Τὸ τσουνάμι καὶ ὁ Ἅγιος. (Ἅγιος νεομάρτυρας Γεώργιος † 23/4). π.Διονύσιος Ταμπάκης

Τὸ τσουνάμι καὶ ὁ Ἅγιος
Μὲ αὐγὰ καὶ μὲ τσουνάμια ταξιδεύουν τὰ καράβια...

π.Διονύσιος Ταμπάκης

Ἄπειρους δρόμους καὶ τρόπους ἐφευρίσκει ὁ καλὸς Θεὸς γιὰ νὰ φέρνει τὰ παιδιὰ Του στὴν ἀγκαλιά Του, πὸσῳ μᾶλλον γιὰ νὰ τὰ ἀναδεικνύει σὲ μάρτυρες ὁμολογητὲς καὶ ἀφοσιωμένους σὲ Αὐτόν.
Στὴν προκειμένη περίπτωση, τόσο ἁπλά, μέσα ἀπὸ τὴν ἀγορὰ λίγων ἀβγῶν καὶ ἕνα ἀθῶο φλέρτ, ἀξιώθηκε ὁ νεαρὸς ἅγιος νεομάρτυς Γεώργιος ἀπὸ τὴν Κύπρο τῆς τιμῆς τοῦ μαρτυρίου. Μάλιστα, μέχρι καὶ τσουνάμι ἔφερε ὁ Θεὸς στοὺς ἀπίστους, γιὰ νὰ διατρανώσει τὴν τιμή του στὸν Μάρτυρα, νὰ μὴν προδώσει τὴν πίστη του.
Μὲ τὸν τρόπο, λοιπόν, αὐτὸν βλέπουμε πὼς καὶ μὲ ἀβγὰ καὶ μὲ τσουνάμια ἀκόμη κάνει ὁ Θεὸς τὸ σχέδιό Του, ἐμπαίζει καὶ δουλεύει τὸν ντουνιᾶ καὶ σὰν ἄλλο ταξιδιάρικο πλοῖο μεταφέρει τοὺς πιστούς Του μέσα ἀπὸ τὸ πέλαγος τοῦ κόσμου στὴν αἰώνια πατρίδα.

«Ὁ ἅγιος νεομάρτυρας Γεώργιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο. Ἀφοῦ ἀναχώρησε ἀπὸ τὴν πατρίδα του, ἔφθασε στὴν Πτολεμαΐδα τῆς Παλαιστίνης (σημερινὴ Ἄκκρα), ὅπου ὑπηρετοῦσε κοντὰ σὲ κάποιον Εὐρωπαῖο πρόξενο. Ἐκεῖ, προσφέροντας τὶς ὑπηρεσίες του στὸν ἀφέντη του, ἐπισκεπτόταν συχνὰ τὸ σπίτι μιᾶς φτωχῆς μωαμεθανῆς, ἡ ὁποία εἶχε μιὰ νεαρὴ θυγατέρα, γιὰ νὰ ἀγοράσει ἀβγά.
Καὶ καθὼς περνοῦσε ὁ καιρὸς καὶ ὁ νέος πήγαινε συχνὰ ἐκεῖ, ἡ νεαρὴ κόρη ἔβγαινε καὶ συνομιλοῦσε μαζί του ἐλεύθερα, ἀκόμα κι ὅταν ἀπουσίαζε ἡ μητέρα της.
Τὸ ἔτος 1752 μ.Χ. κάποιες τουρκάλες γειτόνισσες, ἐπειδὴ ὁ Γεώργιος δὲν ἀγόραζε ἀβγὰ ἀπὸ αὐτές, τὸν συκοφάντησαν ὅτι εἶχε ἀθέμιτες σχέσεις μὲ τὴν νεαρὴ μωαμεθανὴ καὶ μὲ κραυγὲς συγκέντρωσαν μπροστὰ στὸ σπίτι τῆς μωαμεθανῆς τὸν τουρκικὸ ὄχλο.
Ὁ Γεώργιος, διαμαρτυρόμενος γιὰ τὴν ψευδῆ κατηγορία ποὺ τοὺς προσῆψαν, ὁδηγήθηκε βίαια στὸν ἱεροδικαστή.
Μάταια ἐκεῖνος προσπάθησε νὰ τὸν πείσει νὰ γίνει μουσουλμᾶνος πρὸς ἀποφυγὴν τῆς τιμωρίας.
Ὁ μάρτυρας, παρὰ τὶς προσπάθειες τοῦ κριτῆ καὶ τὶς κολακεῖες ἢ τὶς φοβέρες τοῦ ὄχλου, παρέμεινε ἀμετάθετος στὴν πίστη, δηλώνοντας ὅτι χριστιανὸς γεννήθηκε καὶ χριστιανὸς θέλει νὰ πεθάνει.

Τότε ὁ κριτὴς διέταξε τὴν θανάτωσή του. Ὁ μάρτυρας Γεώργιος ὁδηγήθηκε σὲ κάποιον τόπο κοντὰ στὴν θάλασσα.
Οἱ δήμιοι ἀνέγνωσαν τὴν καταδίκη του σὲ θάνατο καὶ προσπάθησαν πάλι μὲ κολακεῖες καὶ ὑποσχέσεις νὰ ἐπιτύχουν τὸν ἐξισλαμισμό του.
Ὁ μάρτυς ὕψωσε τότε τὰ ἁλυσοδεμένα χέρια του στὸν οὐρανὸ καὶ ἀνεβόησε: "Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, δέξαι τὸ πνεῦμα μου καὶ ἀξίωσέ με τῆς Βασιλείας Σου." Οἱ Τοῦρκοι τὸν πυροβόλησαν καὶ ὁρμῶντας πάνω του διαμέλισαν τὸ τίμιο λείψανό του διὰ μαχαίρας.

Τότε ʼκεῖ ποὺ ἦταν γαλήνη μεγάλη, τὴν ἴδια στιγμὴ γίνεται ἕνας ἀναβρασμὸς τῆς θάλασσας μεγάλος, καὶ παρʼ ὅλο ποὺ ὁ τόπος ὅπου κειτόταν τὸ λείψανο τοῦ μάρτυρα ἦταν σὲ μεγάλη ἀπόσταση ἀπὸ τὴν θάλασσα, περίπου ἴσης μὲ τὴ βολὴ ἑνὸς τουφεκιοῦ καὶ ἀκόμα πιὸ μακριά, ἡ θάλασσα ἔγινε σὰν ἕνα θηρίο ἀνήμερο καὶ βγῆκε ἀπὸ τὸν φυσικό της τόπο καὶ ἀφοῦ ἦρθε ὥς ἐκεῖ ποὺ βρισκόταν τὸ ἱερὸ λείψανο, ἔπλυνε τὸ μαρτυρικὸ αἷμα πὸὺ ἔτρεχε ἀπὸ αὐτὸ καὶ ἔγινε ὁλόκληρη σὰν ἕνας κόκκινος ἀφρὸς ἀπὸ κιννάβαρι.
Καὶ καθὼς ἀνέβαινε ἀπὸ τοὺς τοίχους τοῦ τζαμιοῦ τῶν ἀγαρηνῶν καὶ τοῦ κουμερκίου τους, ζητοῦσε νὰ τὰ γκρεμίσει καὶ τὰ δύο μὲ τὰ κύματά της.
Βλέποντας αὐτὸ τὸ φοβερὸ θαῦμα οἱ ὀθωμανοὶ καὶ φοβούμενοι μήπως καταποντισθεῖ ὁλόκληρη ἡ πόλη τους, ἔτρεξαν ἀμέσως καὶ ἐξανάγκασαν τοὺς χριστιανοὺς νὰ ἔρθουν καὶ νὰ παραλάβουν τὸ σῶμα τοῦ μάρτυρος.
Πράγματι, οἱ χριστιανοὶ πῆραν μὲ τιμὴ καὶ θάρρος τὸ ἱερὸ ἐκεῖνο σῶμα καὶ φέρνοντάς το στὴν ἐκκλησία τὸ ἔθαψαν ἐκεῖ, ὅπου καὶ σήμερα βρίσκεται, καὶ ἀμέσως ἡσύχασε ἡ θάλασσα καὶ εἰρήνευσε πάλι, ἀφοῦ καθάρισε σὰν δούλη τὸ ἁγιότατο αἷμα τοῦ νεομάρτυρα.»

Ἅγιοι ποὺ γελοῦν καὶ περιγελοῦν τὴν ματαιότητα
π.Διονύσιος Ταμπάκης (Ἐκδ.ΑΘΩΣ)