Αποστολικό ανάγνωσμα
Κυριακής της Σαμαρείτιδος. (Πραξ. ια' 19-30)
Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. & Κονίτσης
Αλλά το όνομα αυτό “Χριστιανός” δεν είναι καθόλου απλή υπόθεσις γι' αυτόν που πραγματικά θέλει να το φέρει και να το τιμήσει. Δυστυχώς υπάρχουν και εκείνοι που το φέρουν· αλλά μόνο Χριστιανοί δεν είναι στον τρόπο ζωής τους. Εννοείται ότι δεν μπορεί να ονομάζεται κανείς με το υψηλό αυτό όνομα επειδή στη νηπιακή του ηλικία τον βάπτισαν, έλαβε όνομα κάποιου Αγίου και στην συνέχεια διέκοψε κάθε ουσιαστική σχέση με τον Χριστό και την Εκκλησία Του.
Αυθεντικός πιστός Χριστιανός είναι εκείνος που ανήκει συνειδητά στον Χριστό και που τον ομολογεί ως Σωτήρα του και Λυτρωτή του.
Φυσικά αυτό συνεπάγεται και άλλες αλήθειες που πρέπει να εφαρμόζονται.
Απαιτείται το να είναι κανείς ζωντανό μέλος του Σώματος τού Χριστού δηλ. της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Το να ισχυρίζεται κάποιος ότι είναι πιστός Χριστιανός αλλά χωρίς οργανικό σύνδεσμο με την Εκκλησία του, τούτο αποτελεί πλάνη. Αλλά και κάτι ακόμα, δεν φθάνει να πιστεύει κανείς στην θεότητα του Χριστού και να ανήκει στην Εκκλησία Του. Χρειάζεται να ομολογεί ότι η Μοναδική και άρα σώζουσα Εκκλησία είναι η Ορθοδοξία και μόνο αυτή. Πολύ παραστατικά διατυπώνει την μεγάλη αυτή αλήθεια ο Απ. Παύλος “Υμείς εστέ σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους” (Α' Κορ. ιβ' 27). και σε άλλο σημείο το Πνεύμα το Άγιον διά του Αποστόλου των Εθνών “ Μέλη εσμέν του σώματος αυτού, εκ της σαρκός αυτού και εκ των οστέων αυτού” (Εφεσ. ε´ 30).
Οι συνειδητοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί με την δύναμη της Πίστεως και των αγίων Μυστηρίων τής Εκκλησίας μας έχουμε εγκαταστήσει μέσα στην ύπαρξή μας κυρίαρχο και βασιλέα τον ίδιο τον Χριστό, ξεκινώντας από το Βάπτισμα “Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε” (Γαλ. Γ´ 27). Αλήθεια τουτέστιν, που συγκλονίζει την καρδιά.
Το τέκνον λοιπόν της Εκκλησίας που κεφαλή της έχει τον Χριστό, πρέπει διά του αγώνος και τής Ορθοδόξου πνευματικότητος, όπως αυτή μας την παρέδωσαν οι φωτισμένοι και οι θεούμενοι Άγιοι να βιώνει κατά τέτοιον τρόπο την Χριστιανική του ιδιότητα ώστε και διά τού λόγου και διά των έργων να επιβεβαιώνει “ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός”. Οι προσωπικότητες που περισσότερο όλων επιβεβαιώνουν αυτή την πραγματικότητα είναι οι Άγιοι της Ορθοδοξίας μας. Αυτών που τιμούμε τις ιερές εικόνες και προσκυνούμε τα τίμια και χαριτόβρυτα λείψανα.
Αυτοί είναι τα γνήσια τέκνα τού Θεού “Όσοι έλαβον αυτόν (τον Χριστό), έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού οι... εκ Θεού εγεννήθησαν (Ιωαν. Α´ 12,13).
Επομένως και μόνο το όνομα Χριστιανός που φέρουμε διά του Βαπτίσματος και μάλιστα Ορθόδοξος Χριστιανός είναι ικανό να μας αφυπνίσει και να μας δείξει την πορεία μας προς τον ουρανό, αφού οι πιστοί που αγαπούν τον Θεό “εν ζωή βασιλεύσουσι διά του ενός Ιησού Χριστού” (Ρωμ. Ε' 17).
Να γίνει τώρα, μετά από αυτά λόγος για όσους επισήμως αρνήθηκαν την πίστη τους και ως άφρονες λεπροί περιφέρουν καυχόμενοι τον μολυσμό τής πνευματικής τους ασθένειας, γενόμενοι περίγελοι του διαβόλου και παράδειγμα προς αποφυγήν για τους πιστούς; Τούτο μόνο τον θεόπνευστο λόγο τονίζουμε: “Είπεν άφρων εν τη καρδία αυτού· ουκ έστι Θεός” (Ψαλμ. ιγ΄1).
Θα αφήσουμε λοιπόν τους αθέους και τους απίστους στο καρδιακό τους έρεβος ευχόμενοι προς αυτούς ταχείαν θεραπείαν και ανάνηψιν.
Επιβάλλεται όμως να επισημάνουμε τούτη την αλήθεια, ότι δηλ. στις ημέρες μας ολοένα και περισσότερο αυξάνονται οι “ορθόδοξοι” κληρικοί και λαϊκοί που ενώ αυτοαποκαλούνται Ορθόδοξοι Χριστιανοί, επί της ουσίας δεν είναι παρά “οικουμενιστές χριστιανοί”. Με την όλη τους στάση έναντι της Ιεράς Παραδόσεως και της διδαχής των Πατέρων, αποκαλύπτουν ότι υφίσταται στο Εκκλησιαστικό Σώμα ένας ψευδής και διαβρωτικός χριστιανισμός, τον οποίον οι συνειδητοί Χριστιανοί ωφείλουν να αποφεύγουν όπως το πυρ.
Και τούτο διότι ο αληθής Χριστιανός Ορθόδοξος ουδένα νεωτερισμόν επιδέχεται, είτε στην διδασκαλία, είτε στην πράξη τής Εκκλησίας. Ο πραγματικός Χριστιανός είτε κληρικός, είτε μοναχός, είτε λαϊκός δεν κολακεύει τα ήθη και τα έθιμα του κόσμου τούτου ο οποίος ολοένα και περισσότερο βυθίζεται στο τέλμα τής αμαρτίας, ούτε γίνονται συνοδοιπόροι τής οικουμενιστικής αποστασίας. Όχι, παραμένουν εδραίοι και αμετακίνητοι επί των επάλξεων της Ορθοδόξου πίστεως αυξάνοντας συν τω χρόνω τον πατερικό τους ζήλον και προσαρμόζοντας την ζωή τους στην Αποστολική απλότητα.
Επίσης οι Χριστιανοί που συνειδητοποιούν το χρέος τους έναντι του υψηλού ονόματος αρνούνται τον συμπνευματισμό με κάθε αποστάτη τής Ευαγγελικής αληθείας. Είναι πάντοτε έτοιμοι και με υπομονή να βαδίζουν την ευθείαν οδόν χωρίς να στρέφουν δεξιά ή αριστερά ή να προσπαθούν να ικανοποιούν τους μεν ή τους δε εκ του φόβου μη τυχόν απολέσουν κάτι εκ του ματαίου τούτου κόσμου. Επομένως ουδέποτε θα αρνηθούμε το Χριστιανικό μας όνομα και την Ορθόδοξη ιδιότητά μας. Όσοι ξεκίνησαν τον ολισθηρό δρόμο τού επάρατου οικουμενισμού, κατά τον λόγο τού Αγίου Γρηγορίου τού Θεολόγου “μεταλαμβάνουν της ζύμης και κακίας και έτσι καθίστανται μολυσμένοι”.
Το λοιπόν άμα Χριστιανός, άμα και αγωνιστής των Πατρικών Παραδόσεων.
Αμήν
Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου