«Το εὐαγγέλιον τῆς εὐημερίας». Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος

Μία ἀκόμη διαστρέβλωσις τοῦ Εὐαγγελίου 

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ 

Μέ τόν ὅρο «Εὐαγγέλιο τῆς εὐημερίας» (Prosperity Gospel) στόν χαοτικό χῶρο τῶν Νεοπεντηκοστιανικῶν - Χαρισματικῶν αἱρέσεων προσδιορίζεται μιά εὐρύτατα ἀποδεκτή διδασκαλία, ἡ ὁποία ὑποστηρίζει, ὅτι πραγματικά πιστός χριστιανός εἶναι ὅποιος εὐημερεῖ οἰκονομικά, δέν ἀρρωσταίνει καί δέν γνωρίζει τί σημαίνει δυστυχία καί ἀνέχεια.
Πρόκειται γιά μιά διδασκαλία πού ὡς θεμέλιό της, σύνθημά της καί περιεχόμενό της ἔχει τήν ἄκρως ἀντιβιβλική θέση ὅτι ἡ σωστή πίστη ἀποδεικνύεται μέ τήν οἰκονομική εὐημερία καί τόν ὑλικό πλοῦτο καί στά ἴδια πλαίσια ἀμφότερα νά παρουσιάζονται ὡς ἀπόδειξη ἔκφρασης θεϊκῆς εὐλογίας στή ζωή τῶν πιστῶν.
Ἡ πίστη διαφημίζεται ὡς πράξη συναλλαγῆς, ἡ Ἁγία Γραφή ὡς συμφωνητικό μεταξύ Θεοῦ καί πιστῶν, ἡ τήρηση τοῦ ὁποίου, σύμφωνα μέ τούς ὀπαδούς τοῦ «Εὐαγγελίου τῆς εὐημερίας», ὑποχρεώνει τόν Θεό νά καταστήσει τόν πιστό πλούσιο καί ὑγιῆ ἤ ἄν εἶναι ἄρρωστος νά τόν θεραπεύσει ὑποχρεωτικά καί νά τόν προφυλάξει ἀπό κάθε κακό.
Βιβλικά πρόσωπα καί ἁγιογραφικά χωρία ἐπιστρατεύονται κατά περίπτωση ἔξω ἀπό κάθε ἱστορικό πλαίσιο, θεολογική συνάφεια καί ἑρμηνευτική ἀρχή ὡς ἀποδείξεις τοῦ «Εὐαγγελίου τῆς εὐημερίας», ὅτι ὁ Θεός θέλει ἀπό τόν κάθε πιστό νά διεκδικήσει μέσῳ τῆς πίστης τήν τέλεια ὑγεία καί τόν ὑλικό πλουτισμό.
Καί μάλιστα ὅλα αὐτά νά παρουσιάζονται ὡς ἐκπλήρωση τῶν θεϊκῶν ὑποσχέσεων πού ὑπάρχουν μέσα στήν Ἁγία Γραφή. Ὁ Θεός στό «Εὐαγγέλιο τῆς εὐημερίας» γίνεται ὄργανο, γιά νά ἱκανοποιήσει ἀνθρώπινες ἀπαιτήσεις, φιλοδοξίες καί στόχους πού ἁπλῶς τοῦ ἐξασφαλίζουν ἐντός τοῦ χωροχρονικοῦ ὁρίζοντα μία ἀνέφελη καί εὔκολη ζωή μέ τό ἐπίχρισμα μάλιστα μιᾶς ψευδεπίγραφης χριστιανικῆς πνευματικότητας.
Τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ γίνεται ὄργανο ὑλοποίησης ἑλκυστικῶν ἐπιθυμιῶν καί τό πρόσωπο τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἡ ὑπηρετική δύναμη γιά τήν ἐπίτευξη συγκεκριμένων ἀπαιτήσεων. Ἡ ἀσθένεια καί ἡ οἰκονομική δυσπραγία, ἀποτελοῦν γιά τούς ὀπαδούς τοῦ «Εὐαγγελίου τῆς εὐημερίας» ἀπόδειξη, ὅτι ὁ πιστός εἶναι ἁμαρτωλός καί ἐπιπλέον δημιουργοῦν ἕνα μηχανισμό ἐνοχῶν ὅτι ἄν προσεύχεται καί δέν θεραπευτεῖ ὑποχρεωτικά, αὐτό γίνεται γιατί δέν ἔχει μεγάλη καί ζωντανή πίστη.
Τό «Εὐαγγέλιο τῆς εὐημερίας» παρότι ἀποτελεῖ οὐσιαστικά διαστρέβλωση τῆς χριστιανικῆς πίστης καί ἠθικῆς, προβάλλεται διεθνῶς καί διαφημίζεται συστηματικά καί ποικιλοτρόπως ἐντός τῶν Νεοπεντηκοστιανικῶν - Χαρισματικῶν κινήσεων ὡς μιά εὔκολα ἐπιτεύξιμη, πνευματική καί ὑλική πραγματικότητα.
Οἱ ἐκπρόσωποί του προωθοῦν τίς ἀντιλήψεις τους χρησιμοποιώντας κάθε πρόσφορο ἐπικοινωνιακό, τεχνολογικό καί διαφημιστικό μέσο, ἰδίως στό χῶρο τῶν ΗΠΑ. Ἡ πραγματικότητα πολλές φορές ἀποδεικνύει ὅτι τό λεγόμενο «Εὐαγγέλιο τῆς εὐημερίας» εἶναι μιά καλή ἀφορμή γιά τήν οἰκονομική εὐμάρεια, πολυέξοδη διαβίωση, ἀσφαλῆ χρηματοδότηση καί δημόσια προβολή ὅλων τῶν θεωρητικῶν ἐκπροσώπων τοῦ χώρου.
Δέν εἶναι τυχαῖο ἐξάλλου τό γεγονός ὅτι οἱ θεωρητικοί ἐκπρόσωποι τοῦ «Εὐαγγελίου τῆς εὐημερίας», πάστορες καί Τηλευαγγελιστές, δανείστηκαν καί ἐνσωμάτωσαν πολλά στοιχεῖα ἀπό ἕνα ἄλλο παράδοξο καί αἱρετικό κίνημα ἐντός τοῦ εὐρύτερου Νεοπεντηκοστιανικοῦ Χαρισματικοῦ χώρου, πού εἶναι γνωστό ὡς κίνημα «Λόγου - Πίστης» (Word - Faith Movement).
Ὁ κίνδυνος τῆς πλεονεξίας (Λουκ. 12, 15), προτροπή τοῦ Χριστοῦ νά μή θησαυρίζουν οἱ μαθητές Του πλούτη στή γῆ (Ματθ. 6, 19-21), ἡ Παύλειος ἐπισήμανση, ὅτι ἡ φιλαργυρία εἶναι ρίζα ὅλων τῶν κακῶν (Α΄ Τιμ. 6, 10), εἶναι ἐλάχιστες ἀπό τίς ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου, πού ἀποδεικνύουν πόσο διαστρεβλώνεται τό ἀληθινό περιεχόμενό του ἀπό τό λεγόμενο «Εὐαγγέλιο τῆς εὐημερίας». Δυστυχῶς βρισκόμαστε μπροστά σέ μιά ἀκόμη νοσογόνο ἑστία τοῦ εὐρύτερου αἱρετικοῦ χώρου, ἐντός τοῦ ὁποίου δομήθηκε.
Θά θέλαμε νά ὁλοκληρώσουμε τή συνοπτική αὐτή παρουσίαση τοῦ «Εὐαγγελίου τῆς εὐημερίας» μέ μιά ἐπιπλέον χρήσιμη πειστική ἱστορικά καί θεολογικά τεκμηριωμένη ἐπισήμανση πού κάνει ὁ P. Zimmerling.
Ὅτι δηλαδή μία ἀνάλογη ἀντίληψη καί πρώιμη ἐκδοχή αὐτῆς τῆς κακοποίησης τοῦ Εὐαγγελίου, μέ διαφορετική ἀφετηρία ἔχει ὑπάρξει αἰῶνες νωρίτερα στό χῶρο τοῦ Καλβινισμοῦ. Τό λεγόμενο «Εὐαγγέλιο τῆς εὐημερίας» ἄν τό ἀξιολογήσουμε ἀπό τόν τρόπο, τή ζωή καί τίς πρακτικές τῶν θεωρητικῶν ἐκπροσώπων του, ἀποτελεῖ χωρίς ἀμφιβολία μία ἀκόμη ἐπιβεβαίωση τοῦ Παύλειου λόγου γιά τήν ὕπαρξη προσώπων τῶν «νομιζόντων πορισμόν εἶναι τήν εὐσέβειαν» (Α΄ Τιμ. 6, 5).

Σημειώσεις: Γιά τή σύνταξη τοῦ παρόντος λάβαμε ὑπόψη μας τά ἑξῆς: P. Zimmerling, Charismatische Bewegungen, 2009, σσ. 174-177. H. Gasper u.a (Hrsg), Lexikon christlicher Kirchen und Sondergemeinschaften, 2009, σσ. 67, 117- 118. S. Coleman, Prosperity Theology, στό P. Clarke (Ed) ENRM, 2006, σσ. 453-455.

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2025  6 Ἰουνίου 2014