Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Στὴν τύχη, καλοί μου φίλοι, ποτέ
τους δὲν πιστεύουν οἱ ἀγωνιστές.
Ἔμειναν μονάχα νὰ πιστεύουν σ᾽
αὐτὴ ἐκεῖνοι, ποὺ δὲν δροῦν!
Στὴν πραγματικότητα μόνο
τοῦτοι οἱ τελευταῖοι τὴν ἐπικαλοῦνται, ἀσφαλῶς γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἀπραξία τους, τὴν
ἀβουλία τους, τὴν ἀνευθυνότητά
τους, τὶς συνεχεῖς ἀποτυχίες τους,
τὶς ἀτελείωτες παραλείψεις τους,
ἀκόμη δὲ καὶ τήν… τεμπελιά τους!
Ἀπεναντίας, μὲ τὸν ἀγώνα τους καθημερινὰ διαπιστώνουν ὅτι μὲ τὴν ἐργατικότητα, τὸ θάρρος, τὶς σωστὲς σκέψεις καὶ ἀποφάσεις, τὴ σύνεση, τὴν ἀποφασιστικότητα, τὴν καρτερία, τὸν προγραμματισμό, τὴν ἀξιοποίηση ὅλων τῶν δυνάμεων ἀλλὰ καὶ τῶν ἀρετῶν τους, τὴν ἰσχυρὴ θέληση, τὴν αὐτοπεποίθηση, τὴν αὐτογνωσία, τὴ διορατικότητα, τὸν συχνὸ μόχθο κ.λπ., ὁ ἄνθρωπος, ναὶ ὁ ἄνθρωπος, εἶν᾽ ἐκεῖνος, ποὺ δημιουργεῖ τὸ μέλλον καὶ τὴν τύχη του.
Πραγματικά, ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἀρχιτέκτονας τοῦ μέλλοντός του. Νὰ τί ὑποστηρίζει ὁ μεγάλος ἐφευρέτης Θ. Ἔντισον: «Ποτὲ δὲν ἔκανα τίποτα τυχαῖα οὔτε κάποιες ἀπ’ τὶς ἐφευρέσεις μου ἔγινε ἀπὸ τύχη. Ὅλα τὰ πέτυχα μὲ τὴ σκληρὴ δουλειά»! Τὸ ἴδιο ὑποστήριζε καὶ ὁ Ἔμερσον: «Πιστεύω πάρα πολὺ στὴν τύχη. Ὅσο περισσότερο ἐργάζομαι, τόσο καὶ μ᾽ εὐνοεῖ»!
Καὶ ὁ Νίτσε ἔλεγε: «Κανένας νικητὴς δὲν πιστεύει στὴν τύχη»! Ἐξάλλου εἶναι γνωστὸ καὶ τοῦτο τὸ ἀξίωμα τῶν Λατίνων: «Ἡ τύχη βοηθᾶ τοὺς τολμηρούς». Ὁ Θερβάντες ὑποστήριζε πὼς ἡ «ἐνεργητικότητα εἶναι ἡ μητέρα τῆς καλῆς τύχης».
Ἂς προσέξουμε καὶ τούτη τὴ σοφὴ ρήση τοῦ Σενέκα: «Ἡ τύχη τρέμει, ὅταν βλέπει τὸν γενναῖο, τρομοκρατεῖ ὅμως τὸν δειλό»! Καὶ τούτη τοῦ Σαλλούστιου: «Ἕκαστος, δημιουργὸς τῆς τύχης του». Ἀλλὰ καὶ τοῦ Δημοκρίτου: «Οἱ ἄνθρωποι ἔπλασαν τὸ εἴδωλο τῆς τύχης, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴ δική τους ἀβουλία»!
Καὶ τοῦ Κοραῆ: «Ἡ τύχη καθενὸς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ δική του ἐνεργητικότητα». Νὰ κι ἕνας ἀκόμη σοφὸς λόγος: «Τύχη εἶναι ἡ λέξη, ποὺ ἔχουμε ἐπινοήσει, γιὰ νὰ δικαιολογήσουμε τὶς ἐπιτυχίες τῶν ἄλλων»!
Ἔπειτα, μεγάλοι δημιουργοί, ποὺ ἀντιμετώπισαν σοβαρότατα προβλήματα μὲ τὴν ὑγεία τους, ἄρα εἶχαν τὴ χειρότερη «ἀτυχία», ξεπερνώντας τα, ἄφησαν μοναδικὸ ἔργο. Πρόχειρα ἀναφέρουμε τὸν Μπετόβεν, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ βαρηκοΐα καὶ στὸ τέλος ἔχασε τελείως τὴν ἀκοή του (πόσο φοβερὸ στ’ ἀλήθεια γιὰ ἕνα μουσικό!), κι ὅμως τότε ἦταν, ποὺ συνέθεσε τὸ κορυφαῖο ἔργο του τὴν 9η συμφωνία, τὸν Δημόκριτο ποὺ εἶχε τὸ μεγάλο «φυσικὸ» ἐλάττωμα νὰ ἀνεβοκατεβάζει τοὺς ὤμους του (ὅ,τι χειρότερο γιὰ ἕνα ρήτορα!), ποὺ στὸ τέλος τὸ ὑπερνίκησε, τὸν Σπινόζα, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ φυματίωση καὶ τὸν μεγάλο Ρῶσο συγγραφέα Ντοστογιέφσκι, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ ἐπιληψία.
Ὁπότε κάτι ἤξερε ὁ τελευταῖος, ὅταν ἔλεγε: «Οἱ εὐνοϊκὲς συνθῆκες καὶ οἱ εὐτυχισμένοι καιροὶ δὲν μᾶς ἔρχονται ἐξ οὐρανοῦ, ἀλλὰ τοὺς δημιουργοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι»! Ὑπόψη καὶ τοῦτος ὁ λόγος τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: «Ὁ Θεὸς μᾶς δυναμώνει στοὺς μόχθους». Καὶ πάλι τονίζει τοῦτο ὁ Μέγας Βασίλειος: «Ποιὸς ἔστησε τρόπαιο νίκης μὲ τὸ νὰ κοιμᾶται; Ποιὸς στεφανώθηκε μὲ τὰ στεφάνια τῆς καρτερίας, ζώντας πολυτελῆ ζωή καὶ διασκεδάζοντας; Κανένας δὲν πῆρε τὸ βραβεῖο χωρὶς νὰ τρέξει. Οἱ κόποι γεννοῦν τὴ δόξα, οἱ μόχθοι φέρνουν τὰ στεφάνια». Ποιὰ τύχη λοιπόν;
Ὁπότε, ναὶ στὸν ἀγώνα φίλοι. Ἀποφασισμένοι μὲ τὸν μόχθο μας νὰ πετύχουμε τοὺς στόχους μας. Καὶ τί σύμπτωση! Τότε θὰ μᾶς εὐνοεῖ καὶ … ἡ τύχη!
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2007 24 Ἰανουαρίου 2014
* * *
Οἱ ἄνθρωποι, ποὺ δροῦν καὶ κινοῦνται(!), ποτὲ δὲν παραδέχθηκαν
ὅτι εἶναι ἄβουλες ὑπάρξεις ἀφημένες στὴ «μοῖρα»!Ἀπεναντίας, μὲ τὸν ἀγώνα τους καθημερινὰ διαπιστώνουν ὅτι μὲ τὴν ἐργατικότητα, τὸ θάρρος, τὶς σωστὲς σκέψεις καὶ ἀποφάσεις, τὴ σύνεση, τὴν ἀποφασιστικότητα, τὴν καρτερία, τὸν προγραμματισμό, τὴν ἀξιοποίηση ὅλων τῶν δυνάμεων ἀλλὰ καὶ τῶν ἀρετῶν τους, τὴν ἰσχυρὴ θέληση, τὴν αὐτοπεποίθηση, τὴν αὐτογνωσία, τὴ διορατικότητα, τὸν συχνὸ μόχθο κ.λπ., ὁ ἄνθρωπος, ναὶ ὁ ἄνθρωπος, εἶν᾽ ἐκεῖνος, ποὺ δημιουργεῖ τὸ μέλλον καὶ τὴν τύχη του.
Πραγματικά, ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἀρχιτέκτονας τοῦ μέλλοντός του. Νὰ τί ὑποστηρίζει ὁ μεγάλος ἐφευρέτης Θ. Ἔντισον: «Ποτὲ δὲν ἔκανα τίποτα τυχαῖα οὔτε κάποιες ἀπ’ τὶς ἐφευρέσεις μου ἔγινε ἀπὸ τύχη. Ὅλα τὰ πέτυχα μὲ τὴ σκληρὴ δουλειά»! Τὸ ἴδιο ὑποστήριζε καὶ ὁ Ἔμερσον: «Πιστεύω πάρα πολὺ στὴν τύχη. Ὅσο περισσότερο ἐργάζομαι, τόσο καὶ μ᾽ εὐνοεῖ»!
Καὶ ὁ Νίτσε ἔλεγε: «Κανένας νικητὴς δὲν πιστεύει στὴν τύχη»! Ἐξάλλου εἶναι γνωστὸ καὶ τοῦτο τὸ ἀξίωμα τῶν Λατίνων: «Ἡ τύχη βοηθᾶ τοὺς τολμηρούς». Ὁ Θερβάντες ὑποστήριζε πὼς ἡ «ἐνεργητικότητα εἶναι ἡ μητέρα τῆς καλῆς τύχης».
Ἂς προσέξουμε καὶ τούτη τὴ σοφὴ ρήση τοῦ Σενέκα: «Ἡ τύχη τρέμει, ὅταν βλέπει τὸν γενναῖο, τρομοκρατεῖ ὅμως τὸν δειλό»! Καὶ τούτη τοῦ Σαλλούστιου: «Ἕκαστος, δημιουργὸς τῆς τύχης του». Ἀλλὰ καὶ τοῦ Δημοκρίτου: «Οἱ ἄνθρωποι ἔπλασαν τὸ εἴδωλο τῆς τύχης, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴ δική τους ἀβουλία»!
Καὶ τοῦ Κοραῆ: «Ἡ τύχη καθενὸς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ δική του ἐνεργητικότητα». Νὰ κι ἕνας ἀκόμη σοφὸς λόγος: «Τύχη εἶναι ἡ λέξη, ποὺ ἔχουμε ἐπινοήσει, γιὰ νὰ δικαιολογήσουμε τὶς ἐπιτυχίες τῶν ἄλλων»!
* * *
Ἔπειτα, μεγάλοι δημιουργοί, ποὺ ἀντιμετώπισαν σοβαρότατα προβλήματα μὲ τὴν ὑγεία τους, ἄρα εἶχαν τὴ χειρότερη «ἀτυχία», ξεπερνώντας τα, ἄφησαν μοναδικὸ ἔργο. Πρόχειρα ἀναφέρουμε τὸν Μπετόβεν, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ βαρηκοΐα καὶ στὸ τέλος ἔχασε τελείως τὴν ἀκοή του (πόσο φοβερὸ στ’ ἀλήθεια γιὰ ἕνα μουσικό!), κι ὅμως τότε ἦταν, ποὺ συνέθεσε τὸ κορυφαῖο ἔργο του τὴν 9η συμφωνία, τὸν Δημόκριτο ποὺ εἶχε τὸ μεγάλο «φυσικὸ» ἐλάττωμα νὰ ἀνεβοκατεβάζει τοὺς ὤμους του (ὅ,τι χειρότερο γιὰ ἕνα ρήτορα!), ποὺ στὸ τέλος τὸ ὑπερνίκησε, τὸν Σπινόζα, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ φυματίωση καὶ τὸν μεγάλο Ρῶσο συγγραφέα Ντοστογιέφσκι, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ ἐπιληψία.
Ὁπότε κάτι ἤξερε ὁ τελευταῖος, ὅταν ἔλεγε: «Οἱ εὐνοϊκὲς συνθῆκες καὶ οἱ εὐτυχισμένοι καιροὶ δὲν μᾶς ἔρχονται ἐξ οὐρανοῦ, ἀλλὰ τοὺς δημιουργοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι»! Ὑπόψη καὶ τοῦτος ὁ λόγος τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: «Ὁ Θεὸς μᾶς δυναμώνει στοὺς μόχθους». Καὶ πάλι τονίζει τοῦτο ὁ Μέγας Βασίλειος: «Ποιὸς ἔστησε τρόπαιο νίκης μὲ τὸ νὰ κοιμᾶται; Ποιὸς στεφανώθηκε μὲ τὰ στεφάνια τῆς καρτερίας, ζώντας πολυτελῆ ζωή καὶ διασκεδάζοντας; Κανένας δὲν πῆρε τὸ βραβεῖο χωρὶς νὰ τρέξει. Οἱ κόποι γεννοῦν τὴ δόξα, οἱ μόχθοι φέρνουν τὰ στεφάνια». Ποιὰ τύχη λοιπόν;
* * *
Ὁπότε, ναὶ στὸν ἀγώνα φίλοι. Ἀποφασισμένοι μὲ τὸν μόχθο μας νὰ πετύχουμε τοὺς στόχους μας. Καὶ τί σύμπτωση! Τότε θὰ μᾶς εὐνοεῖ καὶ … ἡ τύχη!
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2007 24 Ἰανουαρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου