Τά τρία μέτωπα πολέμου εναντίον τής Ορθοδοξίας
Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 1994
Ἀπομαγνητοφωνημένα κηρύγματα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Ἀναγνωστοπούλου
Ἐγεννήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ. Χριστιανοί μου σήμερα πρώτη Κυριακὴ τῆς Σαρακοστῆς, εἶναι ἡ μεγάλη ἡμέρα τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἡ Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ἀφιερωμένη στὶς νῖκες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἐναντίον ὅλων τῶν ἐχθρῶν της καὶ ἰδιαιτέρως τῶν εἰκονομάχων, ποὺ κατασπάραξαν τὸ σῶμα της περισσότερο ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια.
Τὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα, ἀναφέρεται στὰ ἡρωικὰ κατορθώματα τῶν δικαίων καὶ τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Μὲ ὅσα θαυμαστά μας περιγράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μᾶς βάζει σιγά-σιγά μέσα στὴν τραγικὴ ἀτμόσφαιρα καὶ τῶν συγχρόνων πολέμων ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἔχουν ἤδη ἀνοίξει ἀδελφοί μου οἱ φρικτὲς πύλες τῆς Κολάσεως καὶ ξεχύθηκαν οἱ δαιμονικὲς ἀκρίδες της, ποὺ δηλητηριάζουν καὶ σκοτώνουν τὶς ψυχὲς τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν.
Ἡ λύσσα κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, τῶν ἱερέων καὶ τῶν θεσμῶν της εἶναι πρωτοφανής. Τὰ μέτωπα αὐτοῦ τοῦ πολέμου εἶναι κυρίως τρία:
Ὁ πρῶτος πόλεμος προέρχεται ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις. Δὲν εἶναι μόνον ἡ ἀθεΐα, ἡ ἀπιστία, ὁ ὑλισμός, ὁ πιθηκισμός, ἡ νεωτέρα εἰδωλολατρία καὶ λοιπά, ἀλλὰ κυρίως ἡ μασονία, ὁ χιλιασμὸς καὶ τὰ ἀποκρυφιστικὰ συστήματα.
Καὶ ἡ μὲν μασονία πίσω ἀπ’ τὴν καρναβαλίστικη μάσκα τῆς φιλανθρωπίας κρύβει καὶ σκεπάζει μιὰ δαιμονικὴ θρησκεία μὲ σκοτεινὲς τελετὲς τριάντα τριῶν βαθμῶν.
Ὁ δὲ χιλιασμὸς εἶναι σατανικὴ ὀργάνωσις καὶ ὄχι θρησκεία, ποὺ διευθύνεται ἀπὸ ἕναν φοβερὰ μεγάλο οἰκονομικὸ ὀργανισμὸ ἀπὸ τὸ Μπρούκλιν τῆς Ἀμερικῆς.
Οἱ ὁμάδες πάλι παραψυχολογίας, ἀστρολογίας, πνευματισμοῦ, ὑπνωτισμοῦ, μαγείας καὶ ἀποκρυφιστικῶν συστημάτων εἶναι ἀτέλειωτες.
Οἱ ἐπίσημες ὀργανωμένες ἀποκρυφιστικὲς αὐτὲς ὁμάδες, εἶναι περίπου ἑκατὸν τριάντα, μόνον στὴν Ἀττική, ἀστρολόγοι δὲ μάγοι, μέντιουμ καὶ λοιπὰ εἶναι περισσότεροι ἀπὸ δέκα χιλιάδες.
Ὅλες αὐτὲς οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις εἴτε ἐνεργοῦν συλλογικά, εἴτε μὲ τὴν δύναμιν τῆς ἐξουσίας καὶ τοῦ χρήματος, ἔχουν κάμει μιὰ θανάσιμη ἀγκαλιὰ ποὺ περισφίγγουν μεθοδικὰ καὶ ὕπουλα τὸ σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διασύροντας τὴν τιμὴν τῶν ἱερέων καὶ τῶν ἐπισκόπων της, χλευάζοντες τὰ μυστήρια καὶ κοροϊδεύοντες τὴν ἁγία μας πίστη. Δηλαδὴ ἐπιδιώκουν τὸν ἐξευτελισμὸ καὶ τὸν παραγκωνισμὸ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ὁ δεύτερος πόλεμος προέρχεται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Ἑκατοντάδες αἱρέσεις προτεσταντῶν ἀνενόχλητοι ὀργώνουν καὶ δροῦνε μέσα στὴν Ὀρθόδοξη πατρίδα μας. Μεγάλη ἡ δύναμις καὶ μὲ τὴν ἀνοχὴ τῶν πολιτικῶν μας γιὰ νὰ μὴν χάσουν ψήφους, ἔχουν ἀποκτήσει οἱ Πεντηκοστιανοὶ καὶ οἱ Εὐαγγελικοί. Μὲ τοὺς Προτεστάντες μαζὶ ἔχουμε καὶ τοὺς παπικούς. Ἐπίσης τοὺς μονοφυσιτίζοντες τῆς Ἀνατολῆς, καὶ τοὺς ὀπαδοὺς τοῦ λεγομένου Οἰκουμενισμοῦ.
Ἄλλο Οἰκουμενικὴ Ἐκκλησία καὶ ἄλλο Οἰκουμενισμός. Μὲ τὸ Οἰκουμενικό της, -τὸ Πατριαρχεῖο μας εἶναι Οἰκουμενικό,- ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μαθητεύει πάντα τὰ ἔθνη καὶ εἶναι μία, Ἁγία, Καθολική, Ἀποστολική. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἐνανθρωπίσας Θεὸς Λόγος, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος.
Εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ὅστις ἐσταυρώθη ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τὴν Τρίτη ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς. Ὄχι μόνον γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὁλόκληρον τὸν κόσμον, γιὰ τὴν Οἰκουμένην ὅλην, ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ οὐσία καὶ ὁ νοῦς, ἡ διάνοια καὶ ἡ καρδιά, ἡ συνείδησις καὶ τὸ ἀγαθόν, ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ ἀγάπη, ὁ σκοπὸς καὶ ἡ ζωή.
Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δικαιοσύνη, ἡ χαρὰ καὶ ἡ θέωσις, ἡ χριστοποίησις καὶ ὁ ἁγιασμός, ἡ Τριαδοποίησις καὶ ἡ σωτηρία, ὁ Σταυρὸς καὶ ἡ Ἀνάστασις, ἡ Ἀνάληψις καὶ ἡ Πεντηκοστή, ἡ Ἀθανασία καὶ ἡ Αἰωνιότης. Καὶ ὄχι μόνον. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ δάκρυ καὶ ὁ στεναγμὸς τῆς μετανοίας, ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος καὶ ἡ Θεία Εὐχαριστία, εἶναι τὰ ἑπτὰ μυστήρια, εἶναι τὸ δόγμα καὶ ἡ πίστις, εἶναι τὸ πηδάλιον τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἡ Ἱερὰ Παράδοσίς της.
Εἶναι τὰ μυροβλύζοντα λείψανα τῶν ἁγίων της, εἶναι οἱ μυριάδες τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ὁμολογητῶν της, εἶναι τα μιλιούνια τῶν ὁσίων, εἶναι οἱ σεπτὲς εἰκόνες, εἶναι τὸ κερὶ καὶ τὸ λιβάνι, εἶναι τὸ καντηλάκι καὶ τὸ τριμμένο κομποσκοινάκι. Εἶναι ὁ Παράδεισος, εἶναι ἡ Θεία Μακαριότης.
Ὅλα αὐτὰ εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ μόνον ὁ Χριστὸς διὰ μέσου της Θεανθρωπότητός Του. Διὰ μέσου τοῦ Θεανθρωπίνου σώματός Του.
Δηλαδὴ τῆς μιᾶς καὶ Ἁγίας Ἐκκλησίας, Ἐκκλησίας Ἀποστολικῆς, Ἐκκλησίας Ἁγιοπατερικῆς, Ἐκκλησίας Ἁγιοπαραδοσιακῆς, Ἐκκλησίας Οἰκουμενικῆς, δηλαδὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Μὲ δυὸ λόγια, ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Τὰ περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ εἴπαμε εἶναι τοῦ Μεγάλου Ὀρθοδόξου Θεολόγου, τοῦ πατρὸς Ἰουστίνου Πόποβιτς τοῦ Σέρβου. Ὅλα ὅσα εἰπώθησαν γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησίαν Του, ἀνήκουν στὸν ὅρο Οἰκουμενικότης.
Οἰκουμενισμὸς ὅμως τί εἶναι; Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἕνα τραγικὸ συνονθύλευμα θρησκειῶν καὶ αἱρέσεων ποὺ παρασύρει καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους σὰν ἰσότιμα μέλη σὲ μιὰ παγκόσμια θρησκευτικὴ ἕνωση. Ὁ Οἰκουμενισμὸς θέλει τὴν Ὀρθοδοξία σὰν ἰσότιμο μέλος, διότι πιστεύει ὅτι ἡ ἀλήθεια τῆς πίστεως ἔχει διαιρεθεῖ, σὲ πολλὰ πολλὰ κομμάτια.
Κάθε δὲ χριστιανικὴ ὁμολογία καὶ αἵρεσις, ὅπως καὶ κάθε θρησκεία, ὁ Ἰσλαμισμός, ὁ Βουδισμός, ὁ Βραχμανισμὸς καὶ λοιπά, ἔχουν δῆθεν ἀπὸ ἕνα κομμάτι αὐτῆς τῆς ἀλήθειας. Καὶ πρέπει, μᾶς λέγει ὁ Οἰκουμενισμός, αὐτὰ τὰ κομμάτια νὰ ἑνωθοῦν σὲ ἕνα.
Ὅλα αὐτὰ ὅμως εἶναι πλάνη καὶ ψεῦδος καὶ ἀπάτη. Διότι τὸ ἀξιοθρήνητο αὐτὸ κατασκεύασμα ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα τὸν συγχρωτισμό, τὸν συγκρητισμό, τὴν σύγχυση καὶ τὴν κατάργηση τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τῶν δογμάτων τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως.
Ἡ Ὀρθοδοξία χριστιανοί μου ἔχει καὶ τὴν συνείδηση καὶ τὴν πίστη ὅτι κατέχει ὅλη τὴν ἀλήθεια καὶ ὄχι μόνον ἕνα μέρος. Ὅτι αὐτὴ καὶ μόνον εἶναι ἡ μία Ἁγία καὶ Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἔχει δὲ στὰ σπλάχνα της τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ποὺ τὴν ὁδηγεῖ πάντοτε εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. Διότι ὄντως εἶναι Ἐκκλησία Θεοῦ Ζῶντος, στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας, ὅπως βεβαιώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρώτη πρὸς Τιμόθεον Ἐπιστολήν του.
Καὶ πάντα ταῦτα στηρίζονται στὴν θεόπνευστη ἀποκάλυψη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καὶ στὶς ἀποφάσεις τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἄρα ἐμεῖς δὲν ψάχνουμε γιὰ καμιὰ ἀλήθεια, διότι ὁλόκληρη ὑπάρχει μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, φυλάσσεται ἀκεραία καὶ προσφέρεται ἀνόθευτη.
Ἂν λοιπὸν οἱ ξένες χριστιανικὲς ὁμολογίες καὶ θρησκεῖες θέλουν ἕνωση, ἂς ἐγκαταλείψουν τὶς δοξασίες καὶ τὶς πλάνες τους, καὶ ἂς ἐνταχτοῦν αὐτὲς στὸ Σῶμα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὄχι ἐμεῖς σ’ ἐκεῖνες. Ἐμεῖς δὲν συμβιβαζόμαστε μὲ κανέναν καὶ γιὰ τίποτα.
Δὲν ὑποχωροῦμε ἰῶτα ἕν.
Μιὰ ἄλλη θανάσιμη ἀπειλὴ ἐκτὸς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν αἱρέσεων ποὺ ἀναφέραμε, εἶναι τὸ κράτος τοῦ Βατικανοῦ. Οἱ Φραγκολεβαντίνοι παπικοί. Τὰ ἀμέτρητα πλοκάμια τους σφίγγουν ὁλοένα καὶ περισσότερο τὸ Σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας. Οἱ Οὐνῖτες, ποὺ εἶναι ὁ Δούρειος Ἵππος τοῦ παπισμοῦ, μὲ ἀπερίγραπτη μανία σπαράζει τοὺς Ὀρθοδόξους χριστιανοὺς στὴ Ρουμανία, στὴν Πολωνία, στὴν Τσεχία, στὴν Σλοβακία, στὴν Οὐκρανία, ἀκόμα καὶ μέσα στὴ Ρωσία.
Οἱ πιέσεις ἀφόρητες, τὸ χρῆμα ἄφθονον καὶ ἡ προπαγάνδα ὀργιάζει.
Τὸ πιὸ τραγικὸ θῦμα τοῦ παπισμοῦ εἶναι ὁ Ὀρθόδοξος Σερβικὸς λαός. Ὁ διαμελισμὸς καὶ τὸ δρᾶμα της Γιουγκοσλαβίας, ὑποκινήθηκε καὶ σχεδιάστηκε ἀπὸ τοὺς κύκλους τοῦ Βατικανοῦ, μὲ τὶς πλάτες βέβαια τῆς Εὐρώπης. Ἔτσι χρησιμοποίησε τὶς μεγάλες Δυτικὲς δυνάμεις, γιὰ νὰ ἐξοντώσει τοὺς Σέρβους Ὀρθοδόξους χριστιανούς, ὅπως τὸ ἔκαμε καὶ τὸ 1940-43 μὲ τοὺς 800.000 νεκροὺς Σέρβους Ὀρθοδόξους χριστιανούς, ἀπὸ τοὺς παπικοὺς Κροάτες Οὐστάσι.
Ἔχουν ἐξαγοράσει ὅλα τὰ Εὐρωπαϊκὰ μέσα ἐνημερώσεως, καὶ ἐξαπολύουν ἕνα φοβερὸ ὄργιο συκοφαντιῶν, καὶ ψευδῶν εἰδήσεων γιὰ νὰ ἐπηρεάζουν τὴν παγκόσμια κοινὴ γνώμη ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων. Ὁ μεγαλύτερος λοιπὸν κίνδυνος γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία μας προέρχεται ἀπὸ τὴν φρικτὴ προπαγάνδα τῶν παπικῶν. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ μεγάλος αὐτὸς Ἐθναπόστολος τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἔλεγε: «Τὸν Πάπα νὰ καταρᾶσθε ἀδελφοί μου, αὐτὸς εἶναι ἡ συμφορὰ τοῦ Ἔθνους».
Ἂς ἀφήσουμε ὅμως τὸν Πάπα καὶ τὸ Βατικανό, καὶ ἂς ἔλθουμε στὸν τρίτο πόλεμο. Δυστυχῶς, ὁ τρίτος αὐτὸς πόλεμος προέρχεται ἀπὸ μᾶς τοὺς ἴδιους. Εἶναι δική μας αἱμορροοῦσα πληγή. Ἔχει δὲ δύο ὄψεις. Ἡ μία εἶναι ἡ διχόνοια καὶ ἡ ἄλλη ἡ ἀδιαφορία. Ἔτσι εὔκολα διαιρούμεθα καὶ σὲ τίποτα δὲν μποροῦμε νὰ συμφωνήσουμε.
Μᾶς λείπει ἡ ἀγάπη, ἡ κατανόησις, ἡ καλοσύνη, ἡ σύμπνοια, καὶ ὅταν ἀκόμα ἐνεργοῦμε συλλογικὰ καὶ σὲ ὁμάδες, πάλι δὲν μποροῦμε νὰ συμφωνήσουμε καθόλου. Ἔχουμε τὸν ἴδιο πνευματικὸ πατέρα, κι ὅμως μεταξύ μας διαφωνοῦμε καὶ δὲν μποροῦμε νὰ πάρουμε μιὰ σωστὴ ὀρθὴ ἀπόφαση. Ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη, κοινωνοῦμε ἀπὸ τὸ ἴδιο Ἅγιον Ποτήριον, λειτουργούμεθα μέσα στοὺς ἴδιους ναοὺς καὶ ὅμως μεταξύ μας εἴμεθα διαιρημένοι.
Ὄχι μονιασμένοι, ὄχι ἀγαπημένοι, δὲν βαστάζουμε ἀλλήλων τὰ βάρη, δὲν μακροθυμοῦμε, δὲν ρίχνουμε κάτω τὸν ἐγωισμό μας, δὲν ὑποχωροῦμε, δὲ δίνουμε τόπο στὴν ὀργὴ καὶ στὸν ἐγωισμό μας. Πῶς κατόπιν ὅλων αὐτῶν νὰ στερεωθοῦμε στὴν πίστη καὶ νὰ ἀνέβουμε πνευματικά;
Ἐπίσης ὑπάρχει καὶ ἡ δευτέρα ὄψις, τῆς ἀδιαφορίας. Ἀδιαφοροῦμε γιὰ ὅλους καὶ γιὰ ὅλα καὶ προπαντὸς γιὰ τὰ θέματα τῆς πίστεως.
Ἡ ἀδιαφορία συντηρεῖ τὴν ἡμιμάθεια. Ἡ ἡμιμάθεια τρέφει τὶς δεισιδαιμονίες τὸν φανατισμὸ καὶ τὸ πεῖσμα. Ἂν ἀδιαφορήσουμε παραδείγματος χάριν στὰ σήματα κυκλοφορίας κινδυνεύουμε νὰ σκοτωθοῦμε. Καὶ ἂν ἀδιαφορήσουμε στὶς ἐντολὲς τῶν γιατρῶν, ἡ πίεσις θὰ ἀνέβη στὰ εἴκοσι. Ἡ ἡμιπληγία καιροφυλακτεῖ καὶ τὸ ἔμφραγμα παραμονεύει. Τὸ ἴδιο λοιπὸν συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ἀδιαφορία μας στὰ θέματα τῆς πίστεως καὶ σωτηρίας. Ὁ θάνατος τῆς ψυχῆς, δηλαδὴ ἡ κόλασις, καραδοκεῖ γιά μας, γιὰ τὶς ψυχές μας.
Δυστυχῶς τὰ φαινόμενα τῆς διχόνοιας καὶ τῆς ἀδιαφορίας, μερικὲς φορὲς τὰ δίνουμε καὶ μεὶς οἱ ρασοφόροι παντὸς βαθμοῦ. Ἄλλωστε αὐτὸ τὸ βλέπουμε καὶ στὶς ἀναλύσεις τῆς Ἀποκαλύψεως ποὺ κάνουμε τώρα κάθε Κυριακή.
Οἱ σκοτεινὲς λοιπὸν δυνάμεις, ὁ διεθνὴς Σιωνισμὸς καὶ ἡ Μασονία, τὰ ἀποκρυφιστικὰ συστήματα καὶ ὁ χιλιασμός, ἡ πληθώρα τῶν αἱρετικῶν καὶ οἱ φραγκολεβαντίνοι παπικοί, ὀργιάζουν ἀνενόχλητοι εἰς βάρος ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων ἀλλὰ καὶ τῆς πατρίδος μας. Ἡ πίστις μας, μαζὶ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καὶ πάλι εἶναι σὲ κίνδυνο. Οἱ ἐχθροί της καθημερινῶς πολλαπλασιάζονται. Ἂς μὴ μένουμε ἀργοὶ καὶ νωθροί. Ἂς μὴν ἀδιαφοροῦμε. Ἂς μιμηθοῦμε λοιπὸν τοὺς Ἁγίους τῆς πίστεώς μας, τοὺς μάρτυρας καὶ τοὺς ὁμολογητάς μας, νὰ γίνουμε καὶ μεὶς σὰν κι αὐτούς, ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, νὰ γίνουμε ἰσχυροὶ καὶ δυνατοί.
Νὰ πετάξουμε ἀπὸ πάνω μας τὴν δειλία διότι οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμᾶς ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας ἀλλὰ δυνάμεως. Οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις καὶ οἱ αἱρετικοί, μπορεῖ νὰ διαθέτουν καὶ χρῆμα, καὶ κοσμικὴ δύναμη καὶ πολλοὺς κουλτουριάρηδες ὑποστηρικτές.
Ἐμεῖς ὅμως οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ἔχουμε τὴν μεγάλη δύναμη τῆς εὐσεβείας μέσα ἀπὸ τὴ νηστεία, τὴν ἀγρυπνία καὶ ἰδιαιτέρως τὴν προσευχή.
Ἔχουμε ἀκόμα γιὰ βοήθεια τοὺς ἀγγέλους, τοὺς Ἁγίους καὶ προπαντὸς τὴν Παναγία μας, τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, καὶ ἡ κραταιὰ δύναμις τοῦ Ἁγίου Θεοῦ μεγαλώνει ὅσο ἐμεῖς κρατοῦμε ἀνόθευτη τὴν διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Καὶ ὅση δύναμη καὶ ὀργάνωση καὶ ἂν διαθέτει τὸ κράτος τοῦ Βατικανοῦ, ὅσο ὕπουλα καὶ ἂν χρησιμοποιεῖ τὰ πάντα, μπροστὰ στὴν πνευματικὴ δύναμη τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ πέσουν σὰν χάρτινοι πύργοι, θὰ ἐξαφανιστοῦν σὰν πλαστικὰ λιονταράκια.
Τὴ δύναμη τὴν διαθέτουμε, ἀλλὰ σωστὰ τὴν χρησιμοποιοῦμε;
Γι’ αὐτὸ λοιπὸν ὅσοι πιστοὶ «Στῶμεν Καλῶς»!
Ὅσοι πιστοί, «Πρόσχωμεν»,
Ὅσοι πιστοί, «Γρηγορεῖτε καὶ Προσεύχεσθε»!
Καὶ ὅλοι μαζὶ ἂς φωνάξουμε : «Ὄυκ ἀρνησόμεθά σε φίλη Ὀρθοδοξία». Δὲν θὰ σὲ ἀρνηθοῦμε ποτὲ φίλη καὶ πιστή μας Ὀρθοδοξία.
Καὶ ἂν τὸ καλέσουν οἱ περιστάσεις καὶ οἱ καιροί, χίλιες φορὲς γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ τὴν Ἁγία ἂς πεθάνουμε,
Ἀμήν.
agia-varvara.blogspot.com
Διαβάστε περισσότερα πατῶντας: Κυριακὴ Α΄ Νηστειῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου