«Πλανῶντες καὶ πλανώμενοι»
Κυριακὴ Τελώνου καὶ Φαρισαίου (Β΄ Τίμ. 3,10-15)
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία (†) Μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
Ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 16-2-1997. (Β351)
Ἡ ἑβδομάδα αὐτὴ λέγεται «προφωνήσιμος». Ἔρχεται νὰ προαναγγείλει, διότι ἔρχεται νὰ προσαλπίσει τὴν ἐρχομένη Τεσσαρακοστή.
Μὲ τὴν εὐκαιρία, τὴν ἑβδομάδα αὐτὴ ἔχομε κατάλυση εἰς πάντα.
Τὸ βιβλίον «Τριώδιον» εἶναι κατανυκτικότατον καὶ διδακτικότατον. Μὲ τρόπον προοδευτικὸν μᾶς εἰσάγει εἰς τὸ μυστήριον τοῦ Χριστοῦ.
Στὴν προσέγγιση, δηλαδή, τοῦ Θεανθρωπίνου προσώπου τοῦ Χριστοῦ, μέσα ἀπὸ τὰ πάθη Του.
Σήμερα, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν φωτισμό Του, θὰ μείνομε στὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ τῆς ἡμέρας. Προσέξατε τὴν ἀποστολικὴ περικοπή.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει τὴν δευτέρα του ἐπιστολὴ στὸν Τιμόθεο καὶ τοῦ ἀφήνει τὶς τελευταῖες πλέον πολύτιμες καὶ θεόπνευστες παραγγελίες του.
Ἀναφέρεται στὴν σημερινὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε, στοὺς πονηροὺς ἀνθρώπους· ποὺ δημιουργοῦν προβλήματα καὶ δυσκολίες καὶ διωγμοὺς ἀκόμη εἰς τοὺς εὐσεβεῖς ἀνθρώπους.
Ἄλλο τώρα ἂν αὐτοὶ οἱ πονηροὶ ἄνθρωποι εἶναι βαπτισμένοι Χριστιανοί. Ἄλλο θέμα αὐτό... Ἀκόμα χειρότερα... Δηλαδή, ἀκαλλιέργητοι ἄνθρωποι.
Καὶ ἐπιλέγει ὁ Ἀπόστολος: «Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλάνώμενοι». «Πονηροὶ ἄνθρωποι», λέει, «καὶ γόητες...».
Ὁ γόης, τοῦ γόητος, βασικὰ εἶναι ὁ μάγος, ἀλλὰ δὲν εἶναι ὅμως μὲ τὴν κοινὴ διάσταση ὁ μάγος μόνον, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ μαγεύει ποικιλοτρόπως.
Λέμε: «Νά, δὲς αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο, εἶναι γόητας, γόης», «Αὐτὴ ἡ γυναῖκα εἶναι γόησσα», δηλαδὴ μαγεύει τρόπον τινὰ μὲ τὴν ὀμορφιά, μὲ τὴν ἐξυπνάδα, μὲ ὅ,τι ἄλλο.
«Τέτοιοι ἄνθρωποι, ποὺ δὲν χρησιμοποιοῦν βεβαίως γιὰ τὸ καλὸ τοῦ ἑαυτοῦ τους καὶ τῆς Ἐκκλησίας ὅ,τι ἔχουν, αὐτοί», λέγει, «θὰ ἔχουν προκοπή, ἀλλ΄ ἡ προκοπή τους θὰ εἶναι ἀρνητική, θὰ εἶναι στὸ χειρότερο.
Πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. Καὶ θὰ πλανοῦν καὶ θὰ πλανῶνται». Κατὰ κανόνα, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος πλανᾶ, πλανᾶται. Ἐκεῖνος ποὺ πλανᾶ, πλανᾶται.
Βέβαια θὰ λέγαμε ὅτι αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ ἀμοιβή του. Κι ἐπειδὴ τὸ σχῆμα «πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» ὑπῆρχε καὶ θὰ ὑπάρχει πάντοτε, γι' αὐτό, ἀγαπητοί μου, ὀφείλομε κι ἐμεῖς νὰ μάθομε, ὅπως καὶ ὁ Τιμόθεος πρὸς τὸν ὁποῖον ἀποτείνεται ὁ Παῦλος μὲ τὴν ἐπιστολή του, πῶς πρέπει νὰ στεκόμαστε, ὥστε ποτὲ νὰ μὴ βρεθοῦμε μέσα σ’ αὐτὸ τὸ δαιμονικὸ πλέγμα.
Τί σημαίνει «πλάνη»; Εἶναι ἡ ἐκτροπὴ ἀπὸ τὴν ἀλήθειαν. Ἂν θέλετε, καὶ ἀπὸ τὴ πραγματικότητα. Μὲ τὴν μέθοδο τῆς ἀπάτης. Ἡ πρώτη ἀπάτη συνέβη στὸν Παράδεισον ἀπὸ τὸν ἀρχέκακον ὄφιν, τὸν διάβολο. Καὶ οἱ πρῶτοι ἀπατηθέντες καὶ πλανηθέντες ἦσαν οἱ πρωτόπλαστοι.
Ἔκτοτε, πλάϊ στὴν ἀλήθεια, θὰ ὑποβόσκει αὐτὸ τὸ σιχαμερὸ ἑρπετὸ τῆς πλάνης, γιὰ νὰ θυμίζει τον ἕρποντα ὄφιν, ποὺ μὲ πονηρία ἐπλησίασε τοὺς πρωτοπλάστους διὰ νὰ τοὺς ἀνατρέψει.
Ὁ πρῶτος εἰσηγητὴς τῆς πλάνης, λοιπόν, εἶναι ὁ διάβολος. Ὁ πρῶτος εἰσηγητής. Ἔργο του εἶναι νὰ πλανᾶ τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ τοὺς ἀποτρέπει ἀπὸ τὴν σχέση τους τὴν ἀγαθὴ μὲ τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους καὶ ἰδία μέσα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν.
Γι' αὐτό καὶ ἡ Ἀποκάλυψις, τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως δίδει τὸν χαρακτηρισμό: «Ὁ δράκων, ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην».
Ἡ πλάνη εἶναι μία μέθοδος. Γιατί δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ ἐπιτύχει κάτι ποὺ θέλει χωρὶς μίαν μέθοδον, χωρὶς νὰ πλανήσει.
Καὶ τὴν μέθοδον αὐτήν, μετὰ ἀπὸ τὸν πρῶτον διδάξαντα, δηλαδὴ τὸν διάβολον, τὴν μετέρχονται οἱ ἄνθρωποι οἱ πονηροί, ποὺ αὐτοὶ εἶναι ὄργανά του.
Ἐν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ εἶναι δαιμονισμένοι ἄνθρωποι, ὁ πονηροὶ ἄνθρωποι, ποὺ ἀσκοῦν τὴν πλάνην, προκειμένου νὰ πετύχουν κάτι ἢ νὰ ἀνατρέψουν.
Γι' αὐτὸ γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Μηκέτι ὦμεν νήπιοι (:Μὴν εἴμαστε πιὰ νήπια παιδάκια -δηλαδὴ στὸ μυαλὸ ἐννοεῖται), κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνὲμῳ τῆς διδασκαλίας -κλυδωνίζομαι. «Τὸ πλοῖον», λέγει, «κλυδωνίζεται μὲς στὴν θάλασσα τὴν τρικυμισμένη»-
«Νὰ μὴν εἴμεθα κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι σὲ κάθε ἄνεμο -Ὁ λαὸς τὸ λέει «ἀνεμοδείκτης».
Γυρίζει σὲ κάθε ἄνεμο τῆς διδασκαλίας. Ἄλλοτε νὰ πιστεύομε αὐτὸ καὶ ἄλλοτε νὰ πιστεύομε ἐκεῖνο-, ἐν τῇ κυβεὶᾳ τῶν ἀνθρώπων- κυβεία, ἀπὸ τοὺς κύβους.
Ὅπως σήμερα, θὰ λέγαμε, τὰ τυχερὰ παιγνίδια. Τυχερὸ παιγνίδι ἦταν οἱ κύβοι στὴν ἀρχαιότητα καὶ συνεπῶς θὰ τὸ ἀποδίδαμε: δολιότης καὶ τέχνασμα.
Ὅταν πάω νὰ παίξω ἕνα τυχερὸ παιγνίδι, μετέρχομαι βεβαίως τὴν δολιότητα καὶ τὸ τέχνασμα, γιατί ἐγὼ θέλω νὰ κερδίσω καὶ ὄχι ὁ ἄλλος, ὁ ἀντίπαλός μου-, ἐν πανουργὶᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης».
«Μὲ πανουργία ὡς πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης». Μέθοδος, λοιπόν, εἶναι ἡ πλάνη. Καὶ ξέρετε, βασικὰ εἶναι μέθοδος.
Ὑπάρχουν ὅμως ἐπί μέρους, ἐπί μέρους τρόποι καὶ μέθοδοι, ἀνάλογα μὲ τὸ τί θέλω νὰ πετύχω, ἐὰν ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος ποὺ πλανῶ.
Οἱ ἄνθρωποι ποὺ κατέχουν τὸ ψεῦδος καὶ θέλουν νὰ τὸ διαδώσουν, ἐπειδὴ νομίζουν ὅτι ἔχουν συμφέρον, ὁπωσδήποτε θὰ μετέλθουν τὴν ἀπάτη καὶ τὴν πλάνη.
Θὰ διαδίδουν πράγματα τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι ἔτσι. Μάλιστα, θὰ λέγαμε, οἱ «ψυθιρισταί», ὅπως λέει στὸ πρῶτο κεφάλαιο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στὴν πρὸς Ρωμαίους.
Οἱ «ψυθιρισταί». Οἱ «διαδοσίαι». Ἀφήνουν σκοπίμως νὰ διαδίδονται διάφορες διαδόσεις τέτοιες, ὅπως ἀκριβῶς θὰ λέγαμε, τὸ Πυροβολικὸ σὲ μία μάχη ξεκαθαρίζει τὶς γραμμὲς τοῦ ἐχθροῦ, γιὰ νὰ ὁρμήσει ἐκεῖ μετὰ ὁ στρατός.
Ἔτσι ἡ πλάνη, σὰν ἀποτέλεσμα τῆς ἀπάτης, ὑπάρχει, δυστυχῶς, σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς. Ἐκεῖ ὅμως ποὺ πολὺ ἐνδιαφέρει, πάρα πολύ, γιατί, ἂν κάποιος μὲ ἀπατήσει καὶ μοῦ πάρει χρήματα, ἔ, κακὸ εἶναι βεβαίως, ἀλλὰ δὲν εἶναι τέλος πάντων τὸ μέγιστον κακόν.
Ἀλλὰ κυρίως σὲ θέματα σωτηρίας. Καὶ μάλιστα ὅταν ἀναφέρεται στὴν γνώση καὶ τὴν λατρεία τοῦ Θεοῦ.
Ἀκοῦστε τί γράφει τὸ Δευτερονόμιον: «Ἐὰν δὲ παρακαλὲσῃ σὲ ὁ ἀδελφός σου -ἐδῶ «ἀδελφός», τόσο ὁ κατὰ σάρκα ἀδελφός, ὅσο καὶ ὁ συμπατριώτης.
Γιατί οἱ Ἑβραῖοι ἐλέγοντο «ἀδελφοί». Ὁ κατὰ σάρκα ἀδελφὸς ἢ ὁ συμπατριώτης- ἢ ὁ υἱός σου–ἐδῶ κατὰ σάρκα σαφῶς- ἢ ἡ θυγάτηρ σοῦ ἢ ἡ γυνή σου (ἡ γυναῖκα σου, ποὺ εἶναι δίπλα σου) ἢ φίλος ἴσος τῇ ψύχῇ σου (ἢ φίλος σου, ποὺ εἶναι ἰσόψυχος· ἔλθει, λέγει) λάθρα λέγων -αὐτὸ τὸ «λάθρα», λαθραίως, πονηρά-· βαδίσωμεν καὶ λατρεύσωμεν θεοῖς ἑτέροις («Πᾶμε νὰ λατρεύσομε ἄλλους θεούς. Ὄχι ὁ Κύριος τοῦ Ἰσραήλ. Ὄχι σ’ Αὐτόν. Ὄχι. Θὰ σοῦ πῶ ἐγώ. Πᾶμε καὶ θὰ δεῖς»), οὓς οὐκ ᾔδεις (ποὺ δὲν τοὺς ἐγνώριζες) σὺ καὶ οἱ πατέρες σου (ἄγνωστες θεότητες σὲ σένα καὶ τοὺς πατέρες σου, προγόνους σου), οὐ συνθελήσεις αὐτῷ (δὲν θὰ θελήσεις μαζί του νὰ κάνεις αὐτὸ) καὶ οὐκ εἰσακοὺσῃ αὐτοῦ (δὲν θὰ τὸν ἀκούσεις, ὅποιος καὶ νὰ εἶναι)». Εἶναι στὸ Δευτερονόμιο, ἀγαπητοί μου, στὸ 13ο κεφάλαιο.
Πρέπει νὰ μάθομε νὰ στεκόμαστε πάνω ἀπὸ συγγένειες καὶ πάνω ἀπὸ φιλίες, ὅταν εἶναι κάτι ποὺ προσβάλλει τὸν Θεό.
Κατά το: «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ἢ υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ (πιὸ πάνω ἀπὸ μένα) οὐκ ἔστι μου ἄξιος».
Σὲ θέματα τέτοια, οἱ συγγένειες καὶ οἱ φιλίες πρέπει νὰ πηγαίνουνε στὴν ἄκρη. Καὶ μάλιστα νὰ ἐπιτιμῶνται.
Θὰ σᾶς κάνει ἐντύπωση. Θὰ σᾶς τὸ πῶ ὅμως. Ἂν τὸ διαβάσετε, πᾶτε ἐκεῖ ποὺ σᾶς εἶπα, θὰ σᾶς καταπλήξει. «Μὴ διστάσεις –λέγει- νὰ πᾶς νὰ παραδώσεις στὶς ἀρχὲς αὐτὸν ποὺ θέλει νὰ σὲ παρασύρει· εἴτε εἶναι γιός σου ἢ θυγατέρα σου ἢ φίλος σου». Καὶ προεβλέπετο δὲ εἰς αὐτὸν ποινὴ θανάτου!
Αὐτὴ ἡ θέσις εἶναι προοίμιον, στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, τῆς θέσεως: «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ... οὐκ ἔστι μου ἄξιος». «Κι ἄν», λέει, «δὲν μισήσεις τὸν πατέρα σου...». Ποιός τὸ λέει; Ὁ Χριστός! «Ἐὰν δὲν μισήσεις τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου -ἀκοῦτε;- καὶ μάλιστα μὲ τέλειον μῖσος, δὲν μοῦ εἶσαι ἄξιος».
Τί μῖσος εἶναι αὐτό; Δὲν μπορεῖς πατέρα μου, μάνα μου, ἀδελφέ μου, νὰ σταθεῖς πιὸ πάνω ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ λατρεύω, ἐκεῖ ποὺ εἶμαι ἀφιερωμένος;
Δὲν μπορεῖς νὰ μὲ παρασύρεις. Ὅποιος καὶ νὰ εἶσαι. Τὸ εἴδατε;
Καὶ ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ ἀλλότριοι θεοὶ ποὺ κινδυνεύεις, βέβαια, νὰ λατρεύσεις πλανώμενος;
Εἶναι κατ’ ἀρχὰς ὁ «θεὸς» Μ.Α.Τ.Σ. Ὁ Μέγας Ἀρχιτέκτων Τοῦ Σύμπαντος. Ποιός; Ὁ «θεὸς» τῶν Μασόνων. Ποιός εἶναι;
Εἶναι ἀγαπητοί μου, ὁ ἥλιος. Εἶναι ἡ κτίσις. Εἶναι ὁ πανθεϊσμός. Ἀπρόσωπος ὁ πανθεϊσμός. Προσέξτε· ἀπρόσωπος. Ἀ-συνείδητος.
Ἔχει ὁ ἥλιος πρόσωπον; Ἔχει ὁ ἥλιος συνείδησιν; Ἂν εἶναι δυνατόν. Ἀλλὰ τί;
«Ἐπειδὴ μὲ ζωογονεῖ, μὲ τρέφει κ.λπ. κ.λπ. εἶναι ὁ θεός μου». Καὶ ὅλα τὰ παρακλάδια του Μασονισμοῦ. Εἶναι οἱ ἀνατολικὲς θρησκεῖες· ποὺ εἶναι κατὰ κανόνα, κατὰ κανόνα ἐνδοκοσμικές, δηλαδὴ εἰδωλολατρικὲς καὶ ποὺ ἀρχίζουν, ξέρετε, πολὺ ἀθῶα. Ξέρετε πόσα τέτοια κέντρα ὑπάρχουν; Ποὺ μαθαίνουν ἐκεῖ την Γιόγκα, Καράτε κ.λπ.
Ἢ κάποιες διαιτητικές, ποὺ περισσότερο αὐτὴ ἡ διαιτητικὴ τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν ὀφείλεται ὄχι σὲ κάποια δίαιτα γιὰ νὰ ἀδυνατίσω ἢ νὰ μὴν πάθω καρκίνο ἢ νὰ μὴν πάθω ἀρρώστιες, μένοντας σὲ μία χορτοφαγία, ἐπὶ παραδείγματι. Ἀλλὰ σὲ δυαρχικοὺς λόγους παρὰ διαιτητικούς.
Γιατί θεωρεῖται στὸν πανθεϊσμὸ ὅτι... ὅπως καὶ στὸν ἀρχαῖο Μανιχαϊσμόν; «Τὸ σῦκο», λέγει, «ἔχει ζωή! Ἔχει ψυχή. Ἂν τὸ φᾶς τὸ σῦκο ἀπὸ τὴν συκιά, τὸ κόψεις, ἔκανες φόνο!».
Σᾶς κάνουν ἐντύπωση αὐτά; Ἂν διαβάζατε ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, θὰ βρίσκατε τόσα τέτοια καὶ τέτοια... «Ἄστο νὰ πέσει ἀπὸ τὴ συκιά, νὰ πεθάνει καὶ τότε μπορεῖς νὰ τὸ φᾶς». Οἱ λόγοι εἶναι δυαρχικοί. Εἶναι ὁ θεὸς τοῦ καλοῦ καὶ ὁ θεὸς τοῦ κακοῦ. Ὁ θεὸς δημιουργὸς εἶναι ὁ θεὸς τοῦ κακοῦ. Τὸ πιστεύει μέχρι σήμερα ὁ Μασονισμός.
Ἂν δεῖτε μία προσευχὴ ποὺ ἔχουν στρεφόμενοι πρὸς τὸν Θεὸν Δημιουργόν, τὸ τὶ τοῦ λέγουν.. Και ξέρετε ποιός ὑποτίθεται ὅτι εἶναι αὐτός;
Ὅτι εἶναι ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ. Δὲν ξέρουν τί κάνουν, τί λένε, εἶναι κάτι φοβερὸ δηλαδή. Δὲν ἔχομε χρόνο πιὸ πολλὰ νὰ ποῦμε.
Ἀκόμα εἶναι καὶ ἡ αἵρεσις· ποὺ εἶναι μία πλάνη. Αὐτὴ πλανᾶ ὁμοίως. Γράφει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος: «Ἀδελφοί, ἐάν τις ἐν ὑμῖν πλανηθῇ ἀπὸ τῆς ἀληθείας» κ.τ.λ. κ.τ.λ. ποὺ δείχνει τί; Τὴν δυνατότητα πλάνης ἀπὸ τὴν ἀλήθειαν τοῦ Χριστοῦ.
«Ἐάν», λέει, «κανεὶς ἀπὸ σᾶς πλανηθεῖ». Αὐτὴν τὴν πλάνη τὴν φοβεῖται ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης καὶ γράφει εἰς τὴν δευτέρα του ἐπιστολή: «Εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς (Ὅποιος σᾶς πλησιάσει, στὸ σπίτι σᾶς κ.λπ.) καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει - Ποιά διδαχή;
Αὐτὴ ποὺ ἐμεῖς σᾶς παραδώσαμε-, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε». «Μὴν τὸν παίρνετε στὸ σπίτι σας, μὴν τὸν φιλοξενεῖτε καὶ καλημέρα δὲν θὰ τοῦ πεῖτε».
Πολλοὶ ἔχουν τὸ ἐπιχείρημα τὸ ἀνόητο, τὸ ἀνόητο...: «Μὰ ἡ καλημέρα εἶναι τοῦ Θεοῦ...». Δὲν μοῦ λές, ἂν σοῦ προσέβαλε κάποιος ἄνθρωπος τὴν γυναῖκα σου, θὰ τοῦ λὲς «καλημέρα»; Ἂς ἀφήσομε τὶς ὑποκρισίες λοιπόν.
Ὑπάρχει καὶ ἡ καλημέρα τοῦ σατανᾶ. Τὸ ἀκούσατε; Ἂς τὸ ὑποθέσομε ἔτσι. Ἂν ἔπρεπε νὰ γράψομε μιὰ πλατιὰ διήγηση, τὴν πλάνη τῶν πρωτοπλάστων ἀπὸ τὸν διάβολο, ἦρθε ὁ διάβολος ὡς ὄφις, μιλοῦσε μὲ ἀνθρωπίνη φωνή, μὴν σᾶς κάνει ἐντύπωση, δὲν εἶναι τῆς ὥρας νὰ τὸ ἐξηγήσομε περισσότερο, ἀσφαλῶς θὰ τοὺς εἶπε: «Καλημέρα σας». Ἀλλὰ πίσω ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ «καλημέρα σας» ἐκρύβετο ὅλο τὸ κατασκεύασμα τῆς πλάνης.
Εἴμεθα πιὸ πάνω ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου; Δὲν νομίζω. Ὅταν λέγει: «Καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε» - σὲ ἐκεῖνον ποὺ πάει νὰ σὲ πλανήσει, μὴν τοῦ λέτε- «Ὃς οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἀκούει ἡμῶν (Ὅποιος δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν μᾶς ἀκούει).
Ἐκ τούτου γινώσκομεν τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας καὶ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης». Ἀκοῦς τί λέγει ὁ Θεός; Τὰ εὐαγγέλια ἀκοῦς τί λένε;
Ἂν πεῖς: «Τὸ λέει ὁ Θεός», μάλιστα. Τέλειωσε. Δὲν ὑπάρχει συζήτηση. Ἐὰν δὲν ἀκοῦς τὸ εὐαγγέλιον, τότε λοιπὸν νὰ τὸ ξέρεις, ὑπόκεισαι εἰς τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης.
Σὲ σχέση μὲ τὴν αἵρεσιν, ἐννοεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης, πρῶτον ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει διάλογος.
Ἀνοίχτηκε διάλογος ἀνάμεσα στὸν διάβολο καὶ τοὺς πρωτοπλάστους. Ὅπως καὶ σήμερα... οὐ... οὐ... σήμερα, διαρκῶς ἔχομε διαλόγους μὲ τοὺς αἱρετικούς.
Ποῦ θὰ φθάσουμε; Ποῦ θὰ φθάσουμε; Δὲν ξέρω. Διάλογοι ἀπὸ δῶ, διάλογοι ἀπὸ κεῖ. Καταλαβαίνετε ὅταν λέω «διάλογος» ἔ; Σὲ συνέδρια μὲ αἱρετικούς...
Δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει φιλοξενία στὸ σπίτι μας. Ποτέ. Οὔτε φιλία φυσικά. Κριτήριον τί εἶναι; Ἡ παράδοσις. Ποιά παράδοσις; Ἡ προφορικὴ παράδοση. Καὶ ἡ γραπτή.
Αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης. «Οὐκ ἀκούει ἡμῶν». Αὐτὸς ποὺ δὲν ἀκούει ἐμᾶς. Σήμερα κατεχωρήθη ἡ Παράδοσις. «Τί λέγει ἡ Ἐκκλησία; Τὸ λέγει ἡ Ἐκκλησία αὐτό; Συνεπῶς ἂν τὸ λέγει ἡ Ἐκκλησία, αὐτὸ θὰ δεχθῶ. Δὲν τὸ λέγει ἡ Ἐκκλησία; Δὲν τὸ δέχομαι».
Σήμερα κορυφαία αἵρεσις εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός. Αὐτὸ τὸ συνονθύλευμα. Δὲν εἶναι τῆς ὥρας πιὸ πολλὰ νὰ πῶ. Καὶ ποὺ σάν... -ὁ Οἰκουμενισμός- σὰν φίδι συμπλέκεται στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ πλανᾶ πολλούς.
Εἶναι ἀκόμη καὶ οἱ πόρτες τοῦ διαβόλου. Οἱ πόρτες τοῦ διαβόλου. Ἔχει πόρτες ὁ διάβολος; Ὄχι μία. Ἂν δὲν μπορεῖ νὰ σὲ μπάσει –μὲ συγχωρεῖτε γιὰ τὴν λέξη «μπάσει»- εἰσαγάγει, ἀπὸ τὴν μία πόρτα, θὰ σὲ βάλει ἀπὸ τὴν ἄλλη. Ποιές εἶναι αὐτές; Χμμ... Ἐκεῖ ποὺ τελεσιουργεῖται τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας καὶ λατρεύονται «τὰ βαθέα τοῦ σατανᾶ», ὅπως λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὴν Ἀποκάλυψη.
Εἶναι ἡ μαγεία, εἶναι ἡ μαντεῖα, ἡ μαντεῖα σὲ ὅλο της τὸ φάσμα, ἀπὸ τὴν χειρομαντεία, ἀπὸ τὴν καφεομαντεία, μέχρι, μέχρι, μέχρι, μέχρι...
Εἶναι ὁ Πνευματισμός. Ἀκοῦστε τί γράφει τὸ Δευτερονόμιο πάλι στὸ 13ο κεφάλαιο: «Ἐὰν δὲ ἀναστῇ ἐν σοὶ προφήτης ἢ ἐνυπνιαζόμενος τὸ ἐνύπνιον καὶ δῷ σοὶ σημεῖον ἢ τέρας (ἔλθει, λέει, κοντά σου ὁ ἐνυπνιαστής, ὁ προφήτης, -ψευδοπροφήτης ἐννοεῖται-, «ἐνυπνιαζόμενος», δηλαδὴ βλέπει ὄνειρα, βλέπει ὁράματα, καὶ σοῦ δώσει σημάδι ἢ θαῦμα, μεγάλο θαῦμα, «τέρας», τεράστιον) καὶ ἔλθῃ τὸ σημεῖον ἢ τὸ τέρας (καὶ πραγματοποιηθεῖ αὐτὸ ποὺ σοῦ εἶπε· προσέξτε αὐτὸ· ὅταν πηγαίνομε ...σὲ μάγους καὶ μάγισσες καὶ λέμε...: «Μὰ βγῆκε, τὸ λέει ὁ Θεός»- «καὶ πραγματοποιηθεῖ – λέει- αὐτό»), ὃ ἐλάλησε πρὸς σέ (ἐκείνο ποὺ σοῦ εἶπε) οὐκ ἀκούσεσθε τῶν λόγων τοῦ προφήτου ἐκείνου (δὲν θὰ τὸν ἀκούσετε) ἢ τοῦ ἐνυπνιαζομένου τὸ ἐνύπνιον ἐκεῖνο (ἤ ἐκείνου ποὺ βλέπει ἐνύπνια καὶ ὁράματα κ.λπ.), ὅτι πειράζει Κύριος ὁ Θεὸς σοῦ ὑμᾶς εἰδέναι (σὲ δοκιμάζει ὁ Κύριος νὰ γνωρίσεις σύ), εἰ ἀγαπᾶτε τὸν Θὲὸν ὑμῶν (ἄν Τὸν ἀγαπᾶτε· εἶναι στὴν πρώτη ἐντολὴ τὸ ὅλο θέμα) ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς ὑμῶν». Συνεπῶς, κάθε ἐπίσκεψή μας εἰς αὐτὰ τὰ ἄντρα τοῦ διαβόλου, εἶναι καὶ μία σπονδή, εἶναι μία πλάνη, εἶναι μία ἀποστασία, εἶναι μία προδοσία.
Πλάνη εἶναι ἀκόμη καὶ ὁ κακὸς τρόπος ζωῆς· ποὺ δὲν εἶναι βέβαια μέσα στὸν χῶρο τὸν εὐαγγελικό. Καὶ κυριοτάτη θέση ἔχει σήμερα τὸ θέμα τῆς ἐλευθερίας, τὸ πρόσχημα τῆς ἐλευθερίας. Ἡ ἐλευθερία σὰν κήρυγμα, γίνεται παγίδα πλάνης καὶ ἀπωλείας πολλῶν ψυχῶν.
Γράφει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος: «Ὑπέρογκα ματαιότητος φθεγγόμενοι –Λένε: «Ἄ, ξέρεις τί ὡραῖος ποὺ εἶναι ὁ ἡδονισμός, ξέρεις τί ὡραῖα ποὺ εἶναι τὰ ναρκωτικά» -δελεάζουσιν -εἴδατε; Βάζουν δόλωμα- ἐν ἐπιθυμίαις σάρκὸς (ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν ἐπιθυμία τῆς σαρκός, ὅποιας μορφῆς κι ἂν εἶναι) ἀσελγείαις τοὺς ὄντως ἀποφυγόντας (ἐκείνοι ποὺ πράγματι ἔχουν ἀποφύγει) τοὺς ἐν πλὰνῃ ἀναστρεφομένους (αὐτοί ἔρχονται ποὺ ἀναστρέφονται τὴν πλάνην, ἔρχονται σὲ ἐκείνους ποὺ δὲν δοκίμασαν τὴν πλάνην), ἐλευθερίαν αὐτοῖς ἐπαγγελλόμενοι (ὑποσχόμενοι ἐλευθερίαν, ὅ,τι γίνεται σήμερα στὴ νεότητά μας, στὰ σχολειά μας)
–«Καημένε, βγὲς ἔξω νὰ δεῖς τί ὡραῖα ποὺ εἶναι ἡ ζωή, τί ὡραῖα ποὺ εἶναι τὰ ναρκωτικά, τί ὡραῖα ποὺ εἶναι ἡ πορνεία, τί ὡραῖα ποὺ εἶναι αὐτὰ ἢ ἐκεῖνα...!»- αὐτοὶ δοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς -αὐτοὶ οἱ πλανῶντες, κι αὐτοὶ ἔχουν πλανηθεῖ φυσικά-· ᾧ γάρ τις ἥττηται, τοὺτῳ καὶ δεδούλωται (ἐκεῖ ποὺ κανεὶς ἔχει νικηθεῖ, ἐκεῖ ἔχει καὶ δουλωθεῖ)». Εἶναι ἡ κακοποιημένη ἐλευθερία, ποὺ ἐν ὀνόματί της θυσιάζονται τὰ πάντα.
Ἡ μόδα, σὰν τρόπος τοῦ σκέπτεσθαι, ὄχι ἡ μόδα στὰ ροῦχα μόνο, σὰν τρόπος τοῦ σκέπτεσθαι καὶ ἐνεργεῖν, εἶναι μία πλάνη. Κοσμικὸ θέμα. Τὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα εἶναι μία πλάνη. Θυμίζουν την πόρνη τῆς Ἀποκαλύψεως. Ἡ εὐημερία, ὁ πλουτισμός, εἶναι μία πλάνη· γιατί ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸν Θεό. Τὸ κοσμικὸ φρόνημα κ.ο.κ.
Ἡ διαστροφὴ τῆς ἀληθείας. Λυπᾶμαι, δὲν ἔχω χρόνο πιὸ πολύ, γιατί πέρασε ὁ χρόνος, νὰ ἔλεγα περισσότερα.
Καὶ πρόδρομοι τῆς διαστροφῆς εἶναι ὁ διάβολος, οἱ ἀρχαῖοι σοφισταὶ στὴν Ἑλλάδα, στὴν Ἀθήνα, οἱ φιλόσοφοι, παλαιοὶ καὶ νεότεροι πλανοῦν – «Τό ΄πέ», λέει, «ἡ φιλοσοφία», «ὁ Κοινωνιολόγος τὸ εἶπε» κ.ο.κ. Πόσοι νέοι σήμερα πλανῶνται! Ἢ ἡ καινούρια Παιδαγωγική. Πλανῶνται ὅτι θὰ βροῦν τὸν Παράδεισον σὲ ὅλα αὐτὰ καὶ τὴν λύση τῶν προβλημάτων των. Δυστυχῶς σκοντάφτουν καὶ πέφτουν στὸν Ἅδη.
Ἡ ἐσχάτη πλάνη, ἀγαπητοί μου, εἶναι ὁ Ἀντίχριστος καὶ ὁ Ψευδοπροφήτης. Γι' αὐτό λέγει ὁ Κύριος: «Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ (Προσέχετε μὴ σᾶς πλανήσει κανείς). Πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγὼ εἰμι, καὶ πολλοὺς πλανήσουσιν». Ξέρετε σήμερα πόσοι ἐγείρονται καὶ λέγουν: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Χριστός». Φερειπεὶν ὁ Μούν. Μέχρι βαθμοῦ νὰ παρασύρονται καὶ καθηγηταὶ Πανεπιστημίου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῶν Πανεπιστημίων μας.
Τὸ φαντάζεστε; Γιὰ νὰ δεῖτε τί σημαίνει πλάνη.
Πάντως, κατὰ κανόνα, αὐτὸς ποὺ πλανᾶ, πλανᾶται. Ἀγαπητοί, ὁ Κύριος εἶπε: «Τὺφλὸς δὲ τὺφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον (στοὸν λάκκο) πεσοῦνται».
Καὶ θέλει νὰ πεῖ ὅτι καὶ ὁ πλανῶν καὶ ὁ πλανώμενος, «προκόψουσιν», ποὺ λέγει ὁ Παῦλος, «ἐπὶ τὸ χεῖρον». Θὰ πηγαίνουν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο.
«Βλέπετε, λοιπόν, μὴ πλανηθεῖτε», λέγει ὁ Κύριος. Κι ἔτσι, νὰ μείνομε, ἀγαπητοί μου, ἀπλανεῖς εἰς τὴν πίστιν. «Ἀπλανὴς» μένει ὁ ταπεινὸς ἄνθρωπος. Ἑδραῖοι στὸν πνευματικό μας βίο. Προσανατολισμένοι στὸν Θεανθρώπινον Πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Καὶ τότε θὰ ἔχομε ἀποφύγει τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης, ποὺ μαστίζει αὐτὴ τὴν στιγμὴ τὴν Οἰκουμένη. Κάθε πλάνης. Κάθε πλάνης.
Καὶ ὁ Κύριος τῆς Ἀληθείας θὰ μᾶς φανερώσει τὸ πρόσωπό Του.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
καὶ μὲ ἀπροσμέτρητη εὐγνωμοσύνη στὸν πνευματικό μας καθοδηγητή
μακαριστὸ γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο,
ψηφιοποίηση καὶ ἐπιμέλεια τῆς ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας
Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
Ἐπιμέλεια πολυτονισμοῦ: Ἄκτιστον
καὶ μὲ ἀπροσμέτρητη εὐγνωμοσύνη στὸν πνευματικό μας καθοδηγητή
μακαριστὸ γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο,
ψηφιοποίηση καὶ ἐπιμέλεια τῆς ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας
Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
Ἐπιμέλεια πολυτονισμοῦ: Ἄκτιστον
ΠΗΓΕΣ:
• Ἀπομαγνητοφώνηση ὁμιλίας διὰ χειρὸς τοῦ ἀξιοτίμου κ. Ἀθανασίου Κ.
• https://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/omiliai_kyriakvn/omiliai_kyriakvn_628.mp3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου