Τὸ Στάδιον τῶν αρετῶν ἠνέωκται
Πνευματικὰ μηνύματα τοῦ Τριωδίου
Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου Καθηγητοῦ
Αὐτὴ ὡς στοργικὴ μητέρα προσφέρει ἄπειρες εὐκαιρίες στὰ παιδιά της, προκειμένου νὰ τὰ φέρει κοντά της καὶ νὰ τὰ σώσει. Ποιά ἄλλωστε φυσικὴ μητέρα δὲ θὰ ἔκανε τὰ πάντα προκειμένου νὰ γλυτώσει τὰ παιδιὰ της ἀπὸ βέβαιο κίνδυνο καὶ ἀφανισμό;
Ὁ ἐνιαύσιος ἑορτολογικὸς κύκλος τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἕνας πολὺ καλὸς τρόπος νὰ εἰσάγει τοὺς πιστοὺς στὸ κλίμα τῆς λυτρωτικῆς τῆς διαδικασίας ὥστε νὰ κατανοήσουν τὴν ἀναγκαιότητα τῆς ἐν Χριστῷ ἀπολυτρώσεως.
Μιὰ πολὺ καλὴ τέτοια εὐκαιρία, ἴσως ἡ καλλίτερη, εἶναι ἡ κατανυκτικὴ περίοδος τοῦ Τριωδίου, ἡ ὁποία προσφέρει πλουσιότατο πεδίο πνευματικῆς δράσεως σὲ ὅσους ἔχουν τὴ διάθεση νὰ νοιώσουν τὸ ἀπύθμενο βάθος τοῦ θείου ἐλέους καὶ νὰ αἰσθανθοῦν τὸ ἄμετρο μεγαλεῖο τῆς θείας κοινωνίας μὲ τὴν ἀνθρώπινη σχετικότητα καὶ μηδαμινότητα.
Εἶναι μιὰ μοναδικὴ πρόσκληση σὲ ὅσους θέλουν νὰ συμμετάσχουν στὴν ἀγωνιστικὴ διαδικασία αὐτῆς τῆς ἱερῆς χρονικῆς περιόδου καὶ νὰ λάβουν τὰ πνευματικὰ ἔπαθλα ὡς ἐπιβράβευση γιὰ τὴν ὅποια προσπάθειά τους. Ἄλλωστε, σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Ἰσαάκ τον Σῦρο, «ἡ ἄσκηση εἶναι ἡ μητέρα τοῦ ἁγιασμοῦ» (Λόγος ΙΣΤ΄).
Ἡ ἱερὴ περίοδος τοῦ Τριωδίου ἀποτελεῖ τὸ προπαρασκευαστικὸ χρονικὸ διάστημα πρὶν τὸ Πάσχα, γιὰ τὴν ὀντολογικὴ προετοιμασία ἡμῶν τῶν πιστῶν γιὰ τὴν ὕπατη καὶ λαμπρότατη ἑορτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας.
Γιὰ τὴν ψυχοσωματική μας κάθαρση ἀπὸ ὅλους ἐκείνους τοὺς ρίπους, ποὺ μολύνουν τὴν ὕπαρξή μας καὶ μᾶς καθιστοῦν ὀντότητες νοσηρές, ἔκπτωτες ἀπὸ τὴν αὐθεντικότητά μας.
Ἡ μετοχή μας στὴ φωτοφόρο πανήγυρη τῶν πανηγύρεων ἀπαιτεῖ προσωπικὴ ἀνακαίνιση, εἰδάλλως τὸ ἀνέσπερο ἀναστάσιμο φῶς θὰ καταδείξει τὴν ψυχική μας ρυπαρότητα καὶ δὲ θὰ δυνηθοῦμε νὰ γίνουμε κοινωνοὶ τοῦ Ἀναστάντος Λυτρωτῆ μας καὶ θὰ μᾶς ἀφήσουν ἀνέγγιχτους οἱ ἄρρητες δωρεὲς τῆς Ἀναστάσεως.
Εἶναι ἀνάγκη, ὅπως μᾶς παροτρύνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, νὰ «μορφωθεῖ ὁ Χριστὸς» στὴν ὕπαρξή μας (Γάλ.4,19) .
Ἡ μακρὰ περίοδος τοῦ Τριωδίου εἶναι γιὰ τὴ ζωή της Ἐκκλησία μας, καὶ ἰδιαίτερα γιὰ τὴν ὀρθόδοξη παράδοσή μας, τὸ νοητὸ στάδιο πνευματικοῦ ἀγῶνα.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες πῆραν παραστατικὲς εἰκόνες ἀπὸ τὴν θύραθεν πραγματικότητα γιὰ νὰ ἐκφράσουν ἐκκλησιαστικοὺς ὅρους.
Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ σταδίου, ἕνας τόπος προσφιλὴς στοὺς ἀρχαίους, μὲ ἔντονα παραβολικὰ καὶ διδακτικὰ στοιχεῖα.
Ὅπως στὰ ἀθλητικὰ κοσμικὰ στάδια δὲν παίρνουν μέρος ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, παρὰ μόνο οἱ ἀθλητές, ἔτσι καὶ στὸ νοητὸ στάδιο ἀγῶνα τοῦ Τριωδίου παίρνουν μέρος μόνο οἱ ἀθλητὲς τοῦ Χριστοῦ, ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ βρίσκονται ἀέναα σὲ ἐγρήγορση καὶ ἀγωνιστικότητα καὶ εἰσέρχονται στὴν ἁγία αὐτὴ περίοδο νὰ ξεπεράσουν τὸν ἀδύναμο πτωτικὸ ἑαυτό τους.
Ἀντίθετα ὑπάρχουν ἔξω ἀπὸ τὸ πνευματικὸ στάδιο πλῆθος ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι παίζουν τὸ ρόλο τῶν θεατῶν. Αὐτοὶ ποτὲ δὲ θὰ νοιώσουν τὴ χαρὰ τῆς προκρίσεως καὶ τὶς τιμὲς τῆς νίκης.
Ὁ πνευματικὸς ἀγῶνας δὲν εἶναι ἀγῶνας χωρὶς κανόνες καὶ μεθοδολογία, ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ ἀγῶνες στὰ κοσμικὰ στάδια.
Πνευματικὸς ἀγῶνας χωρὶς ἀρχές, κανόνες καὶ συγκεκριμένες μεθοδολογίες εἶναι ἀνώφελος, ἴσως καὶ ἐπιζήμιος.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες δημιούργησαν στὸ διάβα τῶν αἰώνων προϋποθέσεις γόνιμου πνευματικοῦ ἀγῶνα. Ἡ ἀρχὴ εἶναι ἤπια.
Ἔτσι τὸ χρονικὸ διάστημα ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου ἕως τὴν Κυριακή της Τυρινῆς ὀνομάζεται προπαρασκευαστικὴ περίοδος τοῦ Τριωδίου, διότι ἔχει χαρακτῆρα εἰσαγωγικό.
Τὰ γεγονότα, οἱ ἑορτὲς καὶ οἱ λειτουργικὲς ἀκολουθίες εἶναι τέλεια συνδυασμένες ὥστε νὰ ἀποτελοῦν γιὰ τὸν ἀγωνιζόμενο πιστὸ τὸν πολύτιμο κανονισμὸ καὶ σύμβουλο ὥστε ὁ πνευματικός του ἀγῶνας νὰ εἶναι καρποφόρος.
Ἡ ἀνάγνωση τῆς ὁμώνυμης εὐαγγελικῆς περικοπῆς τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου (Λουκ.18,10-14), διδάσκει τὴν ἀποφυγὴ τοῦ ψυχοκτόνου πάθους τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τὴν ἄσκηση τῆς ἀρετῆς τῆς ταπείνωσης, διότι κατὰ τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή: «ἀρχὴ πάντων τῶν παθῶν εἶναι ἡ φιλαυτία, τέλος δὲ ἡ ὑπερηφανία» (Περὶ ἀγάπης Κεφάλαια Ἑκατοντὰς Τρίτη, νζ΄).
Αὐτὸ ἔχει μεγάλη σημασία, διότι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ξεκινήσει ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο τοῦ πνευματικοῦ του ἀγῶνα.
Ἂν δὲν ἀποβάλει τὴν ὑπερηφάνεια δὲν θὰ μπορέσει ποτὲ νὰ τελεσφορήσει ὁ ἀγῶνας του, ὅσο μεγάλος καὶ ἂν εἶναι.
Ἀφοῦ ὁ πιστὸς αἰσθανθεῖ τὴν ἀνάγκη τῆς ταπεινότητας, τὸ ἑπόμενο στάδιο εἶναι νὰ μάθει γιὰ τὴν ἄμετρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι τὴν ἑπόμενη Κυριακὴ διαβάζεται στοὺς ναοὺς ἡ περικοπὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ (Λουκ.15,11-33).
Ἡ αἴσθηση τῆς ἄμετρης θείας ἀγάπης προϋποθέτει τὴν προσωπικὴ ταπείνωση μπροστὰ στὸ θεῖο μεγαλεῖο.
Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ πρέπει νὰ συνειδητοποιήσει ὁ πιστὸς ὅτι ὁ Θεὸς δὲν μόνο πολυέλαιος, ἀλλὰ καὶ δίκαιος. Ἔτσι ἡ Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω εἶναι ἀφιερωμένη στὴ Μεγάλη Κρίση καὶ γι’ αὐτὸ διαβάζεται μάλιστα ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς φοβερῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου (Ματθ.25,31-46), γιὰ νὰ καταλάβει ὁ πιστὸς πὼς ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου θὰ ἀνοίξει μόνο γιὰ ἐκείνους ποὺ λαχταροῦν τὴ σωτηρία καὶ ἔχουν τὴ διάθεση νὰ ἀγωνιστοῦν γι’ αὐτή.
Ἡ ἑπόμενη Κυριακή της Τυρινῆς εἶναι ἀφιερωμένη στὴν ἐνθύμηση τοῦ φοβεροῦ γεγονότος τῆς ἐκδιώξεως τῶν πρωτοπλάστων ἀπὸ τὸν παράδεισο τῆς τρυφῆς.
Διαβάζεται ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ ἀναφέρεται στὴ νηστεία, στὴν προσευχὴ καὶ στὸν τρόπο διαχείρισης τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν (Ματθ.6,19-22).
Ἡ ψυχοσωματικὴ νηστεία εἶναι ἡ ἐθελούσια ἀποχὴ ἀπὸ ψυχοκτόνα πάθη καὶ ἀπὸ βλαβερὲς γιὰ τὸ σῶμα τροφές.
Ἡ ψυχοσωματικὴ κάθαρση γιὰ νὰ εἶναι θεάρεστη καὶ ἐπωφελὴς γιὰ τὸν ἀσκούμενο πιστό, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ γίνεται μὲ διακριτικότητα καὶ χωρὶς ἐπιδειξιμανία.
Ἡ νηστεία εἶναι αὐστηρὰ προσωπικὴ ὑπόθεση καὶ ἀφορᾶ μόνο τὸν ἴδιο. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ προσωπικὴ προσευχή.
Ἡ συσσώρευση πλούτου, πέρα ἀπὸ τὶς πραγματικές μας ἀνάγκες, εἶναι παράγων ἀνασταλτικὸς γιὰ τὴν πνευματική μας προαγωγή.
Ἡ προσκόλληση στὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ ἡ ἀπολυτοποίησή τους μπορεῖ νὰ μᾶς στερήσει τὴ σωτηρία.
Τὰ πάσης φύσεως ἀγαθὰ ἀνήκουν στὸ Θεὸ καὶ ὡς ἐκ τούτου ἐμεῖς εἴμαστε ἁπλοῖ διαχειριστὲς αὐτῶν. Τὰ περισσεύματα ἀνήκουν στοὺς συνανθρώπους.
Ὁ πρῶτος παράδεισος χάθηκε ἐξ’ αἰτίας τῆς κακῆς χρήσης τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ὁ δεύτερος παράδεισος μπορεῖ νὰ ἀνακτηθεῖ μὲ τὴν καλὴ χρήση αὐτῶν!
Εἰσερχόμενοι στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ξεκινάει πιὸ ἔντονος ὁ ἀγῶνας, μὲ νηστεία, προσευχή, μελέτη τῶν ἁγίων Γραφῶν, περισυλλογὴ καὶ κυρίως μετοχὴ στὴ μυστηριακὴ καὶ λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας.
Δὲν ὑπάρχουν περιθώρια χαλάρωσης τοῦ ἀγῶνα καὶ ὑποχωρήσεις μπροστὰ στὰ μύρια ἐμπόδια ποὺ ἐσκεμμένα μᾶς βάζει στὸ δρόμο μας ὁ διάβολος.
Κατὰ τὸν ἅγιο Μακάριο τὸν Αἰγύπτιο: «Μύρια τῷ ἀντικειμένῳ πεπραγμάτευται, τῆς ἐλπίδος ἡμᾶς ἀποσπᾶν καὶ τῆς εἰς Χριστὸν ἀγάπης μηχανωμένω» (Εἰς τοὺς Ν΄ Λόγους, ρμ΄).
Ὁ ἀγωνιστὴς πιστὸς γνωρίζει πὼς ἡ ὅποια ψυχικὴ καὶ σωματικὴ κόπωση εἶναι παγίδα τοῦ πονηροῦ καὶ πρέπει νὰ παραθεωρηθεῖ.
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς δείχνει τὸ δρόμο καὶ μᾶς ἐπικουρεῖ. Πρέπει νὰ γνωρίζουμε πὼς «Α ὑποφέροντες ἐν ὑπομονῇ πολλή, τονίζει ὁ ἅγιος Συμεῶν ὁ νέος Θεολόγος, μιμούμεθα τοῦ Χριστοῦ τὰ παθήματα, δοξάζομεν δὲ δι’ αὐτῶν τὸν Πατέρα ἡμῶν καὶ Θεόν, ὡς υἱοὶ αὐτοῦ χάριτι καί συγκληρονόμοι Χριστοῦ» (Κεφ. Πρακτικὰ καὶ Θεολογικά, ρά΄). Αὐτὴ εἶναι ἡ οὐσία τῆς ὀρθοδόξου ἀσκήσεως.
Ἡ Καθαρὰ Δευτέρα, ὡς ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἔχει χαρακτῆρα αὐστηρότατης νηστείας, γιὰ νὰ κατανοήσει ὁ πιστὸς ὅτι εἰσέρχεται στὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Ἡ ἀποχὴ ἀπὸ ζωικὲς καὶ λιπαρὲς τροφὲς εἶναι ἀπαραίτητη στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα, διότι αὐτὲς προξενοῦν στὸν ἀνθρώπινο ὀργανισμὸ ὑλόφρονα διάθεση καὶ χαύνωση, παράγοντες λίαν ἐπιζήμιους στὴν ψυχικὴ καλλιέργεια.
«Καθαρθῆναι οὗν βουλήθητι διὰ πόνων» παραγγέλλει ὁ ὅσιος Νικήτας Στηθάτος (Τρίτη Γνωστικῶν Κεφαλαίων Ἑκατοντάς, η΄).
Ἡ πρώτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη σὲ ἕνα πολὺ σημαντικὸ γεγονὸς γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας. Ἑορτάζεται λαμπρὰ ἡ ἀναστύλωση τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, ἡ ὁποία σήμανε τὴν ὁριστικοποίηση τοῦ Δόγματος καὶ τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας.
Καλεῖται ὁ ἀγωνιζόμενος πιστὸς νὰ κατανοήσει πὼς ὁ πνευματικός του ἀγῶνας δὲν εἶναι αὐτονομημένος ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.
Πὼς ἡ ἀποκαλυμμένη ἀλήθεια, ὅπως τὴ διασώζει ἡ Ἐκκλησία, εἶναι προϋπόθεση γιὰ τὴ σωτηρία του.
Ἡ δεύτερη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη σὲ μιὰ μεγάλη πατερικὴ μορφὴ τῆς Ἐκκλησίας μας: τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος ἔζησε καὶ ἔδρασε σὲ μιὰ δύσκολη ἱστορικὴ περίοδο γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος συνδύασε δύο πράγματα: τὸν προσωπικό του ἀγῶνα γιὰ κάθαρση καὶ ἁγιότητα καὶ τὸν ἐκκλησιαστικό του ἀγῶνα γιὰ τὴ διάσωση τῆς σώζουσας ἀλήθειας καὶ παραδόσεως, ἀπὸ τοὺς καινοτόμους δυτικοὺς λεγομένους «βαρλαμιστές».
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς προβάλλεται, τὴν ἁγία αὐτὴ περίοδο, ὡς πρότυπο ἀγωνιστὴ ἀσκητὴ καὶ ὑπερασπιστὴ τῆς γνήσιας αὐτοσυνειδησίας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ τρίτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη στὴν προσκύνηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ τὴν ἄντληση δύναμης ἀπὸ αὐτὸν γιὰ τὴ συνέχιση τοῦ καλοῦ ἀγῶνα.
Ὁ Τίμιος Σταυρός, ὁ «τῆς ἐγέρσεως Χριστοῦ τὰς αὐγὰς φωτοβολών», εἶναι τὸ κατ’ ἐξοχὴν σύμβολο τοῦ Χριστοῦ, τὸ ὁποῖο ἁγιάζει τοὺς πιστοὺς καὶ ταυτόχρονα τοὺς δείχνει τὸ δρόμο τοῦ ἀγῶνα καὶ τοῦ μαρτυρίου, ὡς τὴ μόνη ἀτραπὸ τῆς σωτηρίας τους. Ὁ θρίαμβος τῆς ἀναστάσεως προϋποθέτει ἀπαραίτητα τὴ σταύρωση.
Ἡ τετάρτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη σὲ μιὰ ἄλλη μεγάλη ἀσκητικὴ προσωπικότητα τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸ Συγγραφέα τοῦ περιφήμου βιβλίου «Κλῖμαξ», τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ γιὰ χίλια πεντακόσια περίπου χρόνια ὡς τὸ σπουδαιότερο ἐγχειρίδιο καὶ ὁδηγὸς πνευματικοῦ ἀγῶνα.
Ὁ μεγάλος ἀσκητὴς μὲ τὴν καταπληκτικὴ ψυχογνωστικὴ τέχνη του ἱεραρχεῖ κλιμακωτὰ τὴν ἀπόκτηση ἀρετῶν, ὁδηγῶντας σταδιακὰ τὸν ἀγωνιζόμενο πιστὸ σὲ ὑψηλὰ πνευματικὰ δώματα. Ὁ νοῦς μόνο «διὰ τοῦ ἅρματος τῶν θείων ἀρετῶν ἀνέρχεται πρὸς αἰθέριον ὕψος».
Ἡ πέμπτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη στὸ κατ’ ἐξοχὴν σύμβολο μετάνοιας, στὴν ἁγία Μαρία τὴν Αἰγυπτία, τὴν πρώην διαβόητη πόρνη τοῦ λιμανιοῦ τῆς Ἀλεξάνδρειας, ἡ ὁποία διὰ τῆς εὐλογημένης μετανοίας ὄχι μόνο ξεπέρασε τὸ βόρβορο τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ ἀξιώθηκε νὰ φτάσει σὲ ἀσύλληπτα ὕψη ἁγιότητας.
Ἡ σεπτὴ καὶ ἅγια μορφή της διδάσκει τὸν κάθε πιστὸ πὼς ἡ μετάνοια εἶναι ὁ θεόσδοτος τρόπος νὰ γίνει καὶ ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος ἅγιος καὶ κατὰ χάριν Θεός!
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μας καλεῖ ὅλους μας νὰ μποῦμε στὸ νοητὸ στάδιο τοῦ Τριωδίου καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε. Δὲν ἔχει σημασία ἂν θὰ πρωτεύσουμε ἢ ὄχι.
Σημασία ἔχει ὅτι θὰ τρέξουμε τὸν τραχὺ καὶ δύσκολο δρόμο τῶν ἀρετῶν, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ἀποτέλεσμα. Ἂς εἶναι ἔστω αὐτὸ μόνο ἡ ἀρχή.
Ἡ συμμετοχή μας ὅμως προϋποθέτει την ἔκδυση τοῦ φορτικοῦ καὶ ρυπαροῦ κοσμικοῦ μας χιτῶνα.
Πρέπει μὲ ἄλλα λόγια νὰ ἀποβάλλουμε τὴν κοσμική μας βιωτὴ καὶ νοοτροπία, διότι αὐτὲς ποδηγετοῦν την πνευματική μας πορεία καὶ ἀναστέλλουν κάθε διάθεση γιὰ ἀγῶνα.
Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀποκολληθοῦμε ἀπὸ τὸν ὄζοντα βάλτο τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς καὶ νὰ βαδίσουμε τὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς.
Δὲν εἶναι εὔκολη αὐτὴ ἡ ἀπόφαση, διότι οἱ ἁμαρτωλές μας ἕξεις ἔχουν ἀποκτήσει βαθιὲς ρίζες στὸν κοσμικὸ τρόπο ζωῆς, ὁ ὁποῖος ἀντιστρατεύεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ κατὰ συνέπεια τὸ πραγματικὸ συμφέρον μας.
Κατὰ τὸν ἅγιο Ἰσαὰκ τὸ Σῦρο: «ὁ κόσμος μοιάζει μὲ πόρνη, ἡ ὁποία διὰ τοῦ κάλλους της ἕλκει στὸν πόθο της καὶ παγιδεύει ὅλους ἐκείνους ποὺ προσβλέπουν πρὸς αὐτὴ» (Λόγος ΠΕ΄).
Ὅμως μὲ προσευχὴ καὶ ἀτσαλένια θέληση μποροῦμε νὰ κάνουμε τὴν πιὸ μεγάλη ὑπέρβαση καὶ ἐπανάσταση στὴ ζωή μας: Νὰ χαράξουμε τὴν νέα οὐρανοδρόμο πορεία μας.
Αὐτὴ τὴν εὐκαιρία μας προσφέρει αὐτὴ ἡ εὐλογημένη περίοδος τοῦ Τριωδίου. Ἂς τὴν ἐκμεταλλευτοῦμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου