«Περί Ευχαριστίας ώς θυσίας και Ιερωσύνης». Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων. Θέμα 4ον. Δ΄ Μέρος. Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπουλου

Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων
Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Γιαννακοπούλου
Εκδόσεις Πουρνάρα – Θεσσαλονίκη 

ΘΕΜΑ 4ον:  «Περί Ευχαριστίας ώς θυσίας και Ιερωσύνης» Δ΄ Μέρος (σελίδων 61-74)

Ὀρθόδοξος: Ἄς θέσωμεν τήν ἀλληγορικήν ταύτην ἔννοιαν εἰς τό χωρίον τοῦτο.  Θά ἔχωμεν τό ἑξῆς ἀνακόλουθον: «Τοῦτο ἐστί τό σῶμα μου» ἤτοι τοῦτο εἶναι τό σύμβολον τοῦ σώματός μου «τό ὑπέρ ὑμῶν», τό ὁποῖον σύμβολον εἶναι δι’ ὑμᾶς. Ἑπομένως δέν ἐθυσιάσθη δι’ ἡμᾶς τό σῶμα τοῦ Κυρίου ἀλλά τό σύμβολον τούτου!!  Προχωρῶ. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος τρώγει τόν ἄρτον καί πίνει τό ποτήριον ἀναξίως εἶναι ἔνοχος του συμβόλου τοῦ σώματός καί τοῦ συμβόλου τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου.  Εἴμεθα ἔνοχοι οἱ ἀναξίως κοινωνοῦντες ὄχι εἰς τό σῶμα τοῦ Κυρίου ἀλλά εἰς τό σύμβολον τοῦ σώματός του, ἄρα οὐδόλως ἔνοχοι!!
Βλέπετε πού καταντῶμεν!

Ἄς συνεχίσωμεν.  Κατωτέρω ὁ Κύριος λέγει: «Ὁ ἐσθίων τόν ἄρτον καί ὁ πίνων τό ποτήριον ἀνάξίως κρῖμα ἐσθίει καί πίνει μή διακρίνων τό σῶμα τοῦ Κυρίου» . Ἀφοῦ ἀναξίως τρώγει καί πίνει τό σύμβολον τοῦ σώματος καί οὐχί τό ἴδιον σῶμα τοῦ Κυρίου, πῶς κρῖμα ἐσθίει καί πίνει; καί πῶς «οὐ διακρίνει τό σῶμα τοῦ Κυρίου», ἤτοι δέν ξεχωρίζει τά ἄλλα φαγητά ἀπό τήν Θείαν Εὐχαριστίαν, ἡ ὁποία εἶναι σῶμα τοῦ Κυρίου; Ἡ διάκρισις τῆς θείας εὐχαριστίας ἀπό τά ἄλλα φαγητά προϋποθέτει ὅτι ἡ θυσία αὕτη δέν εἶναι σύνηθες φαγητόν ἀλλά σῶμα του Κυρίου.

Εὐαγγελικός: Βεβαίως ἡ ἐφαρμογή τοῦ συμβολισμοῦ ἐπί τῶν χωρίων αὐτῶν ἔχει συνεπείας ἐξαρθώσεως τοῦ κειμένου.

Ὁρθόδοξος: Ἄς ἔλθωμεν τώρα καί εἰς ἀλλο χωρίον τοῦ Ἀποστόλου Παῦλου θέλων νά ἀποδείξῃ εἰς τούς Κορινθίους, ὅτι ἡ συμμετοχή τῶν χριστιανῶν εἰς τάς εἰδωλολατρικά συμπόσια εἶναι σκάνδαλον, διότι εἶναι παράνομος και ἐπικίνδυνος λέγει τά ἑξῆς ἀπευθυνόμενος πρός τήν συνείδησίν των: «Ὡς φρόνιμοις λέγω κρίνατε ὑμεῖς ὄ φημί΄  τό ποτήριον τῆς εὐλογίας ὁ εὐλογοῦμεν οὐχί κονωνία τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐστί, τόν ἄρτον ὅν κλῶμεν οὐχι κονωνία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ἐστί;». Ἐνταῦθα βλέπομεν, ὄτι εἶναι σαφής ἡ δήλωσις τοῦ Κυρίου, ὅτι τό ποτήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι κοινωνία, μετοχή, τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου, ὁ δέ ἄρτος εἶναι κοινωνία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ.  Καί συνεχίζει: «Οὐ θέλω δέ ὑμᾶς κοινωνούς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι.  Οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνει καί ποτήριον δαιμόνων.  Οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καί τραπέζης δαιμονίων». Ἐπειδή συγκρίνει ἐνταῦθα ὁ Ἀπόστολς Παῦλος τήν τράπεζαν τῶν δαιμονίων, ἤτοι τά εἰδωλόθυτα τῶν εἰδολολατρῶν μέ τήν τράπεζα τοῦ Κυρίου, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά δεχθῶμεν, ὅτι ὅπως ἡ τράπεζα τῶν διαμονίων ἦτο πραγματική θυσία, οὔτω καί ἡ τράπεζα τοῦ Κυρίου, ἡ Θεία Εὐχαριστία, πρέπει νά εἶναι θυσίαν.

Εὐαγγελικός:  Δέν ἔχομε χωρίον τῆς Ἁγίας Γραφῆς τό ὁποῖον νά ὀμιλῇ τέλος πάντων ῥητῶς περί θυσίας καί θυσιαστηρίου τῶν Χριστιανῶν;

Ὀρθόδοξος: Βεβαίως.  Εἰς τήν πρός Ἐβραίους ἐπιστολην 13,10 ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει ῥητῶς: «Ἔχομεν θυσιαστήριον ἐξ οὗ φαγεῖν ἐξουσίαν οὐκν ἔχουσι οἱ τῇ σκηνῇ λατρεύοντες». Ἀφοῦ ἔχομεν θυσιαστήριον πρέπει νά ὑπάρχῃ καί Ἱερατεῖον καί θυσία.

Εὐαγγελικός:  Θυσιαστήριον ἐνταῦθα δέν εἶναι ἡ Ἁγία Τράπεζα, ὅπως νομιζετε σεῖς ἀλλά ὁ Γολγοθᾶς.

Ὀρθόδοξος: Λέγει ὅμως «ἐξ οὖ φαγεῖν» Τρώγεται ὁ Γολγοθᾶς;

Εὐαγγελικός: Τό τρώγω ἀλληγορικῶς σημαίνει πιστεύω.

Ὀρθόδοξος:  Προηγουμένως σᾶς ἀνέπτυξα ὅτι τρώγων ἐν ἀλληγορικῆ ἐννοία δέν ἔχει φιλικήν διάθεσιν, πίστιν, ἀλλά ἐχθρικήν. Ἄς ἐφαρμόσωμεν ὄμως ἔστω, τήν ἀλληγορικήν ταύτην ἔννοιαν ἐνταῦθα.  Θυσιαστήριον εἴπατε σημαίνει ὁ Γολγοθᾶς.  Τρώγω σημαίνει πιστεύω.  Οἱ τῇ σκηνῇ λατρεύοντες εἶναι οἱ Ἰσραηλίται.  Ἑπομένως τό «Ἔχουν θυσιαστήριον ἐξ οὖ φαγεῖν ἐξουσίαν οὐκ ἔχουν οἱ τῇ σκηνῇ λατρεύοντες» σημαίνει ἔχομεν τόν Γογοθάν εἰς τόν ὁποῖον δέν ἔχουν δικαίωμα νά πιστεύσωσι οἱ Ἰσραηλίται!! Δέν δέχεται ὁ Χριστός τούς Ἰσραηλίτας εἰς πίστιν; Ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁ ὁποῖος γράφει ταῦτα ἦτο Ἰσραηλίτης φανατικός καί ἐγινε ὄχι μόνο χριστιανός ἀλλά σκεῦος ἐκλογῆς.  Βλέπετε πού καταντῶμεν;

Εὐαγγελικός:  Πῶς ὅμως ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει εἰς τήν πρός Ἐβραίους ἐπιστολήν του «μίαν ὑπέρ ἁμαρτιῶν προσενέγκας θυσίαν εἰς τό διηνεκές ...... μιᾷ γάρ προσφορᾶ τετελείωκεν εἰς τό διηενκές τούς ἁγιαζομένους» Ἑβρ. 10,12-14.  Μία λοιπόν θυσία ἐν Γολγοθᾶ καί ὄχι δύο: ἐν Γολγοθᾶ καί ἐπί τῆς Ἁγίας Τράπεζης.

Ὀρθόδοξος: Ἡ θυσία τοῦ Γολγοθᾶ καί ἡ ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης εἶναι ἡ αὐτή. Ἤρχισεν ἐν Γολγοθᾶ καί συνεχίζεται ἐν Ἁγίᾳ Τραπέζῃ. Ἐάν συγκρίνωμεν τήν θυσίαν τοῦ Γολγοθᾶ πρός τήν θυσίαν τῆς Θείας Εὐχαριστίας, θά ἵδωμεν βάσει τῶν λεχθέντων ὅτι καί αἱ δύο θυσίαι εἶναι μία, διότι εἶναι αἱ αὐταί κατά τήν φύσιν, διαφέρουσι ὅμως κατά τόν τρόπον καί τόν σκοπόν τῆς προσφορᾶς.  Εἶναι μέν αἱ αὐταί κατά τήν φύσιν, διότι εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος θυσιάζεται εἰς τόν Γολγοθᾶν καί ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης.  Διαφέρουσι ὅμως κατά τόν τρόπον διότι ἐπί τοῦ Γολγοθᾶ ἡ μορφή τῆς θυσίας εἶναι αἱματηρά ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης ὅμως ἡ μορφή εἶναι ἀναίμακτος, διότι προσφέρεται οὐχί ὑπό μορφήν σαρκός καί αἵματος ἀλλά ἄρτου καί οἴνου ἤτοι ἀναιμάκτως.  Διαφέρουν δέ καί κατά τόν σκοπόν διότι ἡ ἐπί τοῦ Γολγοθᾶ εἶναι ἀντικειμενικῆς, γενική διά ὅλους τούς ἀνθρώπους.  Ἡ ἐπί τῆς Ἀγίας ὅμως Τραπέζης εἶναι ὑποκειμενική ἤτοι διά τούς ἐπιθυμοῦντας μόνον.  Πλήν αὐτοῦ ἡ ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης εἶναι σχετική, διότι ἐξαρτᾶται ἐκ τῆς τοῦ Γολγοθᾶ.  Καί ἡ ἐνέργεια ταύτης ὡς ἐξαρτωμένης ἐκ τῆς προετοιμασίας τοῦ μεταλαμβάνοντος εἶναι πάλιν σχετική.

Εὐαγγελικός: Δέν δύναται νά ἐννοήσω τό πρᾶγμα.  Νομίζω ὅτι εἶναι δύο καί ὄχι μία.

Ὀρθόδοξος:  Πρός περισσότερον κατανόησιν τοῦ Γολγοθᾶ καί τῆς Ἁγίας Τραπέζης ἄς φέρωμεν μίαν παρομοίωσιν.  Ἡ ὕδρευσις μιᾶς  πόλεως ἐξαρτᾶται ἐκ τῆς δεξαμενῆς, ἡ ὁποία εὑρίσκεται ἐπί λοφίσκου τινος πλησίον τῆς πόλεως καί ἀπό τῆς βρύσες αἰ ὁποῖαι ὑπάρχουν εἰς τά ὁδούς τῆς πόλεως.  Ὅπως δηλαδη ἡ δεξαμενή ἔχει νερό δι’ ὅλους τούς ἀνθρώπους, οἱ δέ βρύσεις προορίζονται δι’ ἐκείνους, οἰ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν νά λάβουν ὕδωρ, οὕτω καί ἡ θυσία τοῦ Γολγοθᾶ εἶνα μεγάλη δεξαμενή γενική δι’ ὅλους, ἐνῶ αἱ ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης τῶν ναῶν, ἐντός τῆς πόλεως εἶναι αἱ πηγαί οἱ βρύσεις δι’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν νά πίωσι τό ὕδωρ τό ζῶν τό αἷμα τοῦ Κυρίου.  Ὅπως ὅμως τό νερό τῆς δεξαμενῆς καί ἐκεῖνο πού εὑρίσκεται εἰς τίς βρύσεις εἶναι τό ἴδιον, κατά παρόμοιον τρόπον ἴδιος εἶναι καί ὁ θυσιαζόμενος Ἰησοῦς ἐπί τοῦ Γολγοθᾶ καί τῆς Ἁγίας Τραπέζης. Ὅπως ὅμως διαφέρει ἡ μορφή τῆς δεξαμενῆς ἀπό τίς βρύσεις, ἐνῶ ἔχουσι τό ἴδιον νερό, ἔτσι διαφέρει ὁ τρόπος τῆς προφορᾶς τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ εἰς τόν Γολγοθᾶν, ὄπου εἶναι αἱματηρός ἀπό τής θυσίαν τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ὅπου εἶναι ἀναίμακτος.  Ὅπως ἡ δεξαμενή εἶναι γενική δι’ ὅλους οἱ δέ βρύσες διά τούς ἐπιθυμοῦντας οὕτω καί ἡ θυσία τοῦ Γολγοθᾶ εἶναι γενική, ἀντικειμενική, ἡ δέ τῆς Ἁγίας Τραπέζης ὑποκειμενική.
Ἔχοντες ταῦτα ὑπ΄  ὅψιν μας δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι ἡ θεία εὐχαριστία εἶναι θυσία συνεχίζουσα καί ἐπαναλαμβάνουσα τήν θυσίαν  τοῦ Γολγοθᾶ.  Συνεχίζει μέν διότι εἶναι ἡ αὐτή κατά τήν φύσιν πρός τοῦ Γολγοθᾶ, ἐπαναλαμβάνει δέ διότι ὁ σκοπός της εἶναι ὑποκειμενικός ὡς εἴπωμεν, εἶναι ἀναίμακτος.  Ἡ θυσία τῆς Ἁγίας Τραπέζης εἶναι σύμβολον καί πραγματικότης τῆς θυσίας τοῦ Γογλοθᾶ.  Εἶναι σύμβολον, διότι ὁ ἀναίμακτος τρόπος τῆς προσφορᾶς ἄρτου καί οἴνου συμβολίζει τήν θυσίαν τοῦ Γολγοθᾶ.  Εἶναι δέ πραγματικότης διότι ὁ συμβολισμός οὗτος δέν εἶναι φανταστικός ἀλλά πραγματικός αὐτός ὁ θυσιαζόμενος ἐπί τοῦ Γολγοθᾶ Ἰησοῦς Χριστός. 
Ἀφοῦ ἡ θεία εὐχαριστία εἶναι θυσία πρέπει νά ὑπάρχωσι καί ἱερεῖς.

συνεχίζεται ....