Καραδοκεῖ ξανὰ ἄδικη καὶ μὴ λειτουργικὴ λύση τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος. Βασίλειος Χαραλάμπους

Καραδοκεῖ ξανὰ ἄδικη καὶ μὴ λειτουργικὴ λύση τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος

Βασιλείου Χαραλάμπους, θεολόγου

Τὸν τελευταῖο καιρὸ κάποιοι ἀναπολοῦν σχέδιο παρόμοιο μὲ τὸ ἀνανικὸ ἔκτρωμα.
Κάποιοι ἄρχισαν πάλι μὲ ἰδεολογικὴ μανία νὰ προβάλλουν τή ‘’συνύπαρξη’’ ὡς αὐτοσκοπό, τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ ἴδιοι καλλιεργοῦν νυχθημερὸν τὸ ἰδεολογικὸ κομματικὸ μῖσος μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου. Σκληρὸς ὁ λόγος, ἀλλὰ ἀληθής. Τὸ βασικὸ πρόβλημα κάθε σχεδίου ποὺ τίθεται στὸ τραπέζι τῶν συνομιλιῶν, εἶναι ἡ μορφὴ ὁμοσπονδίας ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλουν.
Εἶναι γνωστὸ ὅτι δὲν ὑπάρχει σαφὴς διάκριση μεταξὺ τῶν ὁμοσπονδιακῶν καὶ συνομοσπονδιακὼν συστημάτων.
Οἱ ἀναφορὲς στὰ συγγράμματα Πολιτειολογίας περὶ ἰσχυρῆς ἢ μή, κεντρικῆς κυβέρνησης εἶναι σὲ καθαρὰ θεωρητικὸ ἐπίπεδο.
Εἶναι γεγονὸς ὅτι στὴν Πολιτειολογία δὲν ὑπάρχει σαφὴς διάκριση μεταξὺ ὁμοσπονδίας καὶ συνομοσπονδίας. Αὐτὸ ὅλοι τὸ γνωρίζουν.

Ὁ μ. Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ πρὶν τὴν ἀπόφαση γιὰ ὁμοσπονδιακὴ λύση, ὁμίλησε γιὰ τὰ ἀρνητικὰ τῆς διζωνικῆς ὁμοσπονδίας, ἡ ὁποία τελικὰ θὰ ὁδηγοῦσε σὲ συνομοσπονδία, προκρίνοντας τὴν πολυπεριφερειακὴ ὁμοσπονδία ὡς ἀποτρεπτικὴ ἑνὸς τέτοιου κινδύνου. Παρόλα τοῦτα ἡ διζωνικὴ ὁμοσπονδία ἀποφασίστηκε.
Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ μορφὴ τῆς ὁμοσπονδίας, ἡ ὁποία τελικὰ κατέληξε νὰ εἶναι στὸ τραπέζι τῶν συνομιλιῶν σὲ συνομοσπανδία, ὁδηγεῖ μὲ ἰσχυρὴ κεντρικὴ κυβέρνηση καὶ παρεπόμενα λόγῳ τῆς δυσλειτουργίας της, σταδιακὰ σὲ δημιουργία δύο κρατιδίων.
Ὅλα τὰ σχέδια ποὺ ἀκολούθησαν τὶς συμφωνίες αὐτές, περιστρέφονταν γύρω ἀπὸ τὸ πείραμα τῆς διζωνικῆς δικοινοτικῆς ὁμοσπονδίας.

Ὁ λαὸς σὲ ἐπίπεδο ‘’ὀνομασίας’’ τῆς μορφῆς λύσης, ἀποδέχεται αὐτὰ ποὺ τοῦ λένε. Ἐνθυμοῦμαι ὅταν τέθηκε τὸ θέμα τῆς ἐφαρμογῆς τῆς ὁμοσπονδίας στὴν Κύπρο, εἴχαμε οἱ περισσότεροι σχηματίσει τὴν ἄποψη ὅτι ὁ Γλαῦκος Κληρίδης προωθεῖ τὴ διζωνικὴ ὁμοσπονδία καὶ οἱ ὑπόλοιποι ‘’πατριωτικὴ’’ λύση.
Ἔτσι μᾶς ἔμαθαν καὶ ἐμεῖς κακῶς τὸ ἀποδεχθήκαμε. Ὅταν μιλούσαμε γιὰ διζωνική, τὸν πολιτικὸ αὐτὸν εἴχαμε ὑπόψη μας.
Κάποιοι μάλιστα δὲν ἐφείδοντο καὶ τοῦ χαρακτηρισμοῦ προδότης γιὰ τὸν μ. Γλαῦκο Κληρίδη, γιατί μιλοῦσε μόνο αὐτὸς γιὰ διζωνικὴ ὁμοσπονδία.
Ὅλα τοῦτα συνέβαιναν μέχρι ποὺ ἀποδείχτηκε ὅτι, διζωνικὴ ἦταν ἡ δικοινοτικὴ ὁμοσπονδία ἡ ὁποία ἀποφασίστηκε ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση τῆς Κύπρου.
Καὶ τότε τὸ αἴτιον χαρακτηρισμοῦ προδότης ἀποσύρθηκε καὶ ἡ διζωνικὴ ἔγινε παντιέρα σχεδὸν γιὰ ὅλους. Ὅμως ὁ λαὸς γιὰ τὴν οὐσία τῆς λύσης ἔχει ἄποψη, καὶ τὸ ἀπέδειξε στὸ σχέδιο Ἀνάν, ὅπου ψήφισε μὲ βάση τὴ συνείδησή του.

Ἀλλὰ ἂς δοῦμε καὶ τὴν περίπτωση τοῦ πρώην Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας μ. Τάσσου Παπαδόπουλου, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ στήριζαν μὲ θέρμη τὴν ὁμοσπονδιακὴ λύση. Τὸ βράδυ ἐκεῖνο τοῦ διαγγέλματός του, μὲ τὸ ἱστορικὸ «ΟΧΙ» στὸ ἀνανικὸ ἔκτρωμα, δὲν εἶχε κάμει καμιὰ εἰδικὴ ἀναφορὰ γιὰ τὰ ἀρνητικὰ ποὺ προστίθεντο στὸ ἀπαράδεκτο ἐκεῖνο σχέδιο. Ὅλα εἶχαν σχέση μὲ τὰ ἀρνητικὰ τῆς μορφῆς ὁμοσπονδίας ποὺ προσπαθοῦσαν νὰ μᾶς ἐπιβάλουν.
Ὅλα ἦταν κατὰ βάση μιὰ ἀνάλυση τῆς δυναμικῆς τῶν ἀρνητικῶν τῆς ὁμοσπονδιακῆς λύσης.
Ἀπόδειξη τούτου, ἦταν ὅτι τὴν ἑπόμενη μέρα ἡ ἐφημερίδα τῆς ἀριστερᾶς «Χαραυγή», δὲν εἶχε ὡς πρώτη εἴδηση τὸ ἱστορικὸ «ΟΧΙ» στὸ ἀνανικὸ ἔκτρωμα, ἀλλὰ τὴν ἀναφορὰ ὅτι «Ὁ πρόεδρος ἐπιμένει σὲ λύση ὁμοσπονδίας». Καὶ ὁ λόγος; Γιατί ἐκεῖνο τὸ βράδυ, ὁ Πρόεδρος εἶχε ἀμφισβητήσει κατὰ βάση τὴν ὁμοσπονδιακὴ λύση.

Τὸ διάγγελμα εἶναι ἀκόμα ἀναρτημένο στὸ διαδίκτυο. Ἂς μᾶς βροῦν ἕνα σημεῖο ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀνέφερε, ποὺ δὲν εἶναι ἀπότοκο τῆς ἐκτρωματικῆς ὁμοσπονδιακῆς λύσης ποὺ προσπαθοῦν νὰ μᾶς ἐπιβάλουν καὶ ποὺ ἀφοροῦσε ἀποκλειστικὰ τὸ ἀνανικὸ ἔκτρωμα. Ἐκεῖνο τὸ βράδυ ἔγινε κάτι πρωτάκουστο.
Ὁ λαὸς ἐκεῖνο τὸ βράδυ δὲν μίλησε μὲ βάση τὴν κομματική του τοποθέτηση, ἀλλὰ μὲ κριτήριο τὸ μέλλον τῆς Μεγαλονήσου.
Ὅπως ὁ λαὸς τότε ἀνεξαρτήτως πολιτικῆς τοποθετήσεως, εἶπε τὸ ἱστορικὸ «ΟΧΙ» στὸ ἀνανικὸ ἔκτρωμα, ἔτσι μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ θὰ ἀντιτάξει ἠχηρότατο «ΟΧΙ» στὰ ἀπαράδεκτα σχέδια ποὺ θὰ προσπαθήσουν καὶ πάλι νὰ μᾶς ἐπιβάλουν.

Ἐνθυμοῦμαι κάποτε ὅταν εἶχα ρωτήσει τὸν πρώην Πρόεδρο τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας Γλαῦκο Κληρίδη, ὁ ὁποῖος ἐθεωρεῖτο ὑπέρμαχος τῆς ὁμοσπονδίας, τὴν εἰλικρινῆ θέση του γιὰ τὸ ζήτημα τοῦτο, ἀντὶ ἄλλης ἀπάντησης μοῦ εἶπε τὰ ἑξῆς : «Πρὶν λίγες μέρες δέχθηκα στὸ γραφεῖο μου τὴν Ὁλλανδικὴ ἀντιπροσωπεία...και ξέρεις ἡ στάση τῆς Ὁλλανδικῆς Κυβέρνησης εἶναι φιλότουρκη. Ξέρεις τί μὲ ρώτησαν; "Μὰ καλά, δὲν ὑπῆρχε χειρότερη μορφὴ ὁμοσπονδίας νὰ σᾶς βάλουν;’’»
Ἡ συζήτηση δὲν συνεχίστηκε. Ἡ ἀπάντηση τὰ ἔλεγε ὅλα. Κυρίως αὐτὸ τὸ «χειρότερη μορφὴ ὁμοσπονδίας» τὰ ἐξηγοῦσε πλήρως.
Παρενθετικὰ νὰ ἀναφέρομε ὅτι ἕνα πολὺ σοβαρὸ θέμα, ποὺ θὰ πρέπει νὰ λάβουμε ὑπόψη, εἶναι ἐκεῖνο τῆς ἰδεολογικῆς ‘’συνύπαρξης’’ μὲ τοὺς Τουρκοκύπριους, ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες, ἀλλὰ προπαντὸς στὴν περίπτωση ἐφαρμογῆς μὴ λειτουργικῆς λύσης.
Μὲ τὸν ἰδεολογικὸ συρφετὸ ποὺ τοὺς διακατέχει, ἔχουμε βέβαιη τὴν πεποίθηση, ὅτι πολλὰ θέματα θὰ θυσιαστοῦν πρὸς χάριν τῆς ἰδεολογικῆς συνύπαρξης.
Πολλὰ θὰ ἀλλάξουν σὲ ἐνδεχόμενη μὴ λειτουργικὴ λύση. Καὶ δυστυχῶς οἱ ἐκπτώσεις σὲ θέματα ἱστορίας, Παιδείας καὶ Πίστεως, θὰ θεωρηθοῦν ὅτι θὰ βελτιώσουν τὴν ἰδεολογική ‘’συνύπαρξη’’, σὲ περίπτωση ἐφαρμογῆς μὴ λειτουργικοῦ καὶ φυσικὰ ἄδικου σχεδίου.

Δυστυχῶς καὶ στὸν τομέα τῆς Παιδείας πολλὰ θὰ ἀλλάξουν. Νὰ θυμίσουμε τὴν προσπάθεια παλαιότερου Ὑπουργοῦ τῆς Παιδείας τῆς Κύπρου τῆς κυβέρνησης ΑΚΕΛ γιὰ ἀλλαγὲς στὴν Ἱστορία, ἀλλὰ εὐτυχῶς, παρὰ τὸν ἔπαινο ἑνὸς καὶ μόνου Ἐπισκόπου γιὰ τὸ θέμα τοῦτο, ἡ ἐπιτροπὴ Παιδείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἀπέτρεψε τὸ ἐγχείρημα τοῦτο.
Ποιός ἀμφιβάλλει γιὰ τὸ πλῆθος τῶν συγκρητιστικῶν ἀτοπημάτων, ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν τὴν ἰδεολογικὴ συνύπαρξη τὴν ὁποία ἐπιθυμοῦν, ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες;
Νὰ ὑπενθυμίσω ἁπλᾶ τὴ δήλωση τοῦ μ. Δ. Χριστόφια μὲ τήν ‘’εὐκαιρία’’ του ραμαζανιοῦ, μὲ τὴ ἀπαράδεκτη φράση του, «Πάσχα καὶ ραμαζάνι εἶναι ἀδέλφια δίδυμα».

Νὰ θυμίσουμε καὶ τὴν ἀπαράδεκτη ἀποστολὴ ἱερέως ἀπὸ τὸν μ. Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Β΄ στὸ τζαμὶ τῆς Λάρνακας νὰ εὐχηθεῖ στοὺς μωαμεθανοὺς Τουρκοκύπριους γιὰ μωαμεθανικὴ γιορτή τους.
Ἂν προσμετρηθεῖ καὶ τὸ γεγονὸς τῆς ἀντίδρασης Κυπρίου Ἐπισκόπου στὴν ἰσχυρὴ ἀντίσταση τῶν Τουρκοκυπρίων δασκάλων, γιὰ διδασκαλία τοῦ κορανίου στὰ παιδιά των Τουρκοκυπρίων τῶν σχολείων τῶν κατεχομένων, ἀντιλαμβάνεται κανεὶς ὅτι τὰ πράγματα δὲν θὰ εἶναι τόσο εὔκολα.
Προσωπικὰ ἔχω βέβαιη τὴν πεποίθηση ὅτι δὲν θὰ ἐπιτρέψει κάτι τέτοιο ὁ Θεός, καθότι δὲν θὰ εἶναι πρὸς τὸ συμφέρον μας ἀπὸ πνευματικῆς ἄποψης, λόγῳ τῶν ἀκατάσχετων συγκρητιστικῶν ὀλισθημάτων ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν, ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες.
Ὅσον ἀφορᾶ τὶς προσπάθειες ἐπιβολῆς ἑνὸς σχεδίου ‘’λύσης’’, πιστεύω θὰ εἶναι χειρότερο τοῦ ἀνανικοῦ ἐκτρώματος, καθότι ἡ ἡγεσία τῶν Τουρκοκυπρίων ἐπιμένει σὲ λύση ‘’δύο κρατῶν’’ καὶ ἔτσι ἡ ὁποιαδήποτε ὁμοσπονδιακὴ λύση, θὰ φαντάζει καλὴ λύση. Θὰ εἶναι ὅμως;