Ἡ μετατροπὴ τῆς Ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν εἰς κοσμικήν ‘’γιορτὴ τῶν γραμμάτων’’. Βασιλείου Χαραλάμπους

Ἡ μετατροπὴ τῆς Ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν εἰς κοσμικήν ‘’γιορτὴ τῶν γραμμάτων’’

Τοῦ Βασιλείου Χαραλάμπους, θεολόγου

Ἡ ἀναφορὰ ἀρκετῶν ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ καλοῦνται σὲ πανεπιστημιακὸ κυρίως ἐπίπεδο, νὰ ὁμιλήσουν γιὰ τήν ‘’Ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν’’, τὴν ὁποίαν κατὰ κανόνα καλοῦν ‘’Γιορτὴ τῶν γραμμάτων’’, ἐπιμελῶς ἀποφεύγουν νὰ ἀναφέρονται στοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες.
Ἡ ὁμιλία τους δὲν εἶναι ἁπλᾶ ἕνα κρᾶμα στοιχείων τῆς ‘’Ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν’’ καὶ τῆς θύραθεν παιδείας, ἀλλὰ μεγαλύνουν μονομερῶς τὴν θύραθεν παιδεία. Ἡ αἰτία εἶναι προφανής.
Ἀναφέρονται στὴν παιδεία μὲ τέτοιο τρόπο ποὺ ἐνθυμίζει ἐκκοσμικευμένο φιλοσοφικὸ στοχασμό, ὁ ὁποῖος οὐδόλως ἀναφέρεται στὸν Θεό. Ὅλα τοῦτα εἶναι ἀποκύημα τοῦ ἐκκοσμικευμένου εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ.
Ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ‘’ὁ εὐρωπαικὸς πολιτισμὸς βασίζεται στὸν ἄνθρωπο ὡς θεμέλιο. Μὲ τὸν ἄνθρωπο ἐξαντλεῖται τὸ πρόγραμμά του καὶ ὁ σκοπός του, τὰ μέσα του καὶ τὸ περιεχόμενό του’’*.

Μὲ λύπη ἐνθυμούμαστε παλαιότερο Ὑπουργὸ τῆς Παιδείας τῆς Κύπρου, ὁ ὁποῖος ὡς κύριος ὁμιλητὴς κατὰ τὴν Ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου στὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου, κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία μάλιστα, τόνισε ὅτι δὲν πιστεύει στὴν ἐξ ἀποκαλύψεως χριστιανικὴ θρησκεία.
Οὐδεὶς εὑρέθη νὰ τὸν κατεβάσει ἀπὸ τὸ παραθρόνιο ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἐξεφωνοῦσε τὴν ὁμιλία του.
Δὲν μπορῶ μὲ βεβαιότητα νὰ ἰσχυριστῶ ἂν ἡ ἀνοχὴ θὰ ἦταν ἡ ἴδια, σὲ περίπτωση ποὺ κάποιος ὁμιλητής τὸν μ. Ἀρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄ εἶναι ποὺ ἀμφισβητοῦσε μὲ τέτοιο κατηγορηματικὸ τρόπο.

Στὴν Ἑλλάδα ἄθεοι ζήτησαν καὶ ζητοῦν τὴν κατάργηση τοῦ ἐνδοσχολικοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ θέσπιση ἑορτασμοῦ ἡμέρας Παιδείας.
Πολεμοῦνται ἀπὸ ἀθέους «οἱ στῦλοι τῆς Ἐκκλησίας», «οἱ στῦλοι τῆς εὐσεβείας» καὶ σεπτοὶ Ἱερομύστες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἐκείνη τὴ μεγάλη Ἑορτὴ τῶν ‘’Διδασκάλων ἡμῶν’’ ὅπου ψάλλουμε «ἄρχοντες καὶ βασιλεῖς συντρεχέτωσαν», πολεμοῦν πολλοὶ ἄθεοι.

Ὑπάρχουν ὅμως καὶ φωνὲς ἐλπίδας, φωνὲς ὁμολογίας ἀπέναντι στὴν ἀθεϊστικὴ λαίλαλπα. Αὐτὰ δίδασκε ὁ Ὅσιος Παΐσιος.
«Τὸ νὰ ἐνδιαφέρεται κανεὶς τώρα καὶ νὰ ἀνησυχεῖ γιὰ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκεται τὸ ἔθνος μας εἶναι ὁμολογία, γιατί ἡ Πολιτεία τὰ βάζει μὲ τὸν θεῖο νόμο. Ψηφίζει νόμους ἐνάντιους στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ ὅσοι ἔχουν ἀντίληψη τοῦ κινδύνου πρέπει νὰ ἐναντιώνονται στὶς τάσεις αὐτές», ὁμολογοῦσε ὁ Ὅσιος Παΐσιος.

‘’Ἀπὸ τοὺς διδασκάλους καὶ παιδαγωγοὺς ὁ λαός μας ζητεῖ πρωτίστως τὴν ἁγιότητα. Ὅπου δὲν τὴν εὑρίσκει, ἐκεῖ γνωρίζει ὅτι δὲν ὑπάρχει οὔτε παιδεία. Ἡ αἴσθησις καὶ ἡ ἀντίληψις αὐτὴ τῆς παιδείας ὡς ἁγιότητος, ὡς φωτισμοῦ ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, ἔγινε πλέον συνείδησις τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ μας.
Αὐτὸς δὲν θελει μιὰ ἐπιδερμικήν, μηχανικὴν εὐρωπαϊκὴν παιδείαν, μίαν ἐξωτερικὴν διαφώτισιν, ἀλλὰ θέλει τὴν παιδείαν τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας...’’*, ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς.

Ἐνοχλοῦνται οἱ ἄθεοι ἀπὸ τὸν ἐνδοσχολικὸ ἑορτασμὸ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Ἐμεῖς ‘’ἄσμασι θεηγόροις’’ τοὺς μεγάλους αὐτοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἐγκωμιάζομε.
Ἐνοχλοῦνται ἐπειδὴ ἑορτάζομε τὴν μνήμη τῶν μεγάλων αὐτῶν Διδασκάλων τῆς Οἰκουμένης.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τονίζει ὅτι, «Παιδεία μετάληψις ἁγιότητος ἐστὶ» (Εἰς τὴν Πρὸς Ἑβραίους Ὁμιλία ΚΘ).
Ἐφόσον ἡ ἀντικατάσταση τοῦ ἐνδοσχολικοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν μὲ ἡμέρα Παιδείας δὲν ἔγινε κατορθωτή, ὁ ἀγῶνας ἐπὶ τοῦ παρόντος ἐπικεντρώνεται στὸν προαιρετικὸ ἐνδοσχολικὸ ἑορτασμὸ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, γιὰ τὰ Γυμνάσια καὶ τὰ Λύκεια τῆς Ἑλλάδας.
Ἔτσι δημιουργοῦνται οἱ προϋποθέσεις γιὰ σταδιακὴ κατάργησή του.

Ποιός ἀμφιβάλλει ὅτι τὸ ἐνδιάμεσο στάδιο τοῦ ‘’προαιρετικοῦ’’ ἑορτασμοῦ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν σὲ ἐνδοσχολικὸ ἐπίπεδο, ἀποτελεῖ σκαλοπάτι γιὰ κατάργησή του;
Ποιός ἀμφιβάλλει ὅτι, δὲν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ καταργηθεῖ ὁ θεσμὸς τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν σὲ ἐνδοσχολικὸ ἐπίπεδο; Τοῦτο τὸ ἀντιλαμβάνεται κανεὶς ἀπὸ τὴν ὅλη στάση τους στὸ θέμα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.
‘’Ἡ παιδεία χωρισμένη ἀπὸ τὴν ἁγιότητα, ἀντιτιθέμενη εἰς τὸ Εὐαγγέλιον, γίνεται μιὰ τραγικὴ ματαιοπονία.
Τὸ περισσότερο ποὺ μπορεῖ νὰ πετύχει ἡ ἐπιφανειακή, ἐξωδερμικὴ παιδεία διὰ τὸν ἄνθρωπον εἶναι νὰ τὸν μεταβάλη εἰς ἕνα εὐγενές, ἀλλὰ πονηρόν, ἀνθρωπόμορφον θηρίον...’’*, τονίζει ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς.

Πολλοὺς μαρξιστὲς ἐνοχλεῖ ὁ ἐνδοσχολικὸς ἑορτασμὸς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Ποιός μπορεῖ νὰ ἀγνοήσει τὸ ἀντίθεο τῆς μαρξιστικῆς μάνητας;
Πολλοὶ μαρξιστὲς ἀρνοῦνται νὰ παντρευτοῦν μὲ ἐκκλησιαστικὸ γάμο, ἀρνοῦνται νὰ βαπτίσουν τὰ παιδιά τους, ἀρνοῦνται νὰ κάνουν τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ κλπ. ‘’Τὸ βάσανο τῆς μαρξιστικῆς σκλαβιᾶς’’, ποὺ ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος.



*Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς ‘’Φιλοσοφικοὶ κρημνοὶ’’
Ἔκδοση Ἱερὰς Μονῆς Χιλανδαρίου (Σειρὰ Θαβώρ).