Κυριακή ΣΤ΄ Λουκά. Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.

Διάσωση του προσώπου«Ήλθον προς τον Ιησού και εύρον καθήμενον τον άνθρωπον αφ’ ού τα δαιμόνια εξεληλύθει, ιματισμένον και σωφρονούντα παρά τους πόδας του Ιησού».
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή χαρακτηρίζεται για τη διαχρονικότητά της, αφού τα βαθύτερα μηνύματα της έχουν να κάνουν με την συνεχή προσπάθεια των δυνάμεων του κακού να προσβάλλουν τον άνθρωπο και να τον υποδουλώνουν στα σκοτεινά τους έργα.



Ακριβώς, ενσταλάζει στον άνθρωπο τη βεβαιότητα ότι ο Χριστός προσφέρει την αληθινή ελευθερία από αυτές τις δυνάμεις, εναρμονισμένη με την ισχυρή διαβεβαίωση του Αποστόλου Παύλου: «ίνα καταργήση τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τούτ’ έστι τον διάβολον».

Ο Διάβολος βέβαια αναγνωρίζει τον Θεό και πιστεύει στη δύναμή Του:
«Τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι». Ομολογούν την Θεότητα του Κυρίου, αλλά φοβούνται τη δύναμη της αγάπης Του. Γι’ αυτό στην περικοπή βλέπουμε ότι τον παρακαλούν να μην τα βασανίσει. Δεν άντεχαν στο ενδεχόμενο να βρεθούν από τώρα στην άβυσσο της κόλασης. Παρακαλούν τον Χριστό να τους επιτρέψει να εισέλθουν σ’ ένα κοπάδι από χοίρους.

Η απελευθέρωση

Το πιο αποκρυσταλλωμένο μήνυμα από τη διήγηση που θα μπορούσε να αποκομίσει ο άνθρωπος είναι ότι μπορεί να αξιοποιεί την παρουσία της αγάπης του Χριστού για να εισέλθει στην τροχιά της ελευθερίας από τα έργα των πονηρών δυνάμεων, τα οποία συσκοτίζουν την πορεία του και συνθλίβουν την ύπαρξή του.
Καταρρακώνουν την προσωπικότητά του και εξευτελίζουν την αξιοπρέπειά του. Αν αφήσει τον εαυτό του με εμπιστοσύνη στην αγάπη του Χριστού και της Εκκλησίας, τότε μετατρέπεται σε μια μεταμορφωμένη ύπαρξη που φτερουγίζει σε τροχιές αληθινής ελευθερίας.
Γι’ αυτό και βλέπουμε τον θεραπευθέντα δαιμονισμένο να κάθεται στα πόδια του Χριστού «ιματισμένος και σωφρονών». Αυτός που προηγουμένως ήταν φόβος και τρόμος για τους συνανθρώπους του, γίνεται τώρα σώφρων με την Χάρη του Θεού.

Σήμερα βλέπουμε την ανθρωπότητα να βρίσκεται φοβερά υποδουλωμένη στα ψυχοφθόρα έργα του σατανά. Η κοινωνία μας έγινε αβάστακτα ανυπόφορη και φοβερά ακοινώνητη, κάτω από το κράτος των έργων του διαβόλου και των δυνάμεών του. Και όμως, η σημερινή ευαγγελική περικοπή στέλνει ξεκάθαρα ελπιδοφόρο μήνυμα. Ο άνθρωπος μπορεί να απελευθερωθεί από το σκότος και να γνωρίσει το αληθινό φως στη ζωή του.
Ο άνθρωπος που τολμά να επανασυνδέσει την ύπαρξή του με τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού, γνωρίζει τη θεραπεία από όλες τις ασθένειες που τον προσβάλλουν και τον αιχμαλωτίζουν σε όλη αυτή την ακαταστασία που βιώνει.
Αυτό αποτυπώνεται ακόμα και στην εξωτερική του εμφάνιση, όπως είδαμε στην περίπτωση του θαύματος του δαιμονισμένου. Μάλιστα, η παρουσία της αγάπης του Χριστού στη ζωή του έδινε τόση ασφάλεια ώστε ο θεραπευθείς αυτό που φοβόταν τώρα ήταν μήπως τον επισκεφθεί ξανά το πονηρό πνεύμα. Παρακαλούσε διακαώς τον Κύριο να του επιτρέψει να μείνει μαζί Του.
Ο Χριστός όμως τον απέλυσε λέγων: «υπόστρεφε εις τον οίκον σου και διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός». Ο άνθρωπος που είναι ενωμένος με τον Χριστό δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Μέσα στην ύπαρξή του γνωρίζει ότι κατοικεί ο Χριστός και γι’ αυτό γίνεται απόστολος και μάρτυράς Του. Όπως ακριβώς έγινε και ο πριν δαιμονισμένος που «απήλθεν κηρύσσων όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς».

Αγαπητοί αδελφοί, ο άνθρωπος καλείται στη ζωή του ν’ ακολουθήσει τον Ελευθερωτή Χριστό, ο Οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να μας απαλλάξει από την καταλυτική δύναμη του κακού. Η ακολουθία αυτή συνεπάγεται απόταξη των έργων του Σατανά και της κυριαρχίας του και εγκόλπωση της θεία ζωής.

Η παρουσία του Χριστού παντού και πάντοτε είναι εκείνη που φυγαδεύει τα πονηρά έργα του διαβόλου. Είναι εκείνη που λειτουργεί μεταμορφωτικά και διασώζει τον άνθρωπο ως πρόσωπο, με όλα τα χαρακτηριστικά της κατ’ εικόνα Θεού δημιουργίας του.

Εκκλησία Κύπρου