Παπικὴ προσβολὴ τοῦ θεμελιώδους δόγματος τῆς μοναδικῆς ἐν τῷ κόσμω ἀποκαλύψεως καὶ σωτήριας τῶν ἀνθρώπων διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν σχέσει μὲ τὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου.Πρωτοπρ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

 Πρωτοπρ. Άγγελος Αγγελακόπουλος εφημέριος Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς

Ὁ αἱρεσιάρχης «πάπας» τῆς Ρώμης Φραγκίσκος, στίς 3 Ἰουνίου ἐξεστόμισε τήν μεγάλη διαθρησκειακή βλασφημία ὅτι «ἡ Ἁγία Βίβλος εἶναι τό ἴδιο πράγμα μέ τό Κοράνι τῶν μουσουλμάνων» καί πώς «ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μωάμεθ, ὁ Γιαχβέ καί ὁ Ἀλλάχ, εἶναι τό ἴδιο πράγμα, δηλαδή διαφορετικά ὀνόματα τοῦ ἴδιου Θεοῦ»[1].

Ὁ «πάπας», ὡς ὁ κυριότερος προωθητής τῆς παναίρεσεως τοῦ διαθρησκειακοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀποπειράθηκε νά μᾶς πείσει ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες, καί ἰδιαίτερα ὁ Χριστιανισμός, ὁ Μουσουλμανισμός καί ὁ Ἰουδαϊσμός, εἶναι τό ἴδιο.

Δογματική διδασκαλία τῆς Εκκλησίας μας. Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας 

Ἁγία Γραφή

1. Λέγοντας Ἁγία Γραφή ἐννοοῦμε ἐκεῖνα τά βιβλία πού γράφτηκαν ἀπό τούς ἁγίους Προφῆτες καί Ἀποστόλους μέ τήν ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πεύματος, γι᾽ αὐτό καί λέγονται «θεόπνευστα». Διαιροῦνται σέ βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί σέ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Καί ἡ Παλαιά καί ἡ Καινή Διαθήκη ὁμιλοῦν γιά τόν Χριστό. Καί τίς δύο Διαθῆκες τίς ἑνώνει τό Πρόσωπο τοῦ Μεσσία, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Ἡ μέν Παλαιά Διαθήκη προφητεύει γιά τήν ἔλευση τοῦ Μεσσία καί προετοιμάζει τόν κόσμο γιά τήν ὑποδοχή Του, ἡ δέ Καινή Διαθήκη μᾶς λέει γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν προφητειῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης περί τοῦ Μεσσίου.

Αγία Γραφή και Ιεροί Κανόνες. Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

«Δούλον δε Κυρίου ου δει μάχεσθαι, αλλ΄ ήπιον είναι προς πάντας, διδακτικόν, ανεξίκακον»

(Β΄ Τιμ. 2. 24)

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. & Κονίτσης

Πριν ξεκινήσουμε το νέο μας θέμα: «Αγία Γραφή και Ιεροί Κανόνες», αισθανόμαστε την ανάγκη να τονίσουμε πως τα όσα ήδη αναφέραμε και στη συνέχεια θα αναφερθούμε, σε καμμία των περιπτώσεων, σκοπό έχουν το να θίξουν την προσωπικότητα ή το να προσβάλλουν εν Χριστώ αδελφούς, οι οποίοι προφανώς, με καλή πάντοτε πιστεύουμε προαίρεση, αντικρίζουν και αντιμετωπίζουν τα πράγματα διαφορετικά. 

Όχι, ουδέποτε αυτό το εφαρμόσαμε ή θα το εφαρμόσουμε. Απλώς, συνειδησιακή ανάγκη και παράκλησις αδελφών, μας ωθεί στο να διατυπώσουμε τις απόψεις μας, οι οποίες αναφέρονται σε καταστάσεις διαμορφωμένες και παγιωμένες, που υφίστανται στον χώρο της Εκκλησίας.