Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Στό τελευταῖο κεφάλαιο τοῦ κατά
Ματθαῖον Εὐαγγελίου (κεφ. 28)
ὑπάρχει μιά λεπτομέρεια πολύ βασική, πού ἀναφέρεται στό πῶς οἱ
ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τήν πρώτη
στιγμή, ἀποπειράθηκαν νά ἀμφισβητήσουν τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεώς
Του.
Οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι δωροδοκοῦν τούς φύλακες καί τούς προτείνουν νά διαδώσουν ὅτι δῆθεν τό σῶμα τοῦ Θεανθρώπου τό ἔκλεψαν οἱ μαθητές Του ἐνῶ αὐτοί κοιμοῦνταν. Στήν ἀρχή τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, οἱ πρωτόπλαστοι πείθονται σέ ἕνα ψευδῆ ἰσχυρισμό τοῦ διαβόλου μέ ὅλες τίς τραγικές συνέπειες, πού ἀκολούθησαν.
Μετά καί τήν κατάργηση τῆς πλέον φρικτῆς συνέπειας τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, πού ἦταν ὁ θάνατος ἀπό τόν Θεάνθρωπο Κύριο, κάποιους ἄλλους, ὄργανά του, ὁ ἴδιος πειραστής, τούς συμβουλεύει νά ἀρνηθοῦν τό γεγονός μέ τήν ἴδια μεθοδολογία, δηλαδή τό ψεῦδος. Στούς αἰῶνες, πού ἀκολούθησαν, ὑπῆρξαν πάρα πολλοί, πού δέν θέλησαν νά δοῦν τήν πραγματικότητα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου κατάματα.
Ἀκολούθησαν τήν ἴδια τακτική, πού ἀρχικά ὁ διάβολος ὑπαγόρευσε στούς πρώτους ἀρνητές. Μόνο, πού λόγῳ τῆς σαθρότητας τοῦ ἀρχικοῦ ἐπιχειρήματος, ἀντικατέστησαν τόν ἰσχυρισμό περί κλοπῆς τοῦ σώματος μέ ἄλλες θεωρίες. Τό ἴδιο θνησιγενεῖς καί κουτοπόνηρες, πλήν ὅμως, στοιχιζόμενες πίσω ἀπό τήν ἴδια ἐκείνη ἀρχέγονη πειρασμική πρακτική.
Τήν πραγματικότητα αὐτή τήν περιγράφει ἄριστα ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἀναφέροντας: «ἀφοῦ ἡ δική του κεφαλή συντρίφτηκε μέ τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ, κεφαλή του (σ.σ. ὁ διάβολος) κάνει τόν καθένα ἀπό ἐκείνους, πού μέ τό πέρασμα τῶν γενεῶν πείθονται στίς καταστρεπτικές του συστάσεις καί ἔτσι ἐμφανίζοντας, ὅπως ἡ ὕδρα πολλές κεφαλές πρός τά ἐπάνω, δέν σταματᾶ νά διαλαλῇ μέ αὐτές στά ὕψη τήν ἀδικία» (ΕΠΕ 1, 68).
Στά χρόνια πού θά ἀκολουθήσουν στήν θλιβερή αὐτή ἁλυσίδα τῶν ἀρνητῶν τῆς Ἀναστάσεως, προστέθηκαν ὡς κρίκοι της, κατά τούς προηγούμενες αἰῶνες, ἀλλά καί ὡς σήμερα, κατ᾽ ὄνομα χριστιανοί, πού ἐπικαλούμενοι ἰδιότητες καί τίτλους ἀκαδημαϊκούς κατασκεύασαν ἀπίθανες θεωρίες ἐπιστρατεύοντας δοκησίσοφα ἐπιχειρήματα, ἐπικαλούμενοι ἀληθοφανεῖς ἰσχυρισμούς στήν προσπάθειά τους καί μόνο νά πείσουν ὅτι δῆθεν ὁ Χριστός δέν ἀναστήθηκε.
Ἡ θεολογική μυωπία πολλῶν ἐξ αὐτῶν ἔγινε ἱστορικός ἀχρωματισμός καί κατέληξε σέ διανοητικό γλαύκωμα, μέ ἀποτέλεσμα οἱ θεω- ρίες καί τά σενάριά τους ἁπλῶς νά ἐπιβεβαιώνουν ὅτι ὅταν οἱ τυφλοί προσπαθοῦν νά ὁδηγήσουν τυφλούς (Ματθ. 15, 14) καταλήγουν πάντα στό ἴδιο τραγικό ἀδιέξοδο.
Βέβαια ὅσο τά χρόνια θά περνοῦν οἱ ἰδεολογικοί βρυκόλακες, πολέμιοι τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου θά αὐξάνουν. Θά ἐφευρίσκουν νέους τρόπους γιά νά Τόν ἀμφισβητήσουν καί θά κροταλίζουν τίς θεωρίες τους, δίκην ἐντυπωσιασμοῦ.
Ὅλοι αὐτοί ὅμως θά ἔχουν ἐπιλέξει νά ἐπιστρέ- ψουν «τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου» (Ἡσ. 9, 2. Ματθ. 4, 16). Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός ἀντιθέτως, μέ ἀναστάσιμο ἦθος καί λαμπριάτικη χαρά δοξολογικά θά ἀναφωνεῖ καί θά ὁμολογεῖ «ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως» (Λουκ. 24, 34).
Χριστός Ἀνέστη. Ἀληθῶς Ἀνέστη
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2019 18 Ἀπριλίου 2014
Οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι δωροδοκοῦν τούς φύλακες καί τούς προτείνουν νά διαδώσουν ὅτι δῆθεν τό σῶμα τοῦ Θεανθρώπου τό ἔκλεψαν οἱ μαθητές Του ἐνῶ αὐτοί κοιμοῦνταν. Στήν ἀρχή τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, οἱ πρωτόπλαστοι πείθονται σέ ἕνα ψευδῆ ἰσχυρισμό τοῦ διαβόλου μέ ὅλες τίς τραγικές συνέπειες, πού ἀκολούθησαν.
Μετά καί τήν κατάργηση τῆς πλέον φρικτῆς συνέπειας τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, πού ἦταν ὁ θάνατος ἀπό τόν Θεάνθρωπο Κύριο, κάποιους ἄλλους, ὄργανά του, ὁ ἴδιος πειραστής, τούς συμβουλεύει νά ἀρνηθοῦν τό γεγονός μέ τήν ἴδια μεθοδολογία, δηλαδή τό ψεῦδος. Στούς αἰῶνες, πού ἀκολούθησαν, ὑπῆρξαν πάρα πολλοί, πού δέν θέλησαν νά δοῦν τήν πραγματικότητα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου κατάματα.
Ἀκολούθησαν τήν ἴδια τακτική, πού ἀρχικά ὁ διάβολος ὑπαγόρευσε στούς πρώτους ἀρνητές. Μόνο, πού λόγῳ τῆς σαθρότητας τοῦ ἀρχικοῦ ἐπιχειρήματος, ἀντικατέστησαν τόν ἰσχυρισμό περί κλοπῆς τοῦ σώματος μέ ἄλλες θεωρίες. Τό ἴδιο θνησιγενεῖς καί κουτοπόνηρες, πλήν ὅμως, στοιχιζόμενες πίσω ἀπό τήν ἴδια ἐκείνη ἀρχέγονη πειρασμική πρακτική.
Τήν πραγματικότητα αὐτή τήν περιγράφει ἄριστα ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἀναφέροντας: «ἀφοῦ ἡ δική του κεφαλή συντρίφτηκε μέ τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ, κεφαλή του (σ.σ. ὁ διάβολος) κάνει τόν καθένα ἀπό ἐκείνους, πού μέ τό πέρασμα τῶν γενεῶν πείθονται στίς καταστρεπτικές του συστάσεις καί ἔτσι ἐμφανίζοντας, ὅπως ἡ ὕδρα πολλές κεφαλές πρός τά ἐπάνω, δέν σταματᾶ νά διαλαλῇ μέ αὐτές στά ὕψη τήν ἀδικία» (ΕΠΕ 1, 68).
Στά χρόνια πού θά ἀκολουθήσουν στήν θλιβερή αὐτή ἁλυσίδα τῶν ἀρνητῶν τῆς Ἀναστάσεως, προστέθηκαν ὡς κρίκοι της, κατά τούς προηγούμενες αἰῶνες, ἀλλά καί ὡς σήμερα, κατ᾽ ὄνομα χριστιανοί, πού ἐπικαλούμενοι ἰδιότητες καί τίτλους ἀκαδημαϊκούς κατασκεύασαν ἀπίθανες θεωρίες ἐπιστρατεύοντας δοκησίσοφα ἐπιχειρήματα, ἐπικαλούμενοι ἀληθοφανεῖς ἰσχυρισμούς στήν προσπάθειά τους καί μόνο νά πείσουν ὅτι δῆθεν ὁ Χριστός δέν ἀναστήθηκε.
Ἡ θεολογική μυωπία πολλῶν ἐξ αὐτῶν ἔγινε ἱστορικός ἀχρωματισμός καί κατέληξε σέ διανοητικό γλαύκωμα, μέ ἀποτέλεσμα οἱ θεω- ρίες καί τά σενάριά τους ἁπλῶς νά ἐπιβεβαιώνουν ὅτι ὅταν οἱ τυφλοί προσπαθοῦν νά ὁδηγήσουν τυφλούς (Ματθ. 15, 14) καταλήγουν πάντα στό ἴδιο τραγικό ἀδιέξοδο.
Βέβαια ὅσο τά χρόνια θά περνοῦν οἱ ἰδεολογικοί βρυκόλακες, πολέμιοι τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου θά αὐξάνουν. Θά ἐφευρίσκουν νέους τρόπους γιά νά Τόν ἀμφισβητήσουν καί θά κροταλίζουν τίς θεωρίες τους, δίκην ἐντυπωσιασμοῦ.
Ὅλοι αὐτοί ὅμως θά ἔχουν ἐπιλέξει νά ἐπιστρέ- ψουν «τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου» (Ἡσ. 9, 2. Ματθ. 4, 16). Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός ἀντιθέτως, μέ ἀναστάσιμο ἦθος καί λαμπριάτικη χαρά δοξολογικά θά ἀναφωνεῖ καί θά ὁμολογεῖ «ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως» (Λουκ. 24, 34).
Χριστός Ἀνέστη. Ἀληθῶς Ἀνέστη
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2019 18 Ἀπριλίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου