Χριστούγεννα μὲ ἢ χωρὶς Χριστό;
Ἐνδύθηκε τὴν φύση μας, ἑνώθηκε μαζί μας γιὰ νὰ μπορέσει, μέσῳ αὐτῆς τῆς ἑνότητας, νὰ μᾶς σώσει. Δὲν εἶναι ἡ σωτηρία μας κάποιο ἀφηρημένο λεκτικὸ σχῆμα, μιὰ θεωρία, μιὰ ἰδεολογία, ἕνας φιλοσοφικὸς στοχασμός, ἀλλὰ μιὰ ἁπτὴ πραγματικότητα.
Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος, ἑνώθηκε μαζί μας γιὰ νὰ ἑνωθοῦμε μαζί Του. Μέσα ἀπὸ τὸ μυστήριο τῆς αὐτῆς τῆς ἑνώσεως διοχετεύτηκε ἡ θεότητα στὴν ἀνθρωπότητα. Μέσῳ τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε νὰ μετέχουμε στὴ θεότητα.
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι τὸ κυριαρχοῦν θεῖο Πρόσωπο τῆς μεγάλης ἑορτῆς. Αὐτὸν ἀνυμνοῦμε καὶ εὐχαριστοῦμε οἱ πιστοὶ γιὰ τὴν ὑπέρτατη εὐεργεσία Του πρὸς τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ ὁλόκληρη τὴ δημιουργία.
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑτοίμασε μιὰ ὑπέροχη πνευματικὴ πανδαισία, νὰ μποροῦμε νὰ βιώνουμε μὲ τὸ μεγαλύτεροι δυνατὸ τρόπο τὸ μεγάλο αὐτὸ γεγονός. Οἱ ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες στόλισαν τὴ μεγάλη ἑορτὴ μὲ λόγους καὶ ὑμνολογικὰ κείμενα ἄφθαστης ἀξίας.
Συμμετέχοντες συνειδητὰ στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες τῶν Χριστουγέννων καὶ τῶν ἄλλων ἑορτῶν Ἁγίου Δωδεκαημέρου, ἀπολαμβάνουμε τὸν πλοῦτο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποία λαμβάνουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία.
Γεμίζει ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή μας ἀπὸ ὑπερκόσμια ἀγαλλίαση, συνειδητοποιῶντας τὸ μέγεθος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ τὸ κάθε πρόσωπο χωριστά, καθ ὅτι δὲν βρισκόμαστε πιὰ ἐγκαταλειμμένοι στὴ δίνη τοῦ πλάνου μας καὶ χειρίστου ἐχθροῦ μας διαβόλου, ὁ ὁποῖος πασχίζει γιὰ τὴν καταστροφή μας, ἀλλὰ εἴμαστε παραδομένοι στὴν δωρεὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, τοῦ οὐράνιου Πατέρα μας, ὁ Ὁποῖος, μᾶς ἀγαπᾶ τόσο πολὺ ὥστε δὲ λυπήθηκε τὸ Υἱό Του τὸ Μονογενῆ, δίνοντάς Τὸν ὡς σωτῆρα καὶ λυτρωτή μας.
Δὲν χαιρόμαστε μόνο οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρη ἡ δημιουργία. Ἑορτάζουν στὸν οὐρανὸ οἱ ἀγγελικὲς νοερὲς δυνάμεις, διότι ἡ θεία Ἐνανθρώπηση ἀποτελεῖ τὴν ἀπαρχὴ τῆς νίκης τοῦ Θεοῦ κατὰ τοῦ διαβόλου, τὴν κατάλυση τοῦ δαιμονικοῦ του βασιλείου, τὴν ἔξωσή του ἀπὸ τὴν θεοδημιούργητη κτίση.
Ἑορτάζει ἐπίσης ἡ ἄλογη καὶ ἄψυχη πλάση, διότι ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ σήμανε καὶ τὴ δική της ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία ἐπῆλθε ἀπὸ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ὁποία ἀποζητᾶ τὴ δική της ἀπολύτρωση.
Ὅλα λοιπὸν ἑορτάζουν αὐτὴ τὴν ἁγία ἡμέρα, τὰ οὐράνια, τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ καταχθόνια, τὰ ἔμψυχα καὶ τὰ ἄψυχα, ὁλόκληρος ὁ κόσμος, ὁ ὁρατὸς καὶ ὁ ἀόρατος, τὴν ἀναδημιουργία του. Καθότι ἐν τῷ Χριστῷ συντελέστηκε ἡ ἀνακεφαλαίωση τῆς δημιουργίας καὶ ἡ ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴ νομοτέλεια τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου.
Θλιβερὴ ἐξαίρεση ἀποτελεῖ ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἑορτάζουν τὰ δικά τους «Χριστούγεννα», ἀπὸ τὰ ὁποῖα λείπει ὁ μεγάλος πρωταγωνιστὴς τῆς ἑορτῆς, ὁ Χριστός! Ὁ ἄνθρωπος, τὸ ἔλλογο καὶ ἐκλεκτότερο ὀν, χάρις τοῦ ὁποίου ἔγινε ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ, ἔστρεψε τὸ πρόσωπό του ἀπὸ Αὐτόν. Τὸν ἐξέβαλε ἀπὸ τὴ ζωή του.
Αὐτὸ φαίνεται καθαρὰ αὐτὲς τὶς γιορτινὲς ἡμέρες. Ὁλόκληρος ὁ πλανήτης θὰ φορέσει τὰ γιορτινά του. Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς χριστιανικὲς χῶρες, θὰ ἑορτάσουν καὶ χῶρες μὴ χριστιανικές. Ἑκατομμύρια στολίδια, χριστουγεννιάτικα δένδρα, φάτνες, λαμπιόνια θὰ στολίσουν δημόσιους καὶ ἰδιωτικοὺς χώρους, τὰ ὁποῖα κατασκευάστηκαν (κατὰ κανόνα) ἀπὸ χέρια μὴ χριστιανικά, ὅπως κινέζων, μπακλαντέζων καὶ ἰνδῶν.
Θὰ στολιστοῦν οἱ βιτρίνες τῶν καταστημάτων γιά νὰ κάνουν πιὸ δελεαστικὰ τὰ προϊόντα τους.
Τὰ κέντρα διασκεδάσεως καὶ οἱ λέσχες θὰ ἑτοιμαστοῦν γιὰ νὰ προσφέρουν λαμπρὸ καὶ πλουσιοπάροχο «ρεβεγιὸν» στοὺς ἀδηφάγους πελάτες τους. Τηλεοπτικὲς διαφημίσεις θὰ κάνουν δελεαστικὲς προτάσεις, ἑορταστικῶν ἀγορῶν.
Τὰ ταξιδιωτικὰ γραφεῖα θὰ διοργανώσουν κοντινὲς ἢ μακρινές, σὲ ἐξωτικὰ μέρη, ἐκδρομὲς γιὰ ὅσους «ἔχουν τὸν τρόπο», γιὰ νὰ «ξεδώσουν».
Τὴ γαλήνια μορφὴ τοῦ μειλίχιου Χριστοῦ θὰ πάρει τὸ ἀστεῖο ξωτικό, τὸ ὁποῖο τοῦ ἔδωσαν τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Βασιλείου (στὴ Δύση τοῦ Ἁγίου Νικολάου). Αὐτὸς ὁ χαζοχαρούμενος «ἅγιος» κυριαρχεῖ ὅλες αὐτὲς τὶς γιορτινὲς ἡμέρες, γιὰ νὰ προωθεῖται ἡ καταναλωτικὴ μανία καὶ νὰ σκεπάζει τὴν εἰκόνα του δι’ ἡμᾶς Ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ.
Αὐτὲς οἱ ἡμέρες θὰ εἶναι ἐξουθενωτικὲς γιὰ τοὺς πολλούς. Θὰ τοὺς κυριεύσει ἡ καταναλωτικὴ μανία. Θὰ σπεύσουν νὰ κάνουν τὰ ψώνια τους ἐν μέσῳ συνωστισμοῦ καὶ ἄγχους. Οἱ νοικοκυρὲς θὰ δεινοπαθήσουν στὶς κουζίνες γιὰ νὰ ἑτοιμάσουν τὸ χριστουγεννιάτικο τραπέζι, τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ εἶναι πλούσιο, ἀντάξιο τῆς μεγάλης ἑορτῆς, ὅπως καὶ τὰ λογὶς γλυκίσματα, τὰ ὁποῖα εἶναι ἀπαραίτητα νὰ συνοδεύσουν τὸ χριστουγεννιάτικο φαγοπότι.
Ὅλα θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἕτοιμα, πλούσια καὶ λαμπερά, γιὰ νὰ δώσουν χαρὰ καὶ νὰ «ξεχωρίσουν τὴ μέρα».
Τὴ χαρὰ θὰ συμπληρώσουν οἱ ἐπισκέψεις συγγενῶν καὶ φίλων, μὲ τοὺς ὁποίους ἀνταλλάξουν εὐχές, γιὰ «χρόνια πολλά», τὰ ὁποῖα θὰ χαρίζουν ὑλικὴ εὐδαιμονία.
Γιὰ πνευματικὴ ὅμως προετοιμασία, νηστεία, ἐξομολόγηση, θεία κοινωνία, περίσκεψη, φιλανθρωπία, οὔτε λόγος. Ποιός ἔχει χρόνο γιὰ τέτοιες «λεπτομέρειες»; Φυσικὰ οὔτε λόγος καὶ γιὰ ἐκκλησιασμὸ τὴν μεγάλη κυριώνυμη ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων.
Τὸ «ρεβεγιὸν» θὰ κρατήσει μέχρι τὶς πρῶτες πρωινὲς ὧρες καὶ μετὰ ἀπὸ ἕνα βαρὺ καὶ πλούσιο δεῖπνο χρειάζεται χαλάρωση καὶ ἀδιατάραχτος βαθὺς καὶ πολύωρος ὕπνος!
Στὴν ἀποχριστιανισμένη Εὐρώπη, τὰ πράγματα εἶναι πολὺ χειρότερα. Γιὰ νὰ μὴ θιχτοῦν οἱ ὀρδὲς τῶν ἀλλοθρήσκων καὶ κυρίως τῶν μουσουλμάνων προσφύγων καὶ μεταναστῶν (νομίμων καὶ παρανόμων), φρόντισαν κάποιοι νὰ ἀπαλείψουν τὸ χριστιανικὸ περιεχόμενο τῶν Χριστουγέννων.
Στὴ Γερμανία ἀφαίρεσαν ἀπὸ τοὺς δημόσιους στολισμοὺς κάθε τι ποὺ θὰ δίνει μονομερῆ θρησκευτικὸ «χρῶμα» στὶς ἑορτές, γιὰ τὴν ἀποφυγὴ προκλήσεως τῶν φανατικῶν μουσουλμάνων, οἱ ὁποῖοι ἐρεθίζονται ἀπὸ τὴ θέα τῶν χριστιανικῶν συμβόλων!
Στὸ Βέλγιο ἀφαίρεσαν τὸ σταυρὸ ἀπὸ τὸ καπέλο τοῦ «Σάντα Κλάους»! Στὴν Ἀγγλία πρόσθεσαν στοὺς στολισμοὺς τῶν δρόμων θρησκευτικὰ σύμβολα ὅλων τῶν θρησκειῶν γιὰ νὰ μὴ θεωρεῖται ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων κτῆμα καμιᾶς θρησκείας!
Προτεστάντες πάστορες καλοῦν καὶ ἀλλόθρησκους στοὺς ναούς τους νὰ συμπροσευχηθοῦν στὸ νεογέννητο Χριστό, ποὺ δὲν πιστεύουν!
Πρόσφατα ἡ Ἐπίτροπος Ἰσότητας στὸ Εὐρωπαϊκὸ Συμβούλιο Χελένα Ντάλι, «προσπάθησε νὰ καταργήσει τὰ Χριστούγεννα», ἐκδίδοντας ὁδηγία νὰ μὴν χρησιμοποιοῦνται στὶς ἑόρτιες εὐχὲς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Παρθένου Μαρίας, τοῦ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου!
Ὄψιμοι λάτρεις τῶν ἀρχαίων ξεχασμένων ἐδῶ καὶ αἰῶνες παγανιστὼν θρησκευμάτων, μὴ μπορῶντας νὰ ἀπαγκιστρωθοῦν ἀπὸ τὴν αἴγλη τῶν Χριστουγέννων, δημιούργησαν τὰ δικά τους «Χριστούγεννα».
Ἀντικατέστησαν τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν ἀνάμνηση «γέννησης» ἀνύπαρκτων μυθικῶν «θεοτήτων», ὅπως οἱ ἕλληνες «ἀρχαιολάτρες» τα «Ἠλιούγεννα», δηλαδὴ τὴ «γέννηση» τοῦ ἡλιακοῦ δίσκου κατὰ τὸ χειμερινὸ ἡλιοστάσιο!
Οἱ παγανιστὲς τῆς Εὐρώπης θὰ μεταβοῦν στὸ μεγαλιθικὸ μνημεῖο Στόουνχεντς στὴν Ἀγγλία, γιὰ νὰ ἑορτάσουν τὴ «γέννηση» τοῦ ἥλιου! Δὲν τοὺς ταιριάζει ἡ λατρεία τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ κτιστοῦ ἡλίου, ἀλλὰ ἡ λατρεία τοῦ δημιουργήματος!
Ὁ μεγάλος ἀπὼν ἀπὸ τὴ μεγάλη καὶ λαμπρὴ ἑορτὴ εἶναι ὁ Χριστός! Αὐτός, ποὺ μὲ τὴν θαυμαστὴ Του Ἐνανθρώπηση σημάδεψε ἀνεξίτηλα τὴν ἀνθρώπινη ἱστορία, χωρίζοντας τὴν σὲ δύο μέρη, στὴν πρὸ τῆς Γεννήσεώς Του ἐποχὴ καὶ στὴν μετὰ τὴ Γέννησή Του!
Ἀπὼν ἀπὸ τοὺς ἑορτασμοὺς τῆς Γεννήσεώς Του! Προκλητικὴ περιθωριοποίησή Του ἀπὸ τὴ ζωή μας!
Τοῦ δείχνουμε μὲ τὸν πλέον σαφῆ τρόπο ὅτι δὲν Τὸν χρειαζόμαστε πιά, δὲν Τὸν ἔχουμε ἀνάγκη. Δὲν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ σωτῆρα καὶ σωτηρία. Δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ τί θὰ γίνει ὅταν πεθάνουμε, ὅπου κατὰ πᾶσα πιθανότητα, ὅπως πιστεύουμε, ἐκμηδενιζόμαστε.
Μᾶς ἀπασχολεῖ το πὼς θὰ ἀπολαύσουμε τὴ ζωή μας. Σύνθημά μας τὸ ἀρχαιοελληνικὸ σύνθημα τῶν ἡδονιστῶν: «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριο γὰρ ἀποθνήσκομεν»! Μέλημά μας το πὼς θὰ εὐχαριστήσουμε τὴ σάρκα μας, διότι μόνο αὐτὴ ἀναγνωρίζουμε ὡς τὴ μόνη πραγματικότητα τοῦ ἑαυτοῦ μας!
Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι πραγματικὰ ἀπών. Εἶναι αἰωνίως παρών, εἴτε μᾶς ἀρέσει, εἴτε δὲν μᾶς ἀρέσει, διότι εἶναι ὁ δημιουργὸς τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου καὶ ὁ κύριος τῆς ἱστορίας. Εἶναι παρὼν καὶ παραστέκει πλάϊ μας, γεμᾶτος θλίψη γιὰ τὸ κατάντημά μας, διότι μᾶς ἐξαγόρασε ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας καὶ τὸν ὄλεθρο τοῦ θανάτου διὰ τοῦ τιμίου αἵματός Του.
Δὲν μᾶς ἐξαναγκάζει νὰ Τὸν δεχτοῦμε, διότι ἔτσι θὰ κατέλυε τὴν ἐλευθερία μας, ἡ ὁποία συνιστᾶ καὶ τὴν οὐσία μας ὡς ἀνθρώπων.
Μᾶς καλεῖ μυστικά, μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας Του, τῶν ἁγίων Γραφῶν καὶ τῶν ἱερῶν ὑμνογραφιῶν νὰ ξυπνήσουμε ἀπὸ τὸ θανατερὸ ὕπνο μας.
Νὰ ἐγερθοῦμε ἀπὸ τὴν νωθρότητά μας. Νὰ ἀποκολληθοῦμε ἀπὸ τὰ γήινα καὶ φθαρτὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα μᾶς δίνουν τὴν ψευδαίσθηση τῆς εὐδαιμονίας καὶ νὰ ἐπιζητήσουμε τὰ πνευματικὰ καὶ ἄφθαρτα, τὰ ὁποῖα θὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴν σωτηρία καὶ τὴν ὄντως εὐδαιμονία. Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι μακριά μας, μποροῦμε νὰ Τὸν δοῦμε, ἂν καθαρίσουμε καὶ διώξουμε ἀπὸ τὰ πνευματικά μας μάτια την ἀχλὴ τῆς ἁμαρτίας.
Μποροῦμε νὰ Τὸν ἀκούσουμε ἂν κλείσουμε τὰ ἀφτιά μας στὶς πλάνες σειρῆνες τοῦ κόσμου καὶ συντονιστοῦμε στὴ δική Του σωτήρια συχνότητα, ποὺ εἶναι τὸ γλυκὸ Του κάλεσμα γιὰ σωτηρία.
Ὡς φιλότιμος Δεσπότης, δὲν ἀπορρίπτει κανέναν, ὅλοι εἴμαστε προσκεκλημένοι στὸ μεγάλο Δεῖπνο Του, ἔχοντας τὴν ἐπιθυμία καὶ λαχτάρα νὰ γεμίσει ὁ οἶκος Του. Ὁ μόνος ἀποκλεισμένος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἀρνεῖται τὴν πρόσκληση. Δὲν ὑπάρχει ἀποκλεισμὸς ἀπὸ τὸ Χριστό, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ δική μας ἄρνηση.
Εἶναι λοιπὸν ἀνάγκη καὶ ὑπέρτατο συμφέρον μας, ὅσοι θέλουμε νὰ λογιζόμαστε χριστιανοί, αὐτὰ τὰ Χριστούγεννα νὰ μὴν τὰ γιορτάσουμε χωρὶς τὸ Χριστό. Νὰ γίνει Ἐκεῖνος τὸ κέντρο καὶ τὸ σημεῖο ἀναφορᾶς μας.
Νὰ θέσουμε ὡς πρώτη προτεραιότητά μας τὴν προσκύνηση, τὴ δοξολογία καὶ τὴν τιμὴ πρὸς τὸν δι’ ἡμᾶς νηπιάσαντα Θεό μας.
Νὰ φτιάξουμε μιὰ ζεστὴ νοητὴ φάτνη στὴν καρδιά μας, ὅπου θὰ Τὸν ὑποδεχτοῦμε καὶ θὰ Τὸν κρατήσουμε γιὰ πάντα, νὰ μᾶς ἁγιάζει καὶ νὰ μᾶς ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία καὶ στὴ θέωση. Νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ κάνει ἐμᾶς θεούς!
Ὅτι «ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον σωτήρ, ὀς ἐστι Χριστὸς Κύριος» (Λούκ.2,11).
Ὅτι ἔχουμε τώρα μαζί μας τὸν Ἐμμανουὴλ «ὁ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεὸς» (Ματθ.1,23), ποὺ σημαίνει ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι γιὰ πάντα μαζί μας, καὶ ἄρα ἔχουμε τὴν ὕψιστη εὐλογία νὰ γευόμαστε τὶς σωτήριες δωρεές Του καὶ νὰ «ὑπερικῶμεν διά του ἀγαπήσαντος ἡμᾶς» (Ρώμ.8,37), κάθε ἀντιξοότητα καὶ δύναμη, ποὺ ἐπιβουλεύεται τὴ σωτήρια πορεία μας στὴ ζωή μας.
Μόνο ἔτσι θὰ ἑορτάσουμε τὰ ὡραιότερα Χριστούγεννα τῆς ζωῆς μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου