Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά μας ἀξιώνει ὁ Τριαδικὸς Θεός μας νὰ ἑορτάσουμε καὶ νὰ ζήσουμε τὴν ἐνανθρώπησι τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Πατρός, νὰ προσκυνήσουμε στὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεὲμ «βρέφος ἐσπαργανωμένον κείμενον ἐν φάτνῃ».
Ἡ προαιώνιος βουλὴ τοῦ οὐρανίου Πατρὸς ἐκπληρώνεται. Ἡ προφητεία τοῦ προφήτου Ἠσαΐου ἐπαληθεύεται. Ὁ μεγάλος βουλῆς ἄγγελος, ὁ ἄρχων τῆς εἰρήνης, «ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» (Γάλ. δ , 4) γίνεται ἄνθρωπος. Ὁ Ἄναρχος ἄρχεται, ὁ ὑπερούσιος Θεὸς τίκτεται ἀπὸ τὴν ἁγία Παρθένο.
Ἐκεῖ στὴν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας, γιὰ τὴν ὁποία μίλησαν οἱ προφῆτες αἰῶνες πρίν, σὲ ἕνα σπήλαιο, ἐμφανίζεται τὸ μυστήριο τῆς Σαρκώσεως τοῦ Λόγου. Αὐτὸς «ὁ ἀχώρητος παντί», ὁ αἰώνιος Βασιλεὺς «ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη», «ἐκένωσεν ἑαυτὸν μορφὴ δούλου λαβῶν» (Βάρ. γ , 38, Φιλιπ. β , 7), ἔκανε τὸν πτωχὸ πλανήτη μας κατοικία Του.
Ἄφραστον θαῦμα. Ἐξέστησαν καὶ ἐθαύμασαν οἱ ἀγγελικοὶ κόσμοι μὲ τὸ Μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως, μὲ τὸ μέγεθος τῆς συγκαταβάσεως. Μυστήριο καὶ Θαῦμα ἀκατανόητο στὸν σαρκικὸ ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας, στὸν ὀρθολογιστὴ τεχνοκράτη, στὸν ἐμπαθῆ καὶ θολωμένο Χριστιανό, στὸν χλευαστὴ σκοτισμένο δοῦλο του ἐγωκεντρισμοῦ καὶ τῆς ἀπιστίας.
«Πεφανέρωται τὰ θαύματα τοῖς προσκυνοῦσι ἐν πίστει τὸ μυστήριον».
Μόνο οἱ ταπεινοί, οἱ πιστοί, «οἱ καθαροὶ τὴ καρδία» μποροῦν νὰ κατανοήσουν τὸ Μυστήριο τῶν Χριστουγέννων, νὰ προσκυνήσουν συνειδητὰ τὴν Φάτνη καὶ τὸν Σαρκωθέντα Κύριο, σήμερα, ὅπως ἔπραξαν οἱ Ποιμένες καὶ οἱ Μάγοι. Μόνο ὅσοι πιστεύουν σ’ Αὐτόν, θὰ ὀνομάσουν τον γεννηθέντα Ἐμμανουήλ, λέει ὁ ἱερὸς Ζυγαβηνός.
Ἐμεῖς, ἀγαπητοί, οἱ σημερινοὶ χριστιανοί, ἔχουμε κατανοήση; Πιστεύουμε τὸ τί μᾶς πρόσφερε ὁ Σαρκωθεὶς Θεός μας μὲ τὴν Γέννησί Του;
Εἴμασταν σὲ ἄγνοια καὶ Ἐκεῖνος μᾶς ὡδήγησε στὴ γνῶσι καὶ τὴν λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Μᾶς μάστιζε ἡ πλάνη καὶ Ἐκεῖνος μᾶς ἐλευθέρωσε γιὰ νὰ μᾶς φέρη στὴν ἀλήθεια. Ἐδέσποζε ὁ θάνατος καὶ Ἐκεῖνος μᾶς μετέδωκε τὴ ζωή. Κυριαρχοῦσε τὸ κράτος τῆς ἁμαρτίας καὶ Ἐκεῖνος τὸ κατέλυσε γιὰ νὰ ἐπικρατήση τὸ κράτος τῆς δικαιοσύνης.
Μᾶς ἔδειξε τὴν ὁδὸ τῆς ἀληθινῆς ἐπιστήμης σὲ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Φανέρωσε τὸ Μυστήριο τοῦ Θεοῦ, ἄνοιξε τὶς Πύλες τῆς αἰωνίου ζωῆς, ἔγινε ἡ Θύρα διὰ τῆς ὁποίας «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς» στὸ ὄνομά Του σωθήσεται (Μάρκ. ἰστ , 16), εἰσέρχεται στὴν μακαριότητα τῶν τέκνων τοῦ οὐρανίου Πατρός.
Καὶ τὸ σπουδαῖο εἶναι ὅτι ὁ γεννηθεὶς Σωτῆρας μας δὲν ἦλθε σὰν ἐπισκέπτης, ὁ ὁποῖος μετὰ ἀπὸ σύντομο παραμονὴ θὰ ἀφήση πάλι τὸν ἄνθρωπο μόνο, ἔρημο, ἀβοήθητο. Ἦλθε γιὰ νὰ μείνη πάντοτε μαζί μας, γιὰ νὰ γίνη ὁ «μεθ’ ἡμῶν Θεός», γιὰ νὰ συμπράττη καὶ νὰ συνεργάζεται μαζί μας γιὰ τὴν ἐπιτυχία τοῦ ὑψηλοῦ προορισμοῦ μας, τῆς σωτηρίας μας καὶ τῆς κατὰ χάριν θεώσεως.
Τί κρῖμα ὅμως! Παρ’ ὅτι ὁ Κύριος μὲ τὴν ἐνανθρώπησί Του ἔφερε τόσα σωτήρια στὸν κόσμο, ὁ κόσμος τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἦταν προσκολλημένος στὰ γήινα, στὰ μάταια, στὰ μολυσμένα νοήματα καὶ ἔργα του, δὲν τὸν δέχθηκε ὡς Δημιουργό του καὶ Σωτῆρα του. Καὶ ὄχι μόνο ὁ κόσμος της εἰδωλολατρείας, ἀλλὰ καὶ οἱ «ἴδιοι Αὐτὸν οὐ παρέλαβαν» (Ἰω. α , 11). Οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ Του, τὸν ἀπέρριψαν, τὸν μίσησαν, τὸν ἐδίωξαν.
Ἔτσι, γιὰ παράδειγμα, ὁ Ἡρώδης δὲν τὸν παραδέχθηκε, ὁ Καῖσαρ Αὔγουστος οὔτε ἔλαβε γνῶσι, ὁ Πιλάτος τὸν κατεδίκασε σὲ θάνατο, οἱ Ρωμαῖοι τον περιέπεξαν, οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι τὸν παρέδωσαν στὸν σταυρικὸ θάνατο.
Νὰ ἀναφέρουμε καὶ τοὺς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες σκληρούς, αἱμοσταγεῖς αὐτοκράτορες καὶ διῶκτες τοῦ σαρκωθέντος Λυτρωτοῦ μας; Μένουν γνωστοὶ ὅλοι γιὰ τὴ μανία τους κατὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ γιὰ τὴν θέλησί τους νὰ ἀφανίσουν τὸ ὄνομά Του ἀπὸ προσώπου γῆς.
Τὸ τραγικὸ ὅμως γιὰ ἐμᾶς, ἀδελφοί, εἶναι ὅτι καὶ σήμερα ἡ ἀγνώμων αὐτὴ νοοτροπία καὶ τακτικὴ συνεχίζεται, ὄχι μόνον σὲ χῶρες ποὺ χωρὶς ὀρθοδοξία δὲν γνώρισαν τὸ Χριστό, ἀλλὰ συνεχίζεται στὴ χώρα τῶν ἡρώων καὶ τῶν ἁγίων. Ἡ ἀγνωμοσύνη συνεχίζεται στὴ χώρα τῆς ζωντανῆς ὀρθοδοξίας, στὴ χώρα τῶν θαυμάτων τοῦ Χριστοῦ μας, τῆς Παναγίας μας, τῶν ἀμέτρητων Ἁγίων μας, στὴν Ἑλλάδα. Καὶ ἐνῷ ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος ὁ Λυτρωτὴς τῆς Βηθλεὲμ ἀναδεικνύει καὶ σήμερα Ἁγίους μεγάλους μὲ θαύματα καὶ ὁμολογία, ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος μερικοὶ φωνάζουν καὶ μᾶς πιέζουν νὰ ἀρνηθοῦμε τὸν Χριστό.
Τὸ τραγικότερο εἶναι ὅτι πολλοὶ ἀδελφοί μας χριστιανοί, ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὶς φωνὲς τῶν συγχρόνων διωκτῶν τοῦ Χριστοῦ, ψυχραίνουν τὴν πίστι, τὴν ἀγάπη, τὴν ὑπακοή, τὴν ἐμπιστοσύνη, τὴν ἀφοσίωσι στὸ Χριστὸ˙ ἐκκοσμικεύονται καὶ φεύγουν ἀπὸ τὴ σωστικὴ ζωὴ τῆς μητέρας μας Ἐκκλησίας.
Ἀλήθεια, πόσοι ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ σήμερα δὲν ἐκκλησιάστηκαν ἡ δὲν ἑτοιμάσθηκαν νὰ ζήσουν τὰ Χριστούγεννα μὲ τὸ Χριστό; Τί θὰ ποῦν σήμερα στὸν Σωτῆρα Κύριο, ὁ ὁποῖος γι’ αὐτοὺς καταδέχθηκε τὴ Φάτνη;
Ἀγαπητοί, ὅσοι θέλουμε νὰ ζοῦμε μὲ τὸ Χριστὸ Χριστούγεννα, ἂς κλείσουμε τὰ αὐτιὰ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος στὰ κοάσματα τῶν ἐχθρῶν τοῦ Γεννηθέντος Κυρίου. Ποιός ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ ἔμεινε, τιμᾶται, διδάσκει τοὺς λαούς; Ὅλοι ἔπεσαν, συντρίφθηκαν, χάθηκαν μὲ τὸν τίτλο τῶν ἐχθρῶν τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι θὰ πέσουν, θὰ ἀφανισθοῦν καὶ σήμερα ὅσοι πολεμοῦν τὸν Σαρκωθέντα Θεό μας.
Ἐμεῖς, ἂς χαροῦμε σήμερα. Μιμούμαστε τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων μας, τὴν ἀγάπη τους στὸ Χριστό μας. Σήμερα Χριστούγεννα, ἂς δοξάσουμε τὸν Τριαδικὸ Θεό μας γιὰ τὸ ὅτι μᾶς ἔφερε μέσα στὴν ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας καὶ γνωρίσαμε τὸν ἀληθινό, τὸν ἀκαινοτόμητο Χριστό, ὅπως τὸν προεφήτευσαν οἱ Προφῆτες, ὅπως τὸν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ Εὐαγγελιστές, ὅπως τὸν ἐκήρυξαν καὶ τὸν ὁμολόγησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.
Ἂς μείνουμε πιστοί, ἑδραῖοι, ἀμετακίνητοι στὴν ὀρθόδοξο ἀλήθεια καὶ στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας˙ ἄτρωτοι καὶ ἄφοβοι ἐμπρὸς στὶς ἀπειλὲς τῶν συγχρόνων διωκτῶν. Ἂς διαφυλάξουμε τὰ παιδιά μας ἀπὸ τὶς ἀντίχριστες διδασκαλίες τῶν πολεμίων τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν συμπορευτών τους.
Προσκυνοῦντες σήμερα τὸν Γεννηθέντα στὴ Φάτνη Του, μὲ ταπείνωσι καὶ συναίσθησι, ἂς ζητήσουμε συγγνώμη. Ἂς μετανοήσουμε, ἀδελφοί. Ἡ Ἑλλάδα μας πρέπει νὰ σωθῇ. Θὰ σωθῇ μόνο μὲ τὴν εἰλικρινῆ μετάνοιά μας καὶ μὲ τὸ νὰ φέρουμε στὴν καρδιά μας τὸν Ἐμμανουήλ.
Μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ ταπεινοῦ Χριστοῦ μας,
Ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
poimin.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου