Μὴ χάσουμε τὸ «τζιβαερικό» μας! Κ. Παπαδημητρακόπουλος

Μὴ χάσουμε τὸ «τζιβαερικό» μας

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Ὁ στρατηγὸς Μακρυγιάννης, καλοί μου φίλοι, στὰ ἀπομνημονεύματά του μιλάει γιὰ τὸ «τζιβαερικό». Ἆραγε τί εἶναι αὐτὸ τὸ «τζιβαερικὸ» ἀκριβῶς;
Εἶναι τὸ πολύτιμο, τὸ ἀγαπημένο, τὸ πιὸ ἀκριβὸ καὶ ἱερὸ καὶ τὸ πιὸ σημαντικὸ πρᾶγμα τοῦ βίου μας. Προέρχεται ἀπ’ τὴ λέξη «τζιβαέρι», ποὺ ἔλεγαν τὸν καιρὸ τῆς Τουρκοκρατίας καὶ χαρακτήριζαν τὰ χρυσαφικὰ καὶ τὰ πολύτιμα κοσμήματα καὶ γενικὰ κάθε πολύτιμο στὴ ζωή. Στὴν ἀνώτατη ἔννοιά του, εἶναι τὸ ἀντίστοιχο τῆς φράσης «τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια».
Μὲ ἄλλα λόγια εἶναι αὐτὸ ποὺ ἁπλὰ ἔλεγε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Ψυχὴ καὶ Χριστὸς σᾶς χρειάζεται. Αὐτὰ τὰ δυὸ ὁ κόσμος ὅλος νὰ πέσει πάνω σας δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς τὰ πάρει, ἐκτὸς κι ἂν τὰ δώσετε μὲ τὸ θέλημά σας. Αὐτὰ τὰ δυὸ νὰ τὰ φυλάγετε, νὰ μὴ τὰ χάσετε».

*   *   *

Ἡ «διεθνὴς τῶν πονηρῶν», χρόνια τώρα, αὐτὸ ἀκριβῶς ἐπιχειρεῖ. Νὰ μᾶς ἀφαιρέσει μὲ κάθε τρόπο τὸ «τζιβαερικό» μας, αὐτὸ τοῦτο τὸν θησαυρό μας, τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει μόνο τὴν ὄντως μοναδικὴ ἀξία τοῦ κειμηλίου, ἀλλ’ εἶναι τελικὰ ἡ ἴδια μας ἡ ζωή.
Αὐτὸ τὸ «τζιβαερικὸ» ἦταν τὸ μυστικὸ τῆς νίκης τοῦ γένους μας στοὺς αἰῶνες, αὐτὸ κατατρόπωσε ὅλους μας τοὺς ἐχθρούς, αὐτὸ μᾶς διαφύλαξε ἄτρωτους στὴν πορεία τοῦ χρόνου, αὐτὸ μᾶς ἐνέπνευσε, αὐτὸ καὶ μᾶς δίνει ζωή. Αὐτὸ εἶναι ἡ ψυχὴ τῆς ψυχῆς μας. Ναί, αὐτὸ τὸ ἅγιο  «τζιβαερικό»!
Λοιπόν, αὐτὸ τὸ «ἅγιο τζιβαερικό», ποὺ μεταδίδεται ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά, κάνουν κάθε προσπάθεια νὰ μᾶς τὸ ἀφαιρέσουν. Νὰ μᾶς τὸ κλέψουν, νὰ μᾶς τὸ συλήσουν, νὰ μᾶς τὸ ἁρπάξουν, νὰ μᾶς τὸ καταπατήσουν. Κι ἐπειδὴ δὲν τὸ κατορθώνουν, ἔχουν βρεῖ ἄλλη μέθοδο. Νὰ μᾶς κάνουν νὰ τὸ ἐγκαταλείψουμε ἀπὸ μόνοι μας! Καὶ τὸ χειρότερο; Νὰ τὸ πετάξουμε ἐμεῖς στὰ σκουπίδια ὡς ἄχρηστο τάχα, παλαιὸ καὶ ξεπερασμένο!
Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ὑποτιμοῦν, τὸ περιφρονοῦν, τὸ εἰρωνεύονται, τὸ περιγελοῦν. Τί λάθος μας θὰ εἶναι, ἂν τοὺς ἀκούσουμε! Τί ἀφέλεια θὰ εἶναι, ἂν τοὺς πάρουμε στὰ σοβαρά! Τί τραγωδία ἂν ὑποκύψουμε!
Προσέξτε…
Ὅσο καιρὸ διακατεχόμαστε ἀπ’ τὸ ἰδανικὰ τῆς Πίστης μας…
 Ὅσο καιρὸ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὶς Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας…
 Ὅσο καιρὸ βλέπουμε τὴν Ἑλληνικὴ σημαία μας καὶ καμαρώνουμε γιὰ τὸν Σταυρὸ ποὺ τὴν στολίζει …
 Ὅσο καιρὸ καμαρώνουμε νὰ τὴν βλέπουμε νὰ κυματίζει …
 Ὅσο καιρὸ μᾶς διακατέχει ρίγος, ὅταν ἀκοῦμε τὸν ἐθνικό μας ὕμνο …
 Ὅσο καιρὸ διαβάζοντας τὴν ἱστορία μας νοιώθουμε ὑπερηφάνεια γι’ αὐτήν…
Τότε, ἔ ναὶ τότε, τὸ κρατᾶμε καλὰ τὸ «ἅγιο τζιβαερικό μας». Κι εἴμαστε εὐλογημένοι γι’ αὐτό…

Ἀντίθετα ὅταν θέλουμε νὰ βλέπουμε τὸ μέλλον μέσα ἀπ’ τὰ γυαλιὰ ποὺ μᾶς δίνουν κάποιοι ἄλλοι…
Ὅταν θέλουμε νὰ ἐκσυγχρονιστοῦμε τάχα, ἐγκαταλείποντας ὅ,τι ἔχει σχέση μὲ τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα μας…
Ὅταν δὲν ἔχουμε κανένα πρόβλημα νὰ υἱοθετοῦμε κοσμοπολίτικες  ἀπόψεις καὶ νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ (παγκοσμιοποιούμενου) κόσμου μας…
Ὅταν ἀφηνόμαστε στὶς ἀπόψεις τῶν κατευθυνόμενων ΜΜΕ καὶ τῶν κοινωνικῶν δικτύων …
Ὅταν μᾶς ἐνοχλοῦν οἱ Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας…
Ὅταν τὰ σύμβολα κι ὅλα τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς φυλῆς μας δὲν μᾶς ἐκφράζουν πιὰ …
Τότε ἔχουμε ἐγκαταλείψει τὸ «τζιβαερικό» μας, ἔχουμε υἱοθετήσει γιὰ τὰ καλὰ τὶς ἀπόψεις τῶν ἐχθρῶν μας, εἴμαστε ἤδη τὰ ἀφελῆ θύματά τους!!
Ἔλεγε ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: «…Σήμερα, ποὺ συντελοῦνται σὲ ὅλο τὸν κόσμο κοσμογονικὲς ἀλλαγές, οἱ λαοὶ στηρίζονται στὴν παράδοσή τους καὶ στὶς ρίζες τους. Τὸ ἴδιο ὀφείλουμε κι ἐμεῖς νὰ πράξουμε, καὶ τὸ πράττουμε, ἐὰν δὲν θέλουμε νὰ ἀφομοιωθοῦμε, νὰ ξεριζωθοῦμε καὶ νὰ χαθοῦμε στὸ παρασκήνιο τῆς ἱστορίας».

*   *   *

  Πόσο ἄφρονες εἴμαστε, λοιπόν, ὅταν στὸ χείμαρρο τῶν ὄντως κοσμογονικῶν αὐτῶν ἀλλαγῶν ποὺ διενεργοῦνται στὶς ἡμέρες μας, ἐμεῖς ἀφηνόμαστε σ’ αὐτὸν χωρὶς κανένα ἐφόδιο, οὔτε κἄν μία βάρκα, οὔτε καὶ μ’ ἕνα σωσίβιο, γιὰ νὰ εἴμαστε τάχα «μοντέρνοι» καὶ «προοδευτικοί»!
Τί παγίδα πράγματι εἶναι κι αὐτή! Τοῦ «μοντέρνου» δηλαδὴ καὶ τοῦ «προοδευτικοῦ»! Δὲν τὴν ἀκολουθοῦν μόνο κάποιοι μεμονωμένοι, ἀλλὰ καὶ κόμματα καὶ ὀργανωμένες κινήσεις ποὺ αὐτοαποκαλοῦνται «προοδευτικές», ἐργαζόμενοι τελικὰ ἀφελῶς (ἢ σκόπιμα;) γιὰ τὰ ὑποχθόνια συμφέροντα τῆς «διεθνοῦς τῶν πονηρῶν».  Εἶναι αὐτοὶ ἀκριβῶς ποὺ ρίχνουν γιὰ τὰ καλὰ πολὺ νερὸ στὸν μύλο τῶν σχεδίων τους!
Δὲν τοὺς προβληματίζει ἆραγε αὐτὴ ἡ πολεμικὴ κατὰ τῶν παραδόσεων τῶν λαῶν, τῶν ἠθῶν καὶ τῶν ἐθίμων κάθε τόπου, καὶ μάλιστα αὐτῶν ποὺ εἶναι Χριστιανικές;
Δὲν τοὺς προβληματίζει ἆραγε αὐτὴ ἡ παραγκώνιση καὶ ἡ τόση ἐχθρότητα κυρίως κατὰ τῆς Ἑλληνορθόδοξης Πίστης μας καὶ τῶν τόσο πολύτιμων Ἑλληνορθόδοξων παραδόσεών μας;
Δὲν τοὺς προβληματίζει ἆραγε οὔτε αὐτὴ ἡ ἀναβίωση ὄντως ξεπερασμένων ἀρχέγονων μουχλιασμένων παγανιστικῶν καὶ εἰδωλολατρικῶν ἀντιλήψεων, τὶς ὁποῖες πρέπει νὰ υἱοθετήσουμε τώρα ὅλοι ὑποκαθιστώντας μὲ αὐτὰ ὅ,τι ἱερὸ σήμερα ἔχουμε;
Δὲν τοὺς κάνει νὰ ἐπαναστατήσουν τὸ πλασάρισμα ὅλων τῶν σημερινῶν παραδόσεων, πρακτικῶν καὶ ἀντιλήψεων εἰδωλολατρικῶν θρησκειῶν (π.χ. βουδισμοῦ, ἰνδουισμοῦ κ.λπ.), ποὺ γίνεται μάλιστα μὲ «ἔξυπνο» τρόπο καὶ σὲ «ὡραία» συσκευασία, μὲ τὶς ὁποῖες πρέπει νὰ ἀντικαταστήσουμε τὶς δικές μας;

Γιατί τελικὰ δὲν θέλουν νὰ ἐγκαταλείψουμε μόνο τὸ ἅγιο «τζιβαερικό» μας, δημιουργώντας ἔτσι ἕνα κενό, ἀλλὰ στὴ θέση του νὰ βάλουμε ἐκεῖνο ἀκριβῶς ποὺ θὰ μᾶς δώσουν. Ἕνα διαβολικὸ ἀντὶ – τζιβαερικό, γεμᾶτο παγανισμό, εἰδωλολατρία, ἀποκρυφισμὸ καὶ κάθε δαιμονικὴ θολούρα. Αὐτὸ εἶναι ὅλο. Καὶ τοῦτο νὰ γίνει σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, αὐτὸ καὶ μόνο νὰ ἔχει στὴν ψυχὴ καὶ τὴ ζωή του κάθε «κοσμοπολίτης», ὅλος ὁ πλανήτης! Κι αὐτὸ γιατί θέλουν ὁ «κοσμοπολίτης» αὐτὸς νὰ εἶναι ἕνας τύπος δαιμονικοῦ ἀνθρώπου, σὲ ἀντιστάθμισμα τοῦ ἁγίου ἀνθρώπου, ὅσο κι ἂν αὐτὸ ἀκούγεται παράξενο ἢ ὑπερβολικό!

*   *   *

  Στὸ παρελθὸν μὲ πολλοὺς τρόπους, ἄλλοτε βίαιους κι ἄλλοτε «πολιτισμένους» ἐπιχειρήθηκε νὰ δημιουργηθεῖ ρῆγμα μὲ τὴν Παράδοσή μας καὶ τὸ ξέκομα τοῦ λαοῦ μας ἀπ’ αὐτήν. Ὡστόσο ποτὲ ὁ ἀληθινὸς Ἕλληνας δὲν λύγισε μπροστὰ στοὺς ἰσχυρούς, ὅλους καὶ ὅλα τὰ ἀντιπαρῆλθε γι’ αὐτὸ καὶ ὑπάρχει.
Ἀποδείχθηκε μάλιστα πὼς ὅσο κι ἂν πολέμησαν οἱ τόσοι ἐχθροί του ἀνὰ τοὺς αἰῶνες αὐτὰ τὰ «ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια» τῆς φυλῆς του, τελικὰ μὲ τοῦ Χριστοῦ τὴ χάρη, ὅλα μεταβλήθηκαν σὰν τὸ καρφί. Ἐκεῖνο ποὺ ὅσο τὸ κτυπᾶς, τόσο μπαίνει βαθύτερα. Πραγματικά, ὅσο μεθοδικὰ κι ἂν πολεμήθηκαν οἱ Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας, τόσο αὐτὲς μπῆκαν βαθύτερα στὴ ζωή μας.
Γιὰ παράδειγμα, οἱ Τοῦρκοι ἤθελαν τὸν ἐξισλαμισμό μας, οἱ δὲ Φράγκοι τὸν ἐκλατινισμό μας. Καὶ πόσα δὲν ἔκαναν ἐπ’ αὐτοῦ!

Ἀμέσως μὲ τὴ σύσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους, ἐκεῖνος ὁ ἡρωικὸς λαός μας ποὺ πολέμησε «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς Πατρίδος τὴν ἐλευθερία» καὶ νίκησε, ἦταν ἔμπλεος μὲ τὶς Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις του, ποὺ ἦταν καὶ τὸ μέγα μυστικὸ τῆς νίκης του.
Ὅμως τί παρατηρήθηκε; Πὼς ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ κατέλαβαν θέσεις καὶ ἀξιώματα στὸ νέο Ἑλληνικὸ Κράτος ἦταν ποτισμένοι μὲ τὸ πνεῦμα τῆς γαλλικῆς διαφώτισης.
Διακατέχονταν ἀπ’ τὴν ἀθεΐα καὶ τὴν περιφρόνηση πρὸς τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ τὶς εὐλογημένες Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις τοῦ γένους μας. Ἐξαίρεση βέβαια ἀποτελοῦσε ὁ γνησιότατος μέγας Ἕλληνας καὶ Ὀρθόδοξος Ἰωάννης Καποδίστριας, ποὺ δολοφονήθηκε στὸ τέλος.
Ἔκτοτε οἱ κυβερνῶντες τὴν Ἑλλάδα,  ἡ πλειοψηφία τους τουλάχιστον, ἐνῶ ἔλεγαν τὰ καλύτερα λόγια γι’ αὐτὲς τὶς Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας, πάντοτε τὶς πολεμοῦσαν, πάντοτε τὶς ὑποτιμοῦσαν στὴν πράξη, πάντοτε μὲ τὰ ὅσα ἔκαναν ἀπέβλεπαν στὴν ἀποκοπὴ τοῦ λαοῦ μας ἀπὸ τὶς ρίζες του, πότε μὲ τὸ ἕνα πρόσχημα καὶ πότε μὲ τὸ ἄλλο.
Μᾶς ἔκαναν νὰ βλέπουμε μ’ ἕνα σύμπλεγμα κατωτερότητας τὴ Δύση, ἐκείνη τὴ Δύση ποὺ ἦταν γιὰ τὰ καλὰ ποτισμένη μὲ τὰ ἐκκοσμικευμένα στοιχεῖα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ διαφωτισμοῦ, αὐτοῦ ποὺ βρίσκεται ἀκριβῶς στὴν ἀντίπερα ὄχθη τῶν δικῶν μας Ἑλληνορθόδοξων παραδόσεων.

Προσοχή! Πολὺ μεγάλη προσοχή, ἰδιαίτερα δὲ σήμερα, στὸ τζιβαερικό μας. Ἂν τὸ χάσουμε, χαθήκαμε!

Ὀρθὀδοξος Τύπος