Γέροντας Κύριλλος. Ὁ Γέροντας ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Σὰν σήμερα 30 Μαρτίου 2012, ὁ Ἅγιος Γέροντάς μας Κύριλλος παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχὴ σ' Ἐκεῖνον ποὺ παιδιόθεν ἀγάπησε καὶ ἀφιέρωσε ὁλόκληρη τὴν ἐπίγεια ζωή του.
Ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ μεγάλη ἀγάπη του, ἡ " γλυκειά του μανούλα", ὅπως ἀποκαλοῦσε τὴν Παναγία μας, τὸν κάλεσε κοντά Της τὴν 30ὴ Μαρτίου, τὴν μεγάλη ἐκείνη ἡμέρα, ὅπου στὴν Ἐκκλησία μας ψάλλεται ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος, τὴ Παρασκευὴ τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου καὶ ἔτσι καθιερώθηκε τὸ ἐπίσημο μνημόσυνό του νὰ τελεῖται τὸ Σάββατο τοῦ Ἀκαθίστου, ποὺ φέτος εἶναι τὸ Σάββατο 5 Ἀπριλίου 2025.
Ἀναχώρησε γιὰ τὰς αἰωνίους μονάς, ἀφοῦ διακόνησε ἀγόγγυστα καὶ μὲ αὐταπάρνηση τοὺς Ἁγίους Γεροντάδες τῆς Μονῆς Ὁσίου Δαυίδ, τὸν νοικοκύρη τῆς Μονῆς Ὅσιο Δαυὶδ καὶ τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο, τοῦ ὁποίου ἦταν γνήσιος ὑποτακτικὸς μὲ ὑποδειγματικὴ ὑπακοὴ καὶ στὴ συνέχεια ἄξιος διάδοχός του στὴν ἠγουμενία, ἀλλὰ καὶ τὶς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, τοὺς δοκιμαζομένους ἀδελφοὺς ποὺ προσέτρεχαν στὸ Μοναστήρι νὰ βροῦν καταφύγιο.

Ἡ ἁγιότητά του ἦταν καλὰ κρυμμένη μέσα στὴν ἁπλότητά του, κάτω ἀπὸ τὸ χαριτωμένο μειδίαμά του καὶ τὴ γεμάτη φῶς καὶ ἀγάπη ματιά του. Ὁ γλυκασμὸς τῆς καρδιᾶς του, τὸ φῶς ποὺ ἐξέπεμπε τὸ προσωπό του ἀκόμη κι ὅταν ἦταν πολὺ ταλαιπωρημένος ἀπὸ τὶς τόσες ἀσθένειες, προσέλκυσε πλῆθος ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι κοντά του, εἴτε στὸ πετραχήλι του, εἴτε ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῆς βιοτῆς του, ἐμπνεύσθηκαν καὶ ἀλλοιώθηκαν οἱ ψυχές τους.

Ὁσιακὴ ἡ ζωή του, ἐφαρμογὴ τοῦ Εὐαγγελίου στὴ πράξη, ὅμως ἂν θυμηθοῦμε καὶ τοὺς μαρτυρικοὺς πόνους ποὺ ἀγόγγυστα ὑπέμεινε, στὶς πολύχρονες ἀσθένειές του, δοξολογῶντας τὸν Θεό, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι εἶχε καὶ μαρτυρικὸ φρόνημα.
Ἡ ἀγκαλιά του ἦταν πάντοτε ἀνοιχτή.
Ἦταν πάντοτε παρὼν νὰ δεχθεῖ τοὺς πάντες.
Σὲ κανένα δὲν εἶπε ΟΧΙ γιὰ νὰ τὸν δεῖ,
νὰ τὸν ἀκούσει,
νὰ τὸν ἐξομολογήσει,
νὰ τὸν διαβάσει,
νὰ τὸν ἐξυπηρετήσει..
Ἡ ὑπομονή του ἦταν ἀπέραντη..

Τὰ λόγια του ποὺ σημάδεψαν τὴ ζωή μας ἦταν "ὑπομονὴ καὶ προσευχή", καὶ " δὲν θὰ σᾶς ἀφήσει ὁ Θεός", τὰ βίωνε ὁ ἴδιος καὶ τὰ βλέπαμε στὴ δική του ζωή, μὲ τὴν ἄνευ ὁρίων πίστη του, μὲ τὴν ἀπέραντη ὑπομονὴ καὶ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχή, ταπεινά, ἁπλᾶ..
Καὶ ὁ Θεὸς τὸν χαρίτωσε τόσο ὅσο ἦταν στὴ γῆ ἀλλὰ κυρίως μετὰ τὴν ὁσιακὴ κοίμηση του.
Ἀναρίθμητες μαρτυρίες γιὰ τὴν παρουσία του στὶς ζωὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν βοήθειά του, ἀμέσως ἀπὸ τὸ ἴδιο ἐκεῖνο πρωινὸ τῆς 30ῆς Μαρτίου μέχρι σήμερα.

Εὐχαριστοῦμε τὸν Θεό, ποὺ μᾶς χάρισε τέτοιον Γέροντα, ποὺ μᾶς ἔφερε στὴν εὐλογημένη μάντρα του καὶ ποὺ μᾶς ἔριξε στὴ ἁγιασμένη ἀγκαλιά του. Σκέφτομαι καὶ μὲ τὴν ἀπόσταση τοῦ χρόνου πλέον, πιστοποιεῖται καὶ γίνεται πιὸ ἔντονο ὅτι ζούσαμε ἕναν Ἅγιο ἰσοστάσιο τῶν Ἁγίων Γερόντων του καὶ αὐτὸ καθημερινὰ καταδεικνύεται.
Πόσοι καὶ πόσοι ἔχουν νὰ διηγηθοῦν ὅτι μπαίναμε στὸ εὐλογημένο αὐτὸ μοναστήρι μὲ χίλια προβλήματα, μὲ μεγάλη στενοχωρία, ἢ μὲ τόσους ἄλλους προβληματισμοὺς καὶ μόλις βλέπαμε τὸ φωτεινὸ καὶ γλυκό του βλέμμα, ποὺ ἐξέπεμπε Χάρη καὶ ἀγάπη, αἰσθανόμασταν ὅτι ὅλα μπαίνουν στὶς σωστές τους διαστάσεις, ὅτι ὅλα μπῆκαν ἢ θὰ μποῦν στὴ σειρά τους, ὅτι, δὲ μπορεῖ..., ὁ Θεὸς θὰ βοηθήσει, μὲ τὴν ἐγγύηση τοῦ Γέροντα..
Τὸν βλέπαμε καὶ μᾶς ἄλλαζε στὴ στιγμὴ καὶ τὴ θεώρηση ὅλου τοῦ κόσμου.
Τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ ὅλα τὸν Ἅγιο Γέροντα καὶ γιὰ τὰ τότε καὶ γιὰ τὰ τώρα,τα πολὺ δύσκολα, ποὺ δὲν μᾶς ἀφήνει καὶ ποὺ πάλι στὴ καθημερινότητά μας, ἐγγύηση εἶναι, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει.

Καὶ ὅπως εἶπε σὲ ἕνα κήρυγμά του ἀνήμερα τῆς γιορτῆς του, ὁ ὑποτακτικός του καὶ μετέπειτα διάδοχός του στὴν ἠγουμενία Γέροντας Γαβριήλ:
"Τὶς πρεσβεῖες του ζητᾶμε, τὶς εὐχές του καὶ τὶς εὐλογίες του, νὰ μᾶς στηρίξει, νὰ μᾶς χαρίσει ἐκεῖνο τὸ χαμόγελο, ποὺ πάντοτε κοσμοῦσε τὸ φαιδρό του καὶ ἱλαρὸ πρόσωπό του, τὸ Χαριτωμένο πρόσωπό του."
Κι ἐμεῖς νοιώθουμε περισσότερο εὐγνώμονες, γιατί ἦταν ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔμαθε στὸ πνευματικοπαίδι του, τὸν Βασίλη μας, ν' ἀγαπάει τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία Μητέρα Του, καὶ ἔτσι τώρα, πλέον, ἀξιώθηκε νὰ συναγάλλεται ἐκεῖ μαζί τους, στὸ Φῶς.
Ἂς ἔχουμε ὅλοι τὴν ἁγία του εὐχή

Sofia Kalogirou
proskynitis
Ἐνημέρωση ἀπό Ἰχθῦς