Κυριακή ΙΔ΄ Λουκᾶ [Λουκᾶ 18.35-43]
ἀπὸ τὸ «Ὑπόμνημα εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον», ὁμιλία ΞΣΤ΄
Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἂς ἀκούσουμε, ἀδελφοί μου, τοὺς τυφλοὺς αὐτοὺς ποὺ ἦταν ἀνώτεροι ἀπὸ πολλοὺς ποὺ βλέπουν. Πραγματικά, ἂν καὶ δὲν εἶχαν κανένα γιὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσει, οὔτε μποροῦσαν νὰ δοῦν τὸν Ἰησοῦ, ἐν τούτοις εἶχαν μεγάλη προθυμία νὰ ἔλθουν κοντά Του καὶ ἄρχισαν νὰ φωνάζουν μὲ δυνατὴ φωνὴ καὶ ὅσο τοὺς ἐμπόδιζαν, τόσο περισσότερο φώναζαν. Ἔτσι εἶναι ἡ καρτερικὴ ψυχή. Ἀνυψώνεται ἀπὸ τὰ ἐμπόδια. Καὶ ὁ Χριστὸς ἐπέτρεπε νὰ τοὺς παρεμποδίζουν ἀπὸ τὸ νὰ φωνάζουν, γιὰ νὰ ἀποκαλύπτεται σὲ μεγαλύτερο βαθμὸ ἡ προθυμία τους καὶ γιὰ νὰ μάθεις ὅτι ἐπάξια ἀπόλαυσε τὴ θεραπεία του. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος δὲν τοὺς ρωτᾶ: «Πιστεύεις;», ὅπως ἀκριβῶς εἶχε κάνει σὲ πολλοὺς ἄλλους, διότι ἡ κραυγὴ καὶ ὁ ἐρχομός τους ἐκεῖ, ἦταν ἀρκετὰ γιὰ νὰ ἀποκαλύψουν σὲ ὅλους τὴν πίστη τους.
Ἀπὸ τὴν περίπτωση αὐτὴ μάθε, ἀγαπητέ, ὅτι κι ἂν ἀκόμη εἴμαστε πολὺ ἀσήμαντοι καὶ περιφρονημένοι, ὅταν μὲ προθυμία πλησιάζουμε τὸν Θεό, θὰ μπορέσουμε καὶ μόνοι μας νὰ ἐπιτύχουμε ὅ,τι ζητοῦμε. Κοίταξε, λοιπόν, καὶ αὐτοί, χωρὶς νὰ ἔχουν κανένα ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους ὡς συνήγορο, ἀλλὰ ἀντίθετα, πολλοὶ τοὺς ἐμπόδιζαν νὰ φωνάζουν, κατόρθωσαν ὅμως νὰ ὑπερνικήσουν τὰ ἐμπόδια καὶ νὰ φθάσουν στὸν ἴδιο τόν Ἰησοῦ. Μολονότι ὁ εὐαγγελιστὴς δὲν μαρτυρεῖ καμία ἐνάρετη καὶ ἀξιέπαινη πράξη ποὺ νὰ ἔδινε στοὺς τυφλοὺς αὐτοὺς παρρησία καὶ θάρρος ἐνώπιον τοῦ Ἰησοῦ, ἐν τούτοις ἀντὶ ὅλων αὐτῶν ἦταν ἀρκετὴ ἁπλὰ καὶ μόνο ἡ προθυμία τους.
Αὐτοὺς λοιπὸν κι ἐμεῖς ἂς μιμηθοῦμε. Κι ἂν ἀκόμη ὁ Θεὸς ἀναβάλλει νὰ μᾶς δώσει αὐτὸ ποὺ Τοῦ ζητοῦμε, κι ἂν ἀκόμη εἶναι πολλοὶ ἐκεῖνοι ποὺ προσπαθοῦν νὰ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ κοντά Του, ἂς μὴ σταματήσουμε νὰ ζητοῦμε· διότι ἔτσι προπάντων θὰ ἀποσπάσουμε τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Πρόσεξε, ἄλλωστε, καὶ στὸ παρὸν περιστατικὸ κατὰ ποιό τρόπο οὔτε ἡ φτώχεια, οὔτε ἡ τύφλωση, οὔτε τὸ ἐνδεχόμενο νὰ μὴν εἰσακουστοῦν, οὔτε ἡ ἐπιτίμηση τοῦ ὄχλου, οὔτε τίποτε ἄλλο δὲν παρεμπόδισε τὴ μεγάλη τους προθυμία. Τέτοια εἶναι ἡ ψυχὴ ποὺ κατακαίγεται ἀπὸ τὴ θερμὴ πίστη καὶ δὲν ἀποφεύγει τοὺς κόπους καὶ τὶς δυσκολίες.
Τί κάνει λοιπὸν ὁ Χριστός; «Καὶ στὰς ὁ Ἰησοῦς ἐφώνησεν αὐτοὺς καὶ εἶπε· τί θέλετε ποιήσω ὑμῖν;(:Τότε στάθηκε ὁ Ἰησοῦς, τοὺς κάλεσε καὶ τοὺς εἶπε: ‘’Τί θέλετε νὰ σᾶς κάνω;’’)». Τοῦ ἀπαντοῦν: «Κύριε, ἵνα ἀνοιχθῶσιν ἡμῶν οἱ ὀφθαλμοί (:Κύριε, θέλουμε νὰ ἀνοιχθοῦν τὰ μάτια μας)». Γιὰ ποιόν λόγο τοὺς ρωτάει; Γιὰ νὰ μὴ νομίσει κανεὶς ὅτι αὐτοὶ μὲν ἄλλα θέλουν νὰ λάβουν, ἐνῷ ὁ Ἰησοῦς τους δίνει ἄλλα· καθ' ὅσον ὁ Κύριος συνηθίζει κάθε φορὰ στὴν ἀρχὴ νὰ καθιστᾶ ὁλοφάνερη τὴν ἀρετὴ αὐτῶν ποὺ θεραπεύονται καὶ νὰ τὴν ἀποκαλύπτει σὲ ὅλους καὶ ἔπειτα νὰ παρέχει τὴ θεραπεία, ἀφ' ἑνὸς μὲν γιὰ νὰ ὁδηγήσει καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους στὴ μίμησή τους, ἀφ' ἑτέρου δὲ γιὰ νὰ ἀποδείξει ὅτι ἐπάξια ἀπολαμβάνουν τὴ δωρεά.
Τὸ ἴδιο ἔκανε καὶ στὴ Χαναναία γυναῖκα[Ματθ.15,21-28], τὸ ἴδιο καὶ στὸν ἑκατόνταρχο[Ματθ.8,5-13], τὸ ἴδιο καὶ στὴν αἱμορροοῦσα, μᾶλλον ὅμως ἡ θαυμάσια ἐκείνη γυναῖκα πρόφθασε τὴν ἐρώτηση τοῦ Κυρίου καὶ ἄγγιξε τὸ κράσπεδο τοῦ ἱματίου Του ἀναζητῶντας τὴ θεραπεία της πρὶν τὴ ζητήσει μὲ λόγια[Ματθ.18,19-26]. Ἀλλὰ ὅμως, παρὰ τὸ γεγονὸς αὐτό, ὁ Ἰησοῦς δὲν τὴν ἄφησε νὰ περάσει ἀπαρατήρητη, ἀλλὰ καὶ ὕστερα ἀπὸ τὴ θεραπεία τὴν ἀποκαλύπτει σὲ ὅλους. Ἔτσι ἀπέδιδε μεγάλη σημασία στὸ νὰ διακηρύσσει τὰ κατορθώματα ἐκείνων ποὺ Τὸν πλησίαζαν καὶ νὰ τὰ παρουσιάζει μεγαλύτερα ἀπὸ ὅ,τι ἦταν. Τὸ ἴδιο, λοιπόν, κάνει καὶ ἐδῶ.
Ἔπειτα, ἀφοῦ τοῦ εἶπαν οἱ τυφλοὶ τί ἀκριβῶς ἤθελαν, τοὺς λυπήθηκε καὶ ἄγγιξε τὰ μάτια τοὺς[ Μάτθ.20,34: «Σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ εὐθέως ἀνέβλεψαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί, καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ(:Και ὁ Ἰησοῦς τοὺς σπλαχνίστηκε καὶ τοὺς ἄγγιξε τὰ μάτια. Καὶ ἀμέσως τὰ μάτια τους ἀπέκτησαν καὶ πάλι τὸ φῶς τους καὶ ἀπὸ εὐγνωμοσύνη Τὸν ἀκολούθησαν καὶ οἱ δύο)»]. Τὸ ἄγγιγμα αὐτὸ βέβαια εἶναι ἡ μόνη αἰτία τῆς θεραπείας γιὰ τὴν ὁποία καὶ ἦλθε στὸν κόσμο. Μολονότι ὅμως ἡ θεραπεία αὐτὴ ἦταν ἔλεος καὶ χάρις, ἐν τούτοις ζητεῖ νὰ βρεῖ ἐκείνους ποὺ ἀξίζουν νὰ τὴν λάβουν.
Ἐπίσης τὸ ὅτι οἱ τυφλοὶ αὐτοὶ ἦταν ἄξιοι γι’ αὐτήν, ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ ὅτι φώναξε δυνατὰ καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι, ὅταν θεραπεύθηκαν, δὲν ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὸν Κύριο, ὅπως κάνουν πολλοὶ ἄλλοι, ποὺ ὕστερα ἀπὸ τὶς εὐεργεσίες φέρονται μὲ ἀγνωμοσύνη. Αὐτοί, ὅμως, δὲν ἦταν τέτοιοι ἄνθρωποι, ἀλλὰ καὶ πρὶν ἀπὸ τὴ δωρεὰ ἦταν καρτερικοὶ καὶ ὕστερα ἀπὸ τὴ θεραπεία εὐγνώμονες. Πραγματικά, ἀπὸ τότε καὶ οἱ δύο ἀκολούθησαν τὸν Ἰησοῦ.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
• https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-matthaeum.pdf
• Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἅπαντα τὰ ἔργα, πατερικὲς ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς» (ΕΠΕ), ἐκδ. οἶκος «Τὸ Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1990, τόμος 11Α, Ὑπόμνημα στὸν Εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο, ὁμιλία ΞΣΤ΄, σελίδες 307-311.
• Βιβλιοθήκη τῶν Ἑλλήνων, Ἅπαντα τῶν ἁγίων Πατέρων, Ἰωάννου Χρυσοστόμου ἔργα, τόμος 68, σελ. 35- 37(ή: 14 -15 τοῦ PDF)
• http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient greek/tools/liddell-scott/index.html
• Π. Τρεμπέλα, Ἡ Καινὴ Διαθήκη μὲ σύντομη ἑρμηνεία (ἀπόδοση στὴν ἁπλὴ νεοελληνική), ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», ἔκδοση τέταρτη, Ἀθήνα 2014.
• Ἡ Καινὴ Διαθήκη, Κείμενον καὶ ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοσις ὑπὸ Ἰωάννου Κολιτσάρα, ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ἡ Ζωή», ἔκδοση τριακοστὴ τρίτη, Ἀθήνα 2009.
• Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα, Κείμενον καὶ σύντομος ἀπόδοσις τοῦ νοήματος ὑπὸ Ἰωάννου Κολιτσάρα, ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ἡ Ζωή», ἔκδοση τέταρτη, Ἀθήνα 2005.
• http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Biblia/Palaia_Diathikh.htm
• http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου