«Περί Ευχαριστίας ώς θυσίας και Ιερωσύνης». Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων. Θέμα 4ον. Β΄Μέρος. Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπουλου

Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων
Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Γιαννακοπούλου
Εκδόσεις Πουρνάρα – Θεσσαλονίκη 

ΘΕΜΑ 4ον:  «Περί Ευχαριστίας ώς θυσίας και Ιερωσύνης» Β΄ Μέρος (σελίδων 53-74)

Εὐαγγελικός: Καί πῶς θά πεισθῶ, ὅτι τοιαύτην γραμματικήν ἔννοιαν ἔχει τό χωρίον τοῦτο;

Ὀρθόδοξος: Ἐκ τοῦ σκανδαλισμοῦ πολλῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου.  Τό κείμενον λέγει  «πολλοί οὖν ἀκούσαντες ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπον: σκληρός ἐστίν ὁ λόγος οὗτος τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν;» Ἐάν ὁ Κύριος ἐνόει πνευματικήν ἐπικοινωνίαν καί οὐχί πραγματικήν χορήγησιν τοῦ σώματος καί αἵματος του, τοῦ Ἑαυτοῦ του, δέν ὑπῆρχεν λόγος νά σκανδαλισθῶσι οἱ ἀκροαταί του, οἱ μαθηταί του.



Εὐαγγελικός: Δυνάμεθα ὅμως νά εἴπωμεν, ὅτι οἱ σκανδαλισθέντες παρεξήγησαν τόν λόγον τοῦ Κυρίου ἐκλαβόντες τήν πνευματικήν ἐπικοινωνίαν, τήν πίστην,πρός τόν Ἰησοῦν ὡς πραγματικήν βρῶσιν τοῦ σώματος καί πραγματικήν πόσιν τοῦ αἵματος του. Ἀποκλείετε τοῦτο;

Ὀρθόδοξος: Ναί. Διά δύο λόγους. Πρῶτον ὁ σκανδαλισμός ἔγινε δύο φοράς καί δεύτερον ὁ Κύριος ἐπιμένει ῥητῶς εἰς τόν πρῶτον σκανδαλισμόν βεβαιῶν τήν πραγματικήν βρῶσιν, εἰς δέ τόν δεύτερον σκανδαλισμόν φθάνει μέχρις ἀπειλῆς τῶν δώδεκα Ἀποστόλων του.

Εὐαγγελικός: Θά ἤθελον νά ἤκουον ποῦ στηρίζονται αὐτά πού λέγετε καί συγκεκριμένως ἐν πρώτοις
ποῦ ἀναφέρεται ὁ πρῶτος σκανδαλισμός καί ποία ἡ βεβαιωτική περί πραγματικῆς βρώσεως τοῦ σώματος του στάσις τοῦ Κυρίου.

Ὀρθόδοξος: Ὁ πρῶτος σκανδαλισμός τῶν ἀκροατῶν τοῦ Κυρίου ἀναφέρεται εἰς τό αὐτό 6ον κεφάλαιον καί εἰς τόν στίχον 52 «ἐμάχοντο οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρός ἀλλήλους λέγοντες΄ πῶς δύναται οὖτος ἡμῖν δοῦναι τήν σάρκα φαγεῖν;» Ἰδού ὁ πρῶτο σκανδαλισμός των.  Ὁ Κύριος ἀπαντᾷ ὀρθά κοφτά «ἐάν μή φάγητε τήν σάρκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ τό αἷμα οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς».  Ἐάν εἶχον παρεξηγήσει οἱ σκανδαλισθέντες τόν λόγον τοῦ Κυρίου, δέν θά ἔπρεπε ὁ Κύριος ἤ ἔστω καί ὁ εὐαγγελιστής, ὄπως κάμνει εἰς ἄλλας περιπτώσεις (Ἰωάν. 2,22,21,33) νά ἐξηγήσωσι ὅτι δέν πρόκειται περί γραμματικῆς ἀλλά ἀλληγορικῆς ἐρμηνείας ἐνταῦθα; Ὁ Κύριος ὅμως τουναντίον βεβαιῶν καί οὐχί ἑξηγῶν, τονίζει ὄτι ἄν δέν φάγωσι τήν σάρκα του δέν ἔχουσι ζωήν αἰώνιον.  Οὕτω δέν νομίζετε, ὅτι ἐννοεῖ πραγματικήν βρῶσιν;  Τόση δέ εἶναι βεβαιωτική ἐπιμονή τοῦ Κυρίου ὥστε ἐν συνεχείᾳ εἰς τούς ἑπόμενους στίχους 54-56 ἐπαναλαμβάνει τέσσαρας φοράς ὅτι πρέπει νά φάγωσιν τήν σάρκα του καί ἄλλας τέσσαρας φοράς ὅτι πρέπει νά πίωσι τό αἷμα του, ἵνα ἔχωσι ζωήν αἰώνιον.    Ἡ ῥητή λοιπόν καί ἐπανειλημμένη αὕτη βεβαίωσις τοῦ Κυρίου εἰς τόν σκανδαλισμόν των, δέν νομίζετε, ὅτι θέλει νά δηλώσῃ πραγματικήν βρῶσιν καί πόσιν σώματος καί αἵματος του;

Εὐαγγελικός: Εἶναι ἀξιοσημείωτον, ὅτι ὁ Κύριος δέν ἐξηγεῖ ἀλλά βεβαιοῖ την ἄποψιν του ρητῶς καί ἐπανειλημμένως παρ’ ὄλον τόν σκανδαλισμόν τῶν ἀκροατῶν του!  Μοῦ εἴπατε ὄμως ὄτι εἶναι καί δεύτερος σκανδαλισμός διά τό ἴδιον πρᾶγμα ὄπου ὁ Κύριος φθάνει μέχρι ἀπειλῆς ἐκδιώξεως τῶν δώδεκα ἀποστόλων του, ἄν δέν δεχθῶσι τήν γνώμην Του.   Ποῦ εἶναι αὐτά γραμμένα;

Ὀρθόδοξος: Ὁ δεύτερος σκανδαλισμός ἀναφέρεται εἰςτό αὐτό  6ον κεφάλαιον στίχον 60. Ἐκεῖ λέγει «πολλοί οὖν ἀκούσαντες ἐκ τῶν μαθητῶν εἶπον σκληρός ἐστίν οὗτος ὁ λόγος τίς δύναται αὐτοῦ   ἀκούειν;».  Ὁ Κύριος ἔκαμε πρός αὐτούς τήν διασάφησιν ὅπως σᾶς εἶπον προηγουμένως διά τοῦ «ἡ σάρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν τό πνεῦμα ἐστί τό ζωοποιοῦν», ὄτι δέν ὁμιλεῖ περί χορηγήσεως σαρκός καί αἵματος ἄνευ ψυχῆς, ἀλλά περί χορηγήσεως ὁλοκλήρου τοῦ ἑαυτοῦ Του. Ἔπειτα ἐπιμένει εἰς τήν γραμματικήν ταύτην ἔννοιαν τῆς βρώσεως τοῦ ἑαυτοῦ Του.  Τοῦτο φαίνεται ἐκ τοῦ ὅτι «πολλοί ἀπῆλθον ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ὀπίσω και οὐκέτι μετ’ αὐτοῦ περιπάτουν». Ἄν ὁ Κύριος ἐνόει πνευματικήν ἐπικοινωνίαν ἔπειτα μάλιστα ἀπό τήν διασάφησιν, ὁ λόγος του δέν θά ἦτο «σκληρός», ἀκατανόητος.
Ὁ σκανδαλισμός λοιπόν καί ἡ ἀπομάκρυνσις πολλῶν ἐκ τῶν μαθητῶν του δέν θά ἐγίνετο. Ἡ ἀπομάκρυνσις ὅμως πολλῶν ἐκ τῶν μαθητῶν του δηλοῖ ὄτι ὁ Κύριος ἐπιμένει εἰς τήν γραμματικήν ἑρμηνείαν.  Πλήν τοῦ σκανδαλισμοῦ πολλῶν ἐκ τοῦ εὐρυτέρου κύκλου τῶν μαθητῶν του ἔχομεν καί κἄποιον κλονισμόν ψυχικόν καί εἰς τούς δώδεκα ἀποστόλους.  Τοῦτο φαίνεται ἐκ τοῦ ἑξῆς: ὁ Κύριος εὐθύς μετά τήν ἀπομάκρυνσιν πολλῶν ἐκ τῶν μαθητῶν του λέγει ὁ εὐαγγελιστής «εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς τοῖς δώδεκα.  Μή καί ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν», μήπως θέλετε καί σεῖς νά φύγετε, ὄπως ἔφυγον καί οἱ ἄλλοι; Διά νά εἴπῃ τοῦτο ὁ Κύριος εἰς τούς ἀποστόλους του θά εἶδεν κλονισμόν τινα ψυχικόν εἰς αὐτούς.  Ὁ κλονισμός δέ οὗτος προήρχετο ἐκ τῆς αὐτῆς αἰτίας ἐξ ἦς προῆλθεν ὁ σκανδαλισμός καί ἡ ἀποχώρησις τῶν ἄλλων μαθητῶν.  Εἶναι σάν νά ἔλεγε εἰς αὐτούς ὁ Κύριος, εἶπον ὅτι πρέπει νά φάγητε τήν σάρκα καί νά πίητε τό αἷμα μου ἡ σάρξ μου εἶναι ἀληθινή βρῶσις καί τό αἷμα μου εἶναι ἀληθινή πόσις. Ἄν δέν δέχεσθε αὐτά φύγετε ἀπό ἐμπρός μου.
Ἰδού ὀ διπλοῦς σκανδαλισμός διά τήν βρῶσιν τῆς σαρκός του τῶν ἀκροατῶν τοῦ Κυρίου καί ἡ στάσις τοῦς Κυρίου εἰς ἀμφοτέρους τούς σκανδαλισμούς τούτους.  Ἡ στάσις αὔτη εἶναι βεβαιωτική κατηγορηματική κατά τόν πρῶτον σκανδαλισμόν, κατηγορηματική καί ἀπειλητική εἰς τόν δεύτερον σκανδαλισμόν τῶν μαθητῶν καί κλονισμόν τῶν Ἀποστόλων του.  Τί λέγετε Κύριε Εὐαγγελικέ;  Ταῦτα τί δηλοῦσι; Ἀλληγορίαν ἤ πραγματικήν βεβαίωσιν περί χορηγήσεως τοῦ σώματος τοῦ Κυρίου πρός βρῶσιν;

Εὐαγγελικός: Ἐπιθυμῶ νά ἔλθωμεν εἰς τήν χορήγησιν τοῦ μυστηρίου κατά τόν Μυστικόν Δεῖπνον. Ἐκεῖ θά σᾶς εἴπω τά ἀπόψεις μους καλύτερον.

Ὀρθόδοξος: Εὐχαρίστως.  Ὁ Κύριος λέγει κατά τόν Μυστικόν δεῖπνον, «Λάβετε φάγετε τοῦτο ἐστι τό σῶμα μου, πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες τοῦτο ἐστί τό αἷμα μου τό τῆ Καινῆς Διαθήκης τό ὑπέρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν».  Ὅπως βλέπομεν εἰς τά χωρία ταῦτα λίαν σαφῶς καί ἐνταῦθα τονίζεται ἡ θυσία ὄχι μόνον, διότι ὑπάρχει σαφής χωρισμός σώματος καί αἵματος ἀλλά ρητῶς λέγει «τό ὑπέρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Ὁ χαρακτήρ τῆς θυσίας ἐνταῦθα εἶναι λίαν ἐμφανής, διότι τό χύνειν τό αἷμα ὑπέρ τῶν ἄλλων ἀποτελεῖ τήν οὐσίαν πάσης ἱλαστηρίου θυσίας.

συνεχίζεται ....

Επιμέλεια κειμένων aktiston