ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄(οκ 2)
Β΄ Κόσμος, Οικείοι.
3η Ἐπιστολή
Θὰ μεταχειρισθῇ ὁ σατανᾶς ποικίλας παγίδας, ὅπως σᾶς παραλύση, διὰ νὰ ἐξασθενήσετε καὶ νὰ χάσετε τὸ ἠθικόν σας, πλὴν ὅμως καὶ ἐσεῖς ἐννοήσατε τὴν πονηρὰν τέχνην καὶ λάβετε μέτρα ἀντιστάσεως. Τὸ ὅτι δοκιμάζεσθε, τοῦτο εἶναι ἀπὸ τὸν Θεόν, διότι σᾶς προγυμνάζει διὰ τὴν μάχην, σᾶς ψήνει, σᾶς παιδαγωγεῖ.
Ὅπως οἱ στρατιῶται ποὺ γυμνάζονται εἰς τοὺς κόπους τῆς ἀσκήσεως εἰς τὰ γυμνάσια, ἐκεῖ πρῶτα κάμνουν τὴν θεωρίαν τῆς μάχης καὶ κατόπιν, ὅταν σαλπίση ἢ σάλπιγγα τοῦ πραγματικοῦ πολέμου, γυμνασμένοι ὄντες ὁρμοῦν εἰς τὴν μάχην μὲ τὴν ἐσωτερικὴν συναίσθησιν, ὅτι γνωρίζουν πῶς νὰ πολεμήσουν, καὶ εἶναι ἕτοιμοι νὰ θυσιασθοῦν διὰ τὸν σκοπὸν καὶ τὴν ἰδεολογίαν των.
Κατὰ παρόμοιον τρόπον καὶ ὑμεῖς τώρα. Ἀφοῦ ἐκλήθητε νὰ γίνετε στρατιῶται τοῦ Ἰησοῦ καὶ νὰ πολεμήσετε τὸν ἐχθρόν Του, ὁ Χριστός, σᾶς γυμνάζει πρὸς διαπίστωσιν τῆς πρὸς Αὐτὸν ἀγάπης σας, «τὶς ἐστι ὁ ἀγαπῶν με, εἰ μὴ ὁ τηρῶν τὰς ἐντολάς μου;». Θαρσεῖτε, τέκνα μου, μείνατε πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι εἰς Ἐκεῖνον, ποὺ σᾶς ἠγάπησε μὲ τελείαν ἀγάπην.
Οἱ ἀξιωματικοί, προτοῦ νὰ ἀρχίση ἡ μάχη, τοὺς στρατιώτας τους ἐμψυχώνουν μὲ διάφορα στρατιωτικὰ καὶ ἠρωϊκὰ ἐμβατήρια καὶ μὲ διαφόρους διηγήσεις πράξεων ἠρωϊκὼν καὶ τοὺς ἐξάπτουν τὸ αἴσθημα τῆς αὐτοθυσίας, αὕτη ἡ ἐργασία τους δίδει πολλὴν δύναμιν καὶ ἀνδρείαν εἰς τὴν διεξαγομένην μάχην.
Οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅπως ἔκαμαν καὶ οἱ ἅγιοι, νὰ μελετῶμεν τοὺς ἀγῶνας τῶν μαρτύρων, πὼς αὐτοὶ ἠγωνίσθησαν, καθὼς καὶ τῶν ὁσίων πατέρων, πὼς ἀσκήτευσαν, πὼς ἐγκατέλειψαν τὸν κόσμον καὶ τοὺς πάντας καὶ πὼς οὐδὲν τοὺς ἠμπόδισεν εἰς τὸ νὰ ἀκολουθήσουν τὸν δρόμον, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὸν Ἰησοῦν.
Αὕτη ἡ μελέτη θὰ σᾶς τονώση πολὺ τὴν καλήν σας θέλησιν καὶ προαίρεσιν, διότι πολλοὶ μὴ γνωρίζοντας τὰς κεκρυμμένας παγίδας ἐκάμφθησαν καὶ ἐξέπεσον αἱ ψυχαί των ἀπὸ τὴν ἐλπίδα τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Μελετᾶτε τὴν ἀγάπην τοῦ Ἰησοῦ μας, ἡ ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ θὰ ἐξουδετερώση κάθε ἄλλην φυσικὴν ἀγάπην, καὶ ὅσον περισσότερον ἀφήσωμεν, τόσον περισσοτέραν ἀγάπην θὰ ἀπολαύσωμεν τοῦ Θεοῦ. Ἄνω πρόσχωμεν, ὅπου ὁ Ἰησοῦς κάθεται ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ, ἄνω ἂς βλέπουσιν οἱ ὀφθαλμοί μας, διότι ἄνω εἰσὶ τὰ αἰώνια καὶ ἀτελεύτητα.
Μὴ κάτω, διότι τὰ πάντα γῆ καὶ σποδός. Σκεφθῆτε τὴν οὐράνιον πολυτέλειαν, ἐκεῖ ἡ ἄπειρος σοφία τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ τὰ κάλλη τὰ ἀκατανόητα, ἐκεῖ αἱ ἀγγελικαὶ μελωδίαι, ἐκεῖ ὁ πλοῦτος τῆς θείας ἀγάπης.
Ἐκεῖ ἡ ἀνώδυνος ζωή, ἐκεῖ θὰ ἔχουν ἀφαιρεθῇ τὰ δάκρυα καὶ οἱ στεναγμοί, ἐκεῖ μόνον χαρά, ἀγάπη, εἰρήνη, πάσχα αἰώνιον, ἑορτὴ ποὺ δὲν θὰ ἔχη τέλος. Ω, βάθος πλούτου καὶ γνώσεως Θεοῦ! Α ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε, καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, α ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτὸν» (Α΄ Κορινθ.2,9 ).
Προσέχετε τὴν εὐχήν, ἐπιμείνατε προσευχόμενοι. Ἡ προσευχὴ ὅλα θὰ τὰ τακτοποιήση. Μὴ κάμπτεσθε καθόλου. Μείνατε στερεοὶ εἰς τὸν ἅγιον σκοπόν. Μείνατε κοντὰ εἰς τὸν Ἰησοῦν διὰ νὰ ζήσετε τὴν πνευματικὴν εὐτυχίαν.
Οὐδεμία εὐτυχία ὑπάρχει ἐκτὸς μιᾶς καὶ αὐτὴ ἐν τῷ Χριστῷ. Αἱ νομιζόμεναι εὐτυχίαι ἐκτὸς Χριστοῦ, λέγονται καταχρηστικῶς, ἐφ’ ὅσον ἀποκτῶνται μὲ ἔνοχα μέσα καὶ διότι τελειώνουν ἐντὸς ὀλίγου καὶ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν αἰώνιον δυστυχίαν.
Ἀγωνίζεσθε, τέκνα μου, οἱ ἄγγελοι πλέκουν στεφάνια μὲ λουλούδια τοῦ παραδείσου. Ὁ Χριστός μας τὰ λογίζεται εἰς μαρτύριον. Τί ὡραιότερον νὰ μαρτυρῇ κανεὶς διὰ τὸν Χριστόν!
Ὅπως οἱ στρατιῶται ποὺ γυμνάζονται εἰς τοὺς κόπους τῆς ἀσκήσεως εἰς τὰ γυμνάσια, ἐκεῖ πρῶτα κάμνουν τὴν θεωρίαν τῆς μάχης καὶ κατόπιν, ὅταν σαλπίση ἢ σάλπιγγα τοῦ πραγματικοῦ πολέμου, γυμνασμένοι ὄντες ὁρμοῦν εἰς τὴν μάχην μὲ τὴν ἐσωτερικὴν συναίσθησιν, ὅτι γνωρίζουν πῶς νὰ πολεμήσουν, καὶ εἶναι ἕτοιμοι νὰ θυσιασθοῦν διὰ τὸν σκοπὸν καὶ τὴν ἰδεολογίαν των.
Κατὰ παρόμοιον τρόπον καὶ ὑμεῖς τώρα. Ἀφοῦ ἐκλήθητε νὰ γίνετε στρατιῶται τοῦ Ἰησοῦ καὶ νὰ πολεμήσετε τὸν ἐχθρόν Του, ὁ Χριστός, σᾶς γυμνάζει πρὸς διαπίστωσιν τῆς πρὸς Αὐτὸν ἀγάπης σας, «τὶς ἐστι ὁ ἀγαπῶν με, εἰ μὴ ὁ τηρῶν τὰς ἐντολάς μου;». Θαρσεῖτε, τέκνα μου, μείνατε πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι εἰς Ἐκεῖνον, ποὺ σᾶς ἠγάπησε μὲ τελείαν ἀγάπην.
Οἱ ἀξιωματικοί, προτοῦ νὰ ἀρχίση ἡ μάχη, τοὺς στρατιώτας τους ἐμψυχώνουν μὲ διάφορα στρατιωτικὰ καὶ ἠρωϊκὰ ἐμβατήρια καὶ μὲ διαφόρους διηγήσεις πράξεων ἠρωϊκὼν καὶ τοὺς ἐξάπτουν τὸ αἴσθημα τῆς αὐτοθυσίας, αὕτη ἡ ἐργασία τους δίδει πολλὴν δύναμιν καὶ ἀνδρείαν εἰς τὴν διεξαγομένην μάχην.
Οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅπως ἔκαμαν καὶ οἱ ἅγιοι, νὰ μελετῶμεν τοὺς ἀγῶνας τῶν μαρτύρων, πὼς αὐτοὶ ἠγωνίσθησαν, καθὼς καὶ τῶν ὁσίων πατέρων, πὼς ἀσκήτευσαν, πὼς ἐγκατέλειψαν τὸν κόσμον καὶ τοὺς πάντας καὶ πὼς οὐδὲν τοὺς ἠμπόδισεν εἰς τὸ νὰ ἀκολουθήσουν τὸν δρόμον, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὸν Ἰησοῦν.
Αὕτη ἡ μελέτη θὰ σᾶς τονώση πολὺ τὴν καλήν σας θέλησιν καὶ προαίρεσιν, διότι πολλοὶ μὴ γνωρίζοντας τὰς κεκρυμμένας παγίδας ἐκάμφθησαν καὶ ἐξέπεσον αἱ ψυχαί των ἀπὸ τὴν ἐλπίδα τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Μελετᾶτε τὴν ἀγάπην τοῦ Ἰησοῦ μας, ἡ ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ θὰ ἐξουδετερώση κάθε ἄλλην φυσικὴν ἀγάπην, καὶ ὅσον περισσότερον ἀφήσωμεν, τόσον περισσοτέραν ἀγάπην θὰ ἀπολαύσωμεν τοῦ Θεοῦ. Ἄνω πρόσχωμεν, ὅπου ὁ Ἰησοῦς κάθεται ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ, ἄνω ἂς βλέπουσιν οἱ ὀφθαλμοί μας, διότι ἄνω εἰσὶ τὰ αἰώνια καὶ ἀτελεύτητα.
Μὴ κάτω, διότι τὰ πάντα γῆ καὶ σποδός. Σκεφθῆτε τὴν οὐράνιον πολυτέλειαν, ἐκεῖ ἡ ἄπειρος σοφία τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ τὰ κάλλη τὰ ἀκατανόητα, ἐκεῖ αἱ ἀγγελικαὶ μελωδίαι, ἐκεῖ ὁ πλοῦτος τῆς θείας ἀγάπης.
Ἐκεῖ ἡ ἀνώδυνος ζωή, ἐκεῖ θὰ ἔχουν ἀφαιρεθῇ τὰ δάκρυα καὶ οἱ στεναγμοί, ἐκεῖ μόνον χαρά, ἀγάπη, εἰρήνη, πάσχα αἰώνιον, ἑορτὴ ποὺ δὲν θὰ ἔχη τέλος. Ω, βάθος πλούτου καὶ γνώσεως Θεοῦ! Α ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε, καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, α ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτὸν» (Α΄ Κορινθ.2,9 ).
Προσέχετε τὴν εὐχήν, ἐπιμείνατε προσευχόμενοι. Ἡ προσευχὴ ὅλα θὰ τὰ τακτοποιήση. Μὴ κάμπτεσθε καθόλου. Μείνατε στερεοὶ εἰς τὸν ἅγιον σκοπόν. Μείνατε κοντὰ εἰς τὸν Ἰησοῦν διὰ νὰ ζήσετε τὴν πνευματικὴν εὐτυχίαν.
Οὐδεμία εὐτυχία ὑπάρχει ἐκτὸς μιᾶς καὶ αὐτὴ ἐν τῷ Χριστῷ. Αἱ νομιζόμεναι εὐτυχίαι ἐκτὸς Χριστοῦ, λέγονται καταχρηστικῶς, ἐφ’ ὅσον ἀποκτῶνται μὲ ἔνοχα μέσα καὶ διότι τελειώνουν ἐντὸς ὀλίγου καὶ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν αἰώνιον δυστυχίαν.
Ἀγωνίζεσθε, τέκνα μου, οἱ ἄγγελοι πλέκουν στεφάνια μὲ λουλούδια τοῦ παραδείσου. Ὁ Χριστός μας τὰ λογίζεται εἰς μαρτύριον. Τί ὡραιότερον νὰ μαρτυρῇ κανεὶς διὰ τὸν Χριστόν!
4η Ἐπιστολή
Ἔλαβον τὸ γράμμα σου παιδί μου καὶ ὅλοι ἐχαρήκαμε διὰ τὸν στερεόν σου πόθον, διὰ τὸ ὡραῖον ἰδεῶδες τοῦ μοναχισμοῦ. «Ἐξελεξάμην παραρριπτεῖσθαι μᾶλλον ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ μου ἢ οἰκεῖν μὲ ἐν σκηνώμασιν ἁμαρτωλῶν» (Ψάλμ. 83,11 ). Καμμία ἀγάπη μὴ σὲ χωρίση ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ. Τὰ πάντα νὰ θεωρῇς σκύβαλα, ἵνα Χριστὸν κερδίσης. Ὄυκ ἄξια τὰ παθήματα τῆς παρούσης ζωῆς πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν, ποὺ θὰ δοθῇ εἰς τοὺς ἀγωνιστάς. Καιρὸς ἀγώνων, θλίψεων, κόπων διὰ τὸν Θεὸν ὁ νῦν, ὁ δὲ μέλλων, καιρὸς στεφάνων δόξης αἰωνίου, βραβείων, ἐπαίνων καὶ συναυλίας μετὰ τῶν ἁγίων ἀγγέλων πλησίον τοῦ ὑπερτάτου θρόνου τοῦ Θεοῦ. Ἡ νεότης διέρχεται ἀθόρυβα.
Τὰ χρόνια κυλοῦν ἥσυχα, ἀνεπαίσθητα, ὅπως τὸ νεράκι τοῦ ρυακιοῦ. Οἱ ὧρες ὡσὰν τὸν καπνόν, ποὺ παίρνει ὁ ἄνεμος. Οὕτω φεύγει καὶ χάνεται ἡ παροῦσα ζωὴ καὶ οἱ μὲν ἀγωνισταὶ τοῦ Θεοῦ, πορεύονται πρὸς αἰώνια βραβεῖα δόξης, οἱ δὲ ράθυμοι καὶ φιλόκοσμοι, πρὸς μίαν αἰώνιον καταδίκην μετὰ τῶν δαιμόνων. Τὰ θέλγητρα τοῦ κόσμου καὶ αἱ ἡδοναὶ αὐτοῦ εἰς αὐτοὺς ποὺ τὰς ἀπολαμβάνουν, ἂν δὲν μετανοήσουν, θὰ μεταβληθοῦν εἰς αἰώνιον θλῖψιν καὶ πόνον. Ἐνῷ ἀντιθέτως, εἰς τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, τὸ ὀλίγον τῆς στερήσεως, θὰ ἀντιμετρηθῇ μὲ μίαν αἰώνιον εὐτυχίαν καὶ μακαριότητα τοῦ Θεοῦ.
Ταύτην τὴν μακαριότητα εἶδεν ὁ οὐρανοβάμων Παῦλος καὶ ἀνεφώνησεν ἔκπληκτος: « Α ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὕς οὐκ ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, α ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτὸν» (Α΄ Κόρ.2,9 ). Μὴ σὲ ἐμποδίση τὸ τῶν οἰκείων φίλτρον. Σκέψου ὅτι μόνος σου θὰ εἶσαι εἰς τὴν ὥραν τοῦ θανάτου καὶ τότε χρήζεις νὰ ἔχης τὸν Θεὸν βοηθόν. Καὶ ἂν τώρα Τὸν ἀγαπήσης περισσότερον ἐκείνων,
θὰ ἔχεις Τοῦτον. Ἐὰν ὅμως ὑποχωρήσης, τότε μόνος θὰ θερίσης τῆς σκληρᾶς μεταμελείας τὴν ἐπικαρπίαν. Λοιπὸν διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μας, ἀνάλαβε τὴν ἀπόφασιν καὶ ξεκίνα.
Τὰ χρόνια κυλοῦν ἥσυχα, ἀνεπαίσθητα, ὅπως τὸ νεράκι τοῦ ρυακιοῦ. Οἱ ὧρες ὡσὰν τὸν καπνόν, ποὺ παίρνει ὁ ἄνεμος. Οὕτω φεύγει καὶ χάνεται ἡ παροῦσα ζωὴ καὶ οἱ μὲν ἀγωνισταὶ τοῦ Θεοῦ, πορεύονται πρὸς αἰώνια βραβεῖα δόξης, οἱ δὲ ράθυμοι καὶ φιλόκοσμοι, πρὸς μίαν αἰώνιον καταδίκην μετὰ τῶν δαιμόνων. Τὰ θέλγητρα τοῦ κόσμου καὶ αἱ ἡδοναὶ αὐτοῦ εἰς αὐτοὺς ποὺ τὰς ἀπολαμβάνουν, ἂν δὲν μετανοήσουν, θὰ μεταβληθοῦν εἰς αἰώνιον θλῖψιν καὶ πόνον. Ἐνῷ ἀντιθέτως, εἰς τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, τὸ ὀλίγον τῆς στερήσεως, θὰ ἀντιμετρηθῇ μὲ μίαν αἰώνιον εὐτυχίαν καὶ μακαριότητα τοῦ Θεοῦ.
Ταύτην τὴν μακαριότητα εἶδεν ὁ οὐρανοβάμων Παῦλος καὶ ἀνεφώνησεν ἔκπληκτος: « Α ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὕς οὐκ ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, α ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτὸν» (Α΄ Κόρ.2,9 ). Μὴ σὲ ἐμποδίση τὸ τῶν οἰκείων φίλτρον. Σκέψου ὅτι μόνος σου θὰ εἶσαι εἰς τὴν ὥραν τοῦ θανάτου καὶ τότε χρήζεις νὰ ἔχης τὸν Θεὸν βοηθόν. Καὶ ἂν τώρα Τὸν ἀγαπήσης περισσότερον ἐκείνων,
θὰ ἔχεις Τοῦτον. Ἐὰν ὅμως ὑποχωρήσης, τότε μόνος θὰ θερίσης τῆς σκληρᾶς μεταμελείας τὴν ἐπικαρπίαν. Λοιπὸν διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μας, ἀνάλαβε τὴν ἀπόφασιν καὶ ξεκίνα.
17 Μονές σε Αμερική Καναδά -Εφραίμ Φιλοθείτη
Ἀπὸ τὸ βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ
Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας Ἀργυρακόπουλος
Ἀπὸ τὸ βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ
Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας Ἀργυρακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου