Τί ἁμαρτίες ἔκανε ὁ παραλυτικὸς ἐπί τέλους; π.Διονύσιος Ταμπάκης

Τί ἁμαρτίες ἔκανε ὁ παραλυτικὸς ἐπί τέλους;

π.Διονύσιος Ταμπάκης

Καλώς ὁρίσατε στὸ φτωχικό μας καλόπαιδα. Μὰ ἴντα νὰ σᾶς ταρτάρῳ ἄραγες; Θέτε ὡραῖα ἀμύγδαλα ἀπὸ τὸ Μεραμπέλλο ποὺ μᾶς ἔφερε ὀψὲς ἕνας κουβαρντὰς Κρητικός, ὁλόκληρο τσουβάλι;
- Βεβαίως, νὰ εἶναι εὐλογημένο.
Μὰ νά, νὰ σᾶς βάλω ἔπαε καὶ δροσερὴ σουμάδα ἀποῦ ἔχω φυλαγμένη στὸν κρυολόγο, ἐκιὰ στὸ πηγαδάκι νὰ δροσιστεῖτε ἀπὸ τὸ καῦμα τοῦ μεσημεριοῦ. Ποφάγατε ἢ νὰ σᾶς φιλέψω καὶ ὡραίους χοχλιούς;
- Ὄχι Γέροντα εἴμαστε χορτασμένοι. Μὴν σᾶς κουράζουμε. Ἠρθαμε πιότερο γιὰ ἕναν λόγο ὠφελείας.
- Ἐε ἀπὸ λόγια νὰ σᾶς πώς, νὰ φᾶν κι΄οι ἀτσέλεγοι (σπουργίτια).  Γιάντα μονάχα λόγια εἶμαι ὡς ἀερολόγος καὶ πράξεις ντίπι.
Καὶ ἐνῷ ἔσπαζε τὰ τσόφλια ἀπ’τ’αμύγδαλο μὲ τὴν δυνατὴ καλογερίστικη, καὶ πολυδουλεμένη χέρα του, γιόμισε τὸ ὑπαίθριο ἀρχονταρικάκι του ἀπὸ μυρωδιὰ φιλόξενη ἀμύγδαλου σὰν νὰ γινότανε κάπου γάμος καὶ τότε εὔθυμος ὁ παπα-Ευμένιος μᾶς λέει :
"Ε πετραμυγδαλάκι μου ἀπὸ τὸ Μεραμπέλλο
κι ἴντα ψεγάδι νὰ σοῦ βρῶ νὰ πῶ πὼς δὲ σὲ θέλω."
Κατέχετε τὸ λοιπὸν τί ἁμαρτίες εἶχε καμωμένες ὁ παράλυτος τοῦ Εὐαγγελίου ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε;
-Τί;
-Ἐμ, κοντά στὸν νοῦ καὶ ἡ γνώση. Κατάκοιτος ἦταν μαθὲς ὁλόκληρα τριάντα ὀχτὼ χρόνια.

Σάματις ἐδύνατο νὰ σηκωθεῖ καὶ νὰ κλέψει ἢ νὰ σκοτώσει; Καθόλου.Ότι ἁμαρτίες ἔκανε στὸν κράβατό του τὶς ἔκαμε. Μονάχος του μᾶλλον τὴν κατὰ μόνας ἀμοναχὴ ἁμαρτία θὰ δούλευε -νογᾶτε τί νογῶ- ἢ κάποια ἄλλη σαρκικὴ ἁμαρτία ποὺ κάμουνε καὶ κάποιοι ἄλλοι κραβατωμένοι ἄμανε μποροῦν καὶ δύνανται.
Μὰ τί ἄρχοντας στὴν πονοψυχιὰ ὁ Χριστός μας. Κι’ενώ τόσα χρόνια ἀδιόρθωτος ἐγάργιωνε (λερωνόνταν) μέσα στὴν ἁμαρτία, δὲν τὸν περιφρόνησε, οὔτε τονε σιχάθηκε, μὰ τὸν ἀγάπησε καὶ πῆγε νὰ τονε συντρέξει καὶ νὰ τὸν γιατρέψει ἀπ’τον νταμουλὰ ντού (ἀσθένεια).
Κι’ ἐτσὰ ἀπὸ παρά-λυτος ἔγινε ἀπό-λυτος ποὺ θέλει νὰ πεῖ ἀπολύθηκε ἀπὸ τὴν ἀρρώστια του κι’ενώ τονε βαστοῦσε σαράντα χρόνια σχεδὸν τὸ κλινάρι του, τώρα τὸ σηκώνει αὐτὸς καὶ διακηρύττει τοῦ Κυρίου μας τὰ θαυμάσια.
Μὰ κι’όμως ὁ Χριστός του παραγγέλει ἀπόκειες (μετὰ) νὰ προσέχει νὰ μὴν ξαναμαρτάνει διότι θὰ πάθει τίποτες χειρότερο. ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τί γένηται»
 - Πόσο χειρότερο ἀκόμη Γέροντα;
 - Κατέχωτο μήπως; Μὰ τί εἶναι πιὸ χειρότερο ἀπ’το νὰ χάσεις τὴν ὑγεία σου;
 - Ποιό, τὸ φώς σου;
 - Νὰ χάσεις τὴν ψυχή σου, εὐλογημένε. Ποὺ δὲν συναλλάσετε μὲ τίποτα σὲ τούτονα τὸν μάταιο ντουνιᾶ.
Ἄντεστε καὶ νὰ προσέχουμε ἀπὸ τὶς σαρκικὲς ἁμαρτίες καὶ μὴν τὶς θαρροῦμε πρᾶμα, πὼς δὲν μᾶς πηγαίνουνε στὴν κόλαση τάχατες. Καὶ ὅλως ἰδιαιτέρως νὰ προσέχετε ἐσεῖς οἱ οἰκογενειάρχες τὴν μοιχεία καὶ τὶς ἀφύσικες ἁμαρτίες στὴν παστάδα σας.

Είναι τόσο βλαφτικὲς ἁμαρτίες ποὺ μέχρις καὶ τὰ παιδιὰ μετὰ ἀρρωσταίνουν ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες τῶν γονιῶν τους καὶ σ’όλη τὴν ζωὴ τους ὕστερον παιδεμὸ ἔχουν καὶ γίνονται κακορίζικα.
Καλὲς ρίζες καὶ καλοὶ καρποὶ σὰν τούτουνα τὰ ὡραῖα καὶ φρέσκα ἀμύγδαλα.
Νὰ σᾶς εὐλογεῖ ἡ Θεοκρατοῦσα Παναγιὰ καὶ νὰ σᾶς κρατεῖ στὰ χέρια της πάντοτε καὶ νὰ μᾶς ξανάρθετε διότι γροικὼ πὼς ἔχετε ἅγιο ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν ψυχή σας καὶ δὲν ἤρθατε στὸ Ἅγιον Ὅρος μόνο γιὰ τουρισμὸ καὶ χασομέρι.
Χριστὸς ἀνέστη !