Θεογνωσία. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη

 Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη

Οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πολύ συχνά ἐκφράζουν τή θλίψη καί τήν ἀνησυχία τους -κάποτε καί τήν κατά Θεό, ὀργή τους- βλέποντας καί παρακολουθώντας τό λαό νά ἀγνοεῖ τόν Θεὸ ἤ νά ξεφεύγει ἀπ᾽ τό δρόμο τοῦ Θεοῦ.
Καί μέ τό δίκιο τους, διότι ἄγνοια τοῦ Θεοῦ, σημαίνει ἀπιστία. Καί ἀπιστία, σημαίνει ἀθεοφοβία. Ὁ προφήτης Ὠσηέ λέγει μέ παράπονο: «Οὐκ ἔστιν ἀλήθεια, οὐδέ ἔλεος, οὐδέ ἐπίγνωσιςΘεοῦ ἐπί τῆς γῆς»(Β΄22).Ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους,οὔτε δικαιο σύνη ὑπάρχει,οὔτε ἀγάπη, οὔτε ἀνθρωπιά καί συμπόνια, ἀλλ᾽οὔτε ἀληθινή γνώση τοῦ Θεοῦ»!
 Καί προσθέτει ὁ ἴδιος:«Ἔλεοςθέλω καί οὐ θυσίαν, καί ἐπίγνωσιν Θεοῦ, ἤ ὁλοκαυτώματα» (ΣΤ΄ 6). Ἐκεῖνο πού θέλω, λέγει ὁ Θεός διά τοῦ προφήτου, εἶναι ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη καί φιλανθρωπία, καί ὄχι θυσίες. Καί πρoπάντων θέλω νά γνωρίσετε καλά τό Θεό καί τό νόμοΤου, καί ὄχι τά προσφερόμενα ὁλοκαυτώματα. Θεογνωσία! Αὐτό εἶναι τό πρώτιστο.
Νά μάθουμε ποιό ςεἶναι ὁ Θεός; Πῶς θά Τόν γνωρίσουμε; Γιατί νά Τόν γνωρίσουμε; Καί ποιές οἱ συνέπειες τῆς Θεογνωσίας; Αὐτό πού ζητοῦσε ὁ προφήτης αἰῶνες ὁλόκληρους πρίν ἔρθει ὁ Χριστός στή γῆ, δυστυχῶς θά πρέπει νά εἰπωθεῖ καί στούς ἀνθρώπους τοῦ 21ου αἰώνα μετά τό Χριστό!
Τήν ἴδια, ἤ καί περισσότερη ἀνάγκη τῆς Θεογνωσίας ἔχουν οἱ σύγχρονοί μας ἄνθρωποι. Πολύ θλιβερό τό φαινόμενο τῆς ἀθεΐας, τῆς αἵρεσης, τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, τοῦ ἀγνωστικισμοῦ, τοῦ μηδενισμοῦ... καί αὐτοῦ τοῦ σατανισμοῦ!...
 Μιά πρόσφατη εἴδηση ἀπ᾽ τήνΚύπρο ἔλεγε πώς, μερικά ἄτομα φτιάξανε «Ὀργάνωση Ἀθέων Κύ- πρου"! Αὐτό χρειαζόταν ἡ Κύπρος, καί δέν τό ξέραμε τόσα χρόνια!... Στό θέμα «Θεός» δέ χωρᾶνε πειράματα καί ὑπολογισμοί καί ἀποδείξεις. «Οὐ γάρ μετρεῖται φύσει τό ὑπέρφύσιν», λέγει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής.
Ὁ Θεός εἶναι γνωστός ἀπ᾽ τά ἔργα Του, ἀλλ᾽ ὄχι ὁρατός κατά τή φύση Του. Εἶναι αἰσθητός, ἀλλ᾽ὄχι ψηλαφητός .Εἶναι, κατά τόν Ἅγιο Μακάριο τόν Αἰγύπτιο «πανταχοῦ ἐπιφαινόμενος», ἀλλ᾽ ἀόριστος καί ἀκαθόριστος.
Ὅταν ὁ Μωυσῆς ζήτησε νά ἰδεῖ τόν ἴδιο τό Θεό μέ τά μάτια του,πῆρε τήν ἀπάντηση: «Οὐ δυνήσῃ ἰδεῖν τό πρόσωπόν μου. Οὐ γάρ μή ἴδη ἄνθρωπος τόν πρόσωπόν μου καί ζήσεται (Ἐξόδ.ΛΓ´20).
Οἱ ἀρνητές τοῦ Θεοῦ ἔχουν ἀνάγκη ἀπό θεῖο φωτισμό,παρά ἀπό λογικές ἀποδείξεις. Τῆς Θεοσέβειας προηγεῖται ἡ Θεοκάθαρση.
Δίχως κάθαρση ψυχῆς, ὁ Θεός εἶναι ἄγνωστος καί ἀκαθόριστος. Μέ τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς, ὁ ἄνθρωπος γίνεται «θεοειδής» καί θεωρεῖ «τό τοῖς μή καθαρθεῖσιν ἀθέατον», λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης. Οἱ ψυχικά ἀκάθαρτοι καί βέβηλοι δέν μποροῦν οὔτε τήν παρουσία του οὔτε τήν ἐνέργειά Του νά αἰσθανθοῦν. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἀπ᾽τό Θεό καί γιά τό Θεό.
Μέ τό ἅγιο Βάπτισμα καί τ᾽ ἅγια Μυστήρια γίνεται θεοειδής. Ἀναγεννᾶται, μεταμορφώνεται καί παραμένει Θεοσεβής καί «πιστός ἄχρι θανάτου».

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2014 14 Μαρτίου 2014