Ο "χρήσιμος" Πάπας και η Ορθοδοξία. Γιώργος Παπαθανασόπουλος

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ δικαιολογώντας την επίσκεψή του στο Βατικανό, στις 24 Ιανουαρίου, δήλωσε ότι ο ηγεμόνας του εν λόγω κράτους Πάπας Φραγκίσκος " μπορεί να είναι χρήσιμος" στη γεωπολιτική της Δύσης. Η δήλωσή του αυτή συνοδεύθηκε από τη διευκρίνιση ότι η ατζέντα των θεμάτων που θα συζητηθούν είναι μόνο πολιτικά και διπλωματικά, αφού πρόκειται "για μια επίσκεψη αρχηγού κράτους προς αρχηγό κράτους".
Η προεδρία της Γαλλίας ενημέρωσε τα ΜΜΕ ότι μεταξύ των θεμάτων αυτών είναι τα συμβαίνοντα στη Συρία και στη Κεντροαφρικανική Ένωση, όπως και γενικότερα η γαλλόφωνη Αφρική, που ιδιαίτερα ενδιαφέρει τη Γαλλία.

            Ο κ. Ολάντ θέλει να βλέπει τη "χρησιμότητα" του Πάπα στις διπλωματικές και πολιτικές επιδιώξεις της Γαλλίας και γενικότερα της Δύσης, αλλά κάνει λάθος. Ο Πάπας δεν είναι προϊόν της Δύσης, είναι η φύτρα της, ο κατασκευαστής της.

Αν ο κ. Ολάντ είχε μελετήσει την Ιστορία θα διαπίστωνε ότι η γεωπολιτική και η γεωστρατηγική της Δύσης ακολουθεί αυτή του Βατικανού. "Χρήσιμη" λοιπόν στα σχέδια του Πάπα είναι η Δύση, έστω κι αν αυτή, με τη δική του υπαιτιότητα, αποχριστιανοποιείται. Το Βατικανό δεν μπορεί να προσφέρει παρά μόνο τη θεωρητική του υποστήριξη στη Συρία και στην Αφρική. Όμως είναι αποφασιστικός ο ρόλος του στην Ουκρανία, εκεί όπου πολύ πριν από τους Δυτικούς αγωνίζεται να αποσπάσει τις ψυχές των Ορθοδόξων Χριστιανών από την επιρροή του Πατριαρχείου της Μόσχας και να τις οδηγήσει να υποταγούν σ' αυτό.

Οι Ουνίτες, που αποτελούν τον δούρειο ίππο του Βατικανού στην Ουκρανία, εδώ και αιώνες εργάζονται εντατικά και με όλους τους δυνατούς σ' αυτούς τρόπους για την απόσπαση των Ουκρανών από την Ορθόδοξη Εκκλησία, κάτι που αποτελεί την προϋπόθεση  για τον εκδυτικισμό της. Τα όσα τραγικά συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στη χώρα αυτή τα κινεί η Δύση, όμως όλη η προεργασία έχει γίνει από το Βατικανό, που ενεργά συμμετέχει στα δρώμενα, αφού η διεκδίκηση των εκεί συμφέροντών του προϋπήρξε της δυτικής γεωστρατηγικής…

Η δράση των Ουνιτών στην Ουκρανία στηρίζεται σε συγκεκριμένους άξονες. Πρώτον ενισχύουν τον εθνικισμό των Ουκρανών (Σημ. Ναι! Το διεθνιστικό Βατικανό, επειδή το συμφέρει γεωπολιτικά, ενισχύει τον εθνικισμό στην Ουκρανία) και την αντίληψη ότι είναι διαφορετικοί από τους αδελφούς τους Ρώσους. Προς το σκοπό αυτό η προπαγάνδα του Βατικανού εμφανίζει τους Ρώσους ως καταπιεστές των Ουκρανών, τα δεσμά των οποίων πρέπει αυτοί να αποτινάξουν.  Παρασιωπούν βεβαίως το γεγονός ότι αυτά που τράβηξαν οι Ουκρανοί από το απάνθρωπο και ολοκληρωτικό σοβιετικό καθεστώς, τα ίδια και περισσότερα τράβηξαν οι Ρώσοι και επίσης παρασιωπά τα όσα οι Ορθόδοξοι Ουκρανοί τράβηξαν από τους οπαδούς του Πάπα Πολωνούς. Το άλλο που έχουν καλλιεργήσει οι Ουνίτες στους Ουκρανούς είναι πως η "πρόοδος" και η "ευημερία" είναι στη Δύση, ενώ είναι "οπισθοδρόμηση" η πρόσδεση τους στην Ορθοδοξία και η αδελφική τους σχέση με τους Ρώσους ….

Ο Πάπας είναι γνήσιος και ικανός Ιησουίτης. Στα λόγια εξαίρετος, στα συνθήματα ικανός, στην επικοινωνία αποδοτικός, στην εμφάνιση ελκυστικός, όμως στην ουσία και στην πράξη είναι ο σκληρός, ο άτεγκτος και ο ανυποχώρητος φύλακας της εκκοσμικευμένης παποσύνης και της ηγεμονικής εξουσίας της. Στην Ουκρανία επιχειρεί να προσηλυτίσει  τους εκεί Ορθοδόξους, και να τους κάνει να χάσουν την παράδοσή τους και την ιδιοπροσωπία τους. Στη στρατηγική του αυτή επιχειρεί να εμπλέξει το Φανάρι. Τα σχέδια του Βατικανού θα ευοδωθούν  αν το Φανάρι προωθήσει την αυτοκεφαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας και οι σχέσεις του φτάσουν στα άκρα με τη Μόσχα, που αποτελεί το ανάχωμα των Ορθοδόξων της Ουκρανίας και το στήριγμα της  εθνικής και πνευματικής άμυνάς τους στα σχέδια του Καθολικισμού.

Στα πλαίσια της στρατηγικής αυτής, εδώ και καιρό, το Βατικανό εξυψώνει εκκλησιολογικά το Φανάρι, και μαζί με τις δυτικές κυβερνήσεις το ενισχύει στους σχεδιασμούς του σε βάρος της Μόσχας, στην Ουκρανία και αλλού. Επίσης, στην ίδια στρατηγική αποδυνάμωσης της Ορθοδοξίας, το Βατικανό προωθεί συστηματικά την ιδέα ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως να διεκδικήσει τη θέση του "Πρώτου" στην Ορθοδοξία και όχι του έχοντος τα "πρεσβεία τιμής" μεταξύ όλων των Προκαθημένων των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, όπως επί αιώνες αναγνωρίζεται. Η στρατηγική του Βατικανού, να αποκτήσει "Πάπα" η Ανατολή, αν πετύχει, πρώτον θα διχάσει και θα  αποδυναμώσει την Ορθοδοξία και δεύτερον αναδρομικά θα δικαιολογήσει όλα τα εκκλησιολογικά, πνευματικά, και δογματικά ανομήματά του, καθώς και όλα τα εγκλήματά που έχει διαπράξει σε βάρος των Ορθοδόξων χριστιανών. Απώτερος και προαιώνιος σκοπός του να τους οδηγήσει να υποταγούν σ' αυτό και ο "Πρώτος" της Ανατολής να φιλήσει την παντόφλα του Πάπα! Τότε και η Δύση θα του φανεί "χρήσιμη" στα σχέδια του…

Αυτές οι επιδιώξεις του Βατικανού αποτελούν κοσμικούς σχεδιασμούς επί χάρτου. Άλλα ο Θεός κελεύει και άλλα καταγράφει η Ιστορία. Το βέβαιο είναι πως Ορθοδοξία με "Πάπα" δεν είναι Ορθοδοξία! Μπορεί αν, ο μη γένοιτο, συμβεί  κάποιοι επίσημοι να ασπασθούν αυτό το αιρετικό εξάμβλωμα, όμως η Ορθοδοξία θα ζει στους Ομολογητές Ιεράρχες και στους άλλους κληρικούς, μοναχούς και μοναχές Της, καθώς και στον πιστό λαό Της. Η Εκκλησία στο διάβα των αιώνων έχει γνωρίσει πολλές φορές να επιχειρείται εκ των άνω και ερήμην Της η επιβολή της αίρεσης. Όμως παρά το ότι με την κοσμική αντίληψη φαινόταν νικημένη, στο τέλος θριάμβευσε. Την Ιστορία ας την έχουμε όλοι υπόψη μας και ας έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό.-