Αἱ πλάναι τῶν Ἰεχωβιτῶν περὶ τὴν Θεότητα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γέροντος Γεωργίου Καψάνη. Μέρος Β΄

 Μέρος Α΄

Ἐπὶ τῇ συμπληρώσει ἑνὸς ἔτους ἀπὸ τὴν κοίμησιν τοῦ π. Γεωργίου Καψάνη παραθέτομεν ἀπὸ τὸ βιβλίον του «Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΙΣΤΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΙΕΧΩΒΙΤΩΝ» τὸ κεφάλαιον μὲ τίτλον «Ἡ Θεότης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»:

Τρία χωρία ἐπιστρατεύουν οἱ Ἰεχωβίτες, γιὰ νὰ ἀποδείξουν τὶς πλάνες τους ὡς ἀληθεῖς:

α) «Τάδε λέγει ὁ ἀμήν, ὁ μάρτυς ὁ πιστὸς καὶ ἀληθινός, ἡ ἀρχὴ τῆς κτίσεως τοῦ Θεοῦ» (Ἀποκ. γ´ 14).

Ἀπὸ τὸ χωρίο αὐτὸ συνάγουν ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι κτίσμα τοῦ Πατρός. Ἀλλὰ ὁ Ἀμὴν ἑβραϊστὶ σημαίνει «ὁ ἀληθινὸς» (Ἀμὴν = ἀληθῶς, ὁ Ἀμὴν ἐνάρθρως = ὁ μόνος ἀληθινὸς) ἰδιότης ποὺ ἀποδίδεται μόνο στὸν Θεό.

Ἡ ἀρχὴ τῆς κτίσεως = ἡ δημιουργικὴ ἀρχή- αἰτία ἀπὸ τὴν ὁποία προῆλθε ἡ κτίσις τοῦ Θεοῦ. Ἀγνοώντας τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα οἱ ἰεχωβίτες ἢ μᾶλλον θέλοντας νὰ τὴν ἀγνοοῦν, ἑρμηνεύουν τὸ τὴν ἀρχὴ τῆς κτίσεως, ὡς τὸ πρῶτο κτίσμα. Δίνουν δηλαδὴ στὸ ἀρχὴ χρονικὴ σημασία, ἐνῶ στὴν ἑλληνικὴ ἔχει καὶ τὴν ἔννοια τῆς αἰτίας, τοῦ ὀργάνου, τοῦ μέσου, τοῦ βασικοῦ νόμου καὶ θεμελίου, τοῦ ἀρχηγοῦ, τῆς ἐξουσίας, τῆς κυριαρχίας κ.λπ.

Ὀρθὴ ἑρμηνεία:

«Αὐτὰ λέγει ὁ Ἀμήν, ὁ μόνος ἀληθινὸς καὶ ἀξιόπιστος μάρτυς, ἡ δημιουργικὴ ἀρχή, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἐδημιουργήθησαν ὅλα τὰ κτίσματα τοῦ Θεοῦ».

β) «Ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως» (Κολ. α´ 15).

Ἀλλὰ καὶ ἐδῶ δὲν λέγει πρωτόκτιστος, ἀλλὰ πρωτότοκος, δηλαδὴ ὁ γεννηθεὶς ἐκ τῆς οὐσίας τοῦ Πατρὸς «πρὸ πάσης κτίσεως», δηλαδὴ πρὸ πάντων τῶν κτισμάτων, ὅπως συμπληρώνει ὁ ἑπόμενος στίχος: δι' αὐτοῦ ἐκτίσθησαν τὰ πάντα, «τὰ πάντα δι' αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται· καὶ αὐτός ἐστι πρὸ πάντων, καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε» (Κολ. α´ 16-18). Εἶναι φανερὸ ὅτι οἱ στίχοι αὐτοὶ ἀποδίδουν θεῖες ἰδιότητες στὸν Ἰησοῦ.

Ὁ «πρωτότοκος» σημαίνει ὁ μονογενὴς (Ἰωαν. α´ 14, 18, γ´ 16, 18. Α´ Ἰωαν. δ´ 9). Ἡ λέξις πρῶτος δὲν σημαίνει ὅτι γεννήθηκαν καὶ ἄλλοι υἱοὶ ἀργότερα, ἀλλ' ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ πρῶτος, ὡς αἴτιος τῶν πάντων. Τὴν λέξι πρῶτος χρησιμοποιεῖ ὁ Θεὸς γιὰ τὸν ἑαυτό Του: «Ἐγὼ πρῶτος καὶ ἐγὼ μετὰ ταῦτα· πλὴν ἐμοῦ οὐκ ἔστι Θεὸς» (Ἡσ. μδ´ 6, Ἀποκ. β´ 8). Τὴν χρησιμοποιεῖ ἐπίσης ὁ Ἰησοῦς καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό Του: «Ἐγὼ εἰμὶ ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὁ ζῶν» (Ἀποκ. α´ 17-18). Ἀμφότεροι Πατὴρ καὶ Υἱὸς χρησιμοποιοῦν τὴν λέξι πρῶτος ὄχι μὲ τὴν ἔννοια ὅτι μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς θὰ ὑπάρξη ἄλλος Πατὴρ ἢ ἄλλος Υἱός, ἀλλ' ὅτι αὐτοὶ εἶναι οἱ πρωταίτιοι τῆς δημιουργίας.

γ) «Κύριος ἔκτισέ με ἀρχὴν ὁδῶν αὐτοῦ εἰς ἔργα αὐτοῦ... πρὸ δὲ πάντων βουνῶν γεννᾷ με» (Παροιμ. η´ 22, 25).

Τὸ χωρίο αὐτὸ ὄχι μόνο δὲν ἀποδεικνύει τὸ δίκαιο τῶν ἰεχωβιτῶν, ἀλλ' ἀντιθέτως προφητεύει τὶς δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ, θεία καὶ ἀνθρωπίνη. Χρησιμοποιεῖ χαρακτηριστικῶς δύο ρήματα:

Γεννᾶ = γιὰ τὴν θεία φύσι. Κτίζει = γιὰ τὴν ἀνθρωπίνη φύσι.

Ἄρα ἡ ὀρθὴ σημασία εἶναι:

«Ὁ Κύριος μὲ δημιούργησε ὡς ἄνθρωπο, γιὰ νὰ κάμω ἀρχὴ τῶν ὁδῶν Του, τῆς διδασκαλίας Του, στὰ κτίσματά Του (ἔργα Αὐτοῦ), τοὺς ἀνθρώπους. Πρὶν δὲ ἀπὸ ὅλη τὴν κτίσι μὲ γεννᾶ».

Εἶναι ἀκόμη χαρακτηριστικὸ ὅτι τὸ ἔκτισε χρησιμοποιεῖται σὲ χρόνο ἀόριστο, διότι ὁ Χριστὸς μία φορά σαρκώθηκε. Ἐνῶ τὸ γεννᾶ, σὲ ἐνεστῶτα, διότι ἡ γέννησις τοῦ Υἱοῦ εἶναι προαιώνιος.

Ορθόδοξος Τύπος (29/5/2015)

impantokratoros.gr