Ἐπιστολή 8 λαϊκῶν πιστῶν πρός τήν Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους γιά τήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καί τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
Πρός τούς Σεβαστούς Πατέρες
τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους
ΚΑΡΥΕΣ -Τ.Κ. 63086 - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Κοιν: στόν ἠλεκτρονικό καί ἔντυπο Τύπο
Σεβαστοί Πατέρες ἐκ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους εὐλογεῖτε,
διαβάσαμε τήν Ἐπιστολήν σας, τήν ὑπ’ ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. Φ.2/7/3012, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο καί ἀναφέρεται σέ διατρέξαν συμβάν πού ἔλαβε χώρα τήν ἱερά στιγμή τῆς Ἁγίας Ἀναφορᾶς, κατά τίς ἑορταστικές ἡμέρες ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα.
Ἀντιδράσατε εὐλόγως στόν λειτουργικό ἀσπασμό τοῦ Πατριάρχη πρός τόν Πάπα, ἐνδεδυμένον τοῦ δευτέρου τό ὠμοφόριον, καθώς καί στήν ἀπαγγελία, τοῦ δευτέρου πάλι, τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς.
Ἀφενός χαρήκαμε ὡς λαϊκοί χριστιανοί γιά τήν ἐπισήμως καί ἐγγράφως ἐξεφρασμένη ἀντίθεσή σας πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, πού ἀφορᾶ τό οἰκουμενιστικό αὐτό συμβάν. Ἡ διακαής ἐπιθυμία μας τῶν λαϊκῶν πιστῶν, σᾶς ἐξομολογούμεθα πώς εἶναι σέ κάθε περίσταση νά βλέπουμε ὡς μάννα ἐξ οὐρανοῦ νά πέφτει ἡ φωτισμένη καί ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι νουθεσία καί στάση τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ὅλων τῶν Πατέρων μας, ὥστε νά νιώθουμε πνευματική ἀσφάλεια.
Ἀφετέρου, ὁ κύριος λόγος πού ἀποφασίσαμε, ἐν φόβῳ Θεοῦ, νά συντάξουμε αὐτήν τήν ἐπιστολή πρός Ὑμᾶς- καί χωρίς σημειώνουμε νά εἴμαστε ἀντίθετοι μέ τήν δικαιολογημένη ἀντίδρασή σας στό συγκεκριμένο οἰκουμενιστικό συμβάν- εἶναι, ταπεινά ὁμολογώντας, πώς μᾶς ἔχουν γεννηθεῖ κάποια ἀναπάντητα ἐρωτηματικά καί κάποιες ἀνησυχίες ἐπί τῶν οἰκουμενιστικῶν γεγονότων πού διαδραματίζονται ἐδῶ καί δεκαετίες. Ἀποφασίσαμε μέ τόλμη, καί συγχωρέστε μας, ἀλλά καί μέ τήν παρρησία πού ἔχουν τά τέκνα πρός τούς Σεβαστούς πατέρες τους, νά σᾶς καταθέσουμε αὐτά τά ἐρωτηματικά καί τίς ἀνησυχίες πού μᾶς ταλαιπωροῦν συνειδησιακά. Ὑπογραμμίζουμε πώς δέν ταλαιπωροῦν μόνον ἐμᾶς, ἀλλά καί τή μεγαλύτερη μερίδα τῶν ἁπλῶν λαϊκῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν μας, οἱ ὁποῖοι γιά διάφορους ἰδιαίτερους προσωπικούς του λόγους ὁ καθένας, δέν μπαίνουν εὔκολα στήν διαδικασία νά ἀπευθύνουν τίς σκέψεις τους ἐγγράφως. Αὐτά, ὅμως, πού γράφουμε στήν παροῦσα ἐπιστολή καί πού θά διαβάσετε παρακάτω, θεωρῆστε πώς ἀποτελοῦν πνευματική σφυγμομέτρηση τῶν περισσότερων πιστῶν, μέ τούς ὁποίους δέν ἔχετε τήν δυνατότητα ὡς μοναχοί νά συναναστραφεῖτε, καί τά ὁποῖα ἐπί τῇ παρούσῃ εὐκαιρίᾳ Σᾶς μεταφέρουμε!
Οἱ ἁπλοί λαϊκοί χριστιανοί εἴμαστε προβληματισμένοι γιά τά ἑξῆς εὔλογα :
1) Λυπούμαστε, διότι παρατηροῦμε καί εἰσπράττουμε μία πολυετή ἀπουσία σύσσωμων ἐπίσημων ἀντιδράσεων ἀπό τήν Ἐπίσημη Ἐκκλησία καί ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος γιά πλῆθος διαδραματισθέντων καί τραγικῶν διαστάσεων οἰκουμενιστικῶν περιστατικῶν, τά ὁποῖα ρέουν ἀνεμποδίστως ὡς γάργαρο νερό, παρελαύνουν προκλητικῶς στά παγκόσμια θρησκευτικά δρώμενα, πλημμυρίζουν διαβρωτικῶς τίς ὀρθοδόξους συνειδήσεις μας καί ραπίζουν ἀνενόχλητα ἐπί δεκαετίες τίς παρειές τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἡ ἀγωνία μας γιά αὐτήν τήν ἀπουσία, ἐντείνεται γνωρίζοντας τήν θέση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπου σύμφωνα μέ τόν Κανόνα ΜΕ’ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων λέει: «Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος αἰρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δέ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς Κληρικοῖς, ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω».
Σημειωτέον δέ, ὅτι μόλις πρόσφατα, σημειώθηκαν διώξεις δύο ἱερέων στήν Βόρεια Ἑλλάδα μέ ἀφορμή τήν ἀντιαιρετική καί ἀντιοικουμενιστική τους δράση. Παράλληλα, ὅπως γνωρίζετε, πρόσφατα ψηφίστηκε φιμωτική ἐγκύκλιος ἀπό τήν Δ.Ι.Σ., σύμφωνα μέ τήν ὁποία καί ἐν ὀλίγοις, οὐσιαστικά ἀπαγορεύεται ὀ ἀντιοικουμενιστικός καί ἀντιαιρετικός λόγος καί διαφωτισμός στό διαδίκτυο ἀπό τούς κληρικούς καί μοναχούς μέσῳ τῶν ἱστολογίων τους, ἐνῶ παράλληλα θά ἐπαφύεται στήν διακριτική (ἤ καλύτερα: οἰκουμενιστική ἤ μή) εὐχέρεια τοῦ Τοπικοῦ Ἐπισκόπου ἡ «τύχη» τῆς κάθε ἀνάρτησής τους. Μήπως αὐτά εἶναι μονάχα τά πρῶτα ἀνησυχητικά κρούσματα τοῦ «τί μέλλει γενέσθαι» σέ ὀρθοτομοῦντες ποιμένες πού θά πατάσσονται «ἄνωθεν» καί στά πρόβατά τους τά ὁποῖα θά διασκορπίζονται ὡς χαρτοπόλεμος καί θά μετατρέπονται σέ εὔκολη βορά λύκων; Ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν θλιβερή ἀπόρροια πολλῶν παραγόντων, μέσα στούς ὁποίους φοβώμαστε πώς συγκαταλέγεται ἡ ἔλλειψη δυναμικῆς παρεμβάσεως σέ κάθε πνευματικό καί κυρίως οἰκουμενιστικό καί αἱρετικό ἀτόπημα. Γιατί δέν ἐφαρμόζονται οἱ Ἱεροί Κανόνες; Ὅλοι οἱ ἀγαπητοί μας Πνευματικοί, τό Εὐαγγέλιο καί τά πνευματικά βιβλία πού διαβάζουμε μᾶς τονίζουν τήν ὕψιστη ἀξία τῆς ὑπακοῆς. Ὅμως, δέν ὑπακοῦμε στούς Ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας στήν πράξη! Πρέπει νά ποῦμε τήν ἀλήθεια.
2) Στό συγκεκριμένο οἰκουμενιστικό συμβάν γιά τό ὁποῖο ἀντιδράσατε εὐλόγως, λάβαμε ἀνακούφιση πού ἀναλογιστήκατε τόν σκανδαλισμό-τῶν λησμονημένων «στήν τύχην τους»- πιστῶν καί σπεύσατε νά μᾶς προστατεύσετε. Αἰσθανόμαστε ὅμως παράλληλα καί τήν ἀνάγκη, νά σᾶς ἐκφράσουμε πώς οἱ ἁπλοί λαϊκοί πιστοί καί ταλαίπωροι, διψοῦμε ἐπί ἔτη καί ἐπί ματαίῳ δυστυχῶς τίς περισσότερες φορές πού τό καλοῦν οἰ περιστάσεις πνευματικῶν κινδύνων καί συγκαταθέσεων στά ζωτικά θέματα Πίστεως, γιά τήν δροσοβόλο καί ἐκλείπουσα ἁγιοπνευματική παληκαριά τῶν Παραδοσιακῶν Πατέρων (τῶν Ἁγιορειτῶν ἰδιαίτερως) σέ ΚΑΘΕ περίσταση πού κινδυνεύει ἡ ὀρθή πίστη, ὅπως τήν εἴχαμε γνωρίσει ἀπό παλιά.
3) Εἰσπράξαμε τήν εὔλογη ἀντίδρασή σας, ἐν προκειμένῳ κατά τῶν παραχαρακτῶν Λατινοφρόνων, ὡς μεμονωμένη, καί ὄχι συλλήβδην κατά τοῦ Παπισμοῦ καί κυρίως κατά τῆς Παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ΟΛΩΝ τῶν συγκαταθέσεων πού ἀφοροῦν αὐτά τά δύο. Βλέπουμε ἀνησυχητικά τούς Οἰκουμενιστές εὐθαρσῶς πιά νά ἀλωνίζουν, νά συγχρωτίζονται καί νά συμπροσεύχονται ἀφειδῶς στά Παγκόσμια Συμβούλια «ἐκκλησιῶν» καί στούς οἰκουμενιστικούς «διαλόγους», ἀκόμη καί μέ σατανιστές, ὁμοφυλόφιλους, γυναῖκες- «ἱέρειες», εἰδωλολάτρες-παγανιστές, μάγους κ.λ.π.. Ὅλα αὐτά κι ἄλλα ἀναρίθμητα, ἀποτελοῦν θλιβερά συμβάντα ἐσχάτων ἐποχῶν, τά ὁποῖα διαδραματίζονται ἐδῶ καί δεκαετίες χωρίς τελειωμό, ἄχρι τοῦ νῦν. Σημειωτέον δέ, ὅτι ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων ἐπανηλειμμένως καί δημοσίως ἔχει ἐξαγγείλει τήν ἐπιθυμία ἐγκαθίδρυσης μίας Παγκόσμιας Κυβερνήσεως καί μίας Παγκόσμιας Θρησκείας, αὐτῶν τοῦ Ἀντιχρίστου. Θυμόμαστε στήν παροῦσα συνάφεια τόν Κανόνα ΛΒ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου πού λέει: «Ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικῶν εὐλογίας λαμβάνειν, αἵτινές εἰσιν ἀλογίαι μᾶλλον, ἤ εὐλογίαι», καθώς ἐπίσης καί τό: «Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (Τιτ. γ΄ 10).
Ἀποδεδειγμένως, οἱ ἐπί δεκαετιῶν «διάλογοι» τῆς συγκατάθεσης καί προδοσίας-καί ὄχι οἱ δύο νουθεσίες, ὡς ὀφείλουμε, τῶν Ὀρθοδόξων πρός αἱρετικούς, ἐσκοτισμένους καί πλανεμένους-δέν ἔχουν ἐπιφέρει κανένα θεάρεστο ἀποτέλεσμα. Σέ πόσα χρόνια ἐντέλει θά «ὁλοκληρωθεῖ» αὐτή ἡ «δευτέρα νουθεσία» ἀπό τήν στιγμή πού προσκρούει σέ «ὦτα μή ἀκουόντων»; Δέν βλέπουμε νά ἔχει τελειωμό κι ἀγωνιοῦμε πώς ὄχι μόνο δέ νουθετοῦμε τούς αἱρετικούς τελικά, ἀλλά ἀντιθέτως, ἀλλοτριωνόμαστε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι καί τά ὀρθά τῆς Πίστεως φρονήματα!…
4) Γνωρίζετε καλύτερα ἀπό ἐμᾶς τήν δημόσια δωρεά αἱρετικῶν βιβλίων-«εὐλογιῶν» (ὅπως τό Κοράνιο) καί τίς προσφωνήσεις ὡς «εὐλογημένη» (ὅπως ἡ Συναγωγή) ἀντιχρίστων παρασυναγωγῶν τοῦ Σατανᾶ, πού στό παρελθόν ἀπεφάνθησαν τόν θάνατον τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ καί στό μέλλον ἀναμένουν, μᾶλλον ὀρθῶς εἰπεῖν: προετοιμάζουν τόν Ἀντίχριστο ὡς Παγκόσμιο Κυβερνήτη-τύραννο!
Ὅμως ὁ Κανών ΟΑ΄ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων λέει: «Εἰ τις Χριστιανός ἔλαιον ἀπενένγκοι εἰς ἱερόν ἐθνῶν, ἤ εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἤ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω». Μοιραζόμαστε μαζί σας αὐτές τίς ἀντιφάσεις Ἱερῶν Κανόνων καί πεπραγμένων γιά νά εἴμαστε σαφεῖς.
5) Ἐξομολογούμαστε ὅτι μᾶς λυπεῖ πολλές φορές στούς Πατέρες μας καί στήν Ἐπίσημη Ἐκκλησία ἡ ἀπουσία κἄν ἀναφορᾶς στούς Ἱερούς Κανόνες, στίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, στήν ἀπόλυτη ὑπακοή στήν Ἱερά Παράδοση ὡς «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι» καί στήν ἀποκήρυξη κάθε «μεταπατερικότητος» συνοδευομένης μέ παράλληλο πατερικό ἔλεγχο τῶν «ἐμπνευστῶν» καί «διατρανωτῶν» της, ὡς ἀπαραίτητων ἐνεργειῶν γιά τήν περιφρούρηση καί τήρηση τῶν Ὀρθοδόξων Δογμάτων τῆς ἀνεκτιμήτου Πίστεώς μας. Κι ἄν ἐμεῖς οἰ λαϊκοί χριστιανοί, κινούμενοι ἀπό πόθο σωτηρίας ρωτᾶμε καί συζητᾶμε μέ Πατέρες γιά ὅλα αὐτά, μᾶς λένε νά μή μιλᾶμε, ἤ ὅτι κατακρίνουμε, ἤ ὅτι εἴμαστε ὑπερήφανοι, ἤ ὅτι δέν ἔχουμε ἀγάπη, ἀκόμη σέ ἀκραῖες περιπτώσεις μᾶς διώχνουν. Ἄς δεχθοῦμε ταπεινά ἐμεῖς ἀπό τήν πλευρά μας ὅτι ρωτᾶμε καί ἐνεργοῦμε λάθος κι ὅτι εἴμαστε μέσα σέ ὅλα αὐτά τά πάθη (μήπως καλοί εἴμαστε ἐξάλλου;). Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἀσθενεῖς εἴμαστε. Ὄμως, ἕτερον ἑκάτερον, δέν παίρνουμε ἀπαντήσεις στίς θεολογικές ἀνησυχίες μας εἴτε καθόλου, εἴτε σύμφωνες μέ τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας! Καί ἐνῶ ἠχεῖ στά αὐτιά μας τό εὐαγγελικό: «Κἂν ἡμεῖς, ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν, παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. 1, 8), παρακολουθοῦμε τούς «διαλόγους» καί τήν «ἀγαπολογία» μέ ἑτεροδόξους νά κορυφώνονται καί ἐμᾶς νά μᾶς λένε: μή μιλᾶτε, ὑπακοή!...Μά, θέλουμε νά κάνουμε ὑπακοή· στό θέλημα τοῦ Θεοῦ· γι’ αὐτό καί μέ ἀγωνία ζητᾶμε νά μιλοῦν ὅλοι οἱ Πατέρες μας «ἐφ’ ὅλης τῆς ὕλης» σύμφωνα μέ αὐτό!
6) Βλέπουμε μέ πόνο καρδιᾶς τήν πολύχρονη σιωπή πρός τήν ἐνεργή καί ἀσταμάτητη συμμετοχή τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου σέ ὅλα αὐτά τά οἰκουμενιστικά δρώμενα καί τήν οἰκουμενιστική, ἐθνική καί παγκόσμια πανήγυρη τῶν «δαιμόνων τῶν ἐθνῶν» καί τῶν ἐνεργειῶν τους σέ βάρος τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί ἀναρωτιόμαστε βάσει τοῦ: «Καιρὸς τοῦ σιγᾶν καὶ καιρὸς τοῦ λαλεῖν» (Ἐκκλησ. 1, 3), πότε θά λαλήσει ἡ Ἀλήθεια, εἴτε μέ Οἰκουμενική Σύνοδο πού θά ἀποκηρύσσει ἐπίσημα τόν Οἰκουμενισμό ὡς παναίρεση γιά νά ἡρεμήσουμε ὅλοι καί πότε σύσσωμοι μέ ἐμπροσθοφυλακή ὅλους τούς Ἀγαπητούς καί Σεβαστούς μας Πατέρες καί μέ ὀπισθοφυλακή ἐμᾶς τούς ἁπλούς λαϊκούς πιστούς θά γίνουμε μιά γροθιά, «ἵνα ὦσιν ἕν»;
7) Ἀναρωτιόμαστε, ἄν σέ αὐτή τή φάση ἐπιβάλλεται πιά νά σταματήσει ἡ μνημόσευση τοῦ Πατριάρχη ἀπό Ὑμᾶς ἀρχομένους, ὅπως στό παρελθόν, ὡς ὕστατη ἀγαπητική στάση πρός αὐτόν, μήπως λάβει τό ἔμπονο μήνυμα ἀπό τό ἁγιασμένο Περιβόλι τῆς Παναγίας πού εὐλαβοῦνται οἱ πάντες, ὥστε να ἐγερθεῖ ἀναστάσιμα ἀπό τό οἰκουμενιστικό ὀλίσθημά του. Ἕνα ὀλίσθημα πού διαρκεῖ δεκαετίες, χωρίς φῶς ἀνανήψεως στό φρόνημα τῆς ὀρθῶς ἐκφρασμένης Πίστεως δημόσια λόγῳ καί ἔργῳ, πού μᾶς σκανδαλίζει καί ἐφόσον ἀποδεδειγμένα δέν σταματᾶ τήν οἰκουμενιστική του ἐπιλογή καί πορεία. Ἀναρωτιόμαστε, μήπως μέχρι τώρα γίνεται κνηθμός στήν ἀκοή τοῦ Πατριάρχη μέ τά πουπουλένια πτερά τῆς ἀνοχῆς καί ὄχι τῆς πραγματικῆς ἀγάπης πρός τήν Ἀλήθεια καί τόν συνάνθρωπο καί μήπως ὅλοι ἐμεῖς γινόμαστε συνένοχοι; Μήπως χωρίς πραγματική σωτηριολογική ἀγάπη ἀποκοιμίζουμε τήν «ἡσυχία» του στήν οἰκουμενιστική κατηφορική πορεία του ἀντί νά βοηθήσουμε; Ὅταν κάποιος πέσει σέ κῶμα καί δέν ἐννοεῖ νά ἔλθει στίς αἰσθήσεις του, ὅλοι γνωρίζουμε πώς τοῦ παρέχουν ἠλεκτροσόκ ἀγαπητικῶς, ὅσο κι ἄν τόν τραντάξει, καί ὄχι πλέον «φιλιά ζωῆς» ἤ αἰθέρας, τά ὁποῖα «τόν ἀφήνουν στόν ἄλλο κόσμο» ἐφόσον δέν στάθηκαν ἱκανά νά τόν συνεφέρουν!
Σᾶς ἐκλιπαροῦμε Πατέρες μας. Τί περιμένετε νά γίνει ἄλλο πού ἐμεῖς ὡς λαϊκοί χριστιανοί δέν βλέπουμε καί προβληματιζόμαστε, ὥστε ὑπεύθυνα ἔμπροσθεν Θεοῦ καί πληρώματος Ἐκκλησίας νά ἀκολουθηθεῖ ἡ ἁγία μνήμη τῶν προκατόχων Ἁγιορειτῶν συμπολιτῶν σας καί τῆς Παράδοσης πού κληροδότησαν στό Ἅγιον Ὄρος καί κατ’ ἐπέκταση σέ ὅλο τόν Ὀρθόδοξο κόσμο, ὥστε νά περιφρουρηθεῖ ἡ Ἁγία Πίστη μας; Βλέπουμε τήν Ἑλλάδα νά βάλλεται ἐν ἀμετανοησίᾳ καί ἀποστασίᾳ, τήν παιδαγωγική ὀργή τοῦ Θεοῦ νά πλησιάζει στήν κεφαλή μας ὡς φυσικό ἀποτέλεσμα καί ὅτι ἄν δέν πράξουμε ὅλα τά μέλη τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας τά παρ’ ἀνθρώποις δέοντα ὁ καθένας ἀπό τήν ταπεινή πλευρά του, μεγάλοι καί μικροί, ὑψηλοί καί χαμηλοί, φοβούμαστε πώς σέ μία τέτοια περίπτωση θά εἶναι ἀργά γιά ὅλους μας!
Ἀγαπητοί μας καί Σεβαστοί μας Πατέρες, διαβάζουμε στό Εὐαγγέλιο: «Οἶδα σου τά ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρός εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρός ἦς ἤ ζεστός. οὔτως ὅτι χλιαρός εἶ, και οὔτε ζεστός οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου» (Ἀποκ. 3, 15-16), ἀναρωτιόμαστε, ἐν φόβῳ καί τρόμῳ, ἄν συγκαταλεγόμαστε μέ τούς «ζεστούς» τῇ πίστει. Ἐμεῖς, προσωπικά γιά τούς ἑαυτούς μας βλέπουμε πώς πτωχεύσαμε. Χρειαζόμαστε τήν διάκρισή σας μέ τό χέρι στήν καρδιά: πῶς στά ἀπανωτά οἰκουμενιστικά ὀλισθήματα πού συμβαίνουν, εἴμαστε «ζεστοί» ἀπέναντι στόν Θεό; Γίνεται;
Ἡ Παναγία καί Μητέρα ὅλων μας, πού Ἐσᾶς εἰδικότερα σᾶς ἐγκολπώθηκε ἀνοιχταῖς ταῖς ἀγκάλαις καί μάλιστα μέ ἰδιαίτερη τιμητική πρόσκληση ἕκαστον στό Ἅγιο Περιβόλι Της, ὡς Ἀειπάρθενος, δέν ἐπιθυμεῖ μόνο τήν παρθενίαν τῆς σαρκός, ἀλλά, καί ὡς Μήτηρ Θεοῦ, προπάντων ἐπιθυμεῖ τήν παρθενία τῆς Πίστεως ὅλων μας ἀπό κάθε διαβολική αἵρεση, κακοδοξία, ἀστοχία καί παράλειψη-ἀδιαφορία! Τήν εὐαρεστοῦμε ἄραγε ἤ μήπως Τήν ἀπογοητεύουμε σφόδρα;
Ἀγαπητοί καί Σεβαστοί μας Πατέρες,
τά τεκνία σας, Σᾶς ἔχουμε ἀνάγκη ὡς Ποιμένες καί Πατέρες μας νά στέκεστε ψηλά ἀγέρωχοι, δυναμικά, ἐν ἀγάπῃ ἀλλά καί ἐν ἀληθείᾳ σέ κάθε περίσταση, τώρα ὅσο ποτέ. Ἔτσι σᾶς ἔχουμε μάθει ἀπό τήν Παράδοσή μας. Ἐμεῖς εἴμαστε ἀδύναμοι καί θέτουμε ἑαυτούς ὑπό τῶν πτερύγων σας. Ἀναμένουμε ἀπό Ὑμᾶς τά κρείττονα πνευματικῶς.
Στίς χειρότερες ἐποχές πού διανύουμε, ἔχουμε ἀνάγκη τήν καλύτερη στάση ἀπέναντι στά «σημεῖα τῶν καιρῶν» καί στά ἐσχατολογικά δρώμενα τῆς Νέας Ἐποχῆς πού κλονίζουν τήν ὀρθή Πίστη, πού ταλανίζουν ἐπίβουλα τήν Κιβωτό τῆς Σωτηρίας καί πού σκανδαλίζουν ὅλο τό πλήρωμα τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ διαφύλαξη ὡς «κόριν ὀφθαλμοῦ» τῆς Πίστεώς μας μέ συνεργό τήν ἁγιορείτικη παράδοση πού παρελάβατε ἀπό τούς ἁγίους προκατόχους Γέροντές σας καί οἱ ὁποῖοι πρῶτοι καί ἐπάξια τήν διεφύλαξαν καί τήν παρέδωσαν Ἄμωμον, εἶναι ἀναγκαῖα γιά τήν Ὀρθοδοξία μας τώρα, ὅσο ποτέ ἄλλωτε. Αὐτό τό ἐπισημαίνουμε, ὄχι μόνο λόγῳ τοῦ πολυετοῦς κινδύνου οἰκουμενιστικῆς ἀποκλίσεως τοῦ Πατριάρχη, ἀλλά ταυτοχρόνως καί λόγῳ τῆς στροφῆς πολλῶν κληρικῶν, Θεολόγων καί λαϊκῶν πρός τήν «μεταπατερική θεολογία» καί τήν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Σέ αὐτό το σημεῖο, μᾶς δημιουργεῖται μία ἀκόμη ἀπορία. Ὅπως γνωρίζετε καλύτερα ἀπό ἐμᾶς, πρίν 50 ἔτη καί μέ λιγότερες-καί χρονικά καί ἀριθμητικά-συγκαταθέσεις σέ οἰκουμενιστικές κακοδοξίες, ἔγινε παύση μνημόσευσης ὑπό τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων τοῦ τότε οἰκουμενιστῆ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα γιά νά περιφρουρηθεῖ ἡ ὀρθή Πίστη. Στήν παροῦσα φάση-ὅπου καί χρονικά καί ἀριθμητικά, ἀλλά καί ποιοτικά-ἔχει φουντώσει καί διογκωθεῖ ὁ κίνδυνος καί ἡ ἐξάπλωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γιά ποιόν λόγο δέν ἐπαναλαμβάνεται ἡ παύση μνημόνευσης, ὥστε γιά μία ἀκόμη φορά νά τεθεῖ φρένο στἠν πνευματική κατολίσθηση πού προκαλεῖ σέ ὅλο τό Ἐκκλησιαστικό πλήρωμα; Μέ ὅλον τόν σεβασμό πρός Ὑμᾶς καί χωρίς οὔτε κατά διάνοιαν νά ἔχουμε τήν διάκρισή σας, θεωροῦμε μέ βάση τήν λογική πιά, ὅτι ἔχει ἐξαντληθεῖ κάθε περιθώριο ἀνοχῆς καί νιώθουμε πώς γινόμαστε-κληρικοί καί λαϊκοί-συνένοχοι στήν οἰκουμενιστική παναίρεση καί ἄρα ὑπόλογοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Αὐτός εἶναι ὁ κυριότερος λόγος γιά τόν ὁποῖον σᾶς καταθέτουμε τήν ἐν λόγῳ ἐπιστολή.
Ἀγαπητοί καί Σεβαστοί μας Πάτερες ἐκ τοῦ Ἁγίου Ὄρους πού τόσο Σᾶς τιμοῦμε καί Σᾶς ἔχουμε ὡς Προπύργιο τῆς Πίστεως, ἔχουμε ἀνάγκη νά Σᾶς αἰσθανόμαστε ὅπως σᾶς γνωρίζουμε, δηλαδή ὡς παραδειγματικούς ὁδοδεῖκτες ὀρθοῦ λόγου καί ἔργου σέ κάθε περίσταση-εἰδικά κινδυνευούσης τῆς Πίστεως καί μάλιστα ὄχι ἀπό μία αἴρεση, ἀλλά ἀπό ὅλο τόν χορό τῶν αἱρέσεων μαζί στό πρόσωπο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ-καί προπάντων ὡς «ἑπόμενους τοῖς ἁγίοις πατράσι»!
Συγχωρέστε μας γιά τό θάρρος ἤ ἄν κάπου σᾶς στενοχωρήσαμε ἄθελά μας. Ἡ γνήσια πρόθεσή μας εἶναι νά γίνεται πάντοτε τό εὐάρεστο θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ, οὔτε τό δικό μας θέλημα, οὔτε κανενός ἄλλου τό ἀνθρώπινον καί ἴδιον θέλημα.
Σᾶς παρακαλοῦμε θερμά νά ἐκτιμήσετε τήν εἰλικρίνεια, τήν εὐθύτητα καί τήν ἁπλή κατάθεση καρδιᾶς μας πρός τήν ἀγάπη Σας.
Ἀσπαζόμενοι τήν δεξιάν σας,
μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ
Σημ.:
Τά ὀνόματα τῶν 8 λαϊκῶν πού ἔστειλαν τήν ἐπιστολή, κατέχει φυσικά ἡ ΙΕΡΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ὄπου εἶναι καί ὁ παραλήπτης της, καθώς καί τό Ἱστολόγιό Καιομένη Βάτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου