Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας
1. Ἀδελφοί μου χριστιανοί, τό κήρυγμά μου αὐτό τό γράφω ἀργά
καί καθυστερημένα, ἐνῶ ἔπρεπε νά τό γράψω ἀπό τήν ἀρχή τῆς θερινῆς περιόδου καί
ἔπρεπε ἀκόμη νά τό γράψω ἀπό προηγούμενα χρόνια. Τό θέμα τοῦ κηρύγματος εἶναι
γιά τήν ἄσεμνη ἐνδυμασία τῶν γυναικῶν στούς ἱερούς Ναούς.
2. Ἀφοῦ, λοιπόν, ἀγαπητοί μου, τόσο ἱερός καί τόσο ἅγιος εἶναι ὁ Ναός καί ἀφοῦ τόσο φοβερά γίνονται σ᾽ αὐτόν μέ τήν θεία Λειτουργία καί τά ἄλλα Μυστήρια, ἄρα ἐμεῖς πού πηγαίνουμε στόν Ναό γιά νά προσευχηθοῦμε, πρέπει νά μπαίνουμε σ᾽ αὐτόν μέ πολλή εὐλάβεια καί κατάνυξη. Πρέπει νά μπαίνουμε στόν Ναό μέ τήν πίστη ὅτι εἶναι τόπος ἅγιος καί νά κυριεύει τήν ψυχή μας ἕνας «φόβος Θεοῦ». «Φόβος», ὄχι μέ τήν δουλική ἔννοια, ἀλλά μέ μία ἄλλη τήν γλυκειά θεολογική ἔννοια, ὅτι πᾶμε νά μποῦμε στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, ὅτι πᾶμε στόν παράδεισο τῆς Ἐδέμ πού χάσαμε, ὅτι φεύγουμε ἀπό τήν γῆ καί πᾶμε στόν οὐρανό. Ἔτσι λέγει ἕνα ὡραῖο τροπάριο: «Ἐν τῷ Ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης Σου, ἐν οὐρανῷ ἑστᾶναι νομίζομεν». Μ᾽ αὐτήν τήν αἴσθηση πρέπει νά μπαίνουμε στόν Ναό. Γι᾽ αὐτό καί ἀπό τήν ἀρχή τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Ἱερεύς εὔχεται: «Ὑπέρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου – λέγει – καί τῶν μετά πίστεως, εὐλαβείας καί φόβου Θεοῦ εἰσιόντων (δηλαδή, εἰσερχομένων) ἐν αὐτῷ».
3. Ἔτσι πράγματι εἰσέρχονται πολλοί εὐλαβεῖς χριστιανοί στόν Ναό καί βρίσκουν τόν παράδεισό τους σ᾽ αὐτόν. Εἰσέρχονται δέ αὐτοί στόν ἅγιο Ναό τοῦ Κυρίου καί μέ εὐπρεπῆ καί σεμνή ἐνδυμασία, ὅπως ἁρμόζει στόν ἱερό τόπο τοῦ Θεοῦ.
Συμβαίνει ὅμως, χριστιανοί μου, κατά τούς θερινούς ἰδιαίτερα μῆνες, πολλές γυναῖκες νά εἰσέρχονται στόν Ναό, τίς Κυριακές καί ἑορτές, ντυμένες μέ προκλητική ἄσεμνη ἐνδυμασία. Τό θέαμα αὐτό – τό λιγότερο πού θά ἔλεγα – εἶναι ἀνευλάβεια καί ἀσέβεια πρός τόν ἱερό τόπο τοῦ Θεοῦ καί πρός αὐτόν τόν Θεό.
Ἔπειτα τό θέαμα αὐτό προκαλεῖ σκανδαλισμό στούς ἄνδρες καί στούς νέους μας, ὅσους ἔρχονται στήν Ἐκκλησία γιά νά λατρεύσουν τόν Θεό. Φανταστεῖτε: Νά πηγαίνουν στήν Ἐκκλησία οἱ ἄνδρες καί οἱ νέοι γιά νά βροῦν τόν Θεό καί νά βρίσκουν καί ἐκεῖ τόν πειρασμό ἀπό τήν ἄσεμνη προκλητική ἐνδυμασία τῶν γυναικῶν.
Νά βουλιάζουν, δηλαδή, καί νά πνίγονται καί στό λιμάνι ἀκόμη. Ἐπειδή δέ ἐμεῖς οἱ Ἱερεῖς σας, βλέποντες στήν ἀρχή τό θέαμα αὐτό, ἀπό μία ποιμαντική ἀνεκτικότητα, δέν μιλάγαμε, τό φαινόμενο αὐτό τῆς ἄσεμνης ἐνδυμασίας τῶν γυναικῶν στούς Ναούς γενικεύτηκε, παρατηρεῖται παντοῦ καί σ᾽ αὐτά τά ἅγια Μοναστηράκια μας ἀκόμη.
Τό κακό παράγινε. Τόσο «παράγινε» τό κακό, ὥστε πολλές γυναῖκες γίνονται ἀκόμη ἀναιδέστερες καί ἔρχονται ἀκόμη καί νά κοινωνήσουν τά ἄχραντα Μυστήρια, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας, μέ αὐτήν τήν ἀναιδῆ τους ἐνδυμασία. Κάποιος ἐδῶ, χριστιανοί μου, πρέπει νά πεῖ τό «ἄλτ»!
Δείχναμε ἐπιείκεια μέχρι τώρα καί κάναμε ὅτι δέν προσέχουμε τό θέαμα, ἐλπίζοντες ὅτι οἱ ἴδιες οἱ γυναῖκες θά νοήσουν τήν ἁμαρτία τους καί θά διορθωθοῦν. Δέν συνέβηκε ὅμως αὐτό, ἀλλά τό κακό χειροτέρεψε. Λοιπόν, «τέρμα οἱ ἐκπτώσεις»!, ὅπως εἶπε κάποιος ἄλλος ἐνάρετος Ἐπίσκοπος, γιά τό ἴδιο θέμα.
Τήν εὐθύνη γιά τό ἁμάρτημα αὐτό, πού παρατηρεῖται τούς θερινούς ἰδιαίτερα μῆνες στούς ἱερούς Ναούς μας, τήν ἔχουν οἱ Ἐπίσκοποι. Καί συγκεκριμένα γιά τήν ἱερά μας Μητρόπολη, τήν Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, τήν εὐθύνη τήν ἔχω ἐγώ, ὁ Ἐπίσκοπός σας Ἰερεμίας.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι παντοῦ ὅπου πηγαίνω, καί στό ἕνα καί στό ἄλλο τμῆμα τῆς Μητροπόλεως, θίγω τήν ἁμαρτία αὐτή καί μάλιστα, ἐπειδή εἶναι μπροστά μου, κατά τήν θεία Λειτουργία, οἱ ἄσεμνα ντυμένες γυναῖκες, στενοχωροῦμαι περισσότερο βλέποντας τό θέαμα, καί φωνάζω παρατηρώντας καί ἰδιαίτερα πρόσωπά τινα. Ζητῶ συγγνώμη γιά τίς σέ ἰδιαίτερα πρόσωπα αὐτές παρατηρήσεις μου, ἀλλά τό κάνω αὐτό αὐθόρμητα, συναρπαζόμενος ἀπό τήν ἱερότητα τοῦ χώρου καί τήν προσβολή πού παρατηρεῖται σ᾽ αὐτόν ἀπό τήν ἀσεμνοτάτη ἐμφάνιση τῶν γυναικῶν.
4. Αὐτά πού εἶπα σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, τά εἶπα ἐμπνεόμενος ἀπό τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί ὄχι γιά νά περάσω κανένα δικό μου πεισματικό θέλημα. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, λοιπόν, λέει ὅτι ἡ ἐνδυμασία τῶν γυναικῶν πρέπει νά εἶναι «ἐν καταστολῇ κοσμίῳ» καί νά ντύνονται «μετά αἰδοῦς καί σωφροσύνης» (Α´ Τιμ. 2,9). Κατά δέ τήν θεία ἐκείνη Λειτουργία, πού μᾶς παρουσιάζει ὁ προφήτης Ἠσαΐας στό 6ο κεφ. τοῦ βιβλίου του, οἱ ἄγγελοι παρουσιάζονται καλυμμένοι μέ τίς πτέρυγές τους (Ἠσ. 6,2).
Λοιπόν γυναῖκες: ῞Οπως ἔχετε ἄλλο φόρεμα γιά τό νοικοκυριό, ἄλλο φόρεμα γιά τόν περίπατο, ἄλλο φόρεμα γιά τόν χορό, κάνετε – σᾶς θερμοπαρακαλῶ – καί ἕνα φόρεμα γιά τόν Θεό! Ἀλλά τό φόρεμα γιά τόν Θεό δέν θά εἶναι τό ἴδιο μέ τόν χορό! Γιατί πολλές ἀπό σᾶς ἔρχεστε στήν Ἐκκλησία μέ τό φόρεμα τοῦ χοροῦ!... Ἀσέβεια αὐτό καί ἀναίδεια αὐτό στόν ἱερό τόπο τοῦ Κυρίου. Ἤμουν ὑποχρεωμένος, χριστιανοί μου, νά σᾶς πῶ τά ὅσα σᾶς εἶπα μέ τό κήρυγμά μου αὐτό καί ἀλλοίμονό μου ἄν δέν σᾶς τά ἔλεγα. Θά μέ καταδικάσει ὁ Μεγάλος Ἀφέντης μας, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἄν δέν ὑπερασπίζομαι τόν ἅγιό Του Ναό, στόν ὁποῖο μοῦ ἔκανε τήν τιμή, χωρίς νά τό ἀξίζω, νά μέ ἀνεβάσει σέ ὑψηλό θρόνο στό κέντρο τοῦ ἱεροῦ Του τόπου. Ναί, στό κέντρο τοῦ Ναοῦ εἶναι ὁ θρόνος τοῦ Ἐπισκόπου, καί εἶναι στό κέντρο γιά νά παρατηρεῖ τά ἄτακτα συμβαίνοντα σ᾽ αὐτόν καί νά τά ἐλέγχει.
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη,
Κυριακή 24 Αὐγούστου 2014
Ὁ ἱερός Ναός, ἀδελφοί μου, λέγεται ἔτσι γιατί εἶναι
κατοικία τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τό ρῆμα «ναίω», πού ἑρμηνεύεται κατοικῶ, παράγεται ἡ
λέξη «ναός», πού σημαίνει κατοικία. Ἀλλά πῶς εἶναι ὁ Ναός κατοικία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ
ὁ Θεός εἶναι πανταχοῦ παρών; Ναί! Πανταχοῦ παρών εἶναι ὁ Θεός, ἀδελφοί μου, ἀλλά
στόν Ναό εἶναι καί σωματικά παρών.
Γιατί πάνω στήν ἁγία Τράπεζα, ὅπου γίνεται ἡ θεία Λειτουργία, εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού σαρκώθηκε στήν Παναγία μας. Ὅταν ἐγκαινιάζεται ἕνας Ναός παίρνει δῶρο ἀπό τόν Θεό ἕναν ἄγγελο, πού εἶναι πάντα μόνιμος σ᾽ αὐτόν, φύλακας καί φρουρός. Γιατί τά ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ εἶναι τά βαπτίσια του.
Καί ὅπως σ᾽ ἐμᾶς, ὅταν βαπτιστήκαμε, μᾶς δόθηκε ἕνας προσωπικός ἄγγελος γιά φύλακάς μας, ἔτσι καί στόν Ναό. Μέ τήν θεία Λειτουργία πού κάνουμε στόν Ναό ὁ οὐρανός μέ τούς ἀγγέλους του κατεβαίνει σ᾽ αὐτόν καί ἄγγελοι καί ἄνθρωποι σμίγουν γιά νά δοξάσουμε ὅλοι μαζί τόν Τριαδικό Θεό. Ὤ, ἡ θεία Λειτουργία! Σ᾽ αὐτήν «ὡς τόν βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι»! Ὁ ἱερός Ναός, ἀδελφοί μου, εἶναι ὁ ἁγιώτερος καί ἱερότερος τόπος τῆς γῆς. Ὁ Ναός τοῦ Θεοῦ «ὡς φοβερός ὁ τόπος οὗτος· οὐκ ἔστι τοῦτο, ἀλλ᾽ ἤ οἶκος Θεοῦ καί αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ» (Γεν. 28,17)!
Γιατί πάνω στήν ἁγία Τράπεζα, ὅπου γίνεται ἡ θεία Λειτουργία, εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού σαρκώθηκε στήν Παναγία μας. Ὅταν ἐγκαινιάζεται ἕνας Ναός παίρνει δῶρο ἀπό τόν Θεό ἕναν ἄγγελο, πού εἶναι πάντα μόνιμος σ᾽ αὐτόν, φύλακας καί φρουρός. Γιατί τά ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ εἶναι τά βαπτίσια του.
Καί ὅπως σ᾽ ἐμᾶς, ὅταν βαπτιστήκαμε, μᾶς δόθηκε ἕνας προσωπικός ἄγγελος γιά φύλακάς μας, ἔτσι καί στόν Ναό. Μέ τήν θεία Λειτουργία πού κάνουμε στόν Ναό ὁ οὐρανός μέ τούς ἀγγέλους του κατεβαίνει σ᾽ αὐτόν καί ἄγγελοι καί ἄνθρωποι σμίγουν γιά νά δοξάσουμε ὅλοι μαζί τόν Τριαδικό Θεό. Ὤ, ἡ θεία Λειτουργία! Σ᾽ αὐτήν «ὡς τόν βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι»! Ὁ ἱερός Ναός, ἀδελφοί μου, εἶναι ὁ ἁγιώτερος καί ἱερότερος τόπος τῆς γῆς. Ὁ Ναός τοῦ Θεοῦ «ὡς φοβερός ὁ τόπος οὗτος· οὐκ ἔστι τοῦτο, ἀλλ᾽ ἤ οἶκος Θεοῦ καί αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ» (Γεν. 28,17)!
2. Ἀφοῦ, λοιπόν, ἀγαπητοί μου, τόσο ἱερός καί τόσο ἅγιος εἶναι ὁ Ναός καί ἀφοῦ τόσο φοβερά γίνονται σ᾽ αὐτόν μέ τήν θεία Λειτουργία καί τά ἄλλα Μυστήρια, ἄρα ἐμεῖς πού πηγαίνουμε στόν Ναό γιά νά προσευχηθοῦμε, πρέπει νά μπαίνουμε σ᾽ αὐτόν μέ πολλή εὐλάβεια καί κατάνυξη. Πρέπει νά μπαίνουμε στόν Ναό μέ τήν πίστη ὅτι εἶναι τόπος ἅγιος καί νά κυριεύει τήν ψυχή μας ἕνας «φόβος Θεοῦ». «Φόβος», ὄχι μέ τήν δουλική ἔννοια, ἀλλά μέ μία ἄλλη τήν γλυκειά θεολογική ἔννοια, ὅτι πᾶμε νά μποῦμε στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, ὅτι πᾶμε στόν παράδεισο τῆς Ἐδέμ πού χάσαμε, ὅτι φεύγουμε ἀπό τήν γῆ καί πᾶμε στόν οὐρανό. Ἔτσι λέγει ἕνα ὡραῖο τροπάριο: «Ἐν τῷ Ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης Σου, ἐν οὐρανῷ ἑστᾶναι νομίζομεν». Μ᾽ αὐτήν τήν αἴσθηση πρέπει νά μπαίνουμε στόν Ναό. Γι᾽ αὐτό καί ἀπό τήν ἀρχή τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Ἱερεύς εὔχεται: «Ὑπέρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου – λέγει – καί τῶν μετά πίστεως, εὐλαβείας καί φόβου Θεοῦ εἰσιόντων (δηλαδή, εἰσερχομένων) ἐν αὐτῷ».
3. Ἔτσι πράγματι εἰσέρχονται πολλοί εὐλαβεῖς χριστιανοί στόν Ναό καί βρίσκουν τόν παράδεισό τους σ᾽ αὐτόν. Εἰσέρχονται δέ αὐτοί στόν ἅγιο Ναό τοῦ Κυρίου καί μέ εὐπρεπῆ καί σεμνή ἐνδυμασία, ὅπως ἁρμόζει στόν ἱερό τόπο τοῦ Θεοῦ.
Συμβαίνει ὅμως, χριστιανοί μου, κατά τούς θερινούς ἰδιαίτερα μῆνες, πολλές γυναῖκες νά εἰσέρχονται στόν Ναό, τίς Κυριακές καί ἑορτές, ντυμένες μέ προκλητική ἄσεμνη ἐνδυμασία. Τό θέαμα αὐτό – τό λιγότερο πού θά ἔλεγα – εἶναι ἀνευλάβεια καί ἀσέβεια πρός τόν ἱερό τόπο τοῦ Θεοῦ καί πρός αὐτόν τόν Θεό.
Ἔπειτα τό θέαμα αὐτό προκαλεῖ σκανδαλισμό στούς ἄνδρες καί στούς νέους μας, ὅσους ἔρχονται στήν Ἐκκλησία γιά νά λατρεύσουν τόν Θεό. Φανταστεῖτε: Νά πηγαίνουν στήν Ἐκκλησία οἱ ἄνδρες καί οἱ νέοι γιά νά βροῦν τόν Θεό καί νά βρίσκουν καί ἐκεῖ τόν πειρασμό ἀπό τήν ἄσεμνη προκλητική ἐνδυμασία τῶν γυναικῶν.
Νά βουλιάζουν, δηλαδή, καί νά πνίγονται καί στό λιμάνι ἀκόμη. Ἐπειδή δέ ἐμεῖς οἱ Ἱερεῖς σας, βλέποντες στήν ἀρχή τό θέαμα αὐτό, ἀπό μία ποιμαντική ἀνεκτικότητα, δέν μιλάγαμε, τό φαινόμενο αὐτό τῆς ἄσεμνης ἐνδυμασίας τῶν γυναικῶν στούς Ναούς γενικεύτηκε, παρατηρεῖται παντοῦ καί σ᾽ αὐτά τά ἅγια Μοναστηράκια μας ἀκόμη.
Τό κακό παράγινε. Τόσο «παράγινε» τό κακό, ὥστε πολλές γυναῖκες γίνονται ἀκόμη ἀναιδέστερες καί ἔρχονται ἀκόμη καί νά κοινωνήσουν τά ἄχραντα Μυστήρια, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας, μέ αὐτήν τήν ἀναιδῆ τους ἐνδυμασία. Κάποιος ἐδῶ, χριστιανοί μου, πρέπει νά πεῖ τό «ἄλτ»!
Δείχναμε ἐπιείκεια μέχρι τώρα καί κάναμε ὅτι δέν προσέχουμε τό θέαμα, ἐλπίζοντες ὅτι οἱ ἴδιες οἱ γυναῖκες θά νοήσουν τήν ἁμαρτία τους καί θά διορθωθοῦν. Δέν συνέβηκε ὅμως αὐτό, ἀλλά τό κακό χειροτέρεψε. Λοιπόν, «τέρμα οἱ ἐκπτώσεις»!, ὅπως εἶπε κάποιος ἄλλος ἐνάρετος Ἐπίσκοπος, γιά τό ἴδιο θέμα.
Τήν εὐθύνη γιά τό ἁμάρτημα αὐτό, πού παρατηρεῖται τούς θερινούς ἰδιαίτερα μῆνες στούς ἱερούς Ναούς μας, τήν ἔχουν οἱ Ἐπίσκοποι. Καί συγκεκριμένα γιά τήν ἱερά μας Μητρόπολη, τήν Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, τήν εὐθύνη τήν ἔχω ἐγώ, ὁ Ἐπίσκοπός σας Ἰερεμίας.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι παντοῦ ὅπου πηγαίνω, καί στό ἕνα καί στό ἄλλο τμῆμα τῆς Μητροπόλεως, θίγω τήν ἁμαρτία αὐτή καί μάλιστα, ἐπειδή εἶναι μπροστά μου, κατά τήν θεία Λειτουργία, οἱ ἄσεμνα ντυμένες γυναῖκες, στενοχωροῦμαι περισσότερο βλέποντας τό θέαμα, καί φωνάζω παρατηρώντας καί ἰδιαίτερα πρόσωπά τινα. Ζητῶ συγγνώμη γιά τίς σέ ἰδιαίτερα πρόσωπα αὐτές παρατηρήσεις μου, ἀλλά τό κάνω αὐτό αὐθόρμητα, συναρπαζόμενος ἀπό τήν ἱερότητα τοῦ χώρου καί τήν προσβολή πού παρατηρεῖται σ᾽ αὐτόν ἀπό τήν ἀσεμνοτάτη ἐμφάνιση τῶν γυναικῶν.
Γυναῖκες, δέν σᾶς ζητῶ λεπτά, οὔτε σᾶς ζητῶ νά μέ
ψηφίσετε ὑπουργό! Ζητῶ νά ἀρέσετε στόν Θεό μέ τήν σεμνή σας ἐνδυμασία στούς ἱερούς
Ναούς, ὥστε νά γίνεται εἰσακουστή ἡ προσευχή σας πού κάνετε γιά τήν οἰκογένειά
σας.
4. Αὐτά πού εἶπα σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, τά εἶπα ἐμπνεόμενος ἀπό τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί ὄχι γιά νά περάσω κανένα δικό μου πεισματικό θέλημα. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, λοιπόν, λέει ὅτι ἡ ἐνδυμασία τῶν γυναικῶν πρέπει νά εἶναι «ἐν καταστολῇ κοσμίῳ» καί νά ντύνονται «μετά αἰδοῦς καί σωφροσύνης» (Α´ Τιμ. 2,9). Κατά δέ τήν θεία ἐκείνη Λειτουργία, πού μᾶς παρουσιάζει ὁ προφήτης Ἠσαΐας στό 6ο κεφ. τοῦ βιβλίου του, οἱ ἄγγελοι παρουσιάζονται καλυμμένοι μέ τίς πτέρυγές τους (Ἠσ. 6,2).
Λοιπόν γυναῖκες: ῞Οπως ἔχετε ἄλλο φόρεμα γιά τό νοικοκυριό, ἄλλο φόρεμα γιά τόν περίπατο, ἄλλο φόρεμα γιά τόν χορό, κάνετε – σᾶς θερμοπαρακαλῶ – καί ἕνα φόρεμα γιά τόν Θεό! Ἀλλά τό φόρεμα γιά τόν Θεό δέν θά εἶναι τό ἴδιο μέ τόν χορό! Γιατί πολλές ἀπό σᾶς ἔρχεστε στήν Ἐκκλησία μέ τό φόρεμα τοῦ χοροῦ!... Ἀσέβεια αὐτό καί ἀναίδεια αὐτό στόν ἱερό τόπο τοῦ Κυρίου. Ἤμουν ὑποχρεωμένος, χριστιανοί μου, νά σᾶς πῶ τά ὅσα σᾶς εἶπα μέ τό κήρυγμά μου αὐτό καί ἀλλοίμονό μου ἄν δέν σᾶς τά ἔλεγα. Θά μέ καταδικάσει ὁ Μεγάλος Ἀφέντης μας, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἄν δέν ὑπερασπίζομαι τόν ἅγιό Του Ναό, στόν ὁποῖο μοῦ ἔκανε τήν τιμή, χωρίς νά τό ἀξίζω, νά μέ ἀνεβάσει σέ ὑψηλό θρόνο στό κέντρο τοῦ ἱεροῦ Του τόπου. Ναί, στό κέντρο τοῦ Ναοῦ εἶναι ὁ θρόνος τοῦ Ἐπισκόπου, καί εἶναι στό κέντρο γιά νά παρατηρεῖ τά ἄτακτα συμβαίνοντα σ᾽ αὐτόν καί νά τά ἐλέγχει.
Ὄχι ὅμως μόνο στούς ἱερούς Ναούς, ἀλλά καί παντοῦ ἡ
χριστιανή γυναίκα πρέπει νά ἐμφανίζεται μέ σεμνή ἐνδυμασία. Ὅταν δέ ἡ γυναίκα ἀποβάλλει
τή αἰδῶ καί πάει πρός τόν γυμνισμό, αὐτό εἶναι σημεῖο κονωνικῆς καταπτώσεως καί
σημεῖο ἐρχομοῦ τῶν ἐσχάτων καιρῶν. Σῶσε μας, Κύριε, καί ἀπό τά ἄλλα κακά, τά
μέλλοντα νά ἔλθουν στήν οἰκουμένη. Σῶσε μας Παναγία μας!
Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου