Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Τὴ φράση αὐτὴ ἔγραφε κάποιος
μαθητής, ποὺ νομίζετε; Στὴν κόλλα
τοῦ διαγωνισμοῦ στὶς Πανελλήνιες
ἐξετάσεις! Ἀφοῦ διάβασε τὰ θέματα, διαπίστωσε πὼς δὲν καταλάβαινε τίποτα! Ὁπότε λυπήθηκε γιὰ
τόν… καθηγητὴ ποὺ θὰ διόρθωνε
τὸ γραπτό του, γι’ αὐτὸ χωρὶς δισταγμὸ καὶ γεμάτος συμπόνια τοῦ
ἔγραψε: «Ἐσένα λυπᾶμαι ποὺ διορθώνεις»!
Ἀλλ’ ἡ περίπτωση αὐτὴ δὲν εἶναι ἡ μόνη. Κι ἄλλοι κατὰ παρόμοιο τρόπο ἔγραψαν στὶς κόλλες τους: «Χαιρετίσματα στὴν ἐξουσία»! ἢ «Ζήτω ἡ ἀναρχία»! Ἐνῶ κάποιοι ἄλλοι ἀπάντησαν στὰ θέματα μέ… τραγούδια γνωστῶν συγκροτημάτων!
Καθὼς τὰ διάβαζα ὅλα τοῦτα στὶς ἐφημερίδες, δὲν πίστευα στὰ μάτια μου! Γιατί ἄλλο εἶναι νὰ μὴ ἔχει διαβάσει κανεὶς ἢ νὰ ἔχει μὲν διαβάσει ἀλλὰ νὰ μὴ μπορεῖ ν’ ἀπαντήσει, νὰ ἔχει ὅμως συνείδηση αὐτῆς τῆς ἀτυχίας του, κι ἄλλο εἶναι ἐνῶ τοῦ συμβαίνουν ὅλ’ αὐτά, νὰ μὴ τὸν ἀγγίζουν καθόλου καὶ νὰ τὸν ἀφήνουν ἐξοργιστικὰ ἀδιάφορο!
Στὴν πρώτη περίπτωση, χάνει ἁπλῶς μία μάχη. Μὲ τὸν ἀγώνα του ὅμως, τὴν προσπάθειά του καὶ τὸν μόχθο, στὰ σίγουρα θὰ φθάσει ἐκεῖ ποὺ θέλει. Γιατί γνωρίζει πολὺ καλά, ποῦ στοχεύει, ποῦ λάθεψε, πῶς θὰ διορθωθεῖ. Στὴν ἄλλη ὅμως περίπτωση ἔχει ἤδη χάσει τὸν πόλεμο. Εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς!
Ὁπότε θὰ μείνει ἐκεῖ τελματωμένος καί… θὰ τοῦ ἀρέσει!
«Ἐσένα λυπᾶμαι ποὺ διορθώνεις»! Κι ὁ… καημένος ὁ καθηγητὴς δὲν πῆρε, ξέρετε, τὸν μισθό του καὶ τὴν ἐπιπλέον ἀμοιβή του γιὰ τὸ κάθε γραπτό, ποὺ διόρθωσε. Κι ἐδῶ δὲν εἶχε νὰ διορθώσει ἢ νὰ κουραστεῖ γιὰ τίποτα, ὁπότε καὶ τελείωσε γρήγορα!
Κι ἀναρωτιέται κανείς, γιατί πῆγαν νὰ δώσουν Πανελλήνιες ἐξετάσεις αὐτὰ τὰ παιδιά; Νὰ συναγωνιστοῦν μὲ δεκάδες χιλιάδες ἄλλους ὑποψηφίους ἀπ’ ὅλη τὴ Χώρα, ὅταν, ἐνῶ μπῆκαν ἐκεῖ στὸ στίβο, ὄχι ἁπλῶς δὲν κατέβαλαν κάποια προσπάθεια νὰ φθάσουν κάπου, ἀλλὰ δὲν ξεκίνησαν καθόλου!
Κι ἀναρωτιέται ἀκόμη γιὰ τὶς γνώσεις, ποὺ ἀπεκόμισαν τόσον καιρὸ ἀπ’ τὸ σχολεῖο καὶ ὑποτίθεται ὅτι εἶναι τώρα ἕτοιμοι ν’ ἀντιμετωπίσουν μ’ ὑπευθυνότητα, ἐφόδια καὶ γνώσεις τὴ ζωή! Ἢ γιατί πήγαιναν στὸ σχολεῖο, ἀφοῦ… ἁπλῶς παρευρίσκονταν;
Μιλᾶμε τελικὰ γιὰ τὸν μεγαλύτερο ἐξευτελισμό, ὄχι τοῦ σχολείου καὶ τῶν σπουδῶν ὡς θεσμῶν, οὔτε τῶν γονιῶν τους, ἀλλὰ τοῦ ἰδίου τους τοῦ ἑαυτοῦ!
Νὰ εἴσαστε βέβαιοι πὼς κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, λίγο πολὺ τὰ βλέπουν ὅλα. Καὶ κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο… λυποῦνται γιὰ ὅλα. Καὶ γιὰ τὸν ἐργοδότη τους θά… λυποῦνται αὔριο, ποὺ θὰ τοὺς διώχνει ἀπ’ τὴ δουλειά του!
Ἂς ἐλπίσουμε ὅτι θὰ τοὺς ξύπνησαν, τουλάχιστον, οἱ ἐπιτυχίες τῶν συμμαθητῶν τους, ποὺ μέσα ἀπ’ τὸ μόχθο, τὴν ἐπιμονή, τὴν συνεχῆ προσπάθεια καὶ τὸν ἀγώνα τους, πέτυχαν τὴν διάκριση. Μὲ τὸ «βόλεμα», τὴν «ξάπλα», τὴν «λούφα», τὴν «πλάκα», τὴν «κοπάνα» μάχες δὲν κερδίζονται. Κορφὲς δὲν κατακτοῦνται. Καὶ τί ἄλλο εἶναι ἡ ζωή, παρὰ ἕνας συνεχὴς ἀγώνας, ἕνας πόλεμος διαρκείας, μία κορυφὴ τύπου Ἔβερεστ; Ἐσεῖς, παιδιά, δὲν πειράζει, μή… λυπηθεῖτε τοὺς καθηγητές σας!
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2022 16 Μαΐου 2014
Ἀλλ’ ἡ περίπτωση αὐτὴ δὲν εἶναι ἡ μόνη. Κι ἄλλοι κατὰ παρόμοιο τρόπο ἔγραψαν στὶς κόλλες τους: «Χαιρετίσματα στὴν ἐξουσία»! ἢ «Ζήτω ἡ ἀναρχία»! Ἐνῶ κάποιοι ἄλλοι ἀπάντησαν στὰ θέματα μέ… τραγούδια γνωστῶν συγκροτημάτων!
* * *
Καθὼς τὰ διάβαζα ὅλα τοῦτα στὶς ἐφημερίδες, δὲν πίστευα στὰ μάτια μου! Γιατί ἄλλο εἶναι νὰ μὴ ἔχει διαβάσει κανεὶς ἢ νὰ ἔχει μὲν διαβάσει ἀλλὰ νὰ μὴ μπορεῖ ν’ ἀπαντήσει, νὰ ἔχει ὅμως συνείδηση αὐτῆς τῆς ἀτυχίας του, κι ἄλλο εἶναι ἐνῶ τοῦ συμβαίνουν ὅλ’ αὐτά, νὰ μὴ τὸν ἀγγίζουν καθόλου καὶ νὰ τὸν ἀφήνουν ἐξοργιστικὰ ἀδιάφορο!
Στὴν πρώτη περίπτωση, χάνει ἁπλῶς μία μάχη. Μὲ τὸν ἀγώνα του ὅμως, τὴν προσπάθειά του καὶ τὸν μόχθο, στὰ σίγουρα θὰ φθάσει ἐκεῖ ποὺ θέλει. Γιατί γνωρίζει πολὺ καλά, ποῦ στοχεύει, ποῦ λάθεψε, πῶς θὰ διορθωθεῖ. Στὴν ἄλλη ὅμως περίπτωση ἔχει ἤδη χάσει τὸν πόλεμο. Εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς!
Ὁπότε θὰ μείνει ἐκεῖ τελματωμένος καί… θὰ τοῦ ἀρέσει!
* * *
«Ἐσένα λυπᾶμαι ποὺ διορθώνεις»! Κι ὁ… καημένος ὁ καθηγητὴς δὲν πῆρε, ξέρετε, τὸν μισθό του καὶ τὴν ἐπιπλέον ἀμοιβή του γιὰ τὸ κάθε γραπτό, ποὺ διόρθωσε. Κι ἐδῶ δὲν εἶχε νὰ διορθώσει ἢ νὰ κουραστεῖ γιὰ τίποτα, ὁπότε καὶ τελείωσε γρήγορα!
Κι ἀναρωτιέται κανείς, γιατί πῆγαν νὰ δώσουν Πανελλήνιες ἐξετάσεις αὐτὰ τὰ παιδιά; Νὰ συναγωνιστοῦν μὲ δεκάδες χιλιάδες ἄλλους ὑποψηφίους ἀπ’ ὅλη τὴ Χώρα, ὅταν, ἐνῶ μπῆκαν ἐκεῖ στὸ στίβο, ὄχι ἁπλῶς δὲν κατέβαλαν κάποια προσπάθεια νὰ φθάσουν κάπου, ἀλλὰ δὲν ξεκίνησαν καθόλου!
Κι ἀναρωτιέται ἀκόμη γιὰ τὶς γνώσεις, ποὺ ἀπεκόμισαν τόσον καιρὸ ἀπ’ τὸ σχολεῖο καὶ ὑποτίθεται ὅτι εἶναι τώρα ἕτοιμοι ν’ ἀντιμετωπίσουν μ’ ὑπευθυνότητα, ἐφόδια καὶ γνώσεις τὴ ζωή! Ἢ γιατί πήγαιναν στὸ σχολεῖο, ἀφοῦ… ἁπλῶς παρευρίσκονταν;
Μιλᾶμε τελικὰ γιὰ τὸν μεγαλύτερο ἐξευτελισμό, ὄχι τοῦ σχολείου καὶ τῶν σπουδῶν ὡς θεσμῶν, οὔτε τῶν γονιῶν τους, ἀλλὰ τοῦ ἰδίου τους τοῦ ἑαυτοῦ!
* * *
Νὰ εἴσαστε βέβαιοι πὼς κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, λίγο πολὺ τὰ βλέπουν ὅλα. Καὶ κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο… λυποῦνται γιὰ ὅλα. Καὶ γιὰ τὸν ἐργοδότη τους θά… λυποῦνται αὔριο, ποὺ θὰ τοὺς διώχνει ἀπ’ τὴ δουλειά του!
Ἂς ἐλπίσουμε ὅτι θὰ τοὺς ξύπνησαν, τουλάχιστον, οἱ ἐπιτυχίες τῶν συμμαθητῶν τους, ποὺ μέσα ἀπ’ τὸ μόχθο, τὴν ἐπιμονή, τὴν συνεχῆ προσπάθεια καὶ τὸν ἀγώνα τους, πέτυχαν τὴν διάκριση. Μὲ τὸ «βόλεμα», τὴν «ξάπλα», τὴν «λούφα», τὴν «πλάκα», τὴν «κοπάνα» μάχες δὲν κερδίζονται. Κορφὲς δὲν κατακτοῦνται. Καὶ τί ἄλλο εἶναι ἡ ζωή, παρὰ ἕνας συνεχὴς ἀγώνας, ἕνας πόλεμος διαρκείας, μία κορυφὴ τύπου Ἔβερεστ; Ἐσεῖς, παιδιά, δὲν πειράζει, μή… λυπηθεῖτε τοὺς καθηγητές σας!
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2022 16 Μαΐου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου