Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας
1. Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου χριστιανοί, μία ἑβδομάδα μετά τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα, λέγεται «Ἀντίπασχα». Αὐτό σημαίνει ὅτι κάθε Κυριακή εἶναι Πάσχα, εἶναι ἑορτή τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ. Γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, λοιπόν, θά σᾶς πῶ λίγα λόγια σήμερα, ἀδελφοί μου, πού δέν μπόρεσα νά σᾶς τά πῶ τήν προηγούμενη Κυριακή, λόγῳ τῆς πανηγυρικῆς λαμπρότητας τοῦ Πάσχα.
2. Αὐτό πού θέλω νά σᾶς πῶ σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶναι ὅτι γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά χαροῦμε ὅλοι, ὅπως μᾶς τό λέγει καί ὁ ψαλμικός στίχος, «Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα καί εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ»! Ἔτσι ἀκούσαμε καί στό σημερινό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ, ὅτι «ἐχάρησαν οἱ μαθηταί ἰδόντες τόν Κύριον», τόν ἀναστάντα Κύριό μας, Ἰησοῦ Χριστό.
Νά χαροῦμε λοιπόν καί ἐμεῖς μαζί μέ τόν ἀναστάντα Κύριό μας, γιατί Αὐτός μέ τήν ἀνάστασή Του ἀπέκτησε πάλι ἐκεῖνα πού ἔχασε μέ τόν θάνατό Του. Ἔχασε τήν ὡραιότητα, γιατί στό σταυρό καρφωμένος ὁ Χριστός δέν εἶχε μορφή καί κάλλος, ἀφοῦ ἦταν καταματωμένος.
Ἔχασε τήν τιμή Του καί τήν δόξα Του μέ τόν θάνατό Του, ἔχασε καί τήν ζωή Του. Ἀλλά τώρα μέ τήν ἀνάστασή Του ὁ Χριστός λέγει «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς» (Ματθ. 28,18) καί τώρα ὁ Χριστός ἀπέκτησε πάλι τήν ζωή Του, μιά ζωή πού δέν ἔχει θάνατο, γιατί, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος, «Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οἰκέτι κυριεύει» (Ρωμ. 6,9).
3. Νά χαροῦμε, λοιπόν, χριστιανοί μου, γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα νά χαροῦμε μέ τήν Παναγία μας, πού ὅταν εἶδε τόν ἀναστημένο Υἱό Της, χάρηκε τόσο μεγάλη χαρά, ὅσο μεγάλη ἦταν πρῶτα ἡ θλίψη Της γιά τά πάθη Του. Πραγματικά, ἀδελφοί μου, τήν καρδιά τῆς Παναγίας μας τήν πέρασε ρομφαία, ὅπως Τῆς εἶπε ὁ πρεσβύτης Συμεών (βλ. Λουκ. 2,35).
Ἀλλά ὅταν ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ὁ διακονητής καί τροφέας τῆς Θεοτόκου, κύλισε τόν λίθο ἀπό τήν πόρτα τοῦ τάφου καί καθόταν πάνω σ᾽ αὐτόν καί ἡ Παναγία εἶδε τόν ἀναστάντα Χριστόν, τότε Αὐτή χάρηκε χαρά μεγάλη. Τήν χαρά Της αὐτή τήν ἀκοῦμε στά ἀναστάσιμα τροπάρια, ὅπως ἐκεῖνο τό «Χαῖρε, Παρθένε, χαῖρε. Χαῖρε εὐλογημένη, Χαῖρε δεδοξασμένη Σός γάρ Υἱός ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου». Ναί, ὅπως τό ἀποδεικνύει ὁ μεγάλος θεολόγος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ὁ διακονητής τῆς Παναγίας μας, αὐτός ἦταν πού κύλισε τόν λίθο ἀπό τό μνῆμα τοῦ Χριστοῦ καί ἡ Παναγία ἦταν ἡ πρώτη πού εἶδε τόν ἀναστάντα Χριστό (βλ. ΙΗ´ ὁμιλία του).
4. Νά χαροῦμε ἀκόμη μέ τήν Κυρία Θεοτόκο γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως χάρηκαν μαζί Της καί οἱ Μυροφόρες γυναῖκες, πού θά ἑορτάσουμε τήν ἄλλη Κυριακή, ἡ Μαγδαληνή Μαρία, ἡ Σαλώμη καί ἡ Ἰωάννα. «Μαρία Μαγδαληνή», λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος, εἶναι κάθε ψυχή πρακτική, πού καθαρίστηκε μέ τόν λόγο τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν, σάν ἀπό δαιμόνια (ὅπως ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή), γιατί ἦταν προσκολλημένη στά γήϊνα τῆς ζωῆς αὐτῆς. «Σαλώμη» σημαίνει «εἰρήνη». «Σαλώμη» γίνεται κάθε ψυχή πού θά πετύχει νά νικήσει τά ἁμαρτωλά πάθη καί θά ἀποκτήσει ἔτσι τήν τέλεια εἰρήνη. «Ἰωάννα» σημαίνει «περιστερά».
Αὐτή εἶναι ἡ ψυχή ἐκείνη, ἡ ἄκακη καί πολύ καρποφόρα στίς ἀρετές, πού μέ τήν πραότητά της, ὅπως ἡ περιστερά, ἀπέβαλε κάθε πάθος. Ἀκόμη «Ἰωάννα», πού ἑρμηνεύεται «περιστερά», εἶναι κάθε ψυχή πού ἔχει θερμή ἀγάπη στόν Χριστό, πού ἔχει ἔρωτα σ᾽ Αὐτόν, γιατί ἡ περιστερά καλεῖται ἔτσι ἀπό τό «περισσῶς ἐρᾶν», γιατί ἀγαπάει πολύ.
5. Ἄς χαροῦμε λοιπόν καί ᾽μεῖς γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας, ἀδελφοί, σάν τούς μαθητές, μαζί καί ὁ Θωμᾶς, σάν τήν Παναγία μας πρῶτα καί σάν τίς Μυροφόρες γυναῖκες ἔπειτα. Μάλιστα τίς Μυροφόρες νά μιμηθοῦμε στό ὅτι, ὅπως αὐτές ἔτρεξαν «λίαν πρωΐ» νά πᾶνε στόν τάφο τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καί ᾽μεῖς νά τρέξουμε μέ προθυμία καί ταχύτητα στόν τάφο, δηλαδή στό βάθος τῆς καρδιᾶς μας, πού εἶναι κρυμμένος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός μας.
Ἐκεῖ στήν καρδιά μας νά ζητήσουμε μέ δάκρυα καί νά διαπιστώσουμε, ἄν ἀναστήθηκε σ᾽ αὐτήν ἡ ἀγάπη μας στόν Χριστό, γιά νά νοήσουμε μέ ἀγαπῶσα καρδία τά γλυκά νοήματα τῆς θεολογίας. Τότε, ἄν ἔγινε αὐτό, θά νοιώθουμε νά φεύγει ἀπό τήν καρδιά μας ὁ «λίθος», δηλαδή ἡ πώρωση, ἡ ἀδιαφορία μας γιά τήν προσευχή καί γιά τήν μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.
6. Τήν μεγάλη ὅμως χαρά, ἀδελφοί, γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ θά τήν δώσουμε στήν Παναγία μας, τήν Κυρία μας Θεοτόκο, μέ τό νά ζοῦμε ἀναστημένα, μέ τό νά ἐγερθοῦμε ἀπό τά μνήματα τῶν κακῶν ἐπιθυμιῶν μας καί νά ζοῦμε ἁγνά καί καθαρά. Θά τό πετύχουμε δέ αὐτό, ἀδελφοί, ἄν ζητᾶμε τήν εὐχή καί τήν βοήθεια τῆς Παναγίας μας, παρακαλώντας Την νά μᾶς συναριθμήσει στούς εὐλαβεῖς δούλους Της, ψάλλοντες σ᾽ Αὐτήν ἐκεῖνο τό ψαλμικό: «Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ» (Ψαλμ. 44,18).
2. Αὐτό πού θέλω νά σᾶς πῶ σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶναι ὅτι γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά χαροῦμε ὅλοι, ὅπως μᾶς τό λέγει καί ὁ ψαλμικός στίχος, «Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα καί εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ»! Ἔτσι ἀκούσαμε καί στό σημερινό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ, ὅτι «ἐχάρησαν οἱ μαθηταί ἰδόντες τόν Κύριον», τόν ἀναστάντα Κύριό μας, Ἰησοῦ Χριστό.
Νά χαροῦμε λοιπόν καί ἐμεῖς μαζί μέ τόν ἀναστάντα Κύριό μας, γιατί Αὐτός μέ τήν ἀνάστασή Του ἀπέκτησε πάλι ἐκεῖνα πού ἔχασε μέ τόν θάνατό Του. Ἔχασε τήν ὡραιότητα, γιατί στό σταυρό καρφωμένος ὁ Χριστός δέν εἶχε μορφή καί κάλλος, ἀφοῦ ἦταν καταματωμένος.
Ἔχασε τήν τιμή Του καί τήν δόξα Του μέ τόν θάνατό Του, ἔχασε καί τήν ζωή Του. Ἀλλά τώρα μέ τήν ἀνάστασή Του ὁ Χριστός λέγει «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς» (Ματθ. 28,18) καί τώρα ὁ Χριστός ἀπέκτησε πάλι τήν ζωή Του, μιά ζωή πού δέν ἔχει θάνατο, γιατί, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος, «Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οἰκέτι κυριεύει» (Ρωμ. 6,9).
3. Νά χαροῦμε, λοιπόν, χριστιανοί μου, γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα νά χαροῦμε μέ τήν Παναγία μας, πού ὅταν εἶδε τόν ἀναστημένο Υἱό Της, χάρηκε τόσο μεγάλη χαρά, ὅσο μεγάλη ἦταν πρῶτα ἡ θλίψη Της γιά τά πάθη Του. Πραγματικά, ἀδελφοί μου, τήν καρδιά τῆς Παναγίας μας τήν πέρασε ρομφαία, ὅπως Τῆς εἶπε ὁ πρεσβύτης Συμεών (βλ. Λουκ. 2,35).
Ἀλλά ὅταν ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ὁ διακονητής καί τροφέας τῆς Θεοτόκου, κύλισε τόν λίθο ἀπό τήν πόρτα τοῦ τάφου καί καθόταν πάνω σ᾽ αὐτόν καί ἡ Παναγία εἶδε τόν ἀναστάντα Χριστόν, τότε Αὐτή χάρηκε χαρά μεγάλη. Τήν χαρά Της αὐτή τήν ἀκοῦμε στά ἀναστάσιμα τροπάρια, ὅπως ἐκεῖνο τό «Χαῖρε, Παρθένε, χαῖρε. Χαῖρε εὐλογημένη, Χαῖρε δεδοξασμένη Σός γάρ Υἱός ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου». Ναί, ὅπως τό ἀποδεικνύει ὁ μεγάλος θεολόγος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ὁ διακονητής τῆς Παναγίας μας, αὐτός ἦταν πού κύλισε τόν λίθο ἀπό τό μνῆμα τοῦ Χριστοῦ καί ἡ Παναγία ἦταν ἡ πρώτη πού εἶδε τόν ἀναστάντα Χριστό (βλ. ΙΗ´ ὁμιλία του).
4. Νά χαροῦμε ἀκόμη μέ τήν Κυρία Θεοτόκο γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως χάρηκαν μαζί Της καί οἱ Μυροφόρες γυναῖκες, πού θά ἑορτάσουμε τήν ἄλλη Κυριακή, ἡ Μαγδαληνή Μαρία, ἡ Σαλώμη καί ἡ Ἰωάννα. «Μαρία Μαγδαληνή», λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος, εἶναι κάθε ψυχή πρακτική, πού καθαρίστηκε μέ τόν λόγο τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν, σάν ἀπό δαιμόνια (ὅπως ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή), γιατί ἦταν προσκολλημένη στά γήϊνα τῆς ζωῆς αὐτῆς. «Σαλώμη» σημαίνει «εἰρήνη». «Σαλώμη» γίνεται κάθε ψυχή πού θά πετύχει νά νικήσει τά ἁμαρτωλά πάθη καί θά ἀποκτήσει ἔτσι τήν τέλεια εἰρήνη. «Ἰωάννα» σημαίνει «περιστερά».
Αὐτή εἶναι ἡ ψυχή ἐκείνη, ἡ ἄκακη καί πολύ καρποφόρα στίς ἀρετές, πού μέ τήν πραότητά της, ὅπως ἡ περιστερά, ἀπέβαλε κάθε πάθος. Ἀκόμη «Ἰωάννα», πού ἑρμηνεύεται «περιστερά», εἶναι κάθε ψυχή πού ἔχει θερμή ἀγάπη στόν Χριστό, πού ἔχει ἔρωτα σ᾽ Αὐτόν, γιατί ἡ περιστερά καλεῖται ἔτσι ἀπό τό «περισσῶς ἐρᾶν», γιατί ἀγαπάει πολύ.
5. Ἄς χαροῦμε λοιπόν καί ᾽μεῖς γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας, ἀδελφοί, σάν τούς μαθητές, μαζί καί ὁ Θωμᾶς, σάν τήν Παναγία μας πρῶτα καί σάν τίς Μυροφόρες γυναῖκες ἔπειτα. Μάλιστα τίς Μυροφόρες νά μιμηθοῦμε στό ὅτι, ὅπως αὐτές ἔτρεξαν «λίαν πρωΐ» νά πᾶνε στόν τάφο τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καί ᾽μεῖς νά τρέξουμε μέ προθυμία καί ταχύτητα στόν τάφο, δηλαδή στό βάθος τῆς καρδιᾶς μας, πού εἶναι κρυμμένος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός μας.
Ἐκεῖ στήν καρδιά μας νά ζητήσουμε μέ δάκρυα καί νά διαπιστώσουμε, ἄν ἀναστήθηκε σ᾽ αὐτήν ἡ ἀγάπη μας στόν Χριστό, γιά νά νοήσουμε μέ ἀγαπῶσα καρδία τά γλυκά νοήματα τῆς θεολογίας. Τότε, ἄν ἔγινε αὐτό, θά νοιώθουμε νά φεύγει ἀπό τήν καρδιά μας ὁ «λίθος», δηλαδή ἡ πώρωση, ἡ ἀδιαφορία μας γιά τήν προσευχή καί γιά τήν μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.
6. Τήν μεγάλη ὅμως χαρά, ἀδελφοί, γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ θά τήν δώσουμε στήν Παναγία μας, τήν Κυρία μας Θεοτόκο, μέ τό νά ζοῦμε ἀναστημένα, μέ τό νά ἐγερθοῦμε ἀπό τά μνήματα τῶν κακῶν ἐπιθυμιῶν μας καί νά ζοῦμε ἁγνά καί καθαρά. Θά τό πετύχουμε δέ αὐτό, ἀδελφοί, ἄν ζητᾶμε τήν εὐχή καί τήν βοήθεια τῆς Παναγίας μας, παρακαλώντας Την νά μᾶς συναριθμήσει στούς εὐλαβεῖς δούλους Της, ψάλλοντες σ᾽ Αὐτήν ἐκεῖνο τό ψαλμικό: «Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ» (Ψαλμ. 44,18).
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! – Μέ πολλές εὐχές
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου