: «Καὶ λέγουσι τοῖς ὄρεσι καὶ ταῖς πέτραις· πέσατε ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ κρύψατε ἡμᾶς ἀπὸ προσώπου τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ ἀπὸ τῆς ὀργῆς τοῦ ἀρνίου, ὅτι ἦλθεν ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη τῆς ὀργῆς αὐτοῦ, καὶ τὶς δύναται σταθῆναι;
(Καὶ λένε στὰ βουνὰ καὶ στὰ βράχια: Πέστε πάνω μας καὶ κρύψτε μας ἀπὸ τὸ φοβερὸ πρόσωπο Ἐκείνου ποὺ κάθεται πάνω στὸν θρόνο καὶ ἀπὸ τὴν ὀργὴ τοῦ Ἀρνίου. Διότι ἦλθε ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη ποὺ θὰ ξεσπάσει ἡ ὀργή Του. Καὶ ποιός μπορεῖ νὰ σταθεῖ καὶ νὰ τὴν ἀντικρίσει;)» (Ἀποκ. 6,16).
Τότε ἡ κατοικία τοῦ ἅδη, ποὺ εἶναι τόσο φρικτὴ καὶ φοβερή, θὰ γίνει ἐπιθυμητὴ σὲ σένα, προκειμένου νὰ κρυφθεῖς καὶ νὰ ξεφύγεις ἀπὸ τὴν ὀργὴ τοῦ Κυρίου, λέγοντας καὶ ἐσὺ μαζὶ μὲ τὸν Ἰώβ: «Εἰ γὰρ ὄφελον ἐν ᾅδῃ μὲ ἐφύλαξας, ἔκρυψας δὲ μὲ ἕως ἂν παύσηταί σου ἡ ὀργὴ καὶ τὰξῃ μοὶ χρόνον, ἐν ᾧ μνείαν μοῦ ποιήσῃ.
(Μακάρι νὰ μὲ φύλαττες φυλακισμένο στὸν ἅδη, Κύριε, νὰ μὲ ἔκρυπτες ἐκεῖ ἕως ὅτου παύσει ἡ ὀργή Σου καὶ νὰ μοῦ ὅριζες χρόνο κατὰ τὸν ὁποῖο καὶ πάλι θὰ μὲ θυμόσουν καὶ θὰ μὲ ἐπανέφερες στὴ γῆ)» (Ἰώβ 14,13) .
Τότε θὰ ἀλλάξεις τὶς προηγούμενες γνῶμες ποὺ εἶχες. Τότε θὰ πεῖς χιλιάδες φορὲς τὸν ἑαυτό σου ἀνόητο, ἀναίσθητο καὶ τρελό, διότι στάθηκες ἀντίθετος στὴν πίστη σου μὲ τὰ ἔργα σου καί, γιὰ νὰ πῶ μὲ συντομία, τότε θὰ ἐπιθυμεῖς νὰ μὴν εἶχες γεννηθεῖ καθόλου στὸν κόσμο καὶ θὰ ζητᾶς νὰ πεθάνεις καὶ νὰ καταλήξεις στὴν ἀνυπαρξία καὶ νὰ μὴν μπορεῖς νὰ τὸ πετύχεις.
«Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ζητήσουσιν οἱ ἄνθρωποι τὸν θάνατον καὶ οὐ μὴ εὑρήσουσιν αὐτόν, καὶ ἐπιθυμήσουσιν ἀποθανεῖν, καὶ φεύξεται ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ θάνατος.
(Ἐκείνες τὶς μέρες οἱ ἄνθρωποι ποὺ θὰ βρίσκονται μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, λόγῳ τῆς ψυχικῆς τοὺς ἀγωνίας καὶ τῆς ἀπογνώσεως θὰ ἀποζητοῦν τὸν θάνατο καὶ δὲν θὰ τὸν βρίσκουν˙ θὰ παρακαλοῦν νὰ πεθάνουν κι ὁ θάνατος θὰ ἀπομακρύνεται ἀπ’ αὐτούς)» (Ἀποκ.9,6).
Αὐτὰ εἶναι ποὺ πρέπει νὰ βάζεις, ἀδελφὲ μου συναμαρτωλέ, συχνὰ μπροστὰ στὰ μάτια σου καὶ νὰ σκέφτεσαι, νιώθοντας τώρα ντροπή, ποὺ πέρασες τὸν χρόνο σου μὲ τόση ἀναισθησία καὶ τύφλωση καὶ παρακαλῶντας τὸν δεσπότη Χριστὸ νὰ τυπώσει στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς σου αὐτὲς τὶς βεβαιότατες ἀλήθειες, γιὰ νὰ μπορέσεις, μὲ τὴν ἐνθύμηση αὐτῶν, νὰ γλυτώσεις ἀπὸ ἐκείνη τὴν ντροπὴ καὶ νὰ σταθεὶς μὲ παρρησία μπροστὰ στὸν Χριστό.
«Ἀγρυπνεῖτε οὖν ἐν πὰντὶ καιρῷ δεόμενοι ἵνα καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
(Νὰ εἶστε λοιπὸν ἄγρυπνοι καὶ προσεκτικοὶ˙ νὰ προσεύχεστε κάθε ὥρα καὶ στιγμὴ καὶ νὰ παρακαλεῖτε τὸν Θεὸ νὰ σᾶς δώσει χάρη καὶ δύναμη, ὥστε νὰ γίνετε ἄξιοι νὰ ξεφύγετε ὅλα ὅσα πρόκειται νὰ γίνουν, χωρὶς νὰ ὑποστεῖτε ψυχικὴ βλάβη˙ καὶ νὰ σταθεῖτε ἄφοβοι καὶ μὲ θάρρος μπροστὰ στὸν Υἱὸ τοῦ ἀνθρώπου)» (Λουκᾶ 21,36).
Β΄
Σκέψου, ἀγαπητέ, πόσο μεγάλη θὰ εἶναι ἐκείνη ἡ μέρα τῆς Κρίσεως, ἐξ αἰτίας ἐκείνων ποὺ θὰ ἐξεταστοῦν τότε· τότε ὅσα καλὰ καὶ ὅσα κακὰ ἔγιναν σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες καὶ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ὅλα θὰ ἐξεταστοῦν μὲ παρρησία.
Τότε ὅσα λόγια εἶπαν ὅλοι μαζὶ οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ ἀρχῆς τοῦ κόσμου καὶ ὅσοι λογισμοὶ πέρασαν ἀπὸ τὸν νοῦ τους καὶ ὅσα ἔργα ἔκαναν, ὅλα χωρὶς καμία ἐξαίρεση θὰ φανερωθοῦν.
Σκέψου τώρα, ἀδελφέ, πὼς ἂν δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μετρηθοῦν ὅσοι λογισμοὶ ἔρχονται στὸν νοῦ ἑνὸς μόνο ἀνθρώπου σὲ μία μόνο ἡμέρα καὶ ὅσα λόγια λέει καὶ ὅσα ἔργα κάνει, πόσο περισσότερο δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἀριθμηθοῦν ὅλοι οἱ λογισμοί, ποὺ θὰ σκεφτεῖ αὐτὸς ὁ ἕνας ἄνθρωπος σὲ ὅλη του τὴν ζωή, καὶ ὅλα τὰ λόγια ποὺ θὰ πεῖ καὶ ὅλα τὰ ἔργα ποὺ θὰ κάνει;
Καὶ ἄν, λοιπόν, τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ὅλοι οἱ λογισμοί, ποὺ θὰ σκεφτεῖ αὐτὸς ὁ ἕνας ἄνθρωπος σὲ ὅλη του τὴν ζωή, καὶ ὅλα τὰ λόγια ποὺ θὰ πεῖ καὶ ὅλα τὰ ἔργα ποὺ θὰ κάνει;
Καὶ ἄν, λοιπόν, τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου οἱ λογισμοί, τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα εἶναι ἀναρίθμητα καὶ ἄπειρα στὸ πλῆθος, πόσο περισσότερο εἶναι ὅλων μαζὶ τῶν ἀνθρώπων, παρόλα αὐτὰ ὅλο αὐτὸ τὸ ἄπειρο πλῆθος τῶν λογισμῶν καὶ τῶν λόγων καὶ τῶν ἔργων, ὄχι μόνο ἑνὸς ἀνθρώπου, ἀλλὰ ὅλων μαζὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ ὄχι μόνο αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀγγέλων καὶ ὄχι μόνο τῶν ἀγγέλων, ἀλλὰ καὶ τῶν δαιμόνων, θὰ παρουσιαστεῖ σὲ μία στιγμὴ κατὰ τὴν ἡμέρα ἐκείνη καὶ τὰ μὲν καλὰ πρόκειται νὰ κριθοῦν μὲ κρίση δοκιμασίας καὶ μισθοῦ, τὰ δὲ κακὰ πρόκειται νὰ ἀποδοκιμαστοῦν καὶ νὰ τιμωρηθοῦν.
Γι' αὐτό, λοιπόν, εἶπε ὁ Κύριος: «Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμὲρᾳ κρίσεως. (Γιὰ νὰ καταλάβετε λοιπὸν πόσο αὐστηρὰ θὰ κριθεῖτε γιὰ τὰ βλάσφημα καὶ συκοφαντικά σας λόγια, σᾶς λέω ὅτι γιὰ κάθε λόγο περιττὸ καὶ ἀνώφελο ποὺ τυχὸν θὰ ποῦν οἱ ἄνθρωποι, θὰ δώσουν λόγο γι’ αὐτὸν τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως)» (Ματθ.12,36).
Καὶ ὁ Παῦλος λέει: «Τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν.
(Διότι ὅλοι ἐμεῖς πρέπει νὰ παρουσιαστοῦμε φανεροὶ καὶ ξεσκεπασμένοι μπροστὰ στὸ δικαστικὸ βῆμα τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ πάρει ὁ καθένας μας τὴν ἀμοιβή του ἀνάλογα μὲ ὅσα ἔκανε μὲ τὸ σῶμα, εἴτε ἀγαθὲς εἶναι συνολικὰ οἱ πράξεις του, εἴτε κακές)» (Β΄Κορ. 5,10).
Καὶ πάλι: «Ὥστε μὴ πρὸ καιροῦ τί κρίνετε, ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ Κύριος, ὃς καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν, καὶ τότε ὁ ἔπαινος γενήσεται ἑκὰστῳ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ.
(Μὴν κάνετε καμία κρίση πέρα ἀπὸ τὸν ὁρισμένο καιρό, μέχρι νὰ ἔρθει ὁ Κύριος. Αὐτὸς θὰ ρίξει ἄπλετο φῶς σὲ αὐτὰ ποὺ εἶναι κρυμμένα τώρα στὸ σκοτάδι καὶ θὰ φανερώσει τὶς ἐσωτερικὲς σκέψεις καὶ ἀποφάσεις τῶν καρδιῶν. Καὶ τότε τὸν ἔπαινο στὸν καθένα θὰ τὸν ἀποδώσει ὄχι κάποιος ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὁ Θεός)» (Α΄Κορ.4,5).
Καὶ τὸ σπουδαιότερο, ποὺ τόσο τὰ καλὰ ὅσο καὶ τὰ κακὰ θὰ φανοῦν τότε, ὄχι ὅπως φαίνονται τώρα στὴ δική μας ἀντίληψη, ἀλλὰ ὅπως φαίνονται στὰ μάτια τοῦ Κυρίου· ἡ εὐσέβεια καὶ ἡ ἀρετὴ θὰ φανεῖ τότε ἄπειρα καλύτερη καὶ τιμιότερη ἀπὸ ἐκεῖνο, ποὺ φαίνεται τώρα στοὺς σκοτισμένους μας ὀφθαλμοὺς καὶ ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ κακία θὰ θεατριστεὶ ἄπειρα χειρότερα καὶ ἀτιμότερα ἀπὸ ὅ,τι φαίνεται σὲ μᾶς.
Τότε τί θὰ πάθεις, ἐσύ, ἀγαπητέ, ἂν τυχὸν καὶ δὲν φύλαξες τὸ ἐπάγγελμα τοῦ Χριστιανοῦ, ἀλλὰ πέρασες τὴν ζωή σου μὲ ἁμαρτίες;
Τί θὰ πεῖς, ὅταν δεῖς μπροστά σου ἕνα πλῆθος ἀνομιῶν ποὺ ἔκανες, καὶ μέσα στὸ πλῆθος αὐτὸ νὰ δεῖς τόσες ἁμαρτίες, ποὺ δὲν τὶς ὑπολόγιζες καθόλου;
Τί θὰ γίνεις, ὅταν δεῖς μπροστά σου σὰν ἕναν καθρέφτη ὅλες τὶς θεωρίες σου, ὅλες τὶς συνομιλίες σου, ὅλες τὶς ἐπιθυμίες σου καὶ ὅλους τοὺς διαλογισμούς σου; Ὅταν δεῖς ὅλον τὸν χρόνο ποὺ ἔχασες σὲ ἀνωφελεῖς συναναστροφές, σὲ παιχνίδια, σὲ ἀναγνώσεις μάταιων ἢ βλαβερῶν βιβλίων;
Διότι λέει ὁ Μέγας Βασίλειος: «Ὀψόμεθα ἃμα πάντα οἱονεὶ παρεστῶτα ἡμῖν τὰ ἔργα καὶ φαινόμενα ἀντιπρόσωπα τῇ διανοὶᾳ ἡμῶν μετὰ τῶν ἰδίων τύπων, ἕκαστον ὡς λέλεκται καὶ ὡς πέπρακται.
(Θὰ δοῦμε νὰ ἐμφανίζονται μπροστά μας ὅλα τὰ ἔργα μας καὶ νὰ εἶναι ἀπέναντι στὴ σκέψη μας κάθε ἕνα, ὅπως ἔγινε καὶ λέχθηκε)».
Τί θὰ πεῖς, ὅταν δεῖς ὅλα ἐκεῖνα, ποὺ ξόδεψες σὲ ἡδονὲς καὶ σὲ ματαιότητες καὶ δὲν τὰ μοίρασες ὡς ἐλεημοσύνη σὲ χῆρες καὶ σὲ ὀρφανά, σὲ πτωχοὺς καὶ δυστυχισμένους;
Σὲ νοσοκομεῖα καὶ πτωχοτροφεία, σὲ ἐκτυπώσεις ψυχωφελῶν καὶ πνευματικῶν βιβλίων καὶ σὲ ἄλλα ψυχωφελῆ καὶ θεάρεστα ἔργα;
Τί θὰ πεῖς, ὅταν δεῖς ὅλα τὰ περιττὰ ροῦχα ποὺ εἶχες, ὅλα τὰ σπίτια, ὅλα τὰ ὑπάρχοντα καὶ ὅλα τὰ πράγματα ποὺ χρησιμοποίησες κακῶς μὲ τὴν πλατεῖα ὁδὸ τοῦ κόσμου καὶ ὄχι μὲ τὴν στενὴ τοῦ Εὐαγγελίου;
Πῶς θὰ ἀπολογηθεῖς στὸν Θεὸ γιὰ ὅλα αὐτὰ τὴν στιγμὴ ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ δώσεις λογαριασμὸ σὲ Αὐτὸν γιὰ μία καὶ μόνη ἁμαρτία;
Ὅπως λέει ὁ Ἰώβ: « Ἐὰν γὰρ βούληται κριθῆναι αὐτῷ, οὐ μὴ ὑπακοὺσῃ αὐτῷ, ἵνα μὴ ἀντεὶπῃ πρὸς ἕνα λόγον αὐτοῦ ἐκ χιλίων.
(Κανείς δὲν εἶναι δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· διότι ἐὰν θελήσει κανεὶς νὰ κριθεῖ μὲ τὸν Κύριο καὶ νὰ θέσει ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὸ δίκαιο τῆς κρίσεώς Του, δὲν θὰ μπορέσει νὰ ἀποκριθεῖ σὲ Αὐτόν, ἀλλὰ θὰ μείνει ἄναυδος, γιὰ νὰ μὴν ἀντιλέξει οὔτε σὲ ἕναν λόγο ἀπὸ τοὺς χίλιους λόγους κατηγορίας ποὺ θὰ τοῦ πεῖ ὁ Κύριος)» (Ἰώβ 9,3).
Ἐκτὸς ἀπὸ ὅλα αὐτά, δὲν θὰ ἀπολογηθεῖς γιὰ τὶς ἁμαρτίες σου μόνο, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς εὐεργεσίες, ποὺ ἔλαβες ἀπὸ τὸν Θεό, οἱ ὁποῖες θὰ εἶναι ὅλες μπροστά σου καὶ καθὼς θὰ συγκρίνονται μὲ τὶς ἁμαρτίες σου, θὰ τὶς ἀποδείξουν πολὺ φοβερότερες.
Καὶ τέλος πάντων, θὰ ἀπολογηθεῖς καὶ γιὰ τὸ παράδειγμα ποὺ σοῦ ἔδωσε ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ζωή Του καὶ γιὰ τὶς πληγές Του καὶ γιὰ τὸ Πάθος Του καὶ γιὰ τὸν Σταυρό Του καὶ γιὰ τὸ Αἷμα ποὺ ἔχυσε καὶ γιὰ τὸν θάνατο, ποὺ δοκίμασε γι'αυτό καὶ ἡ μεγάλη αὐτὴ Κρίση θὰ γίνει στὴν κοιλάδα τοῦ Ἰωσαφάτ, δηλαδὴ κοντὰ στὴ Γεσθημανή, ἐκεῖ ποὺ ὁ Χριστὸς ἵδρωσε Αἷμα γιὰ τὴν σωτηρία σου, προσευχόμενος μέσα στὸν κῆπο κοντὰ στὸν χείμαρρο τῶν Κέδρων, πέρα ἀπὸ τὸν ὁποῖο πῆγε ὁ Κύριος κατὰ τὴν νύκτα τοῦ Πάθους Του καὶ ἀπὸ ἐκεῖ μεταφέρθηκε δεμένος στὸ δικαστήριο, ὅπως ἐξιστορεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης: «Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ἰησοῦς ἐξῆλθε σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ πέραν τοῦ χειμὰῤῥου τῶν Κέδρων, ὅπου ἦν κῆπος, εἰς ὃν εἰσῆλθεν αὐτὸς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.
(Ὅταν τελείωσε τὴν προσευχή Του ὁ Ἰησοῦς βγῆκε μὲ τοὺς μαθητές Του ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων, σὲ κάποιο μέρος πέρα ἀπὸ τὸν ξεροπόταμο τῶν Κέδρων. Ἐκεῖ ὑπῆρχε ἕνας κῆπος, ὅπου μπῆκε ὁ Ἴδιος καὶ οἱ μαθητές Του)» (Ἰω.18,1).
Καὶ κάνει τὴν κρίση στὸν τόπο αὐτὸν ὁ Κύριος γιὰ νὰ ἐλέγξει περισσότερο τοὺς ἁμαρτωλούς, ἀφ' ἑνὸς μὲν ἀποδείχνοντας σὲ αὐτοὺς ὅτι Αὐτὸς γιὰ τὴν ἀγάπη τους ἔπαθε τόσα καὶ τόσα πάθη κοντὰ στὸν τόπο αὐτόν, αὐτοὶ ὅμως δὲν ὠφελήθηκαν ἀπὸ αὐτά, ἀλλὰ τὰ περιφρόνησαν μὲ τὶς ἁμαρτίες τους, ἀφ' ἑτέρου δέ, γιὰ νὰ δικαιολογηθεῖ στὴν ἀπόφαση ποὺ θὰ πάρει κατὰ τῶν ἁμαρτωλῶν, ἔχοντας κατὰ κάποιον τρόπο μάρτυρα αὐτὸν τὸν ἴδιο τόν τόπο, ποὺ γι’ αὐτοὺς ἔπαθε.
Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο θὰ ἔχει ἐκεῖ κοντά Του καὶ τὸν Σταυρὸ νὰ στέκεται ψηλὰ μὲ δόξα, σὰν ἕνα βασιλικὸ ἔμβλημα, γιὰ νὰ δείχνει καὶ ἀπὸ μακριά, πόσα ἔκανε ὁ λυτρωτής μας Ἰησοῦς Χριστός, γιὰ νὰ μᾶς σώσει καὶ ἀντιθέτως πόσα κάναμε ἐμεῖς ὡς μεγάλη καταφρόνηση, γιὰ νὰ μὴ σωθοῦμε.
Τώρα τί γνώμη ἔχεις, ἀδελφέ, γι’ αὐτὴν τὴν μεγάλη ἡμέρα τῆς Κρίσεως; Ἐξίσωσες τοὺς λογαριασμούς, ποὺ ἔχεις νὰ δώσεις σὲ ἐκείνη τὴν λεπτὴ καὶ ἀκριβὴ ἐξέταση;
Διόρθωσες ὅλες τὶς ἁμαρτίες σου μὲ μία γενικὴ ἐξομολόγηση καὶ ἀποχὴ ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ μὲ μία ἀληθινὴ καὶ τέλεια μετάνοια;
Ἢ ἔχεις ἀκόμα ἀδιόρθωτες ἁμαρτίες καὶ ἀμετανόητες, τὶς ὁποῖες δὲν ἐξομολογήθηκες καὶ οὔτε ἔκανες τὸν κανόνα τους;
Σκέψου καλά, ὅτι, ἐὰν τὶς διόρθωσες, τότε αὐτὲς δὲν θὰ φανερωθοῦν σὲ ἐκείνη τὴν μεγάλη Κρίση, οὔτε θὰ σὲ φοβίσουν τότε, διότι ὁ Κύριος δὲν θὰ τὶς θυμηθεῖ: «Τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθῶ ἔτι. (Δὲν θὰ ξαναθυμηθῶ πιὰ τὶς ἁμαρτίες τους)» (Ἰερεμ.38,34).
Ἐὰν ὅμως ἔχεις ἁμαρτίες ἀδιόρθωτες, ἐὰν φάνηκες ἀχάριστος στὶς ἄπειρες εὐεργεσίες, ποὺ σοῦ ἔκανε ὁ Θεός, χρησιμοποιῶντας αὐτὲς ἐναντίον τοῦ εὐεργέτη σου, ἐὰν ἔδειξες ἀνώφελο ἀπὸ μέρος δικό σου τὸ παράδειγμα τῆς ζωῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ πάθη Του καὶ τὸ Αἷμα Του καὶ τὸν Σταυρό Του καὶ τὰ μυστήρια, ποὺ σοῦ ἄφησε, καὶ δὲν ὠφελήθηκες καθόλου ἀπὸ αὐτά, γιὰ νὰ διορθώσεις τὴν κακή σου ζωή, τότε ἀλίμονο σὲ σένα.
ᾮ, ποιός φόβος καὶ τρόμος θὰ σὲ περικυκλώσει! Διότι ὅλες αὐτὲς τὶς ἁμαρτίες, ὅλες αὐτὲς τὶς ἀχαριστίες καὶ τὶς ἀποστασίες σου θὰ τὶς παρουσιάσει μπροστά σου ὁ δίκαιος ἐκεῖνος Κριτής, ἐνώπιον ὅλων τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων: «Ἐλέγξω σὲ καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου τὰς ἁμαρτίας σου(:Θα σὲ ἐλέγξω καὶ θὰ παρουσιάσω μπροστά σου τὶς ἁμαρτίες σου)» (Ψαλμ.49,21).
Καὶ λοιπόν, ἕως πότε, ἀδελφέ, θὰ ἀγκαλιάζεις τὴν πόρνη καὶ τὶς ἁμαρτίες καὶ θὰ ἔχεις τὰ φίδια αὐτὰ στὴν ἀγκαλιά σου νὰ σὲ δαγκώνουν καὶ νὰ σὲ θανατώνουν; Ἕως πότε δὲν θὰ τὰ θανατώσεις ἐσὺ μὲ μία ἀληθινὴ ἐξομολόγηση καὶ ἀποχὴ καὶ μετάνοια;
Γιατί ἀναβάλλεις τὸν χρόνο τῆς διορθώσεως τῶν ἁμαρτιῶν σου; Αὐτὴν τὴν ἡμέρα, αὐτὴν τὴν ὥρα, αὐτὴ τὴ στιγμὴ σήκω καὶ πήγαινε στὸν πνευματικό σου, γιὰ νὰ ἐξομολογηθεῖς μὲ πόνο καὶ συντριβὴ τῆς καρδιᾶς σου, γιὰ νὰ τὶς διορθώσεις.
«Ἓως τίνος, ὀκνηρέ, κατάκεισαι; πότε δὲ ἐξ ὕπνου ἐγερθήσῃ; (Μέχρι πότε θὰ κοιμᾶσαι, ὀκνηρέ; Πότε θὰ σηκωθεῖς ἀπὸ τὸν ὕπνο;)» (Παροιμ.6,9). Τί περιμένεις; Τί καρτερεῖς; Ὁρίστε, ἡ ἡμέρα ἐκείνη ἔφτασε.
«Ἐγγὺς ἡ ἡμέρα Κυρίου ἡ μεγάλη. (Κοντά εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἡ μεγάλη)» (Σοφία Σειρὰχ 1,14]).
Τί εἴδους καταραμένος λογισμὸς εἶναι αὐτός, ποὺ δὲν ἀφήνει νὰ φοβᾶσαι ἐκείνη τὴν ἡμέρα, τὴν ὁποία τόσο τὴν φοβήθηκαν οἱ μεγαλύτεροι ἅγιοι; πονηρὸν ἐνθύμημα (ᾮ πονηρὴ καὶ κακὴ σκέψη)!», λέει ὁ Σειράχ (Σοφ.Σειρ.37,3)· ἐσὺ ὑπολογίζεις τόσο πολὺ τὴν γνώμη τῶν ἀνθρώπων καὶ δὲν φοβᾶσαι καὶ δὲν ὑπολογίζεις ἐκεῖνο τὸ φοβερὸ δικαστήριο, ποὺ κάνει καὶ αὐτοὺς τοὺς ἴδιους τοὺς δαίμονες νὰ φρίττουν, ὅταν τοὺς τὸ θυμίσει κάποιος;
Ἀποφάσισε τοὐλάχιστον ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς νὰ σκέφτεσαι τὴν μελλοντικὴ Κρίση μὲ πολλὴ ἐπιμέλεια.
Γι' αὐτὸ λοιπὸν καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος μακαρίζει ἐκείνους ποὺ μελετοῦν πάντοτε τὴν φοβερὴ ἐκείνη Ἡμέρα, διότι ἀπὸ τὴν μελέτη αὐτὴ θὰ ἐμποδιστεῖ ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, λέγοντας: «Μακαρία ψυχὴ καὶ νυκτὸς καὶ ἡμέρας μηδεμίαν ἄλλην μέριμναν στρέφουσα, ἢ τὸν θάνατον διαπαντὸς καὶ πὼς ἐπὶ τῆς μεγάλης ἡμέρας, καθ’ ἢν πᾶσα ἡ κτίσις παραστήσεται τῷ Κριτῇ τῶν ἀπάντων, τὰς εὐθύνας τῶν πεπραγμένων ἀπολαβοῦσα καὶ αὕτη δυνηθῇ κούφως ἀποθέσθαι τὸν λόγον τῶν βεβιωμένων· ὁ γὰρ ἐκείνην τὴν ἡμέραν καὶ τὴν ὥραν πρὸ ὀφθαλμῶν τιθέμενος καὶ ᾀἔὶ μελετῶν τὴν ἐπὶ τοῦ ἀπαραλογίστου Κριτοῦ ἀπολογίαν, ὁ τοιοῦτος, ἢ οὐδέν, ἢ παντελῶς ἐλάχιστα ἀμαρτήσεται· δι’ ὅτι τὸ ἁμαρτάνειν ἡμῖν, κατ’ ἀπουσίαν τῶν φοβερῶν ἐκείνων ἐννοιῶν γίνεται.
(Μακαρία εἶναι ἡ ψυχή, ἡ ὁποία νύκτα καὶ ἡμέρα δὲν ἔχει ἄλλη μέριμνα παρὰ πῶς κατὰ τὴν μεγάλη ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία ὅλη ἡ κτίση θὰ σταθεῖ μπροστὰ στὸν Κριτή, γιὰ νὰ ἀποδώσει λόγο γιὰ τὰ ἔργα της, θὰ μπορέσει καὶ αὐτὴ εὔκολα νὰ κάνει τὸν ἀπολογισμὸ γιὰ τὴ ζωή της.
Διότι, ὅποιος ἔχει μπροστὰ στὰ μάτια του ἐκείνη τὴν Ἡμέρα καὶ τὴν ὥρα καὶ πάντοτε μελετᾶ τὴν ἀπολογία του μπροστὰ στὸ δικαστήριο, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ πλανηθεῖ, αὐτὸς ἢ καθόλου ἢ ἐλάχιστα θὰ ἁμαρτήσει, διότι τὸ ἁμαρτάνειν προέρχεται ἀπὸ ἀπουσία τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ ἀπὸ ἐμᾶς)» (Ἐπιστολὴ πρός Ἐλευθέραν)), διότι, σοῦ λέω τὴν ἀλήθεια, ὅτι, ἐὰν σὲ ὅλη σου τὴν ζωὴ τὴν σκέφτεσαι, ἡ ζωὴ σου τότε θὰ σοῦ φανεῖ πολὺ σύντομη καὶ λίγη, γιὰ νὰ σκέφτεσαι ἕναν λογισμὸ τόσο ἀναγκαῖο, ὅπως εἶναι γραμμένο.
«Καὶ χρόνος στενὸς ἐστι τῷ Ἰακὼβ. (Καὶ ὁ χρόνος εἶναι περιορισμένος γιὰ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ)» (Ἰερεμ.37,7).
Σκέψου ὅτι βρίσκεσαι νοερὰ μπροστὰ στὸν Κριτή σου καὶ παρακάλεσέ Τὸν ταπεινά, νὰ σοῦ γίνει βοηθὸς καὶ Θεὸς τοῦ ἐλέους, πρὶν ἔλθει ὁ καιρὸς καὶ γίνει Θεὸς ἐκδικήσεως: «Θὲὸς ἐκδικήσεων Κύριος, Θεὸς ἐκδικήσεων ἐπαῤῥησιάσατο (Θεός ἐκδικητὴς καὶ τιμωρὸς τῆς ἁμαρτίας εἶναι ὁ Κύριος· ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος ἐκδικεῖται καὶ τιμωρεῖ μὲ ἀκατανίκητη δύναμη καὶ μὲ πᾶσα δικαιοσύνη τὰ φαῦλα, κατέστησε καὶ καθιστᾶ πάντοτε ὁλοφάνερη τὴν παρουσία Του)» (Ψαλμ.93,1).
Γ΄
Σκέψου ὅτι ἐκείνη ἡ ἡμέρα θὰ εἶναι τελικὰ μεγάλη γιὰ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ θὰ ἀποφασιστοῦν σὲ αὐτήν, διότι ἐκεῖ δὲν θὰ γίνει ἀπόφαση γιὰ μία ἀσήμαντη κληρονομιὰ ἢ γιὰ λίγες πιθαμὲς γῆς· ἀλλὰ γιὰ ἕνα καλὸ καὶ γιὰ ἕνα κακὸ πολὺ μεγάλο στὴν μεγαλειότητά Του καὶ αἰώνιο στὴν διαμονή του· θὰ γίνει μία ἀπόφαση κατὰ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ μία ὑπὲρ τῶν δικαίων.
Καὶ ποιά εἶναι ἡ ἀπόφαση κατὰ τῶν ἁμαρτωλῶν; «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον.
(Ἐσείς ποὺ ἀπὸ τὰ ἔργα σας γίνατε καταραμένοι, φύγετε μακριὰ ἀπὸ μένα στὸ πῦρ τὸ αἰώνιο)» (Ματθ.25,41).
Ἐξέτασε, ἁμαρτωλὴ ψυχή, καὶ σκέψου προσεκτικὰ τὰ λόγια τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς ἕνα πρὸς ἕνα.
«Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ (Φύγετε ἀπὸ ἐμένα)», λέει ὁ Κριτής, «πηγαίνετε μακριὰ ἀπὸ Ἐμένα» αὐτὸ δηλώνει τὴν στερητικὴ κόλαση καὶ τὸν παντοτινὸ χωρισμό, ποὺ θὰ γίνει ἀνάμεσα στὸν Θεὸ καὶ στοὺς δυστυχισμένους κολασμένους. «Οἱ κατηραμένοι (Οἰ καταραμένοι)».
Ἄχ, καὶ πόσο φοβερὴ εἶναι αὐτὴ ἡ κατάρα, ἡ ὁποία ἔχει μαζί της ὅλα τὰ κακὰ καὶ τὶς δυστυχίες! Κατάρα ἀμετάθετη, κατάρα θεϊκή, κατάρα παντοτινή. «Εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον (στὴν φωτιὰ τὴν αἰώνια)».
Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια φανερώνεται ὅτι δὲν εἶναι μόνο στερητικὴ ἡ κόλαση τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ θετικὴ ἐξ αἰτίας τῶν βασάνων, καὶ λέγοντας λοιπόν, ἐδῶ φωτιά, ποὺ εἶναι τὸ μεγαλύτερο βάσανο τῆς κόλασης, συμπεριέλαβε καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ἐλαφρότερα βάσανα, προσθέτοντας, ὅμως καὶ τὸ αἰώνιο, φανέρωσε ὅτι καὶ τὰ ἄλλα εἴδη τῆς κόλασης εἶναι παντοτινὰ καὶ αἰώνια. ᾮ αἰωνιότητα ἐκείνης τῆς γεέννης, ἡ ὁποία ὅσο εἶναι χωρὶς μέτρο καὶ τέλος, ἄλλο τόσο εἶναι φοβερὴ καὶ τρομακτική.
Ποιά εἶναι ἡ ἀπόφαση ὑπὲρ τῶν δικαίων;: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
(Ἐλάτε ἐσεῖς ποὺ εἶστε εὐλογημένοι ἀπὸ τὸν Πατέρα μου, κληρονομῆστε τὴν Βασιλεία ποὺ ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιὰ σᾶς ἀπὸ τότε ποὺ θεμελιωνόταν ὁ κόσμος)» (Ματθ.25,34).
«Δεῦτε», ἐλᾶτε. ᾮ λόγια γλυκύτατα, μὲ τὰ ὁποῖα καλεῖ ὁ γλυκὺς Ἰησοῦς Χριστὸς πρὸς τὸν ἑαυτό Του καὶ τὶς θεῖες Του ἀγκάλες, ἐκείνους ποὺ τήρησαν τὶς ἐντολές Του! «Οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου (Ἐσεῖς ποὺ εἶστε εὐλογημένοι ἀπὸ τὸν Πατέρα μου)».
ᾮ εὐλογία θεοχαριτωμένη, ἡ ὁποία περιέχει κάθε εἴδους εὐλογία καὶ κάθε μακαριότητα καὶ εὐτυχία!
«Κληρονομῆστε τὴν προετοιμασμένη γιὰ σᾶς Βασιλεία ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ κόσμου». ᾮ χαρά! ᾮ ἀγαλλίαση! ᾮ Βασιλεία, ἡ ὁποία δὲν ἔχει τέλος, ἀλλὰ θὰ παραμένει σὲ ὅλο τὸ διάστημα τῆς αἰωνιότητας.
Καὶ ὕστερα ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις αὐτές, οἱ μὲν ἁμαρτωλοὶ θὰ πᾶνε σὲ κόλαση αἰώνια, οἱ δὲ δίκαιοι σὲ αἰώνια ζωή.
«Καὶ ἀπελεύσονται οἱ ἁμαρτωλοὶ εἰς κόλασιν αἰώνιον οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζῶὴν αἰώνιον. (Καὶ θὰ ὁδηγηθοῦν αὐτοὶ σὲ κόλαση ποὺ δὲν θὰ ἔχει τέλος, ἀλλὰ θὰ εἶναι αἰώνια˙ ἐνῷ οἱ δίκαιοι θὰ πᾶνε γιὰ νὰ ἀπολαύσουν ζωὴ αἰώνια)» (Ματθ.25,46).
Αὐτὴ εἶναι ἡ μεγάλη ὑπόθεση, ποὺ θὰ ἀποφασιστεῖ τότε καὶ θὰ πραγματοποιηθεῖ ἀμέσως μόλις ἀποφασιστεῖ, χωρὶς καμία καθυστέρηση.
Τότε θὰ σταματήσει ἡ κίνηση τῶν τεσσάρων στοιχείων καὶ τοῦ οὐρανοῦ· καὶ γιὰ μὲν τοὺς ἁμαρτωλοὺς θὰ μείνει μία παντοτινὴ νύκτα, χωρὶς νὰ ἐλπίζουν νὰ δοῦν ποτὲ ἡμέρα, ἐνῷ γιὰ τοὺς δικαίους θὰ μείνει μία παντοτινὴ ἡμέρα, χωρὶς νὰ φοβοῦνται ὅτι θὰ δοῦν στὸ ἑξῆς νύκτα.
Διότι ὅλα τὰ κακὰ τοῦ κόσμου, ὅλες οἱ τιμωρίες καὶ ὅλες οἱ δυστυχίες θὰ μαζευτοῦν τότε στὴν κόλαση, ὅπως μαζεύονται ὅλες οἱ δυσωδίες καὶ οἱ βρῶμες ἑνὸς καραβιοῦ μέσα στὴ σεντίνα του.
Καὶ ἔτσι ὅλα τὰ κτίσματα καθαρισμένα καὶ ἀπελευθερωμένα ἀπὸ τὴν δουλεία καὶ τὴν δυσωδία τῶν ἁμαρτωλῶν, θὰ ἀναπνεύσουν καὶ θὰ ἀπολαύσουν ἕναν καινούργιο κόσμο εὐτυχέστερο, σύμφωνα μὲ τὸν Ἐκκλησιαστή: «Καιρὸς τῷ παντὶ πράγματι καὶ ἐπὶ τῷ παντὶ τῷ ποιήματι ἐκεῖ.
(Ὑπάρχει καιρὸς κατάλληλος γιὰ κάθε πρᾶγμα· ἐκεῖ μάλιστα ἔχει ὁριστεῖ καιρός, κατὰ τὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς θὰ κρίνει μὲ δικαιοσύνη κάθε πράξη καὶ ἔργο ἀνθρώπινο)» (Ἑκκλ.3,17] καὶ μάλιστα κατὰ τὸν θεόπνευστο Παῦλο, ποὺ λέει: «Καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς (Καὶ αὐτὴ ἡ κτίση θὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν ὑποδούλωση στὴ φθορά, γιὰ νὰ πάρει μέρος στὴν ἐλευθερία τῆς ἔνδοξης καταστάσεως τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ)» (Ρωμ.8,21) καὶ γιὰ νὰ τὸ ποῦμε μὲ συντομία, ἐκείνη ἡ ἡμέρα θὰ εἶναι ἡ δύση τοῦ καιροῦ καὶ ἡ ἀνατολὴ τῆς αἰωνιότητας καὶ οὔτε ἔγινε ἀλλὰ οὔτε καὶ θὰ γίνει ποτὲ ἄλλη μέρα μεγαλύτερη ἀπὸ αὐτὴν καὶ τότε μποροῦμε νὰ ποῦμε μὲ περισσότερο δίκαιο ἐκεῖνο ποὺ λέει ἡ Γραφὴ γιὰ τὴν ἡμέρα ποὺ κράτησε τὸν ἥλιο ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυὴ ὅτι «οὐκ ἐγένετο ἡμέρα τοιαύτη οὔτε πρότερον οὔτε ἔσχατον (δὲν ὑπῆρξε τέτοια θαυμαστῆ ἡμέρα ποτὲ ἄλλοτε, οὔτε στὸ ἀπώτατο, οὔτε καὶ στὸ πιὸ κοντινὸ παρελθὸν)» (Ἰησούς Ναυὴ 10,14)
(Ἡ ἡμέρα αὐτὴ ἔγινε διπλῆ, δηλαδὴ εἰκοσιτεσσάρων ὡρῶν, κατὰ τὸν Σειράχ, λέγοντας γιὰ τὸν Ἰησοῦ του Ναυή: «Οὐχὶ ἐν χειρὶ αὑτοῦ ἀνεπόδισεν ἥλιος, καὶ μίαν ἡμέρα ἐγεννήθη πρὸς δύο; (Μήπως μὲ μιὰ ἁπλῆ κίνηση τοῦ χεριοῦ του δὲν ὀπισθοδρόμησε ὁ ἥλιος καὶ μία ἡμέρα ἔγινε σὰν δύο;)»[Σοφ. Σείρ.46,4] καὶ κατὰ τὸν ἅγιο Μάξιμο σχολιάζοντας τὴν πρὸς Πολύκαρπο ἐπιστολὴ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου. Ἐπιπλέον δὲ καὶ ἡ ἡμέρα ποὺ ἔγινε ἐπὶ Ἐζεκίου ἀπὸ θαῦμα μεγαλύτερη (τριάντα δύο ὡρῶν σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Μάξιμο) καὶ τότε ἡ σκιὰ τοῦ ἡλιακοῦ ὡρολογίου γύρισε πίσω κατὰ δέκα βαθμούς.
(Δ΄Βασ.20,11: «Καὶ ἐβόησεν Ἡσαΐας ὁ προφήτης πρὸς Κύριον, καὶ ἐπέστρεψεν ἡ σκιὰ ἐν τοῖς ἀναβαθμοῖς εἰς τὰ ὀπίσω δέκα βαθμούς (Καὶ ὁ προφήτης Ἠσαΐας ὕψωσε κραυγὴ ἰσχυρὴ καὶ φώναξε μὲ ἱκεσία δυνατὴ πρὸς τὸν Κύριο γιὰ τὸ αἴτημα αὐτό του Ἐζεκία.
Καὶ ἡ σκιὰ γύρισε πίσω στὰ σκαλοπάτια κατὰ δέκα βαθμούς-:υποδιαιρέσεις τοῦ ἡλιακοῦ ὡρολογίου)»).
Παρόλα αὐτὰ νομίζεις, ἀδελφέ, ὅτι αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ θὰ γίνουν τὴν ἡμέρα ἐκείνη, εἶναι μακριὰ καὶ γι' αὐτό δὲν τὰ φοβᾶσαι;
Σοῦ λέω, ὅμως, ὅτι ἀκόμα καὶ ἂν ἀργήσουν νὰ γίνουν, εἶναι σίγουρο ὅτι θὰ γίνουν καὶ ἂν ἀργήσουν νὰ γίνουν, εἶναι ὅμως ἀληθινά, διότι ὅσο εἶναι ἀληθινὸ ὅτι εἶναι ἕνας Θεός, τόσο ἀληθινὸ εἶναι ὅτι θὰ γίνει μία Κρίση στὸ τέλος.
Γι 'αὐτό λοιπόν, πλησίασε, ἀγαπητέ, σὲ αὐτὲς τὶς ἀλήθειες μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως, ἡ ὁποία τὰ μακρινὰ καὶ ἀόρατα τὰ δείχνει κοντὰ καὶ ὁρατά: «Πίστις ἐστὶ πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων.
(Πίστη σημαίνει ἀκόμη ἀπόδειξη καὶ σιγουριὰ γιὰ πράγματα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ δοῦν τὰ σωματικά μας μάτια, ἀλλὰ ἡ πίστη δίνει γι’ αὐτὰ τέτοια πληροφορία στὸν πιστό, σὰν νὰ τὰ ἔβλεπε καὶ νὰ τὰ ἀντιλαμβανόταν μὲ τὶς σωματικὲς αἰσθήσεις)» (Ἐβρ.11,1) καὶ μὴν ὑπολογίζεις τώρα τίποτε ἄλλο στὶς ἡμέρες σου παρὰ μόνο ἐκεῖνο ποὺ θὰ ἀντιμετωπίσεις τότε στὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, δηλαδὴ πῶς νὰ βρίσκεσαι σὲ μετάνοια, πῶς νὰ ὑπομένεις τοὺς πειρασμοὺς καὶ πῶς νὰ ἐργάζεσαι τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ τὰ καλὰ ἔργα.
Καὶ αὐτὸ σημαίνει το νὰ εἶσαι ἀληθινὰ φρόνιμος, δηλαδή το νὰ γνωρίζεις τὰ πράγματα ἀπὸ μακριά, πρὶν νὰ ἔλθουν καὶ νὰ ὠφελεῖσαι ἀπὸ αὐτά: «Ὅς γὰρ φυλάσσει φρόνησιν, εὑρήσει ἀγαθὰ.
(Ὅποιος διατηρεῖ τὴν φρόνηση καὶ τὴν φυλάττει, θὰ ἀπολαύσει πολλὰ ἀγαθά, ὑλικὰ καὶ πνευματικά)» (Παρ.19,8), περισσότερο μάλιστα ποὺ ἡ ἐξέταση καὶ ἡ ἀπόφαση τὰ ὁποῖα εἶναι τὰ φοβερότερα ἀπὸ ὅσα ἔχει ἐκείνη ἡ ὁλοΰστερινή ἡμέρα, αὐτά, λέω, δὲν εἶναι μακριὰ ἀπὸ σένα, ἀλλὰ εἶναι τόσο κοντά σου, ὅσο κοντὰ σοῦ εἶναι ὁ θάνατος, ὅπως εἴπαμε στὸ προηγούμενο κεφάλαιο γιὰ τὴν μερικὴ κόλαση, καὶ ὅπως λέει ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος στὴν ἐπιστολή του: «Ἰδοὺ κριτὴς πρὸ τῶν θυρῶν ἔστηκεν (Μὴ στενάζετε ἀγανακτισμένοι ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου, ἀδελφοί, γιὰ νὰ μὴν καταδικαστεῖτε ἀπὸ τὸν Κριτή. Ἰδού, ὁ Κριτὴς στέκεται πολὺ κοντὰ καὶ εἶναι ἕτοιμος νὰ παρουσιαστεῖ)» (Ἰάκ.5,9), διότι ἀμέσως μόλις πεθάνεις, θὰ τὰ συναντήσεις.
Νιῶσε ντροπή, λοιπόν, ποὺ ἔμεινες γιὰ τόσο πολὺ χρόνο μαζὶ μὲ τοὺς ἄφρονες μὲ τὴν ἀνοησία σου καὶ ἀπόρησε, πῶς τόλμησες νὰ ἁμαρτήσεις τόσες φορές, σὲ καιρὸ ποὺ ἤξερες πὼς ὑπάρχει ἕνας Θεὸς Κριτὴς καὶ τιμωρητὴς τῶν ἁμαρτιῶν.
Φρόντισε νὰ ἀποκτήσεις ἀπὸ ἐδῶ ὡς σύντροφο καὶ φίλο τὴν ἐλεημοσύνη στοὺς πτωχούς, ὥστε νὰ μπορέσει αὐτὴ τότε νὰ σὲ κυβερνήσει ὡς καλὸς ρήτορας καὶ νὰ σὲ λυτρώσει ἀπὸ τὴν φοβερὴ ἐκείνη ἀπόφαση, ἐπειδὴ ὁ φοβερὸς ἐκεῖνος Κριτὴς δὲν θὰ ἐξετάσει τοὺς δίκαιους γιὰ τὸ πῶς νήστεψαν ἢ πῶς κράτησαν τὴν παρθενία ἢ ἔκαναν ἄλλες ἀγαθοεργίες, ἀλλὰ μόνο πῶς ἐλέησαν τοὺς πτωχοὺς καὶ χόρτασαν τοὺς πεινασμένους καὶ πότισαν τοὺς διψασμένους καὶ ἔνδυσαν τοὺς γυμνοὺς καὶ ἐπισκέφτηκαν τοὺς ἀρρώστους καὶ τοὺς φυλακισμένους.
Οὔτε ἐπίσης θὰ κρίνει τοὺς ἁμαρτωλούς, πῶς πόρνευσαν ἢ μοίχευσαν ἢ ἔκαναν ἄλλες κακίες, ἀλλὰ γιατί δὲν ἐλέησαν τοὺς πτωχοὺς ἀδελφούς τους.
Γι' αὐτό, λοιπόν, ὁ μὲν ἀδελφόθεος Ἰάκωβος εἶπε γιὰ τοὺς ἀνελεημόνες: «Ἀνίλεως ἡ κρίσις τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεος καὶ κατακαυχᾶται ἔλεος κρίσεως (Νὰ προσέχετε νὰ μὴ γίνεστε σκληροὶ καὶ ἄσπλαχνοι μὲ τὶς προσωποληψίες σας˙ διότι ἡ κρίση τότε τοῦ Θεοῦ θὰ εἶναι χωρὶς ἔλεος καὶ ἐπιείκεια γιὰ ἐκεῖνον ποὺ ὑπῆρξε ἄσπλαχνος στοὺς ἀδελφούς του.
Ἀντίθετα ἡ εὐσπλαχνία καὶ τὸ ἔλεος δὲν φοβᾶται τὴν κρίση, ἀλλὰ καυχιέται ὅτι τὴν κατανικᾶ˙ καὶ ἀποδεικνύεται ἔτσι ἡ εὐσπλαχνία ἰσχυρότερη ἀπὸ τὴν κρίση)» (Ἰακ. 2,13), ὁ δὲ Δαβὶδ λέει γιὰ τοὺς ἐλεήμονες: «Χρηστὸς ἀνὴρ ὁ οἰκτείρων καὶ κιχρῶν, (ἤτοι δανείζων) οἰκονομήσει τοὺς λόγους Αὑτοῦ ἐν κρίσει.
(Ἄνθρωπος καλοκάγαθος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εὐσπλαχνίζεται καὶ δανείζει ὅσους ἔχουν ἀνάγκες· αὐτὸς δὲν ὁμιλεῖ ποτὲ ἀπερίσκεπτα, ἀλλὰ μὲ φρόνηση πολλὴ καὶ κρίση θὰ οἰκονομήσει τὰ λόγια του, προσέχοντας νὰ μὴ θίξει μὲ αὐτὰ κανέναν, οὔτε νὰ πληγώσει τὴν εὐαισθησία καὶ φιλοτιμία ὅσων ἐλεοῦνται καὶ δανείζονται ἀπὸ αὐτόν)» (Ψαλμ.111,5).
Δηλαδὴ θὰ δώσει καλὴ ἀπολογία στὸν Θεὸ κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως μὲ τὴν ἐλεημοσύνη, ὅπως ἑρμηνεύει ὁ Μέγας Βασίλειος.
Παρακάλεσε τὸν Κύριο νὰ σὲ ἀξιώσει μὲ τὴν χάρη Του νὰ σταθεῖς τὴν ἡμέρα ἐκείνη ὄχι μὲ τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ τοὺς ἀνελεήμονες, ἀλλὰ μὲ τοὺς δίκαιους καὶ τοὺς ἐλεήμονες καὶ νὰ ἀκούσεις ἀπὸ τὸ στόμα Του τὴν καλὴ ἐκείνη καὶ εὐλογημένη ἀπόφαση: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρὸς Μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
(Ἐλάτε ἐσεῖς ποὺ εἶστε εὐλογημένοι ἀπὸ τὸν Πατέρα μου, κληρονομῆστε τὴν βασιλεία ποὺ ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιὰ σᾶς ἀπὸ τότε ποὺ θεμελιωνόταν ὁ κόσμος)» (Ματθ.25,34).
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,
ἐπιμέλεια: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
Ἐπιμέλεια πολυτονισμοῦ: Ἄκτιστον
ἐπιμέλεια: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
Ἐπιμέλεια πολυτονισμοῦ: Ἄκτιστον
ΠΗΓΕΣ:
• Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Πνευματικὰ Γυμνάσματα, μελέτη ΙΑ΄, σελίδες 87-97, Ἔκδοσις Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου (4η ἔκδοση), Ἱερὰ Καλύβη «Ἅγιος Σπυρίδων Α΄», Νέα σκήτη Ἁγίου ΄Ὅρους, 2016
• https://greekdownloads.wordpress.com/2021/04/19/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%bf%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%af%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84-2/
• http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient greek/tools/liddell-scott/index.html
• Π. Τρεμπέλα, Ἡ Καινὴ Διαθήκη μὲ σύντομη ἑρμηνεία (ἀπόδοση στὴν κοινὴ νεοελληνική), ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», ἔκδοση τέταρτη, Ἀθήνα 2014.
• Ἡ Καινὴ Διαθήκη, Κείμενον καὶ ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοσις ὑπὸ Ἰωάννου Κολιτσάρα, ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ἡ Ζωή», ἔκδοση τριακοστὴ τρίτη, Ἀθήνα 2009.
• Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα, Κείμενον καὶ σύντομος ἀπόδοσις τοῦ νοήματος ὑπὸ Ἰωάννου Κολιτσάρα, ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ἡ Ζωή», ἔκδοση τέταρτη, Ἀθήνα 2005.
• http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Biblia/Palaia_Diathikh.htm
• http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm
Διαβάστε περισσότερα πατῶντας: Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου