Ο ερημίτης παπά-Τύχων. Μέρος Α'. Ἀπὸ τὴν ἀσκητικὴ καὶ ἡσυχαστικὴ Ἁγιορείτικη παράδοση

Ὁ ἐρημίτης παπᾶ-Τύχων
Μέρος Α'

  Ὁ παπα-Τύχων, κατὰ κόσμον Τιμόθεος Γκολεγκὼφ τοῦ Παύλου καὶ τῆς Ἑλένης γεννήθηκε τὸ ἔτος 1884 στὴ Νόβα Μιχαλόσκα τῆς Ρωσίας.
Ἀπὸ μικρὸς αἰσθάνθηκε τὴ μοναχικὴ κλήση. Μέχρι νὰ ἐνηλικιωθεῖ γύρισε ὡς προσκυνητῆς πολλὰ ρωσικὰ Μοναστήρια.
Κατόπιν πῆγε, προσκύνησε τοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἐν συνεχείᾳ ἦρθε στὸ Ἅγιον Ὅρος ὅπου ἐκάρη μοναχὸς στὸ Κελλὶ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Μπουραζέρη μὲ τὸ ὄνομα Τύχων.
Μετὰ ἀπὸ πέντε χρόνια ἐπεθύμησε ἀνώτερη πνευματικὴ ζωὴ καὶ πῆγε γιὰ 15 χρόνια στὰ Καρούλια. Ἔμενε σὲ μιὰ σπηλιά, ἔτρωγε κάθε τρεῖς μέρες μιὰ φορὰ καὶ δαπανοῦσε ὅλον τὸν χρόνο του στὴν προσευχή, στὴ μελέτη καὶ στὶς μετάνοιες. Τὸν καθοδηγοῦσε ἕνας σοφὸς καὶ πρακτικὸς Γέροντας.
Ὅταν ἀσκήτευε στὰ Καρούλια, γνώρισε δύο μοναχοὺς ποὺ νήστευαν πολύ, ἔκαναν ἀπὸ χίλιες μετάνοιες καὶ πέθαναν πρόωρα.
Ὕστερα ἦρθε κι ἔμενε σ' ἕνα Σταυρονικητιανὸ Κελλί της Καψάλας στὴν ὑπακοὴ Γέροντος, τὸν ὁποῖον γηροκόμησε.
Μετὰ ἀπὸ παροτρύνσεις ἔγινε Ἱερέας καὶ Πνευματικὸς˙ ἔκτισε Ἐκκλησάκι τὸ ὁποῖο ἀφιέρωσε στὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Κράτησε κάποτε δύο νέους μοναχοὺς ὡς ὑποτακτικοὺς γιὰ ἕνα ὀκτάμηνο. Προσπαθοῦσαν νὰ τὸν ἀκολουθοῦν στὸ τυπικό του.
Τοὺς τόνιζε ὅτι ἐδῶ στὴν ἔρημο ποὺ ἤρθαμε, πρέπει νὰ δοξολογοῦμε τὸ Θεὸ καὶ ὄχι νὰ κοιμόμαστε καὶ νὰ τρῶμε σὰν ζῶα.
Ὅλη τὴν ἑβδομάδα ἔτρωγαν μία φορὰ τὴν ἡμέρα ἀλάδωτο, ἐνῷ τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακὴ ἔβαζε μόνο τρεῖς κουταλιὲς τῆς σούπας λάδι στὴν κατσαρόλα. Ἔπαιρνε ὁ καθένας το φαγητὸ καὶ τὸ ἔτρωγε στὸ κελλί του.
Ἔλεγε: "Ἔχει εὐλογία νὰ πάρετε κι ἄλλο φαγητό". Εἶχε διάκριση καὶ οἰκονομοῦσε τα καλογέρια του.
Μετὰ τὴν ἀλάδωτη καὶ ἀσκητικὴ τράπεζα ὁ παπα-Τύχων περπατοῦσε ἤρεμα γύρω στὴν περιοχὴ τῆς καλύβης του καὶ ἔλεγε ἐκφώνως τὴν εὐχὴ μὲ ἀνείκαστο πόθο. Ἔβγαινε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς του ρυθμικά. Ὅταν τὸν ρωτοῦσαν, "Τί κάνεις, Γέροντα;", ἀπαντοῦσε: "Ἀρχίζει ἡ καρδιὰ νὰ ζεσταίνεται".
Καὶ στὸν ὕπνο του ἀκόμη δὲν διεκόπτετο ἡ εὐχή. Μεγάλη κατάσταση. "Ἐγὼ καθεύδω, διὰ τὴν χρείαν τῆς φύσεως, ἡ δὲ καρδιά μου ἀγρυπνεῖ, διὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἔρωτος".
Μιλοῦσαν πολὺ λίγο μεταξύ τους. Κάποτε ἔκαναν 17 ἡμέρες νὰ ἀνταλλάξουν κουβέντα. Μόνο ὅταν ἔρχονταν ἐπισκέπτες τοὺς φώναζε νὰ ἀκοῦνε καὶ αὐτοὶ τὴν πνευματικὴ συζήτηση καὶ νὰ ὠφελοῦνται.
Ὅταν πρωτοπῆγε νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ ὁ γερω-Νεκτάριος ὁ "Καραμανλῆς", τὸν ὑποδέχθηκε μὲ ἀγάπη καὶ τοῦ παρέθεσε "ἐπίσημη τράπεζα". Πῆγε ἐκείνη τὴ στιγμὴ καὶ μάζεψε μιὰ χούφτα ἐλιὲς ἀπὸ τὸ δένδρο, τοῦ ἔφερε χοντρὸ ἁλάτι καὶ σκουληκιασμένο παξιμάδι ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἔτρωγε καὶ ὁ ἴδιος. Ὕστερα τὸν ἄφησε λέγοντάς του: "Ἐγκὼ τώρα φέλει κάνει προσευχή", καὶ μπῆκε στὸ Κελλί του.
Ὁ ἐπισκέπτης τὰ ἔφαγε, γιατί ὁ ἀκτήμων ἀσκητὴς τὰ πρόσφερε μὲ ἀγάπη καὶ ἁπλότητα.
 
Ὁ εὐλαβέστατος παντοπώλης τῶν Καρυῶν κ. Θεόδωρος Ταλέας εἶχε πνευματικό τὸν παπα-Τύχωνα.
Μιὰ φορὰ ποὺ εἶχε πάει γιὰ ἐξομολόγηση, τοῦ εἶπε ὁ προηγούμενος ἐπισκέπτης ὅτι ὁ παπα-Τύχων τοῦ ἀνέφερε ὅτι θὰ ἔρθει μετὰ ἀπὸ σένα ὁ Θεόδωρος καὶ θὰ φέρει αὐτὰ καὶ αὐτὰ τὰ πράγματα, ὅπως ἀκριβῶς συνέβησαν.
Τὸν ἐπισκέφτηκε κάποιος καὶ ὁ παπα-Τύχων τοῦ εἶπε: "Ἐσύ, παιδί μου, δὲν ἦρθες γιὰ μένα, ἀλλὰ νὰ δεῖς ἂν ἔχει ἡ περιοχὴ ἀγριογούρουνα".
Ἔκανε γιὰ ἐργόχειρο εἰκόνες (Ἐπιταφίους). Μία εἰκόνα μπορεῖ νὰ ἔκανε καὶ δύο χρόνια νὰ τὴν τελειώσει. Ἐργόχειρο στὴν ἀρχὴ ἔκαναν μία ὥρα, ὕστερα μισή, μετὰ τὸ κατήργησε τελείως.

Ἀπό τὴν ἀσκητική καὶ ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη παράδοση

Ἐκδόσεις

Ἱερόν Ἠσυχαστήριον

"Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος"

σελ. 110-118

Ἐπιμέλεια κειμένου Ἀναβάσεις 

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας: Ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση