Ἀνακομιδή Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου
Ὁ
Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἰγνάτιος (τιμᾶται 20 Δεκεμβρίου) ἦταν διάδοχος των
Ἀποστόλων καὶ χρημάτισε δεύτερος Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας.
Ὑπῆρξε, μαζὶ μέ τὸν Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σμύρνης Πολύκαρπο, μαθητής του Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου.
Μαρτύρησε ἐπὶ αὐτοκράτορα Τραϊανοῦ (98-117 μ.Χ.) στὴ Ρώμη, κατασπαραχθεῖς ἀπὸ τὰ θηρία. Μετά τὸ φρικτὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου, κάποιοι Χριστιανοὶ μάζεψαν ἀπὸ τόν ἱππόδρομο τὰ ἐναπομείναντα ἅγια λείψανά του καὶ τὰ μετέφεραν στήν Ἀντιόχεια. Ἡ Σύναξη αὐτοῦ ἐτελεῖτο στὴν Μεγάλη Ἐκκλησία.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς θησαυρόν πλουτοποιὼν δωρημάτων, τὴν τῶν λειψάνων σου μυρίπνοον θήκην, τὴ ποίμνη σοῦ μετήγαγον ἐκ Ρώμης εὐσεβῶς, ἧσπερ τὴν ἐπάνοδον, ἑορτάζοντες ποθῶ, χάριν ἀρυόμεθα, πολλαπλῶν ἰαμάτων, τοὺς σοὺς ἀγῶνας μέλποντες ἀεί, Ἱερομάρτυς Ἰγνάτιε ἔνδοξε.
Κοντάκιον Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον
Ἐξ Ἐώας σήμερον ἐξανατείλας, καὶ τὴν κτίσιν ἅπασαν, καταλαμπρύνας διδαχαῖς, τῷ Μαρτυρίω κεκόσμηται, ὁ Θεοφόρος καὶ θεῖος Ἰγνάτιος.
Τῶν Ἁγίων Ἑπτὰ Μαρτύρων τῶν ἐν Σαμοσάτοις τελειωθέντων
Οἱ Ἅγιοι ἑπτὰ Μάρτυρες Φιλόθεος, Ὑπερέχιος, Ἄβιβος, Ἰουλιανός, Ρωμανός, Ἰάκωβος καὶ Παρηγόριος μόλις ἔγιναν στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, μὲ παρρησία καὶ θάρρος στηλίτευσαν τὴν πλάνη της εἰδωλολατρείας.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτό συνελήφθησαν ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ ὑποβλήθηκαν σὲ φρικώδη βασανιστήρια.
Τέλος, τοὺς κρέμασαν καὶ διατρύπησαν τὶς τίμιες κεφαλὲς αὐτῶν μὲ σιδερένια καρφιά, ἐνῷ οἱ Ἅγιοι σὲ κάθε νέο κτύπημα ὁμολογοῦσαν «εἶμαι Χριστιανός».
Ἔτσι οἱ Ἅγιοι ἑπτὰ Μάρτυρες παρέδωσαν τὶς ψυχές τους στὸν Θεὸ καὶ ἔλαβαν τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
Οἱ Ἅγιοι Σιλουανὸς ὁ Ἐπίσκοπος, Λουκᾶς ὁ Διάκονος καὶ Μώκιος ὁ Ἀναγνώστης
Οἱ Ἅγιοι κατάγονταν ἀπὸ τὴν πόλη των Ἐμεσηνῶν τῆς Κοίλης Συρίας καί μαρτύρησαν ἐπὶ αὐτοκράτορα Νουμεριανοῦ Μάρκου Αὐρηλίου (283-284 μ.Χ.), δευτερότοκου υἱοῦ τοῦ αὐτοκράτορα τῆς Ρώμης Κάρου.
Συνελήφθησαν τὸ ἔτος 284 μ.Χ., κατὰ τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν καὶ προκληθέντες νὰ ἀρνηθοῦν τον Χριστό, ἐπανέλαβαν μὲ πνευματικὴ ἀνδρεία καὶ γενναιότητα τὴν ὁμολογία καὶ τὴν πίστη τους στὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεό.
Τοὺς ἔριξαν, λοιπόν, στή φυλακὴ μετὰ ἀπὸ σκληρὴ μαστίγωση καὶ ἐκεῖ τοὺς ἄφησαν στὸ μαρτύριο της δίψας καὶ τῆς πείνας.
Παρὰ τὶς συνεχεῖς ἀπειλὲς καὶ τὰ μαρτύρια ἡ καρδιά τοὺς διέμενε ἄσειστη. Τότε ἔδωσαν ἐντολὴ ἂν τοὺς φέρουν στὸ ἀμφιθέατρο, ὅπου γίνονταν θηριομαχίες καὶ νὰ τοὺς ρίξουν στὰ ἄγρια θηρία.
Οἱ Μάρτυρες ἀντιμετώπισαν καὶ τὴ δοκιμασία αὐτὴ μὲ πλέον θαυμαστή καρτεροψυχία. Καὶ ὅταν τὰ ἄγρια θηρία ἐξόρμησαν ἐναντίων τους, ἐκεῖνοι παρέμειναν ἄφοβοι καὶ ἀτάραχοι προσευχόμενοι στὸν Κύριο.
Ἔτσι μαρτύρησαν οἱ Ἅγιοι Σιλουανός, Λουκᾶς καὶ Μώκιος καὶ ἔλαβαν το ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξας τῆς Τριαδικῆς Θεότητος. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς νύχτας, κάποιοι Χριστιανοὶ πῆγαν καὶ πῆραν τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν Ἁγίων καὶ τὰ ἐνταφίασαν μὲ εὐλάβεια.
Οἱ Ἅγιοι Σάρβηλος καὶ Βεβαία οἱ ἐν Ἐδέσσῃ Μάρτυρες
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Σάρβηλος καὶ Βεβαία (ἢ Βαρβαία) ἔζησαν κατὰ τὴν ἐποχή τοῦ αὐτοκράτορα Τραϊανοῦ (98-117 μ.Χ.).
Ὁ Ἅγιος Σάρβηλος ἦταν προηγουμένως ἱερέας τῶν εἰδώλων καὶ προσῆλθε στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ κατηχηθεὶς καὶ βαπτισθεὶς ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο τῆς Ἐδέσσης Βαρσιμαῖο.
Μαζί δὲ μὲ ἐκεῖνον ἀσπάσθηκε τὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ ἡ ἀδελφή του, ἡ ὁποία ὀνομαζόταν Βεβαία.
Μόλις ὁ τοπικὸς ἄρχοντας Λυσίας πληροφορήθηκε την μεταστροφὴ τῶν Ἁγίων στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, τοὺς συνέλαβε καὶ τούς ὑπέβαλε σὲ φοβερὰ βασανιστήρια.
Τοὺς ράβδισαν ἀνηλεῶς, ἔπειτα τους κτύπησαν μὲ σπαθιά, τοὺς ξέσκισαν τὸ πρόσωπο μὲ αἰχμηρὰ ὄργανα.
Τέλος, οἱ δήμιοι τοῦ ἔκοψαν τὶς τίμιες κεφαλὲς τῶν Ἁγίων τὸ ἔτος 110 μ.Χ.
Ἔτσι οἱ Ἅγιοι εἰσῆλθαν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ χαρὰ τοῦ Κυρίου τους.
Ὁ Ἅγιος Βαρσιμαῖος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Ἐδέσσης
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Βαρσιμαῖος ἦταν ἐκεῖνος ποὺ κατήχησε καὶ βάπτισε τον Ἅγιο Σάρβηλο καὶ τὴν ἀδελφή του Ἁγία Βεβαία.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτό καταγγέλθηκε στὸν ἡγεμόνα Λυσία. Ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνα ὁμολόγησε μέ παρρησία τὴν πίστη του στὸν Χριστό.
Γιὰ τὴν ὁμολογία του αὐτὴ ὁ ἡγεμόνας ἔδωσε ἐντολὴ στοὺς στρατιῶτες νὰ χτυπήσουν ἀνηλεῶς τὸν Ἅγιο καὶ νὰ τόν φυλακίσουν.
Λίγο ἀργότερα, μὲ τὴν προσωρινὴ κατάπαυση τῶν διωγμῶν, ὁ Ἅγιος ἀπελευθερώθηκε καὶ ἐπανῆλθε στὴν Ἐκκλησία του δοξολογῶντας το Ὄνομα τοῦ Ἁγίου Θεοῦ.
Ὁ Ἅγιος Βαρσιμαῖος, ἀφοῦ ἔζησε θεοφιλῶς τὸ ὑπόλοιπο τοῦ βίου του, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 114 μ.Χ.
Ὁ Ὅσιος Ἀφραάτης
Ὁ Ὅσιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Περσία καὶ ἦταν εἰδωλολάτρης. Ἔγινε Χριστιανός στὴν Ἔδεσσα, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔφυγε, γιὰ νὰ μονάσει σὲ ἕνα ἀπὸ τά ἐρημητήρια ποὺ ἦταν ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια.
Ὅταν, ἐπί του Ἀρειανοῦ αὐτοκράτορα Οὐάλεντος (364-378 μ.Χ.), ἐξορίσθηκε ὁ ὀρθόδοξος κλῆρος της Ἀντιόχειας καὶ πολλὲς πιέσεις ἀνάγκαζαν τοὺς Χριστιανοὺς νὰ ἀσπάζονται τὸν Ἀρειανισμό, ὁ Ὅσιος ἄφησε τὸ ἐρημητήριό του καὶ ἦλθε στὴν πόλη, ὅπου ἄφοβα καὶ μὲ ζῆλο ἐνθάρρυνε καὶ παρηγοροῦσε τὰ πλήθη καὶ στήριζε αὐτά στὴν Ὀρθόδοξη πίστη.
Κατάπληξε μάλιστα τὸν Οὐάλεντα, τὸν ὁποῖο συνάντησε στὴν ἀγορὰ τῆς πόλεως, μὲ τὶς εὔστοχες ἀπαντήσεις του σέ θεολογικὰ ζητήματα.
Ἀφιέρωσε τὴν ζωή του στὴ διακονία τοῦ Εὐαγγελίου καί ἀφοῦ ἐπιτέλεσε πολλὰ θαύματα, κοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη.
Ἡ Ἁγία Χρυσῆ ἡ Μάρτυς
Ἡ Ἁγία Χρυσῆ μαρτύρησε περὶ τὸ 41-54 μ.Χ. Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τῆς Ἁγίας.
Ὁ Ἅγιος Κωνστάντιος ὁ Ἱερομάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Κωνστάντιος ἦταν Ἐπίσκοπος στὴν πόλη Περούντζια τῆς Ἰταλίας καί μαρτύρησε γιὰ τὸν Χριστὸ ἐπὶ βασιλείας Μάρκου Αὐρηλίου (161-180 μ.Χ.).
Οἱ Ἅγιοι Παπίας καὶ Μαῦρος οἱ Μάρτυρες
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Παπίας καὶ Μαῦρος ἄθλησαν ἐπὶ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.)
Ὁ Ἅγιος Σαβινιανὸς ὁ Μάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Σαβινιανὸς μαρτύρησε γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ αὐτοκράτορα Αὐρηλιανοῦ (270-275 μ.Χ.)
Ὁ Ἅγιος Ἀκυλίνος ὁ Πρεσβύτερος
Ὁ Ἅγιος Ἀκυλίνος ἦταν Πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας των Μεδιολάνων καὶ μαρτύρησε κατὰ τὴν περίοδο τῶν αἱρετικῶν Ἀρειανῶν.
Ὁ Ὅσιος Ἀκεψιμάς
Ὁ
Ὅμηρος Εὐστρατιάδης φρονεῖ ὅτι πρόκειται γιὰ τὸν Μάρτυρα Ἀκεψιμὰ πού
συνεορτάζει μετὰ τῶν Μαρτύρων Ἰσηδώρου καὶ Λέοντος στὶς 7 Δεκεμβρίου.
Ὁ Ἅγιος Γκίλντας του Γουάϊς
Ὁ Ἅγιος Γκίλντας γεννήθηκε περὶ τὸ 500 μ.Χ. στὴν Οὐαλία καὶ μαθήτευσε κοντὰ στὸν Ἅγιο Ἴλτυντ.
Ἀκολούθησε κατ’ ἀρχὴν τὸν ἔγγαμο βίο καὶ ὅταν πέθανε ἡ σύζυγός του ἔγινε μοναχός.
Ἦταν ἀπὸ τοὺς πολὺ μορφωμένους ἄνδρες τῆς ἐποχῆς του, γι’ αὐτὸ καὶ ἀποκαλεῖται «σοφός».
Θεωρεῖται ὅτι συνέγραψε ἔργο στὸ ὁποῖο κατηγορεῖ τοὺς ἄρχοντες τῆς ἐποχῆς του, τον κλῆρο καὶ τὸν λαό, γιὰ τὴν ἀσέβεια καὶ τὴν παρανομία τους. Κατά τα τελευταῖα ἔτη τῆς ζωῆς του ἔζησε στὴ Βρετάνη.
Κοιμήθηκε ὁσίως περὶ τὸ 570 μ.Χ.
Ὁ Ὅσιος Ἰγνάτιος ὁ Σιναΐτης ἐκ Ρεθύμνης
Ὁ Ὅσιος καὶ Θεοφόρος Ἰγνάτιος καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη του Ρεθύμνου της Κρήτης καὶ ἀσκήτεψε στὸ ὅρος Σινᾶ. Τηρῶντας τοὺς ὅρους τῆς μοναστικῆς πολιτείας, παρθενία, ὑπακοὴ καὶ ἀκτημοσύνη, ἔφθασε σὲ ὕψη πνευματικῆς τελειότητας καὶ καθοδήγησε πνευματικὰ πολλοὺς ἀσκητές.
Ὁ Ὅσιος Ἰγνάτιος ἀξιώθηκε νὰ βρεῖ τὸ ἄφθαρτο καὶ μυροβλύζον λείψανο του ὑποτακτικοῦ του Νικάνδρου, τὸ ὁποῖο ἀφοῦ ἐναγκαλίσθηκε καὶ ἀσπάσθηκε, εὐχαρίστησε τὸν Θεὸ ποὺ τὸν πληροφόρησε γιὰ τὴν δικαίωση τοῦ ἀγῶνος του πνευματικοῦ του τέκνου.
Ὁ Ὅσιος Ἰγνάτιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον
Ἐκ Ῥεθύμνης ὡς ἄστρον τὸν ἀνατείλαντα, πνευματοφόρον πατέρα, τῆς ἀρετῆς ἐραστήν, ἀκτησίας καὶ εὐχῆς φωστῆρα μέλψωμεν, ὅτι ἐφώτισεν αὐγαῖς, ἀπαθείας Ἀσκητάς, Σιναίου βοῶντες· ζόφον, τῆς ἁμαρτιας εὐχαῖς σου, ἡμῶν ἐκδίωξον Ἰγνάτιε.
Ὁ Ὅσιος Λαυρέντιος ἐκ Κιέβου
Ὁ Ὅσιος Λαυρέντιος γεννήθηκε στὴ Ρωσία καὶ ἐκάρη μοναχὸς στὴ μονή του Ἁγίου Δημητρίου. Ἀργότερα μόνασε στὴ Λαύρα του Κιέβου.
Στὸν ἀσκητικό του βίο ἀκολούθησε καὶ τὸν ὁσιακὸ τρόπο βίου τῶν ἀσκητῶν Ἰσαὰκ καὶ Νικήτα. Τὸ 1182 ὁ Θεὸς τὸν ἀξίωσε νὰ γίνει Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως τοῦ Τουρώφ της περιοχῆς Μίνσκ.
Ἔτσι ἀσκητικὰ ζοῦσε καὶ ὡς ποιμένας στὴν ἐπαρχία του.
Ὅ Ὅσιος Λαυρέντιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1194.
Οἱ Ἅγιοι Γεράσιμος, Ἰωνᾶς καὶ Πιτιρὶμ ἐκ Ρωσίας
Οἱ Ἅγιοι Γεράσιμος (κοιμήθηκε τὸ 1441), Πιτιρὶμ (κοιμήθηκε τὸ 1455) καί Ἰωνᾶς (κοιμήθηκε τὸ 1471) κατάγονταν ἀπὸ τὴ Ρωσία καὶ ἔζησαν τὸν 15ο αἰῶνα μ.Χ.
Καὶ οἱ τρεῖς διετέλεσαν Ἐπίσκοποι τῆς Μεγάλης Πὲρμ καί κοιμήθηκαν ὁσίως μὲ εἰρήνη.
Ὁ Ἅγιος Δημήτριος ὁ Νεομάρτυρας ὁ Χιοπολίτης
Ὁ
Ἅγιος Νεομάρτυς Δημήτριος γεννήθηκε τὸ ἔτος 1780 στὸ Παλαιόκαστρο της
Χίου ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, τὸν Ἀπόστολο καὶ τὴν Μαρουλοῦ.
Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἦρθε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐργαζόταν πλησίον τοῦ ἀδελφοῦ του Ζαννή, ποὺ ἦταν ἔμπορος.
Μνηστευθεὶς ὅμως μὲ μιὰ νέα, χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζει ὁ ἀδελφός του, ἀποπέμφθηκε ἀπὸ τὴν ἐργασία του. Ἡ φτώχεια τὸν ἔκανε νά θυμηθεῖ ὅτι ὁ Τοῦρκος Σεΐχ – οὐλ – ἰσλάμης ὄφειλε στὸν ἀδελφὸ του δύο δηνάρια, ἀπὸ κάποια ἀγορὰ ὑφασμάτων μὲ πίστωση, πῆγε στὴν οἰκία του, γιά νὰ εἰσπράξει τὸ ὀφειλόμενο χρέος καὶ νὰ τὸ χρησιμοποιήσει γιὰ τὸν ἑαυτό του.
Ἐκεῖ βρῆκε μιὰ Μωαμεθανὴ ποὺ τοῦ ἐκδήλωσε τὴν ἀγάπη της λέγοντάς τοῦ ὅτι ἢ πρέπει νὰ γίνει Μωαμεθανὸς γιὰ νὰ τὴ νυμφευθεῖ ἢ πρέπει νά πεθάνει. Ὁ Δημήτριος αἰφνιδιάστηκε.
Δέχθηκε τὶς προτάσεις της γυναίκας καὶ παρέμεινε στὴν οἰκία της ὡς ἐξωμότης.
Ἦλθε ὅμως στὸν ἑαυτό τοῦ καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ραμαζανίου δραπέτευσε καὶ κρύφθηκε ἀπό Χριστιανικὴ οἰκογένεια στὴ συνοικία του Σταυροδρομίου.
Ὁ ἀδελφός του Ζαννὴς ἔτρεξε νὰ τὸν συναντήσει.
Ὁ Δημήτριος ἔγραψε ἐπιστολὴ στόν πατέρα του μὲ τὰ συμβάντα καὶ ἐξομολογήθηκε στὸν Πνευματικὸ τί εἶχε πράξει.
Μέσα στὴν καρδιά του φούντωσε ὁ πόθος τοῦ μαρτυρίου. Κοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ παρουσιάσθηκε στὸν Τοῦρκο διοικητή, πρὸς τόν ὁποῖο ὁμολόγησε τὴν πίστη του στὸν Χριστό.
Οἱ Χιῶτες ποὺ διέμεναν στὴν Κωνσταντινούπολη μάζεψαν χρήματα, μὲ σκοπὸ νὰ προσφέρουν αὐτὰ στούς Τούρκους γιὰ νὰ τὸν ἐλευθερώσουν, φοβούμενοι μήπως ὁ Δημήτριος λυγίσει μπροστὰ στὰ βασανιστήρια.
Ὅταν ὁ Δημήτριος πληροφορήθηκε τὴν ἐνέργεια αὐτή τους ἐπετίμησε καὶ τοὺς παρακάλεσε νὰ προσεύχονται, γιὰ νά τελειώσει μαρτυρικὰ τὴ ζωή του. Ἔτσι κι ἔγινε.
Μετὰ τὰ φρικτά βασανιστήρια ὁ Δημήτριος παρέμεινε ἀκλόνητος γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀποκεφαλίσθηκε τὸ ἔτος 1802. τὸ τίμιο λείψανό του τὸ παρέλαβαν οἱ Χριστιανοὶ καὶ ἐνταφίασαν αὐτὸ σὲ κάποιο μοναστήρι στὸ νησὶ Πρώτη.
Ἀπολυτίκιον. Ήχος γ'. Θείας πίστεως
Χαῖρε βλάστημα, τερπνὸν τῆς Χίου` χαῖρε καύχημα, τῶν ὀρθοδόξων, καρτερόψυχε, νέε Δημήτριε` τὴν γὰρ ἀντίχριστον πλάνην ἐφαύλισας, ἔνθα τοῦ κράτους ὑπάρχει τὸ φρύαγμα, ὡς ἀνέκραζες, Θεὸν τὸν Χριστὸν ἐπίσταμαι, δωρούμενον ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Πληροφορίες ἀπό Saint.gr καί synaxarion.gr
Ἀπολυτίκια ἀπό youtube.com/@orthodoxmusic-8948
Ἀναδημοσίευση ἀπό Ἀναβάσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου