Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας
1. Ἑρμηνεύοντες, ἀδελφοί μου χριστιανοί, μέ τήν σειρά τούς ἱερούς Κανόνες τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, σήμερα θά σᾶς ἑρμηνεύσω τόν ἕβδομο Κανόνα.
Ὁ Κανόνας αὐτός λέει ὅτι δέν πρέπει ἐμεῖς οἱ χριστιανοί νά ἑορτάζουμε τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα μαζί μέ τούς Ἰουδαίους. Γιατί, ὅπως ξέρουμε ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, καί οἱ Ἰουδαῖοι εἶχαν τό δικό τους Πάσχα, στό ὁποῖο ἑόρταζαν τήν ἔξοδό τους ἀπό τήν Αἴγυπτο καί τήν θαυμαστή διάβασή τους ἀπό τήν Ἐρυθρά θάλασσα.
Τό δικό μας ὅμως Πάσχα εἶναι ἑορτή γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, γεγονός πού ἀποδεικνύει περίτρανα τήν θεότητά Του.
2. Οἱ Ἰουδαῖοι ἑόρταζαν τό Πάσχα τους πρίν ἀπό τήν ἐαρινή ἰσημερία. «Ἰσημερία», ὅπως τό καταλαβαίνετε, σημαίνει ἡ ἡμέρα νά ἔχει τήν ἴδια διάρκεια μέ τήν νύχτα. Ὁ ἥλιος κάνει δύο ἰσημερίες τῶν χρόνο. Τήν μία τήν ἄνοιξη καί λέγεται «ἐαρινή ἰσημερία» καί τήν ἄλλη τό φθινόπωρο, ἡ ὁποία λέγεται «φθινοπωρινή ἰσημερία».
Τό Πάσχα τους οἱ Ἰουδαῖοι, εἴπαμε, τό ἑόρταζαν πρίν ἀπό τήν ἐαρινή ἰσημερία. Καί ὁ Κανόνας μας, πού ἑρμηνεύουμε, λέγει: «Ὅποιος Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος τελέσει τό Πάσχα μαζί μέ τούς Ἰουδαίους, πρίν ἀπό τήν ἐαρινή ἰσημερία, νά καθαιρεθεῖ».
Οἱ χριστιανοί, ὅπως μᾶς λέγουν οἱ Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πρέπει νά ἑορτάζουμε τό Πάσχα μετά τήν ἰσημερία τῆς ἀνοίξεως. Ὅμως, ὄχι γενικά καί ἀόριστα μετά τήν ἰσημερία τῆς ἀνοίξεως, ἀλλά τήν πρώτη Κυριακή πού θά τύχει μετά τήν πρώτη πανσέληνο τῆς ἰσημερίας.
3. Κάθε τριακόσια χρόνια ὅμως, ἐπειδή ἡ σελήνη κινεῖται ἀνωμάλως, τήν Κυριακή αὐτή, πού πρέπει νά ἑορτάζουμε τό Πάσχα μας, πέφτει τό Πάσχα τῶν Ἰουδαίων. Τότε δηλαδή, γιά τήν ἀνωμαλία τῆς σελήνης, ξαναλέμε, οἱ Ἰουδαῖοι ἑορτάζουν τό Πάσχα τους μετά τήν ἐαρινή ἰσημερία καί μάλιστα τήν Κυριακή κατά τήν ὁποία ἑορτάζουμε ἐμεῖς τό δικό μας Πάσχα.
Ἀλλά ἐπειδή δέν πρέπει νά ἑορτάζουμε μαζί μέ τούς Ἰουδαίους, γι᾽ αὐτό, αὐτήν τήν Κυριακή ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, πού ἔπρεπε νά ἑορτάσουμε τό Πάσχα, ἑορτάζουμε τά Βάγια καί τό Πάσχα τό ἑορτάζουμε τήν ἑπόμενη Κυριακή.
Αὐτό βέβαια πού κάνουμε εἶναι, χριστιανοί μου, μία παράβαση τῆς ἐντολῆς τῶν Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι μᾶς ὅρισαν νά ἑορτάζουμε τό Πάσχα τήν πρώτη Κυριακή μετά τήν Πανσέληνο τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας. Ἀλλά ἡ παράβαση αὐτή γίνεται γιά νά μήν γίνει ἡ ἄλλη μεγαλύτερη παράβαση, τό νά συνεορτάσουμε δηλαδή τό Πάσχα μέ τούς Ἰουδαίους. Βέβαια, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν προσέχει τήν ἀκρίβεια τῶν χρόνων καί τήν παρατήρηση τῶν ἡμερῶν.
Γιατί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὅσες φορές τελοῦμε τήν θεία Λειτουργία καί κοινωνοῦμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τότε ἔχουμε Πάσχα, πραγματικό Πάσχα (Α´ Κορ. 11,26).
4. Κάτι ἄλλο θέλω τώρα νά σᾶς πῶ, ἀδελφοί μου χριστιανοί. Ἀφοῦ οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καθόρισαν ἡμερομηνία τελέσεως τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, δέν ἔπρεπε ὅλοι οἱ χριστιανοί νά ὑπακούσουμε σ᾽ αὐτό;
Καί βέβαια ἔπρεπε, γιά τήν ἑνότητά μας. Οἱ Παπικοί ὅμως, ὅπως καί σέ ἄλλα σοβαρά θέματα, ἔτσι καί στό θέμα τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα παρήκουσαν στούς Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἑορτάζουν τό Πάσχα σέ δική τους ἡμερομηνία.
Ἔτσι καί σ᾽ αὐτό αὐτοί κόπηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία. Βέβαια, γιά νά δικαιολογηθοῦν φέρουν ἀστρολογικά καί ἄλλα ἐπιστημονικά ἐπιχειρήματα, σάν νά μᾶς λέγουν ὅτι ἦταν ἀνόητοι οἱ ἅγιοι θεοφόροι Πατέρες πού ἐθέσπισαν αὐτήν τήν ἡμερομηνία τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, ὅτι ἔσφαλε ἡ Ἐκκλησία σ᾽ αὐτό.
Ἀλλά ὁ δικός μας ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης λέγει γιά τό θέμα αὐτό στούς Παπικούς ἕνα ὡραῖο λόγο τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, πού ἀπηύθυνε στούς Ἰουδαΐζοντας τῆς ἐποχῆς του: «Ἄν καί ἔσφαλε ἡ Ἐκκλησία – λέγει ὁ ἱερός Πατέρας – δέν ἤθελε κατορθωθεῖ τόσο μεγάλο καλό ἀπό τήν ἀκριβῆ τήρηση τοῦ καιροῦ, ὅσο μεγάλο κακό προξενήθηκε ἀπό τήν διαίρεση αὐτή, ἀπό τό σχῖσμα αὐτό τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας. Δέν φροντίζει ὁ Θεός καί ἡ Ἐκκλησία γιά τέτοια παρατήρηση τῶν χρόνων καί τῶν ἡμερῶν, ἀλλά γιά τήν ὁμόνοια καί τήν εἰρήνη.
Τό νά σχίσει κάποιος τήν Ἐκκλησία καί νά ἀντιστέκεται καί νά κάνει διχοστασίες καί διαιρέσεις καί νά χωρίζει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν κοινή σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας, αὐτό εἶναι ἁμάρτημα ἀσυγχώρητο, ἁμάρτημα ἄξιο μεγάλης κατηγορίας, πού ἔχει πολλή τήν κόλαση καί τήν τιμωρία». Σ᾽ αὐτό τό ἁμάρτημα εἶναι ἔνοχοι βεβαίως οἱ Παπικοί, ἀλλά καί οἱ δικοί μας Παλαιοημερολογῖτες, πού χωρίστηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία γιά παρατήρηση 13 ἡμερῶν.
Χριστιανοί μου, πάντοτε πιστοί καί ὑπάκουοι στήν Ἐκκλησία μας, κατά τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων θεοπνεύστων Πατέρων μας.
Ὁ Κανόνας αὐτός λέει ὅτι δέν πρέπει ἐμεῖς οἱ χριστιανοί νά ἑορτάζουμε τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα μαζί μέ τούς Ἰουδαίους. Γιατί, ὅπως ξέρουμε ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, καί οἱ Ἰουδαῖοι εἶχαν τό δικό τους Πάσχα, στό ὁποῖο ἑόρταζαν τήν ἔξοδό τους ἀπό τήν Αἴγυπτο καί τήν θαυμαστή διάβασή τους ἀπό τήν Ἐρυθρά θάλασσα.
Τό δικό μας ὅμως Πάσχα εἶναι ἑορτή γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, γεγονός πού ἀποδεικνύει περίτρανα τήν θεότητά Του.
2. Οἱ Ἰουδαῖοι ἑόρταζαν τό Πάσχα τους πρίν ἀπό τήν ἐαρινή ἰσημερία. «Ἰσημερία», ὅπως τό καταλαβαίνετε, σημαίνει ἡ ἡμέρα νά ἔχει τήν ἴδια διάρκεια μέ τήν νύχτα. Ὁ ἥλιος κάνει δύο ἰσημερίες τῶν χρόνο. Τήν μία τήν ἄνοιξη καί λέγεται «ἐαρινή ἰσημερία» καί τήν ἄλλη τό φθινόπωρο, ἡ ὁποία λέγεται «φθινοπωρινή ἰσημερία».
Τό Πάσχα τους οἱ Ἰουδαῖοι, εἴπαμε, τό ἑόρταζαν πρίν ἀπό τήν ἐαρινή ἰσημερία. Καί ὁ Κανόνας μας, πού ἑρμηνεύουμε, λέγει: «Ὅποιος Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος τελέσει τό Πάσχα μαζί μέ τούς Ἰουδαίους, πρίν ἀπό τήν ἐαρινή ἰσημερία, νά καθαιρεθεῖ».
Οἱ χριστιανοί, ὅπως μᾶς λέγουν οἱ Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πρέπει νά ἑορτάζουμε τό Πάσχα μετά τήν ἰσημερία τῆς ἀνοίξεως. Ὅμως, ὄχι γενικά καί ἀόριστα μετά τήν ἰσημερία τῆς ἀνοίξεως, ἀλλά τήν πρώτη Κυριακή πού θά τύχει μετά τήν πρώτη πανσέληνο τῆς ἰσημερίας.
3. Κάθε τριακόσια χρόνια ὅμως, ἐπειδή ἡ σελήνη κινεῖται ἀνωμάλως, τήν Κυριακή αὐτή, πού πρέπει νά ἑορτάζουμε τό Πάσχα μας, πέφτει τό Πάσχα τῶν Ἰουδαίων. Τότε δηλαδή, γιά τήν ἀνωμαλία τῆς σελήνης, ξαναλέμε, οἱ Ἰουδαῖοι ἑορτάζουν τό Πάσχα τους μετά τήν ἐαρινή ἰσημερία καί μάλιστα τήν Κυριακή κατά τήν ὁποία ἑορτάζουμε ἐμεῖς τό δικό μας Πάσχα.
Ἀλλά ἐπειδή δέν πρέπει νά ἑορτάζουμε μαζί μέ τούς Ἰουδαίους, γι᾽ αὐτό, αὐτήν τήν Κυριακή ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, πού ἔπρεπε νά ἑορτάσουμε τό Πάσχα, ἑορτάζουμε τά Βάγια καί τό Πάσχα τό ἑορτάζουμε τήν ἑπόμενη Κυριακή.
Αὐτό βέβαια πού κάνουμε εἶναι, χριστιανοί μου, μία παράβαση τῆς ἐντολῆς τῶν Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι μᾶς ὅρισαν νά ἑορτάζουμε τό Πάσχα τήν πρώτη Κυριακή μετά τήν Πανσέληνο τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας. Ἀλλά ἡ παράβαση αὐτή γίνεται γιά νά μήν γίνει ἡ ἄλλη μεγαλύτερη παράβαση, τό νά συνεορτάσουμε δηλαδή τό Πάσχα μέ τούς Ἰουδαίους. Βέβαια, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν προσέχει τήν ἀκρίβεια τῶν χρόνων καί τήν παρατήρηση τῶν ἡμερῶν.
Γιατί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὅσες φορές τελοῦμε τήν θεία Λειτουργία καί κοινωνοῦμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τότε ἔχουμε Πάσχα, πραγματικό Πάσχα (Α´ Κορ. 11,26).
4. Κάτι ἄλλο θέλω τώρα νά σᾶς πῶ, ἀδελφοί μου χριστιανοί. Ἀφοῦ οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καθόρισαν ἡμερομηνία τελέσεως τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, δέν ἔπρεπε ὅλοι οἱ χριστιανοί νά ὑπακούσουμε σ᾽ αὐτό;
Καί βέβαια ἔπρεπε, γιά τήν ἑνότητά μας. Οἱ Παπικοί ὅμως, ὅπως καί σέ ἄλλα σοβαρά θέματα, ἔτσι καί στό θέμα τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα παρήκουσαν στούς Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἑορτάζουν τό Πάσχα σέ δική τους ἡμερομηνία.
Ἔτσι καί σ᾽ αὐτό αὐτοί κόπηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία. Βέβαια, γιά νά δικαιολογηθοῦν φέρουν ἀστρολογικά καί ἄλλα ἐπιστημονικά ἐπιχειρήματα, σάν νά μᾶς λέγουν ὅτι ἦταν ἀνόητοι οἱ ἅγιοι θεοφόροι Πατέρες πού ἐθέσπισαν αὐτήν τήν ἡμερομηνία τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, ὅτι ἔσφαλε ἡ Ἐκκλησία σ᾽ αὐτό.
Ἀλλά ὁ δικός μας ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης λέγει γιά τό θέμα αὐτό στούς Παπικούς ἕνα ὡραῖο λόγο τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, πού ἀπηύθυνε στούς Ἰουδαΐζοντας τῆς ἐποχῆς του: «Ἄν καί ἔσφαλε ἡ Ἐκκλησία – λέγει ὁ ἱερός Πατέρας – δέν ἤθελε κατορθωθεῖ τόσο μεγάλο καλό ἀπό τήν ἀκριβῆ τήρηση τοῦ καιροῦ, ὅσο μεγάλο κακό προξενήθηκε ἀπό τήν διαίρεση αὐτή, ἀπό τό σχῖσμα αὐτό τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας. Δέν φροντίζει ὁ Θεός καί ἡ Ἐκκλησία γιά τέτοια παρατήρηση τῶν χρόνων καί τῶν ἡμερῶν, ἀλλά γιά τήν ὁμόνοια καί τήν εἰρήνη.
Τό νά σχίσει κάποιος τήν Ἐκκλησία καί νά ἀντιστέκεται καί νά κάνει διχοστασίες καί διαιρέσεις καί νά χωρίζει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν κοινή σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας, αὐτό εἶναι ἁμάρτημα ἀσυγχώρητο, ἁμάρτημα ἄξιο μεγάλης κατηγορίας, πού ἔχει πολλή τήν κόλαση καί τήν τιμωρία». Σ᾽ αὐτό τό ἁμάρτημα εἶναι ἔνοχοι βεβαίως οἱ Παπικοί, ἀλλά καί οἱ δικοί μας Παλαιοημερολογῖτες, πού χωρίστηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία γιά παρατήρηση 13 ἡμερῶν.
Χριστιανοί μου, πάντοτε πιστοί καί ὑπάκουοι στήν Ἐκκλησία μας, κατά τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων θεοπνεύστων Πατέρων μας.
Μέ πολλές εὐχές
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου