Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων. Θέμα : «Αγία Γραφή και Ιερά Παράδοσις.»B΄ Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπουλου

 ΔΙΑΛΟΓΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΙΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

Τ0Υ ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ –ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Π.ΠΟΥΡΝΑΡΑ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

ΘΕΜΑ ΠΡΩΤΟΝ: ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ  (Μέρος Β΄ σελ 4-16

Ὀρθόδοξος: Εἴπομεν , ὅτι σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί δέν ἔχετε τήν Ἀποστολικήν διαδοχήν δέν ἔχετε καί τήν ἀλήθειαν, διότι ἀνεφάνητε τό 1500 μ.χ.

 Εὐαγγελικός:  Αὐτά εἶναι σοφιστεῖαι.  Ἀφήσετέ τα.

Ὀρθόδοξος: Δέν εἶναι σοφιστεῖαι ἀλλά σοφία, ἀλήθεια, διότι εἶναι Ἁγία Γραφή καί λογική.  Θά τό ἀφήσω ὄμως, ἀφοῦ μοῦ τό λέγετε διά νά ἔλθωμεν εἰς ἄλλην ἀπόδειξιν τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως βάσει τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἐπιθυμεῖτε νά ἀκούσετε;

 Εὐαγγελικός: Βεβαίως.


Ὀρθόδοξος: Σᾶς ἐρωτῶ: Ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι θεόπνευστος;

Εὐαγγελικός: Βεβαιότατα.  Μᾶς τό λέγει ἡ ἰδία ἡ Ἁγία Γραφή: «πᾶσα γραφή θεόπνευστος» Β΄ Τιμοθ. 3,16.

Ὀρθόδοξος:  Ἐνταῦθα Γραφή ὁ ἀποστολος Παῦλος ἐννοεῖ τά ἱερά γράμματα τά ὁποία ἀπό βρέφους ὁ Τιμόθεος ἐγνώριζε, ὄπως φανερώνει ὁ προηγούμενος στῖχος.  Ἑπομένως ὁμιλεῖ διά τήν θεόπνευστίαν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Πῶς θά ἀποδειχθῇ ὅμως ἡ θεόπνευστία τῆς Καινῆς Διαθήκης;

Εὐαγγελικός: Ὁ Κύριος εἶπεν εἰς τούς Ἀποστόλους Του : «ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει» Λουκ. 10,16 ἑπομένως ὄ,τι ἔγραψαν οἱ Ἀπόστολοι εἶναι λόγος τοῦ Θεοῦ, εἶναι θεόπνευστον.

Ὀρθόδοξος: Συμφωνῶ. Ὅ,τι εἶπον οἰ Ἀπόστολοι εἶναι θεῖον, θεόπνευστον.  Ἡ Καινή ὅμως Διαθήκη περιέχει καί ἔργα, βιβλία, τά ὁποῖα δέν εἶναι τῶν Ἀποστόλων, ἀλλά τῶν μαθητῶν αὐτῶν.  Αὐτά εἶναι τό
κατά Μᾶρκον Εὑαγγέλιον καί τό κατά Λουκᾶν, αἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων τοῦ Λουκᾶ ἡ ἐπιστολή τοῦ Ἰακώβου κ.λ.π.  Πῶς δέχεσθε αὐτά ὡς θεόπνευστα ἄν καί δέν εἶναι ἔργα τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου, τῶν Ἀποστόλων;

Εὐαγγελικός: Ὁ Μᾶρκος καί Λουκᾶς ἦσαν μαθηταί τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου. Ὡς μαθηταί λοιπόν ἐκείνων ἕλαβον τό κῦρος καί τά βιβλία των.

Ὀρθόδοξος: Μαθητής τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου ἦτο ὁ Πολύκαρπος Ἐπίσκοπος Σμύρνης. Ἔγραψε καί αὐτός βιβλίον τι.  Τοῦτο δέν εἶναι θεόπνευστον, εἶναι μόνον ἰστορικόν, γνήσιον ἔργον τοῦ Πολυκάρπου.

Εὐαγγελικός:  Συμφωνῶ.

Ὀρθόδοξος: Ποῦ στηρίζεσθαι καί δέχεσθε τά μέν Εὐαγγέλια τοῦ Μάρκου καί τοῦ Λουκᾶ ὄχι μόνον γνήσια ἀλλά καί θεόπνευστα του δέ Πολυκάρπου Σμύρνης μόνον γνήσιον ἱστορικῶς οὐχί καί θεόπνευστον, ἀφοῦ καί οἱ τρεῖς οὗτοι, Λουκᾶς, Μᾶρκος καί Πολύκαρπος ἦσαν μαθηταί τῶν ἀποστόλων τοῦ Κυρίου;

Εὐαγγελικός: Σεῖς ποῦ στηρίζεσθε;

 Ὀρθόδοξος: Στήν Ἱεράν Παράδοσιν.

Εὐαγγελικός: Αὐτήν τήν προσφοράν τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως τήν δεχόμεθα, ὄχι ὅμως ἄλλην προσφοράν.

Ὀρθόδοξος: Οἱ πατέρες ὅμως χωρίσαντες τά βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ὄχι μόνον τά γνήσια ἀπό τά
νόθα ἀλλά καί τά γνήσια ἰστορικά ἀπό τά θεόπνευστα θά ἔπρεπε νά εἶχον ἐνεργήσῃ ὄχι μόνο ὡς ἱστορικοί ἄνδρες ἀλλά καί ὡς θεόπνευστοι τοιοῦτοι.  Ἀφοῦ εἶχον οὗτοι τήν θεοπνευσίαν εἰς τόν χωρισμόν τῶν βιβλίων πρέπει νά παραδεχθῶμεν ὄτι εἶχον θεοπνευστίαν καί εἰς τήν ἑρμηνείαν τοῦτων, διότι πῶς θά χωρίσωμεν τήν θεοπνευστίαν αὐτῶν εἰς τόν ἀπαρτισμόν τῶν βιβλίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀπό τήν ἐρμηνείαν αὐτῶν; Ἄν δέν σᾶς ἀρέσῃ ἡ λέξις θεοπνευστία τῶν πατέρων εἰς τήν ἑρμηνείαν, λάβετε μίαν ἄλλην λέξιν ἐπιστασίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἤ ὄτι ἦσαν θεοκίνητοι ἤ ἀλλην τινα λέξιν δηλοῦσαν τό κύρος αὐτῶν.

Εὐαγγελικός:  Αὐτά εἶναι σοφιστεῖαι. Ἀφήσετά τα.

Ὀρθόδοξος: Εἶναι σοφία καί ἀλήθεια, ἀλλά ἄς τό ἀφήσω, ἴνα ἔλθωμεν εἰς ἄλλην ἀλήθειαν. Ἐπιθυμεῖτε νά ἀκούσετε;

Εὐαγγελικός: Εὐχαρίστως.

Ὀρθόδοξος: Εἴπατε, ὅτι δέχεσθε μόνον τήν Ἁγίαν Γραφήν.  Ὁ Κύριος εἰς τήν ἀρχιερατικήν Του προσευχήν παρακαλεῖ τόν Πατέρα Του διά τήν ἑνότητα ὅλων τῶν Χριστιανῶν λέγων: «Οὐ περί τούτων μόνον ἐρωτῶ ἀλλά κάι περί τῶν πιστευσόντων διά τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἕν ὧσι, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ, ὅτι Σύ μέ ἀπέστειλας» Ἰωαν. 17,20-21.

Εὐαγγελικός: Συφωνῶ.  Ὁ Κύριος προσεύχεται διά τήν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν.

Ὀρθόδοξος: Ἡ ἐνότης τήν ὁποία ηὐχήθη ὀ Κύριος, πῶς ἐπιτυγχάνεται;  μέ μόνην τήν Ἁγίαν Γραφήν τήν ὁποίαν ἔχετε σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί ἤ μέ τήν Ἁγίαν Γραφήν καί τήν Ἱεράν Παράδοσιν τήν ὁποίαν ἔχομεν ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι; Ἑρμηνεύονταες δηλ. σεῖς τήν Ἁγίαν Γραφήν ἄνευ Ἱερᾶς Παραδόσεως, ὄπως ἕκαστος ἀντιλαμβάνεται ταύτην, ἔχετε περιπέσει εἰς πολλάς αἱρέσεις αἱ ὁποῖαι καταστρέφουν τήν ἑνότητα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καί οὕτω εἶσθε μακράν τῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου. Ἐνῷ ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχοντες Ἁγίαν Γραφήν καί Ἱεράν Παράδοσιν ἔχομεν ἑνότητα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ μας καί ἑπομένως εἴμεθα πλησιέστεροι πρός τήν ἑνότητα τήν ὁποίαν ηὐχήθη ὁ Κύριος εἰς τήν ἀρχιερατικήν Του προσευχήν.

Εὐαγγελικός: Καί πάλιν αὐτό εἶναι σοφιστεία. Ἄφησέ το.

Ὀρθόδοξος: Δέν εἶναι σοφιστεία ἀλλά σοφία καί ἀλήθεια.  Ἀλλά θά τό ἀφήσω διά νά ἔλθω εἰς τέταρτον καί τελευταῖον ἐπιχείρημα διά την Ἱεράν Παράδοσιν.

Εὐαγγελικός: Ἀκούω.

 Ὀρθόδοξος: Εἴπατε, ὅτι δέχσθε μόνον τήν Ἀγίαν Γραφήν.

Εὐαγγελικός: Μάλιστα.

 Ὀρθόδοξος: Ἐφαρμόζετε ὅλα ὅσα λέγει ἡ Ἁγία Γραφή καί ἰδίως ἡ Καινή Διαθήκη; 

Εὐαγγελικός: Μάλιστα.

Ὀρθόδοξος: Ἡ Καινή Διαθήκη ὁμιλεῖ περί τῶν ἑπτά διακόνων. Παρξ.6,3.  Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ περί τάγματος τῶν χηρῶν Α΄ Τιμοθ. 5,9. Ὁ ἴδιος ὁμιλεῖ περί καλύμματος τῆς κεφαλῆς τῶν γυναικῶν ἐν προσευχῇ εὐρισκομένης. Α΄ Κορινθ. 11,3. Ἐπίσης καί ὁ Κύριος ὅπως συνέστησε τό Κυριακόν Δεῖπνον εἰπών «τοῦτο ποιεῖτε» συνέστησε καί τόν Ἱερόν νιπτῆρα εἰπών: «εἰ οὖν ἐγώ  ἔνιψα ὑμῶν τούς πόδας ὁ Κύριος καί ὁ Διδάσκαλός και ὑμεῖς ὀ φ ε ί λ ε τ ε΄ ἀλλήλων νίπτειν τούς πόδας» Ἰωάν. 13,14.  Σᾶς ἐρωτῶ: Ἐφαρμοζεται σεῖς οἰ Εὐαγγελικοί τό τάγμα τῶν χηρῶν, τό κάλυμμα τῶν γυναικῶν, τό νίψιμο τῶν ποδῶν καί τήν ἐκλογήν τῶν ἑπτά διακόνων;

Εὐαγγελικός: Ὄχι. Οὔτε καί σεῖς οἰ Ὀρθόδοξοι τηρεῖτε αὐτά.

Ὀρθόδοξος: Σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί, οἱ ὁποῖοι ἔχετε μόνον τήν Ἁγίαν Γραφήν ποῦ στηρίζεσθε καί δέν ἐφαρμόζετε τά πράγματα αὐτά τῆς Ἁγίας Γραφῆς;

Εὐαγγελικός:  Καί σεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι δέν ἐφαρμόζετε αὐτά.  Πού στηρίζεσθε;

Ὀρθόδοξος: Ἡμεῖς ἔχομεν ἐκτός τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τήν Ἱεράν Παράδοσιν.  Αὐτή ἡ Παράδοσις εἶναι ἐκείνη ἡ ὀποία δέν μᾶς μετέδωσεν τά πράγματα αὐτά και οὔτω δέν ἔχομεν ταῦτα.

Εὐαγγελικός: Ὁμολογῶ, ὅτι τήν παράλειψιν αὐτῶν τῶν πραγμάτων τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἐλάβομεν ἀπό σᾶς.

Ὀρθόδοξος: Ἑπομένως βεβαιοῦτε και σεῖς, ὅτι ἡ Ἱερά Παράδοσις ἔχει τοιαύτην ἰσχύν, ὥστε ὁρίζει ποῖα πράγματα ἐν τῇ Ἁγία Γραφῇ ἔχουν καιρικόν χαρακτῆρα καί ποῖα μόνιμον.

Εὐαγγελικός: Βεβαίως.  Εἰς αὐτό τό σημεῖον δεχόμεθα τήν Ἱεράν Παράδοσιν.

Ὀρθόδοξος: Δέν εἶναι μόνο αὐτό τό σημεῖο ἀλλά καί κάτι ἄλλο.

Εὐαγγελικός: Ὄχι, μόνον αὐτό.

Ὀρθόδοξος: Καί ὅμως! Σᾶς ἐρωτῶ. Δέχεσθε τήν ἁργίαν τῆς Κυριακῆς;

Εὐαγγελικός: Βεβαιότατα.

 Ὀρθόδοξος: Ἡ Ἁγία Γραφή ὅμως οὐδαμοῦ ὀμιλεῖ περί ἀργίας Κυριακῆς, ἀλλά μόνο περί ἀργίας τοῦ Σαββάτου.  Βλέπετε λοιπόν ὅτι δέχεσθε τήν Παράδοσιν καί εἰς τήν ἀργίαν τῆς Κυριακῆς;

............
Ὀρθόδοξος: Ἄς ἔλθωμεν εἰς τόν Πέμπτον λόγον.  Ἡ Παλαιά Διαθήκη εἶναι δύο εἰδῶν, εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία ἐγράφη πρό Χριστοῦ καί ἡ ἄλλη ἡ ὁποία εἶναι μ.Χ.  Ἡ πρό Χριστοῦ Παλαιά Διαθήκη, ἡ ὁποία ἐγράφη ὑπό τῶν Ἁγίων ἀνδρῶν Μωϋσέως Προφητῶν κ.λ.π. εἶναι χωρίς φωνήεντα, ἔχει μόνο σύμφωνα.  Ἡ Παλαιά ὄμως Διαθήκη, ἡ ὀποία ἔγινε μ.Χ. ἔχει σύμφωνα καί φωνήεντα.  Τά φωνήεντα ἔθεσαν εἰς τό κείμενον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης λόγιοι Ἑβραῖοι, μή πιστεύοντες εἰς τόν Χριστόν ὀνομαζόμενοι Μασωρεῖται, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν ἀπό τοῦ 7ου -10 ου αἰῶνος μ.Χ. Οὗτοι ἐφωνηέντισαν τό παλαιόν Ἐβραϊκόν κείμενον βάσει τῆς προφορικῆς παραδόσεως, ἡ ὁποία ὑπῆρχε μέχρι τῆς ἐποχῆς των, ὠνομάσθησαν δέ Μασωρεῖται διότι Μασώρ ἑβραϊστί σημαίνει παράδοσις.
Ὅλοι Εὐαγγελικοί καί Ὀρθόδοξοι ἔχομεν ὡς κείμενον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὄχι τό Παλαιόν, τό ὁποῖον δέν εἶχε φωνήεντα καί τό ὁποῖο ἐγράφη ὑπό τῶν Ἁγίων ἀνδρῶν, ἀλλά τό νέον τό ὁποῖον ἐφωνηεντίσθη μετά Χριστόν ὑπό Ἐβραίων μή πιστευόντων εἰς τόν Χριστόν, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν ὡς εἴπομεν κατά τόν 7 ον -10 ον αἰῶνα. Ἑπομένως δεχόμεθα τήν ἑβραϊκήν παράδοσιν σχετικῶς μέ τήν Παλαιάν Διαθήκην, ἡ ὁποία παράδοσις ὑπῆρχε μέχρι τοῦ 7 ου -10 ου αἰῶνος μετά Χριστόν.  Βλέπετε λοιπόν ὄτι οἱ Εὐαγγελικοί λέγετε, ὄτι ἀπορρίπτετε τήν παράδοσιν ἐνῷ δέχεσθε αὐτήν;
Ἀλλά τό τρομερώτερον εἶναι τοῦτο: Δέχεσθε τήν Ἑβραϊκήν παράδοσιν μέχρι τοῦ 10 ου αἰῶνος μετά Χριστόν σχετικῶς μέ τήν ἐρμηνείαν τήν ὁποίαν δίδει ὁ φωνηεντισμός τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὑπό Ἐβραίων μή πιστευόντων εἰς τόν Χριστον καί ἀρνεῖσθε τήν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἔχει ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι πιστεύουσιν εἰς τόν Χριστόν κάι ἡρμήνευσαν τήν Καινήν Διαθήκην!  Μέ λίγα λόγια δέχεσθε τήν  Ἑβραϊκήν παράδοσιν εἰς τήν ἑρμηνείαν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀρνεῖσθε δέ τήν Χριστιανικήν παράδοσιν εἰς τήν ἑρμηνείαν τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Εὐαγγελικός: Αὐτό δέν τό ἐγνώριζον.

Ὀρθόδοξος: Καί τώρα θά μοῦ ἐπιτρέψῃς νά σοῦ ἀνακεφαλαιώσω τούς λόγους, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἀναγκάζουν νά παραδεχθῶμεν βάσει τῆς Ἁγίας Γραφῆς τήν Ἱεράν Παράδοσιν. Καί πρῶτον εἶναι ἡ Ἀποστολική διαδοχή τήν ὁποίαν ἔχομεν ἡμεῖς καί ὄχι σεῖς.  Μαθ. 28,20.  Δεύτερον ἡ ἑνότης τήν ὁποίαν ηὐχήθη ὁ Κύριος εἰς τήν ἀρχιερατικήν Του προσευχή Ἰωάν. 17,20 εὐοδοῦται ὑφ’ ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων, οἱ ὀποῖοι ἔχομεν Ἁγίαν Γραφήν καί Ἱεράν Παράδοσιν.  Τρίτον. Ἠ θεοπνευστία τῶν βιβλίων τῆς Καινῆς Διαθήκης μετεδόθη εἰς ἡμᾶς διά τῆς Ἰερᾶς Παραδόσεως.  Καί τέταρτον ἡ Ἱερά Παράδοσις εἶναι ἐκείνη, ἠ ὁποία ὥρισεν ποῖα ἐκ τῶν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ ἔχουσι προσωρινόν χαρακτῆρα καί ποῖα θά θά ἔχουν αἰώνιον κῦρος.  Καί πέμπτον ἡ Παράδοσις τῶν Ἑβραίων ἐν τῇ Π. Διαθήκη εἶναι συνυφασμένη μετ’ αὐτῆς καί δέχεσθε ταύτην.
Ἰδοῦ πῶς ἀποδεικνύεται ἡ Ἱερά Παράδοσις διά τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Ὁ Εὐαγγελικός ἐν νευρικότητι καί ἐν ταραχῇ ἐγείρεται ἐκ τῆς θέσεώς του καί μέ καταφανῆ  τ ρ έ μ ο υ σ α ν   ἔ κ φ ρ α σ ι ν  λέγει: σᾶς καταγέλλω ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, διότι δέν δέχεσθαι τόν λόγον τοῦ Κυρίου. (Δημιουργεῖται θόρυβος).

Ὁ Ὀρθόδοξος διατάσσει τήν Εὐαγγελικόν νά ἠρεμήσῃ καί νά ἀνακαλέσῃ τά περί καταγγελίας, διότι εἴπομεν νά συζητήσωμεν καί ὄχι νά ἀλληλοκαταγγελθῶμεν.  Ἡ συζήτησις ἔπεραιτώθη ἀφοῦ ὀ Εὐαγγελικός ἀνακάλεσε τά περί καταγγελίας του κ.λ.π.

συνεχίζεται ...